🎥 #کلیپ_اعتقادی ❓ اینکه می گویند طرف را به خدا بسپار، خدا خودش جوابش را می دهد درست است؟ 🎙 استاد محمدی شاهرودی 🆔 برگ هایی زرین از تاریخ 🔉@bargzarinaztarikh

آیا حضرت عباس(ع) همسر و فرزند داشتند؟ ◀️حضرت عباس(ع) با #لُبابه دختر عُبِیدُالله بن عباس (پسر عموی پدرش) ازدواج کرد و از این ازدواج، دو پسر به نام‌های #عُبیدالله و #فضل به وجود آمد.(۱) ◀️برخی تاریخ نگاران، #دو پسر دیگر برای او به نام‌های محمد و قاسم ذکر کرده‌اند.(۲) ◀️عبیدالله فرزند عباس که کنیه‌اش ابومحمد بود، شخصیتی با کمال، متقی، بخشنده، شجاع و بامروت به حساب می‌آمد که در سن ۵۵ سالگی درگذشت و فرزندان حضرت عباس نسبشان به او می‌رسد. ◀️در روایت است که چون امام سجاد(ع) عبید الله فرزند حضرت عباس(ع) را ملاقات کرد، اشک مبارکش جاری شد و فرمود: روزی همانند روز حسین(ع) یافت نخواهد شد سی هزار تن -که تصور می‌کردند از این امت هستند- برای #کشتن آن حضرت گرد آمده بودند و او را ظالمانه و از روی عداوت کشتند. سپس فرمود: رَحِمَ اللهُ الْعَبّاسَ، فَلَقَدْ آثَرَ وَ اَبلی وَ فَدی اَخاهُ بِنَفْسِهِ؛ رحمت خدا بر عباس باد همانا ایثار نمود و در امتحان و آزمایش، جان خود را فدای برادرش کرد(۳) ◀️ابو محمد حسن اکبر، یکی از فرزندان عبیدالله از محدثان بزرگ بود که، مدت‌ها در مکه و مدینه و سایر مناطق حجاز، حکومت می‌کرد و در سن ۶۷ سالگی در گذشت. او دارای فرزندان زیادی بود که هشت تن از پسران او دارای فرزند بودند. تعداد زیادی از نسل عبیدالله در مصر، مکه، فارس، بغداد، بصره، شام، مغرب، سمرقند و به خصوص یمن وجود داشتند که گروه زیادی از آنان جزء شخصیت‌های علمی، سیاسی، قضائی و...، به حساب می‌آمدند. (۴) ◀️فرزندان حضرت عباس و همسران ایشان در #کربلا حضور نداشتند؛ چون اسامی آنان جزء اسرای اهل بیت(ع) ذکر نشده است.(۵) پی نوشت‌ها: ۱. الموسوعه النسبیه، المعقبون من ال ابی طالب،ج ۳، ص ۳۹۶، سید مهدی رجائی موسوی، قم، مؤسسه عاشورا،۱۴۲۷ ه ق،چاپ اول. ۲. فرهنگ عاشورا، ص۲۹۳، جواد محدثی، قم، نشر معروف، ۱۳۷۸، چاپ چهارم. ۳. سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج۱۱، ص۴۷۷، بیروت،‌دار التعارف للمطبوعات،۱۴۱۸ ه ق، چاپ پنجم، تحقیق سید حسن امین. ۴. الموسوعه...، همان، ص۳۹۶ -۴۰۱. ۵. فرهنگ عاشورا، ص۴۸. 🆔 برگ هایی زرین از تاریخ 🔉@bargzarinaztarikh

آیا مادر امام سجاد (علیه‌السلام)، یک ایرانی و شاهزاده است؟ دربارۀ مادر امام سجاد (علیه‌السلام)، چند نکته محل بحث است: 1- نام او چه بوده است؟ 2- آیا ایرانی بوده؟ 3- آیا شاهزاده بوده؟ برای ایشان نام‌های #متعدّدی بر شمرده شده که البتّه بسیاری از این نام‌ها در واقع، گونه‌های مختلف یک نام‌اند و برخی نیز تصحیف شده یا مخفّف شده یا ترجمه شدۀ یکدیگرند؛ مانند: شهربانو و شهربانویه و شهربان و شهربانوا؛ و یا شاه زنان و شه زنان؛ و سیدة النساء. اختلافات دیگر نیز ممکن است به دلیل تغییر نام ایشان در مراحل مختلف زندگی باشد؛ چنان که طبق نقلی، امام علی (علیه‌السلام) نام او را از «شاه زنان» به «شهربانو» تغییر داد؛ و برخی نیز احتمالاً #لقب ایشان هست که با نام اشتباه شده است.(۱) این اختلافات و احتمالات دربارۀ نام دیگر مادران ائمه نیز کم و بیش وجود دارد. نکتۀ دیگر این است که آیا ایشان ایرانی هست؟ و اگر ایرانی بوده، آیا از شاهزادگان ایرانی می‌باشد؟ با توجه به گزارش‌های متعدّدی که در منابع مختلف وجود دارد، #ایرانی بودنِ آن بانوی گرامی جای تردید ندارد؛ چنان که مهم‌ترین نام‌هایی هم که برای ایشان نقل شده (شهربانو و شاه زنان)، همگی فارسی‌اند و از ایرانی بودن صاحب نام حکایت دارند. امّا این که او یک شاهزاده باشد، محل اختلاف است. طبق برخی نقل‌ها، او نوۀ خسرو پرویز هست و طبق برخی دیگر از نقل‌ها او از اعضای خانوادۀ مرزبان مرو هست. امّا مشهورترین قول دربارۀ آن بانوی گرامی، این است که او #شهربانو دختر یزدگرد (آخرین پادشاه ساسانی) است. امّا این قول از نظر علمی، مسلّم نیست و برخی از تاریخ پژوهان با توجّه به قرائن و شواهد تاریخی، پذیرش آن را با اشکالات بسیاری رو به رو می‌دانند.(۲) در مجموع می‌توان گفت: مادر امام سجاد (علیه‌السلام) بانویی ایرانی هست که در جنگ اسیر شده و به عنوان کنیز وارد خانوادۀ اهل بیت می‌شود. سپس به همسری امام حسین (علیه‌السلام) در می‌آید و این افتخار را می‌یابد که گوهر وجود امام سجاد را در صدف خویش بپرورد. او به احتمال قوی از بزرگ زادگان هست و به خاندانی صاحب نام (که چه بسا از خاندان‌های ساسانی باشد) تعلّق داشته؛ ولی این که شاهزاده هست، هرچند مشهور و محتمل است، #قطعی نیست.(۳) پی‌نوشت‌ها: ۱. ر.ک: محمد محمدی ری شهری و همکاران، دانش نامۀ امام حسین (علیه‌السلام) بر پایۀ قرآن و حدیث و تاریخ، سازمان چاپ و نشر دارال حدیث، قم، چاپ سوم، ۱۳۸۸ شمسی (نسخۀ عربی فارسی)، ج۱، ص۲۵۹ ۲۶۷. ۲. برای نقد این قول، ر.ک: دکتر سید جعفر شهیدی، زندگانی علی بن الحسین (علیه‌السلام)، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، چاپ اوّل، ۱۳۶۵ شمسی، ص۲۷ ۲۹؛ مهدی پیشوایی، پرسش‌ها و پاسخ‌های تاریخی، به کوشش یدالله حاجی‌زاده، نشر معارف، چاپ اوّل، ۱۳۹۳ شمسی، ص۲۱۳. ۳. ر.ک: رسول جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، انتشارات انصاریان، قم، چاپ پنجم، ۱۳۸۱ شمسی، ص۲۵۸ ۲۵۹. 🆔 برگ هایی زرین از تاریخ 🔉@bargzarinaztarikh

✍جسد سلوان مومیکا را به دلیل اینکه خانواده نداشت، سوزاندند! گویا جهنم هم عجله داشت برای ملاقات با او... شاید هم قدرت قرآن بود که خواسته است در همین دنیا سوختن جسد کسی که قرآن آتش زد را نشان دهد! 🆔 برگ هایی زرین از تاریخ 🔉@bargzarinaztarikh

آشنایی با تاریخ ائمه معصومین علیهم السلام #استاد_رجبی_دوانی از ایران صدا بشنوید👇 B2n.ir/u48435 🆔 برگ هایی زرین از تاریخ 🔉@bargzarinaztarikh

🎥 #کلیپ_اعتقادی ❓آیا کسی که در دنیا دو همسر داشته؛ میتونه در آخرت با هر دو همسرش باشه؟ 🆔 برگ هایی زرین از تاریخ 🔉@bargzarinaztarikh

🔹چرا امام حسین(ع) قیام کرد؟ 🎙 حجت‌الاسلام والمسلمین صادقی واعظ 🆔 برگ هایی زرین از تاریخ 🔉@bargzarinaztarikh

اخیراً به مطلبی در خصوص زندگی شاه نعمت‌الله و اشعار منتسب به ایشان و یکسری از پیشگویی‌ها برخورد کردم. آیا اشعار و پیشگویی‌های او درباره انقلاب ایران واقعیت دارد؟ بسیاری از این اشعار، متعلق به شاه نعمت‌الله نیست و در دوران معاصر سروده شده است. سید نورالدین نعمت‌الله بن محمّد کرمانی معروف به نعمت‌الله ولی (متوفّای ۸۳۲ یا ۸۳۴ هجری قمری) از صوفیان سرشناس سده هشتم و نهم هجری و قطب دراویش نعمت‌اللهی است. او را شیعه دانسته‌اند.(۱) او بسیاری از مطالب خود را در قالب شعر عرضه کرده و تقریباً تمام آثار انبوه او اختصاص به عرفان و عقاید صوفیانه دارد؛ ولی اشعار او ازنظر ارزش ادبی، متوسّط شمرده می‌شود. (۲) یکی از قصاید معروف وی، قصیده‌ای است که در نسخه‌های چاپی دیوان شاه نعمت‌الله ولی با عدد ۲۱ شماره‌گذاری شده، با این ابیات آغاز می‌شود: قدرت کردگار می‌بینم / حالت روزگار می‌بینم حکم امسال صورتی دگر است / نه چو پیرار و پار می‌بینم از نجوم این سخن نمی‌گویم / بلکه از کردگار می‌بینم…(۳) در قصیده مزبور، ضمن اشاره به اوضاع‌واحوال کلی دوران غیبت ولی‌عصر(عج) و سختی‌های این دوران، به ظهور آن حضرت در پسِ این دوران مژده می‌دهد. برخی از ابیات آن، گویی اشاره به حوادث آینده (نسبت به زمان سراینده) دارد؛ ولی آن‌قدر کلی است که نمی‌توان گفت که منظور وی، حادثه‌ای خاص بوده، بلکه به نظر می‌رسد بر اساس روایات ملاحم و فتن، به فتنه‌های آخرالزمانی اشاره دارد. مثل این دو بیت: قصّه‌ای بس غریب می‌شنوم / غصّه‌ای در دیار می‌بینم جنگ و آشوب و فتنه و بیداد / از یمین و یسار می‌بینم به‌هرحال، این قصیده به آینده نظر دارد و لحنی پیش‌گویانه به خود گرفته و همین باعث شده که دیگران نیز در همین وزن و حتّی با همین ردیف و قافیه، اشعاری برای بیان حوادث تاریخی و بعضاً با لحن پیش‌گویانه بسرایند؛ مانند اشعار دکتر سید احمدعلی خسروی همدانی.(۴) در دوران انقلاب نیز یعنی اواسط سال ۱۳۵۷، برخی از انقلابیون ابیاتی در همین وزن و سیاق منتشر کردند که درباره رویدادهای انقلاب ایران بود و در ضمن، خبر از حتمی بودن سقوط شاه می‌داد. این ابیات، باحال و هوای آن روزها بسیار سازگار بود و به مذاق انقلابیون نیز خوش می‌آمد و باعث تقویت امید و انگیزه در نیروهای انقلاب می‌شد. ازاین‌رو، به‌سرعت تکثیر و منتشر شد و به‌سرعت میان مردم شهرها و روستاهای کشور دست‌به‌دست گشت و از سوی دیگر، چون از جهت وزن و قافیه و ردیف، شباهت بسیاری با قصیده معروف شاه نعمت‌الله ولی داشت، برخی پنداشتند که این اشعار هم سروده نعمت‌الله ولی است. البتّه شاید هم برخی برای باورپذیر کردن این پیش‌گویی (سقوط حتمی شاه) و یا برای جلوگیری از تعقیب سراینده و ناشر اشعار توسّط عوامل ساواک، عمداً این اشعار را لابه‌لای ابیات شاه نعمت‌الله گنجانده بودند. دراین‌باره تحقیق جامعی به دست ما نرسیده و نمی‌توان اظهارنظر قطعی کرد که چرا و چگونه آن ابیات به نعمت‌الله ولی نسبت داده شد. امّا این انتساب چه عمدی بوده باشد و چه سهوی، به‌هرحال، ابیات مذکور همراه با اشعار دیگری که قبلاً در همین وزن و قافیه سروده شده بود،(۵) به‌عنوان ابیات شاه نعمت‌الله ولی معرفی شد. همین ذهنیت، باعث شد که برخی، دیگر ابیات را که واقعاً سروده خود نعمت‌الله ولی است با همین دید تفسیر و تحلیل کنند و گاه باکم و زیاد و یا پس‌وپیش کردن برخی ابیات، مجموعه ابیات مذکور (اعم از اصیل و جعلی) را به نفع انقلاب تفسیر کنند. در نسخه دکتر نوربخش که جزو معتبرترین چاپ‌های دیوان شاه نعمت‌الله است و مستند به نسخه‌های خطّی کهن و نزدیک به زمان مؤلّف تدوین‌شده تعداد ابیات این قصیده، تنها ۵۶ بیت است؛ ولی آنچه امروزه به وی نسبت داده می‌شود، در برخی نسخه‌ها به ۲۰۸ و یا ۲۰۹ بیت می‌رسد. آقای دکتر محسنیان راد از اساتید شناخته‌شده در علوم ارتباطات، در تحقیق مفصّلی که درباره این اشعار انجام داده، در پاسخ به این سؤال که چه کسی ۱۵۲ بیت دیگر این شعر طویل را سروده، به این نتیجه رسیده است که: «احتمالاً در پنجاه سال گذشته، چند شاعر، حسب شرایط سیاسی روز، بر تعداد این ابیات و درنتیجه، شکل محتوای آن افزوده‌اند». (۶) بنا بر آنچه گذشت، هیچ‌یک از ابیاتی که در آن‌ها نام یا اوصاف شاهان صفوی و قاجار و پهلوی آمده و نیز ابیاتی که اشاره به انقلاب و رهبری امام خمینی دارند (و در سؤال شما نیز به آن‌ها اشاره‌شده)، سروده شاه نعمت‌الله ولی نیستند و به تعبیر دقیق باید بگوییم: «همگی جعلی‌اند» یعنی پیش‌گویی نیستند، بلکه ذکر حوادث تاریخی به زبان شعر و نظم‌اند که لباس پیش‌گویی به خود گرفته‌اند. کسانی که با پژوهش‌های تاریخی آشنایی دارند، می‌دانند که مواردی ازاین‌دست، فراوان است.

پی‌نوشت‌ها: 1.برای اطّلاع از شرح‌حال کامل او، رجوع کنید به: زندگی و آثار شاه نعمت‌الله ولی، تألیف جواد نوربخش، چاپ ۱۳۳۷ ش. 2.رجوع کنید به: محمد شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی،(ص) ۸۷۱. 3.کلیات اشعار شاه نعمت‌الله ولی، با تصحیح و مقدمه دکتر جواد نوربخش، انتشارات خانقاه نعمت‌الله، چاپ ۱۳۴۷ شمسی،(ص) ۷۱۶ ۷۱۹. 4.رجوع کنید به: سید سلیمان مدنی تنکابنی، جهان در آستانه ظهور، ج ۱(ص) ۵۴ و(ص) ۵۵. 5.مانند اشعاری که در کتاب «علائم الظهور» نوشته ناظم الاسلام کرمانی (منتشرشده در سال ۱۳۲۹ هجری قمری، یعنی اواخر دوران قاجار) چاپ‌شده بود. 6.مهدی محسنیان راد، در حسرت فهم درست: روایت ۴۲ سال پژوهش ارتباطی در ایران، انتشارات سیمای شرق، چاپ اول، ۱۳۹۳ ش.

🎥حضرت علی اکبر(ع) چگونه شخصیتی است و چه مقامی دارد؟ 🎙#استاد_جباری 🆔 برگ هایی زرین از تاریخ 🔉@bargzarinaztarikh

🟣 خشم دشمن، معیار عمل 🟣 🔵 سوره ی مبارکه ی توبة آیه ی ۱۲۰ ما كانَ لِأَهلِ المَدينَةِ وَمَن حَولَهُم مِنَ الأَعرابِ أَن يَتَخَلَّفوا عَن رَسولِ اللَّهِ وَلا يَرغَبوا بِأَنفُسِهِم عَن نَفسِهِ ۚ ذٰلِكَ بِأَنَّهُم لا يُصيبُهُم ظَمَأٌ وَلا نَصَبٌ وَلا مَخمَصَةٌ في سَبيلِ اللَّهِ وَلا يَطَئونَ مَوطِئًا يَغيظُ الكُفّارَ وَلا يَنالونَ مِن عَدُوٍّ نَيلًا إِلّا كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ لا يُضيعُ أَجرَ المُحسِنينَ﴿۱۲۰﴾ سزاوار نیست که اهل مدینه، و بادیه‌نشینانی که اطراف آنها هستند، از رسول خدا تخلّف جویند؛ و برای حفظ جان خویش، از جان او چشم بپوشند! این بخاطر آن است که هیچ تشنگی و خستگی، و گرسنگی در راه خدا به آنها نمی‌رسد و هیچ گامی که موجب خشم کافران می‌شود برنمی‌دارند، و ضربه‌ای از دشمن نمی‌خورند، مگر اینکه به خاطر آن، عمل صالحی برای آنها نوشته می‌شود؛ زیرا خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌کند! 🔶 حضور در راهپیمایی و هر تجمع و مجلسی که باعث خشم دشمن شود، عمل صالحی هست که بر آمده ی از ایمان و اعتقاد راسخ می باشد. 🟢وَالَّذينَ آمَنوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولٰئِكَ أَصحابُ الجَنَّةِ ۖ هُم فيها خالِدونَ و آنها که ایمان آورده، و کارهای شایسته انجام داده‌اند، آنان اهل بهشتند؛ و همیشه در آن خواهند ماند. سوره مبارکه البقرة آیه ۸۲ #راهپیمایی #ایمان #عمل_صالح ‌ 🆔 برگ هایی زرین از تاریخ 🔉@bargzarinaztarikh