#انس_با_صحیفه‌_سجادیه #دعای_اول جلسه دهم فراز نهم از دعای اول صحیفه سجادیه والحمدلله الذی لو حبس عن عباده معرفه حمده علی ما ابلاهم من مننه المتتابعه و اسبغ علیهم من نعمه المتظاهره لتصرفوا فی مننه فلم یحمدوه و توسعوا فی رزقه فلم یشکروه و لو کانوا کذلک لخرجوا من حدود الانسانیه الی حد البهیمیه فکانوا کما وصف فی محکم کتابه ان هم الا کالانعام بل هم اضل سبیلا؛ سپاس خداوندی را سزاست که اگر معرفت شکر نعم خود را که پیوسته بر بندگان نازل است و یکی پس از دیگری به ظهور می پیوندد، منع می فرمود، بندگان در نعمت های او تصرف نموده و به توسعه زندگی خویش می پرداختند، بی انکه به منعم توجه نمایند، ودر این صورت از فطرت و حدود انسانیت خارج گشته و همانند بهایم زندگی می کردند؛ چنانکه خداوند متعال می فرمایند: انان همانند حیوانات، بلکه پست تر از انانند. امتیاز انسان بر سایر موجودات شعور، حسن انتخاب و تکلیف پذیری اوست، تا در طاعت حضرت حق کوشیده و به معرفت او که غایت خلقت اوست دست یابد. لذا اگر انسان هدفی جز اشباع غرایز نداشته باشد از فطرت انسانی خارج شده و در ردیف حیوانات بلکه پست تر از انان قرار خواهد گرفت؛ چرا که حیوانات در همان خطی حرکت میکنند که دستگاه افرینش برای ان ها ترسیم نموده و هرگز تخلف و تخطی از ان راه و رسم ندارند. کمترین مرتبه معرفت بندگان نسبت به خداوند ان است که بدانیم پروردگاری حکیم بر همه هستی حکومت داشته و در انتخاب انسان برای یاد و شکر خود لطفی بس عظیم به او ارزانی داشته و بالاتر انکه او را به یگانگی بستاییم و بدانیم که بیده الخیر و هو علی کل شی قدیر . @banooyeab