🔸چگونگی بازیابی انتخابات در خرداد ۱۴۰۰
انگار همین دیروز بود که در انتخابات سال ۹۶ رای خود را به صندوق انداختیم، و پس از آن همه تبلیغات و دسیسه‌های رسانه‌ای عاقبت‌های تلخی برای ملت عزیزمان رقم خورد.
هرچه بود و هرچه شد، گذشت؛ اما اینکه بگوییم گذشته‌ها گذشته، از یک سو سخنی بسیار ناروا است؛ چرا که اگر جبهه انقلاب و به ویژه گفتمان انقلاب به معنای واقعی کلمه نخواهد و یا نتواند تغییراتی اساسی و مردم‌پسندانه در خود ایجاد نماید، باز هم شاهد «گذشته‌هایِ همیشه گذشته» خواهیم بود.
شاهد صف‌های بی‌انتها، حرف‌های پر‌مدعا و خلاصه «تا قیامت مذاکره» خواهیم بود؛ البته مقصود از مذاکره حتما پشت میز نشستن و صحبت کردن نیست، مقصود تفکر «مذاکره‌ای و انتظاری» است.
جبهه انقلاب برای یک‌بار هم که شده باید از گذشته‌های خود عبرت بگیرد و با دست پُر، ادبیات نو، و مردم‌خواهیِ صریح به میدان بیاید؛ مثلاً کاندیدایِ نهایی انقلاب در انتخابات ۹۶ هرچند خوب گفت، اما با نهایت احترام، آن کشکش، غلبه، مردم‌خواهی و کاربلدیِ‌گفتمانی و احترامی کوبنده را فاقد بود؛ گفتمان انقلابی نباید منحصر در بیانِ آرمان‌های انقلاب و ائتلاف انقلابی باشد؛ بلکه این گفتمان با حفظ آرمان‌ها و شعارها، باید همواره مردم‌پسند و مردم‌گیر باشد، مخاطب سیما یا مخاطب صدا باید عمقِ دلسوزی و روحِ تغییر را در صدای کاندید و نماینده انقلاب به‌تمامه احساس کند.
نه فقط گفتار، بلکه جاذبه رفتاری و پاسخی روشن داشتن برای آینده مبهمی که مسئولان امروزی آن را در دل مردم نهادند باید داشت.
بنابراین نیروها و طرفدارانِ رسانه‌ای و میدانی انقلاب هم باید از تبلیغاتی که جنسِ دوقطبی سازی و رویکردی تخریبی و دفعی داشته باشد دست بردارند، تا موجب ناامیدی مردم و رای‌دهی لج‌بازانه نشوند.
در هر صورت جبهه انقلاب باید با لباسی نو و گفتمانی نوین وارد بر کارزار انتخابات شود؛ باید به گونه‌ای حاضر شود تا احیانا ماهی‌گیری‌ها و موج پراکنی‌هایِ کاندیداهای رقیب، تبدیل به سکان‌‌داری، میدان‌داری و امتیازگیری انقلابی‌ها شود.
البته چگونه بازیافتن جبهه انقلاب مباحثی گسترده‌تر و عمیق‌تر می‌طلبد، اما به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر و به خصوص دو انتخابات اخیر_سال ۹۲و ۹۶_ ردپای گفتمان‌هایِ رد‌گم‌کُنانه و گفتمان‌هایِ مدرنِ کاذب در مغلوبیتِ جبهه خودی به مشام همگان رسیده باشد؛ به همین دلیل محور را باید «لباس‌ِ نو و گفتمانِ نو» قرار داد؛ گفتمانی که با تکیه بر آرمان‌ها دارای چهره‌ای جذاب و مردمی باشد.
✍ علی کردانی
#سیاسی
#انتخابات_۱۴۰۰
https://eitaa.com/joinchat/2705195117Cd4879425c9
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
🔸بهانه‌ای به نامِ «اختیارات رئیس‌جمهور»
«به دونده‌ای گفتند: اگر جامی در کار نیست، چرا این‌قدر می‌دوی؟ جواب داد: برای سرگرمی و تفریح!»
قوه مجریه یکی از میدان‌هایی است که اگر با تلاش و تدبیر همراه شود می‌تواند از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین بخش‌ها در جهت بهبود فرهنگ و اقتصاد یک جامعه باشد؛ آن هنگام که قبل از ورود به این عرصه با ساز و کار و حوزه اختیارات آن واقف بود.
چند سالی است که بهانه‌ای با نام اختیارات ریاست‌جمهوری دستاویز خوبی برای فرار از بی‌تدبیری‌ها و بی‌عرضگی‌هایِ مدیریتی شده است؛ می‌گویند رئیس‌جمهور هیچ‌کاره است و یا اختیاراتش بسیار محدود است! «زهی خیال باطل».
اما سؤال اساسی اینجاست؛ اگر اختیارات رئیس قوه مجریه در مدیریت اجرایی کشور و عزل و نصب‌ها، اختیاری هیچ‌وپوچ است، پس چرا کاندیدای ریاست می‌شوید، و اگر اختیاراتش محدود است، پس چرا شعارهای نامحدود و ریشه‌ای می‌دهید؛ بنابراین یا دروغ می‌گویید و یا بی‌اطلاع هستید؛ اگر هم نه دروغ است و نه بی‌اطلاعی، پس به دنبال قدرت و مقام هستید؛ در هر فرضی شما محکومید، و حرفتان باطل.
بلکه به عکس، ریاست‌جمهوری دارای بیشترین، تأثیرگذارترین و بی‌واسطه‌ترین مدیریت‌ها در کشور است. همان‌طور که در قانون اساسی به همین مطلب تصریح شده است؛ از این رو به سه اصلِ مهم قانون اساسی مرتبط با موضوع بحث اشاره خواهیم کرد:
«۱: اصل یکصد و سیزدهم: پس از مقام رهبری رئیس‌جمهور عالیترین مقام رسمی کشور است و مسئولیت اجرای قانون اساسی و ریاست قوه مجریه را جز در اموری که مستقیماً به رهبری مربوط می شود، بر عهده دارد.
۲: اصل یکصد و بیست و ششم: رئیس‌جمهور مسئولیت امور برنامه و بودجه و امور اداری و استخدامی کشور را مستقیماً بر عهده دارد و می‌تواند اداره آنها را به عهده دیگری بگذارد.
۳: اصل یکصد و بیست و هشتم: سفیران به پیشنهاد وزیر امور خارجه و تصویب رئیس‌جمهور تعیین می‌شوند. رئیس‌جمهور استوارنامه سفیران را امضا می‌کند و استوارنامه سفیران کشورهای دیگر را می‌پذیرد.»
بنابراین افرادی که تمایل به کاندیداتوری و حضور در صحنه رقابت قوه مجریه دارند، هم‌اکنون به قانون اساسی نگاهی بیندازند تا اگر اختیارات رئیس‌جمهوری را در حد و اندازه‌های تغییر شرایط کنونی نمی‌بینند، بی‌‌جهت وارد میدان رقابت نشده و عمرگران‌بهای خود و مردم را تلف نکنند.
✍ علی کردانی
#سیاسی
#انتخابات_۱۴۰۰
https://eitaa.com/joinchat/2705195117Cd4879425c9
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
🔸چگونگی بازیابی جبهه‌انقلاب در انتخابات۱۴۰۰
انگار همین دیروز بود که در انتخابات سال ۹۶ رای خود را به صندوق انداختیم، و پس از آن همه تبلیغات و دسیسه‌های رسانه‌ای عاقبت‌های تلخی برای ملت عزیزمان رقم خورد.
هرچه بود و هرچه شد، گذشت؛ اما اینکه بگوییم گذشته‌ها گذشته، از یک سو سخنی بسیار ناروا است؛ چرا که اگر جبهه انقلاب و به ویژه گفتمان انقلاب به معنای واقعی کلمه نخواهد و یا نتواند تغییراتی اساسی و مردم‌پسندانه در خود ایجاد نماید، باز هم شاهد «گذشته‌هایِ همیشه گذشته» خواهیم بود.
شاهد صف‌های بی‌انتها، حرف‌های پر‌مدعا و خلاصه «تا قیامت مذاکره» خواهیم بود؛ البته مقصود از مذاکره حتما پشت میز نشستن و صحبت کردن نیست، مقصود تفکر «مذاکره‌ای و انتظاری» است.
جبهه انقلاب برای یک‌بار هم که شده باید از گذشته‌های خود عبرت بگیرد و با دست پُر، ادبیات نو، و مردم‌خواهیِ صریح به میدان بیاید؛ مثلاً کاندیدایِ نهایی انقلاب در انتخابات ۹۶ هرچند خوب گفت، اما با نهایت احترام، آن کشکش، غلبه، مردم‌خواهی و کاربلدیِ‌گفتمانی و احترامی کوبنده را فاقد بود؛ گفتمان انقلابی نباید منحصر در بیانِ آرمان‌های انقلاب و ائتلاف انقلابی باشد؛ بلکه این گفتمان با حفظ آرمان‌ها و شعارها، باید همواره مردم‌پسند و مردم‌گیر باشد، مخاطب سیما یا مخاطب صدا باید عمقِ دلسوزی و روحِ تغییر را در صدای کاندید و نماینده انقلاب به‌تمامه احساس کند.
نه فقط گفتار، بلکه جاذبه رفتاری و پاسخی روشن داشتن برای آینده مبهمی که مسئولان امروزی آن را در دل مردم نهادند باید داشت.
بنابراین نیروها و طرفدارانِ رسانه‌ای و میدانی انقلاب هم باید از تبلیغاتی که جنسِ دوقطبی سازی و رویکردی تخریبی و دفعی داشته باشد دست بردارند، تا موجب ناامیدی مردم و رای‌دهی لج‌بازانه نشوند.
در هر صورت جبهه انقلاب باید با لباسی نو و گفتمانی نوین وارد بر کارزار انتخابات شود؛ باید به گونه‌ای حاضر شود تا احیانا ماهی‌گیری‌ها و موج پراکنی‌هایِ کاندیداهای رقیب، تبدیل به سکان‌‌داری، میدان‌داری و امتیازگیری انقلابی‌ها شود.
البته چگونه بازیافتن جبهه انقلاب مباحثی گسترده‌تر و عمیق‌تر می‌طلبد، اما به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر و به خصوص دو انتخابات اخیر_سال ۹۲ و ۹۶_ ردپای گفتمان‌هایِ رد‌گم‌کُنانه و گفتمان‌هایِ مدرنِ کاذب در مغلوبیتِ جبهه خودی به مشام همگان رسیده باشد؛ به همین دلیل محور را باید «لباس‌ِ نو و گفتمانِ نو» قرار داد؛ گفتمانی که با تکیه بر آرمان‌ها دارای چهره‌ای جذاب و مردمی باشد.
✍ علی کردانی
#سیاسی
#انتخابات_۱۴۰۰
@baraneghalam
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
هدایت شده از نویسندگان حوزوی
🔸مردم‌خواهیِ سیاسی
با نزدیک شدنِ به ایام انتخابات۱۴۰۰، تنور گفت‌وگوهای سیاسی، تحلیل‌ها و ترغیب‌ها داغ و داغ‌تر می‌شود.
اینکه دغدغه‌مندانِ کشور، به خصوص جوانان انقلابی، تحلیل‌ها و آرمان‌های خود را راهی سرزمین مجازی می‌کنند و سعی در برافراشته کردن پرچم جبهه انقلاب دارند؛ کاری پسندید و قابل تقدیر است.
اما مهم‌تر از آن، غفلتی است که معمولاً از دغدغه‌مندان و علاقه‌مندان انقلاب سر می‌زند؛ و آن نکشاندن تحلیل‌ها و آرمان‌‌خواهی‌ها به زمین مردم است.
اغلب دیده شده؛ که ما حزب‌‌اللهی‌ها و انقلابی‌ها، توپ نیمه‌نهایی جامِ انتخابات را در زمین خود پاس‌کاری می‌کنیم؛ مدافع میانی به مدافع راستی، و راستی به چپی می‌دهد؛ همین‌گونه که مطالب سیاسی، به ویژه مطالب و تحلیل‌های کوتاه و جذاب را که هر کدام می‌تواند نقش مهمی در «اقناع و ترغیب مردم» در رای به جبهه انقلاب و ترغیب آنان به مشارکت بالا در انتخابات داشته باشد؛ صرفاً برای کانال‌های خودی می‌فرستیم؛ و توپی را که باید در تمام زمین گردش نماید و در نهایت تورِ دروازه حریف را نوازش کند، در زمین خودی سرگردان است.
کاری که کانال‌های انقلابی و انقلابی‌ها، در ارسال مطالب در بینِ خود انجام می‌دهند، چیزی شبیه حفظ توپ در نیمه خودی است؛ انگار که بازی را بُردیم و فقط در حفظ نتیجه هستیم؛ اگر هم «یک بر صفر» جلو باشیم؛ تک گل نمی‌تواند برای جبهه خودی حاشیه امنی ایجاد کند.
تا دیر نشده پاس‌کارهای بیش از اندازه در کانال‌ها و نیمه خود را رها کرده و «توپِ زیبای گفتمان انقلاب» را در تمام زمین گردش دهیم.
#پی‌نوشت:👇👇👇👇👇
در تحلیل‌ها و زیبایی‌هاییِ گفتمانی، مردم را شریک بدانیم؛ و مطالب سیاسیِ جذاب را محدود به کانال‌های مذهبی ندانیم؛ چرا که میدان‌هایِ مختلفِ مردمی نیازمند تحلیل‌های نو هستند؛ از این رو مردم نجیب سرزمینمان را با خوراک‌های به ظاهر اشتها‌آورِ بیگانگان تنها نگذاریم.
✍️ علی کردانی، عضو تحریریه‌ی مدادالفضلاء
#سیاسی
#گفتمانِ_انقلاب
#انتخابات_۱۴۰۰
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN