🔸نفس یا نفس؟ در نزاعی که بین نفس امّاره و نفس لوّامه در میان است، همواره قوای شیطانی و نفس اماره در قالبِ غالب ظاهر می‌شود و نفس لوامه همچنان مغلوب؛ این که چرا بایستی این‌گونه و این‌چنین باشد؟ سوالی است که باید ریشه آن را بررسی نمود؛ اما آنچه در ابتدای امر به نظر می‌رسد و پاسخِ معمای مغلوبیتِ دائمی لوامه می‌باشد، «خواستن» است؛ خواستنی که اگر خواست باید سیرش کرد و اگر سیر شود باز هم گرسنه می‌ماند؛ چرا که خاصیتِ خواستن‌ها و طمع‌های دنیایی تمامی نیست، بلکه ناتمامی و نرسیدن است، همچون سراب‌های دنیایی که هر چه می‌روی به آن نمی‌رسی و آنچه تو را حرکت می‌دهد قوه خیال و خواستن‌های توست نه قوه عقل و واقعیت‌های موجود. در واقع این‌ و آن را خواستن، همان دلی است که دنیا می‌شود و دنیا همان حرصی است که غوغا می‌شود و غوغایی‌اش همیشه باختن و همیشه خواستن است، اما خواستنی که هیچ است و هیچی که پوچ است. باید همواره عقل را در مدارِ خود قرار داد، تا برداشت‌های واقعی از دنیا و اطراف داشت؛ که البته قرارگیریِ عقل در مدارِ عقلانیت، خودش از هنرها و فوت‌‌وفن‌هایی است که باید هم آموزش دید و هم دقت کرد و هم از خدا توفیق خواست. ✍ علی کردانی #اخلاقی #عقلانیت #جدال_دو_نفس @baraneghalam 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸

🔸نسخه‌ای بر غم‌های کاذب در هنگامه‌های زندگی و در همهمه‌های دنیایی و در بازارهای خودپسندی و خودبینیِ نفس، درگیری و نزاع و غمگین شدن چیز عجیبی به نظر نمی‌رسد؛ آن‌گاه که خودبرتر‌ بینی، حسادت، سخن‌چینی و پرچمِ خود را بالا بردن در زندگی دنیایی سکه رایج شود، حتما باید منتظر گسترش نزاع‌های دوستانه، برادرانه و حتی نزاع‌های زن و شوهری نشست. وقتی تمام دغدغه انسان داشتن نعمت‌های دیگران از راهِ از بین رفتنِ نعمت آن‌ها باشد، وقتی تمام دغدغه چوب گذاشتن لای چرخ غیرت و حیا برای به دست آوردن دو روزِ دنیا باشد، وقتی دغدغه‌ای جز حرف خود را به کرسی نشاندن و «من درست می‌گویم» نباشد؛ در چنین فضایی «نزاع‌ها» و در نتیجه آن «غم‌ها» دائما گسترش می‌یابد؛ چرا که معمولا غم‌ها در هوایِ «نداشتن‌ها» یا «نرسیدن‌ها» کاشت‌ و یافت می‌شود. با رفتن عطر فضیلت‌های اخلاقی، جایی برای برادری و غم نداشتن نمی‌ماند؛ و غم‌ها مهمانان ناخوانده همین «زیاد خواستن‌ها» و همین «خودبینی‌ها» و «خودپسندی‌هاست». بنابراین غم‌هایی که پیشِ روی ماست، جنسش کاذب و پوستی زیبا دارند؛ غم‌های ما غم‌های آسمانی نیست، جنسش و رنگش از زمین و زمان است. در چنین لحظاتی که از اطراف_خواسته و ناخواسته_ به انسان‌های مؤمن و باخدا غم‌هایی از جنس دنیا تحمیل می‌شود و یا دیگرانی به‌خاطر خودپسندی‌ها و اهداف خود، انسان مؤمن و آرام را با تشر و غم‌ها مواجه می‌کنند، چه باید کرد؟ با توجه به این‌که در این دنیا هر چه‌قدر هم که غم‌های آن برایت بی‌اهمیت باشد، اما خواهی‌نخواهی با آن‌ها روبرو هستی و این خاصیت و صفت دنیاست. راه‌حلی به نظر می‌رسد، که باید با دلت، و اگر غمت بزرگ‌تر باشد با جسم‌ و دلت به آن سوی زمین سفر کنی؛ باید به کربلا دیارِ عاشقان و غم‌داران و غم‌خواهان بروی؛ در آن‌جا به یاد مولایت باش، سپس خواهی یافت که غم‌های تو قطره‌ای است در برابر دریا و خواهی یافت که غم‌های تو، هم جنسش فرق می‌کند و هم حجمش؛ حالا غمت هر‌‌چه می‌خواهد باشد، و بدان که «اصلا حسین جنس غمش فرق می‌کند.» حالا بنشین و شیرین زندگی کن. ✍ علی کردانی #اخلاقی #غم‌ها_و_رنج‌ها #به_سویِ_حسین_علیه‌السلام @baraneghalam 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸

🔹پروفایل پُر سر و صدا! ✍️ علی کردانی امروزه شبکه‌های مجازی جزء پرکاربردترین‌، جذاب‌ترین و در مواردی پرخطرترین رسانه‌ها محسوب می‌شود؛ فضایی که بیشترین بخش‌های زندگی را سهم خود کرده و سایه بی‌رمقی و کم‌رونقی را بر دیگر عرصه‌های زندگی افکنده است. از این رو بخواهیم یا نخواهیم ماجراجویی فضای مجازی به اتاق زیبای زندگی رسوخ کرده است، این وضعیت حتی جمع‌ خانوادگی و خلوت‌ همسرانه را نیز ویران کرده است! فرصت‌های با هم بودن دود هوا شده است، دودی که به زودی به چشم اطرافیان هم می‌نشیند! صحبت در مورد این فضا بسیار و فرصت برای جلوگیری از قتلگاه جوانان اندک است؛ در این مجیزه می‌خواهیم به ساده‌ترین، کوچکترین و پردیدترین قطعه از پازل مجازی بپردازیم که نامش «پروفایل» است. پروفایل نماد روحیات، منش و اهداف صاحبانشان است که متاسفانه این دایره کوچک تبدیل به جذب‌گرایی و زیبا‌آرایی شده است؛ البته که زیبا‌آرایی و زیبا‌خواهی کار پسندیده‌ای است، آن‌جا که بجا باشد و با هویت اسلامی و ملی همخوانی داشته باشد. متاسفانه ماجراجویی «دایره‌های کوچک» انتهایی ندارد، دایره‌ کوچک همان پروفایلی است که حتی برخی متدینین را هم سمت و سو داده است؛ به طوری‌که با انواع ژست‌ها، مثلاً؛ چادر براق، نشستن پُر ناز، برجستگی ساعت مچی، پوشش‌های رنگارنگ و... سعی در مخاطب‌گیری دارد و دایره‌ کوچک دیگر چشمان هیزی است که در تیزی گوی سبقت را ربوده است. شاید از دیگرانی که ادعایی ندارند انتظاری نباشد اما از افراد و منش‌های مذهبی این انتظار بجاست که فضای مجازی را مملو از عطر خداخواهی کرده و از رنگ و بوهای دنیایی در این فضاها دوری کنند و بدانیم که جذب هدفمند راه‌های متین‌تر و بهتری دارد و نیازی به تمسک به رنگ‌های دنیوی برای جذب نیست، به‌ویژه آنکه گاهی خودِ جذب دارای اشکالات جدی می‌شود؛ مثل جایی که شخصی در تلاش است تا افراد را به خودش جذب کند نه به محتوا و معنای صحیح؛ در صورتی که می‌توان از «پروفایل» برای ترویج دین و خوبی‌ها بهره برد؛ پروفایل یا پیجی که دربردارنده عکس حرم یکی از معصومین علیهم‌السلام یا زائران حرم است در حقیقت نماد شیعه را به رخ می‌کشاند، چرا که شیعه در جهان به زیارت شناخته شده است، یا پروفایل و صفحه‌ای که عکس شهید را انعکاس داده است در حقیقت مروّج فرهنگ جهاد و شهادت بوده است؛ برخی پروفایل‌ها نیز نماد قدرت، نماد اخلاق و ... تلقی می‌شوند. بنابراین تأثیر عکس پروفایل بر مخاطبان قابل انکار نیست، به‌ویژه اگر برای مخاطبان ناشناس هم باشد؛ آدم‌هایی که دارای اهداف والا هستند و اهتمام جدی به توسعه اخلاق و تأثیر کنش‌گرانه در فضای مجازی دارند، از «پروفایل» بالاترین بهره‌بری را انجام می‌دهند تا منش اخلاق‌مدارانه و خداپسندانه را به اشتراک بگذارند. کاش می‌شد در فضای مجازی زیبا اما ساده گام برداشت تا پرو‌فایل‌های ما رنگ و بوی خدا داشته باشد، همچنین پیام‌ها و کنش‌های ما. #اخلاقی #فضای_مجازی https://eitaa.com/joinchat/2705195117Cd4879425c9