eitaa logo
‌ ✒️ باران قلم ✒️
729 دنبال‌کننده
368 عکس
14 ویدیو
1 فایل
🌺 چندی از نَم‌نَم‌هایِ ذهن و دل را اینجا می‌نگارم تا با نگاهِ زیبای‌تان پیوند بخورد 🌺 ✅ با شاعران ✅ با ادیبان ✅ در مسیر نویسندگی مشتاق نظرات و آسمانِ نگاه‌تان هستم: @Aftabehazer
مشاهده در ایتا
دانلود
🔹مرگ یکبار، اختیار یکبار انسان برای به دنیا آمدن تصمیم و اراده ای نداشته و خلق و بودن او در این دنیا به مشیت و اراده الهی بوده، پس در به دنیا آمدن لااختیار بوده، همینطور در مورد زمان ترک دنیا، تصمیم و اطلاعی ندارد، پس در ترک دنیا هم لااختیار است. می ماند ما بین این دو، یعنی «دنیا». انسانی که میداند بین دو جبر قرار گرفته یا به تعبیر بهتر: از طرف خدا آمده و به سوی او می‌رود «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» میشود. عقل حکم میکند که در یک سومی که به او اختیار داده اند هم طبق اول و آخر عمل نماید. بله، یعنی خدا را و فرستادگان خدا را اطاعت نماید و آنها را بشناسد. در یکجا اختیار و انتخاب داریم، فرصت اختیار هم محدود است. پس مرگ یکبار، اختیار یکبار. انتخاب با شما. ✍ علی کردانی @baraneghalam 🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
🔸نفس یا نفس؟ در نزاعی که بین نفس امّاره و نفس لوّامه در میان است، همواره قوای شیطانی و نفس اماره در قالبِ غالب ظاهر می‌شود و نفس لوامه همچنان مغلوب؛ این که چرا بایستی این‌گونه و این‌چنین باشد؟ سوالی است که باید ریشه آن را بررسی نمود؛ اما آنچه در ابتدای امر به نظر می‌رسد و پاسخِ معمای مغلوبیتِ دائمی لوامه می‌باشد، «خواستن» است؛ خواستنی که اگر خواست باید سیرش کرد و اگر سیر شود باز هم گرسنه می‌ماند؛ چرا که خاصیتِ خواستن‌ها و طمع‌های دنیایی تمامی نیست، بلکه ناتمامی و نرسیدن است، همچون سراب‌های دنیایی که هر چه می‌روی به آن نمی‌رسی و آنچه تو را حرکت می‌دهد قوه خیال و خواستن‌های توست نه قوه عقل و واقعیت‌های موجود. در واقع این‌ و آن را خواستن، همان دلی است که دنیا می‌شود و دنیا همان حرصی است که غوغا می‌شود و غوغایی‌اش همیشه باختن و همیشه خواستن است، اما خواستنی که هیچ است و هیچی که پوچ است. باید همواره عقل را در مدارِ خود قرار داد، تا برداشت‌های واقعی از دنیا و اطراف داشت؛ که البته قرارگیریِ عقل در مدارِ عقلانیت، خودش از هنرها و فوت‌‌وفن‌هایی است که باید هم آموزش دید و هم دقت کرد و هم از خدا توفیق خواست. ✍ علی کردانی @baraneghalam 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
🔸تدبیر یا تعطیل؟ محرم امسال به خاطر بیماری کرونا و انواع جهش‌یافته آن با پیچیدگی‌ها و شرایط نامطلوبی مواجه شده است. بیماری کرونا امان جامعه را بُریده و سرتیتر خبری این روزهای ایران و جهان قرار گرفته است. متاسفانه برخی راه تفریط را در پیش گرفته و در عین اینکه در مراسمات مشارکتی ندارند، بی‌مشارکتی و بی‌نقشی را نیز در فضای مجازی ترویج می‌کنند. برخی دیگر راه افراط را در پیش گرفته و می‌گویند؛ چون مراسم منتسب به اهل بیت علیهم‌ السلام است، پس عاشقان و عزاداران را هیچ مسأله‌ای تهدید نخواهد کرد. بنابراین دسته اول به تعطیلی و دسته دوم به بی‌تدبیری حکم کرده‌اند! اما آیا نمی‌توان در راه سومی قدم گذاشت؟ و آیا نمی‌توان قاعده «جمعِ بین دو عمل مهم تا جایی که امکان دارد، از کنار گذاشتن و عمل نکردن به آن‌ها بهتر است.» را در میدان عمل نمایش داد؟ بی‌تردید راه سومی ما را به خود دعوت می‌کند و آن تدبیر به جای تعطیل است؛ می‌توان به جای تعطیل کردن تدبیر کردن را برگزید. به شیوه‌های گوناگون می‌توان تدبیر را لحاظ کرد: ۱: برگزاری مراسم در فضای باز ۲: استفاده از ماسک در طول مراسم ۳: رعایت فاصله اجتماعی ۴: گلاب‌پاشی قبل از مراسم و در حین مراسم ۵: استفاده از نمک و آب‌نمک قبل و بعد از مراسم ۶: بُخور‌های مختلف پس از آمدن از مراسم ۷: استفاده از ظرفیت مجالس خانگی با تعداد متناسب ۸: و ... . که البته این روش‌ها، بخشی توسط رسانه و بخشی توسط اطبا گفته می‌شود. در هر حال عقل آدمی برای دین‌داری کردن راهنمای خوبی است؛ پس می‌توان به جای تعطیل کردن مراسم‌ با استفاده از نعمت عقل، تدبیر را در پیش گرفت؛ تا هم مراسم بر پا شود و هم سلامتی بر جا بماند. ✍ علی کردانی @baraneghalam 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸