سخنی با مردمان کردزبان ایران زمین ✍️ محمد رضوی قره قشلاق اتفاقات این روزهای مناطق کردنشین استان آذربایجان غربی ، بسیاری از معادلات ذهنی مردم و مسئولین ایران را تحت تاثیر قرار داده و بدون شک بر سیاستگذاری های جفرافیایی و امنیتی ما نیز تاثیر بسزایی خواهد شد. در طول این سال ها ، کارنامه درخشان بسیاری از نخبگان بومی و ایلی مناطق کردنشین آذربایجان غربی از ایل سرافراز هرکی در منطقه دشتبیل اشنویه گرفته تا ایل غیور منگور مهاباد در دفاع از ارزش های نظام اسلامی و در دوران پس از انقلاب در دفتر حساب و کتاب جمهوری اسلامی بصورت کامل ثبت و ضبط است اما با این حال، حوادث این روزهای شهرهایی مثل پیرانشهر و مهاباد ، آتشی را برافروخته است که دود آن نه تنها به چشم مردمان کردزبان این مناطق خواهد رفت ، بلکه بر آینده تحولات این مناطق از تمام جهات نیز تاثیرات بسیار زیادی خواهد گذاشت. بدون تردید ،در منظومه ی فکری نظام جمهوری اسلامی ایران و سیره ذهنی و عملی رهبری انقلاب ، مردم کرد ایران همواره با احترام و صداقت مورد خطاب قرار گرفته اند اما در مقابل آن ، برخی از نخبگان بومی و قومی و یا عده ای معدود از علمای اهل تسنن با کناره گیری های مزدورانه در این برهه ی حساس زمانی از مسئولیت ها و وظایف شرعی و قانونی خود، به جای دفاع از کیان نطام اسلامی که خود در همین بستر به مقام و جایگاهی دست یاقته اند، آب بر آسیاب دشمن ریختند و لقب منافقینی را به خود گرفتند که بازی آنها نصیبی جز کمک رسانی به جبهه ظلم و استکباری آمریکا ، اسرائیل و عربستان را در پی نداشت. واقعیت قضیه این است که دایره و حوزه نگاه حکمرانان و سیاستگذاران تا روز های اخیر به مناطقی مثل مهاباد به عنوان نماد یک شهر صنعتی در قلب یک استان واپس مانده ای مثل آذربایجان غربی ، به اندازه ای بود که کم کم این شهرستان تبدیل به یک قطب موثر صنعت ، پیشرفت و توسعه در شمالغرب میشد اما فروپاشی عقلانیت از درون ساختارهای اجتماعی و سیاسی شهرستان ، ادامه ی تداوم این روند را به یغما برده و سوالات بسیاری را در اذهان عمومی ایجاد کرد. بدون تردید وضعیت ایران بسیار قدرتمند تر، توسعه یافته تر و به مراتب پایدارتر از چهار دهه قبل است و اگر کشوری در ابتدای سازمان یابی سیاسی خود در دروان پس از انقلاب توانسته بر معاندین و منافقین تا بن دندان مسلخ خود فائق آید، پس اینک نیز به تجربه های چهل ساله و قابلیت های مختلف خود در عرصه های گوناگون، به راحتی خواهد توانست که برخی از ناملایمات سیاسی و اجتماعی را با موفقیت پشت سر بگذارد. اما سوال این است که از این پس چگونه باید سیاست کرد؟ این سوالی است که بسیاری از نخبگان سیاسی اجتماعی از هر طیف و مقامی و در هر جایگاهی می بایست بدان پاسخ واقع بینانه و منطقی ارائه دهند! @barsakht افرادی مثل نماینده مهاباد در مجلس شورای اسلامی که خود نیز صاحب کرسی حکومتی در این نظام است و حتی تمام ماهیت وجودی فعلی خود در مقام نماینده را به برخی از نهادهای انقلابی مثل سپاه مدیون است، چرا و چگونه در این روزها آب بر آسیاب دشمن ریخته و به جای کمک برای حفظ صلح و آرامش ، به تهییج اغتشاش گران و معاندان تا بن دندان مسلح و تجزیه طلب میپردازند؟ حال با این اوصاف چگونه میشود با اینگونه افراد با عینک دوستانه و خودی نگریست؟ چگونه میشد به انها لقب نخبه داد در حالیکه خیانت به سرزمین و سیستمی میکنند که در آن رشد و نمو پیدا کرده اند ؟ واقعیت این است که در روزهای اخیر گذر از حد اعتراض اجتماعی به محدوده آشوب امنیتی به وضوح در برخی از شهرستان های درگیر مثل مهاباد ، پیرانشهر و سردشت مشاهد میشود و خطوط خودی و غیر خودی نیز بسیار آشکارتر از آن است که نیاز به گفتن داشته باشد. به نظرم می بایست هم تکلیف آن امام جمعه ای را مشخص کرد که از نفاق خود ، تریبون نماز جمعه را به بهانه اختلاف با فرماندار ترک میکند تا مجبور نشود که بر علیه ضد انقلاب کردی صحبتب بر زبان جاری سازد و هم تکلیف آن نماینده ای را که عناد آن با کلیت نظام و چهارچوب های آن به حد اعلای خود رسیده است. در لیبرال ترین نظام ها نیز این حد از تحمل و مدارا متصور نیست! @barsakht

نیک میدانیم که امروزه ، امنیت ، بهترین آورده ی نظام برای تمامی اقوام ایرانی و بویژه هموطنان کرد زبان ماست . واقعیت این است که هیچکس منکر ناکارآمدی برخی مسئولین و نهادها در ایران امروزی نیست. نظام ، اعتراض را حق یک شهروند میداند و با ساحت های سیاسی و اجتماعی آن نیز هیچ مشکلی ندارد. اما اگر این اعتراضات بهانه ای برای تخریب ساحت امنیت جغرافیایی و مرزی و ملی ما بوده و تبدیل به آشوبی امنیتی شود ، دیگر داستان فرق میکند! اینک باید مشخص شود که یقه ی چه کسی را باید بگیریم؟! و همگان نیک میدانیم و عده ای از نخبگان قومی نیز نیک مدانند که اگر این حد و اندازه – حفظ حدود امنیت سرزمینی - نیز کمرنگ تر شود ، کدام سرنوشت به سراغ ما خواهد آمد؟ مروری بر خاطرات دوران پهلوی و نگاهی به وضعیت فعلی کردها در ترکیه ، عراق و سوریه گواهی بر این مدعاست که نظام جمهوری اسلامی تا حد توان ، بیشترین و بهترین حافظ آرامش و منافع کردها بوده و جایگاه مطلوبی را برای قوم کرد در خاورمیانه ، در مقایسه با دیگران ، به ارمغان آورده است. سخن پایانی اینکه ، امروزه حاکمیت نیز به این تیجه رسیده که می بایست روند و مدل توسعه سیاسی در استان آذربایجان غربی به گونه ای منحصر به فرد طراحی شود تا علاوه بر تقویت سرمایه اجتماعی ، ضریب استحکام لایه های امنیتی این مرز و بوم را نیز افزایش دهد. به نظر می رسد که گسترش تحزب و نهاد سازی بتواند تا حدودی از سطح خشونت ها بکاهد، اما با این حال تا زمانیکه قوم گرایان افراطی و و برخی از فعالین اجتماعی نابالغ که بیشتر نگاه واگرایانه دارند در این بستر به صورت کامل و آزادانه به تبلیغ ایده های جدایی طلبانه خود میپردازند ، امکانی برای بحث و تبادل نظر در خصوص توسعه سیاسی وجود نخواهد داشت. تاریخ ، بستر درس آموزی و اصلاح رویه هاست. @barsakht

سلسله مباحث ایران و توسعه - بخش۳۷ اگر ساختارها درست شوند ، رفتارها نیز اصلاح میشوند @barsakht دکتر مقصود فراستخواه بین امیال و آرزوهای توسعه با اخلاق و عمل ضد توسعه تمایل تمایز قائل است... وی می گوید موقعیت فعلی ایران آمیزه ای از عدم توانایی در رسیدن رضایت بخش به توسعه و عدم توانایی در دست برداشتن از توسعه است و این موقعیت موجب دوقطبی شدن جامعه ما شده است. در یک طرف آن، زیست جهان توسعه ای قرار دارد که مایل به پیشرفت است اما در طرف دیگر، سیستم زیرساخت و فرهنگ ما با آن امیال تطابق ندارد . خصوصیات فردی ایرانیان موجب شده که آنها علاقه مند به موفقیت، عمل گرایی و پیشرفت خواهی باشند اما در عمل، آینده نگری ندارند ، صبور نیستند ،جهت گیری های دراز مدت ندارند و هیچ برنامه ریزی و امیدی برای خود ندارند . @barsakht در یک کلام جامعه ایرانی میل به پیشرفت دارد اما امید ندارد نیک می‌دانیم که ویژگی اجتماعی موثر در توسعه، بحث صبر و شکیبایی است در حالی که این خصلت در ایرانیان بسیار پایین‌تر از سطح جهانی است... در یک کلام زمین و آسمان ایرانیان یکی و همرنگ نیست. ما در آسمان ایرانیان که شامل ادبیات ، فرهنگ و ارزشهای انسانی و معنوی است ستاره های زیادی داریم و رویا های اخلاقی بسیاری را پرورش می دهیم در حالیکه زمین ما پر از سنگلاخ، ناامنی ، تعارض و ناهمواری است و این خصوصیات با رویاهای ما تطابق ندارد ‌ به طور خلاصه متن عمل و جغرافیای اجتماعی سیاسی و مناسبات اقتصادی ما برای فضیلت آفرینی مساعد نیست و ارزشهای تابناک ما، فقط در آسمان ها چشمک میزنند. بسیاری از ایرانیان، زمین را جای زرنگی و تملق می دانند و سعی می کنند در برهه های مختلف، گلیم خود را از آب بیرون بکشند یا از هر نمدی، کلاهی برای خود بدوزند.... به یک معنا، امید اخلاقی در جامعه ما نابود شده است زیرا بین آموزه و عمل اختلاف زیادی داریم . @barsakht مقصود فراستخواه معتقد است که بستر عقلانیت، خرد ورزی اجتماعی و جمعی است که این امر تاکنون در جامعه ما محقق نشده است . یعنی ما نتوانستیم مدینه عاقله ای را به جای مدینه تحت مدیریت عقلا، بسازیم . از سال ۱۳۰۰ تا ۱۳۵۷ ، عقل تکنوکرات بر جامعه ما حاکم بوده و بیشتر پروژه مدرنیزاسیون را پیش برده است در حالی که از سال ۱۳۵۷ به بعد، عقل ایدئولوژیک بر جامعه ما حاکم بوده و پروژه اسلامیزاسیون را به پیش می برد.. در تمامی این دوران یعنی از سال ۱۳۰۰ به بعد ، عقل نخبه گرا بر جامعه حاکم بوده است. مشکل ما در توسعه نیز همان عدم ساختن مدینه عقلا است یعنی جایی که سیستم ها و ساختار ها به صورت عقلانی طراحی شوند و عقل نهادینه شود. تا زمانی که عقلانیت در سیستم ها و ساختارها نهادینع نشود ، زیست اجتماعی ما نیز اصلاح نمی شود . در یک کلام مقصود فراستخواه معتقد است که در انسان زمینه ای از فرشته و شیطان وجود دارد که نمایان شدن هر یکی وابسته به وجود ساختارهای مناسب است و اینکه ما کدام ساختار را داریم و این ساختار ها چگونه انسان را هدایت می کنند . مثل بانک ها، که قبل از آمدن سیستم نوبت دهی ، انسان ها بر روی سر دیگری خراب می شدند اما از زمانی که سیستم نوبت دهی آمد رفتارها نیز اصلاح شد. جامعه نیز همین گونه است ، اگر سیستم ها اصلاح شوند، رفتارهای اجتماعی نیز درست می شوند @barsakht

سلسله مباحث ایران و توسعه بخش ۳۸ دلایل توسعه نیافتگی ایران از دید گاه دکتر مقصود فراستخواه یک ) کمبود کنشگران مرزی هر جامعه ای برای عبور از بحران های خود، نیازمند وجود کنشگران مرزی است. منظور از کنشگران مرزی نخبگان حاضر در حکومت اما دارای انگیزه و توان و جسارت تعامل با جامعه و نهادهای مدنی است. اینان همان کسانی هستند که در بین مردم دارای آبروی هستند و سعی می‌کنند که از شکاف بین حکومت و جامعه کاسته و مسیر اصلاح را باز کنند. به دیگر سخن، اینان بیشتر به دنبال یک راه حل منطقی و عاقلانه می گردند در واقع این کنشگران مرزی حاکمان را به خواست های جامعه نزدیک می‌کنند و در نتیجه موجب کاهش شکاف های ناشی از بی اعتمادی و نیز کاهش شکاف های ناشی از نداشتن زبان مشترک می شوند... @baarsakhr دوم) برخورداری از تاریخ بلند و سنگین یکی از دلایل دکتر مقصود فراستخواه در بحث از چرایی توسعه نیافتگی ایران، برخورداری ایران از تاریخی بلند است که وزن گذشته را سنگین تر میکند و امکان وفق دادن خود با دنیا را سخت می نماید. در نتیجه ، چنین تاریخی موجب شده است که ایرانیان بیشتر زمان و انرژی خود را صرف حل چالشهای گذشته خود بکنند و این امر امکان تصمیم گیری را به بسیار سخت می کند . دکتر مقصود فراستخواه معتقد است که ما می بایست برای رهایی از این وضعیت، غارهای ذهنی را از اصحاب کهفی خالی کنیم. یعنی بیشتر با علم روز و شرایط جدید حرکت کنیم. البته پذیرش تحولات جدید دنیا به معنای بی هویت کردن خود نیست و می بایست آینده زا هم وزن با تاریخ خود را بسازیم. این امر مستلزم این است که ما همیشه در حال حرکت از حال به آینده باشیم... @barsakht

واریزی ماهانه به حساب ۱۴ درصد از ایرانیان ماهانه بیش از ۷۵ میلیون تومان است @barsakht 🔸به گزارش «نود اقتصادی» طبق اطلاعات پایگاه رفاه ایرانیان، در سال ۱۴۰۰ مجموع واریزی یکساله به حساب ۷۲ درصد از ایرانیان (اشخاص حقیقی) کمتر از ۳۰۰ میلیون تومان بوده است. 🔸براساس این آمارها، مجموع واریزی به حساب ۷ درصد از ایرانیان ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان، واریزی به حساب ۴ درصد از ایرانیان ۵۰۰ تا ۷۰۰ میلیون تومان، واریزی به حساب ۳ درصد از ایرانیان ۷۰۰ تا ۹۰۰ میلیون تومان و مجموع واریزی سالانه به حساب ۱۴ درصد از ایرانیان بیش از ۹۰۰ میلیون تومان بوده است. 🔸به عبارتی، مجموع واریزی ماهانه به حساب ۷۲ درصد از جمعیت کشور کمتر از ۲۵ میلیون تومان، برای ۷ درصد از جامعه ماهانه بین ۲۵ تا ۴۲ میلیون تومان، واریزی به حساب ۴ درصد از جامعه ۴۲ تا ۵۸ میلیون تومان، واریزی به حساب ۳ درصد از جامعه بین ۵۸ تا ۷۵ میلیون تومان و واریزی ماهانه به حساب ۱۴ درصد از جامعه بیش از ۷۵ میلیون تومان بوده است. 🔸قابل ذکر است این ارقام صرفا متعلق به اشخاص حقیقی و حساب‌های شخصی با کارکرد غیرتجاری بوده است. @barsakht

📹 #کلیپ_نوشت  | آمریکای باج‌گیر 👈🏻 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: مشکل ما را با آمریکا یک چیز حل میکند؛ چه چیزی؟ به آمریکا باج بدهیم؛ نه یک بار؛ آمریکایی‌ها به یک بار باج هم قانع نیستند؛ امروز باج بدهیم، فردا می‌آیند یک باج دیگر میخواهند، [باز باید] باج بدهیم؛ پس‌فردا می‌آیند یک باج دیگر میخواهند، [باز باید] باج بدهیم. امروز میگویند هسته‌ای را تعطیل کنید ــ اوّل میگویند بیست درصد را تعطیل کنید، بعد میگویند پنج درصد را تعطیل کنید، بعد میگویند بساط هسته‌ای را برچینید ــ بعد میگویند قانون اساسی را عوض کنید، بعد میگویند شورای نگهبان را بردارید؛ آمریکایی‌ها باج میگیرند. اگر بخواهید مشکلتان با آمریکا حل بشود، باید این کار را بکنید؛ مرتّب باج بدهید. آمریکا اینها را میخواهد: پشت مرزهای خودتان، خودتان را محبوس کنید، دستتان را خالی کنید، صنایع دفاعی‌تان را تعطیل کنید. کدام ایرانی باغیرتی حاضر است که یک چنین باجی بدهد؟ ۱۴۰۱/۰۹/۰۵ 🔹 رسانه KHAMENEI.IR براساس این بخش از بیانات رهبر انقلاب، کلیپ نوشت «آمریکای باج‌گیر» را منتشر میکند. 📥 کیفیت اصلی👇 https://khl.ink/f/51519

مرکز ثقل گفتمان حاکم بر مکتب سلیمانی این نکته است که بیایید دنیای معاصر را بهتر و واقع بینانه تر تحلیل کنیم. کارکرد شهید سردار سلیمانی ره این بود که در وضعیت هابزی و آنار شیک نظام منطقه ای در خاورمیانه، به دنبال کسب قدرت فزاینده برای ایران و تحت مدیریت شبکه ای یک ساختار منسجم(شامل حزب الله ، انصار الله، حشد الشعبی ، فاطمیون و زینبیون) بود.. این نگاه واقع بینانه و واقع گرایانه در تضاد با گفتمان لیبرال در کشور قرار داشت که هشت سال بر جسم و تابوت این مملکت تاختند... در گفتمان مقاومت و در مکتب سلیمانی، خوش بینی مطلق لیبرال ها به ذات نظام بین الملل مورد قبول نیست.. امروزه دستاوردهای منطقه‌ای نظام حاصل تفوق همان گفتمان واقع گرایی است کما اینکه بیشتر مشکلات داخلی کشور نیز ریشه در سیطره یک دهه ای لیبرالیسم و غرب گرایی در ذهن سیاستمداران دارد... کارویژه گفتمان سلیمانی این است که پارادایم مسلط بر حکومت مردان را اصلاح کند، فکر های کارگزاران را تغییر دهد و ریشه های لیبرالیسم را بسوزاند. اصلاح فکر و گفتمان مقدم بر اصلاح رفتارهای دولتمردان قلابی است... @barsakht #محمد_رضوی_قره_قشلاق

روز چهارشنبه ۲۱ دی ماه ۱۴۰۱ در جمع اعضای محترم شورای نگهبان شهرستان نقده ، شاخصه های جنگ ترکیبی دشمن در مقابل ایران و سناریوهای مختلف غرب برای برخورد با جمهوری اسلامی در برهه های زمانی متفاوت را مورد بحث و بررسی قرار دادیم. تمرکز اصلی این بحث در قالب جهاد تبیین، بررسی سناریوی ساخت «امام بدون امت برای امت بدون امام» به عنوان مهمترین سیاستگذاری شناختی غرب در جنگ ترکیبی بود. @barsakht

سلسله مباحث ایران و توسعه بخش ۳۹ دکتر مقصود فراستخواه وابستگی به مسیر طی شده ی تاریخی، مهمترین مسئله و طلسم توسعه در ایران است. @barsakht دکتر مقصود فراستخواه معتقد است که مهمترین مسئله ما در بحث توسعه در ایران این است که ما به تاریخ قفل شده ایم و تنها در پی پیمودن یک مسیر طی شده ی تکراری در طول تاریخ هستیم... ریشه این مشکل نیز به زمینه های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بر میگردد که در طول تاریخ شکل گرفته و خود را در نهادهای پایدار نشان دادند.... ویژگی این امر ( وابستگی به ما به مسیر طی شده) این است که هم تاریخ گرایی در آن موج می زند و هم بسیار ساختارگرا ست... این خصلت هم حاصل یک تاریخ بسیار بلند و سنگین در این سرزمین می باشد که تجربه ها و باورها، ارزش ها و هنجار های مختلفی را با خود حمل می کند.... این تاریخ بلند باعث شده که عملکرد های تکرار شونده نیز نهادینه شده و روابط متقابل اجتماعی ایرانیان را از درون تنظیم کنند به صورتی که یک گرامر اجتماعی مشخص را ایجاد کردند ... اما راهکار ما چیست؟ چاره ما این است که مسیر را بگشاییم و این گشودن مسیر ، بسیار کنشگرا ، آینده گرا و برسازنده است... وجه دیگر این سخن اینکه مشکل ما در جامعه ایران این است که ما فاقد زیر ساخت های اجتماعی توسعه یافته هستیم... اگر زیرساخت های اجتماعی ما توسعه یابند، عاملیت انسانی دارای اهمیت میشود... یعنی ارزش یک کنشگر بیشتر از ارزش ساختار میشود... البته در طول تاریخ تلاش هایی مثل ترقی خواهی، تحول‌خواهی، مشروطه خواهی، تجددخواهی، دموکراسی خواهی و این قسم حرکت ها مطرح شده اند که بیشتر در مسیر توسعه قرار داشته اند اما چون التقاطی با منش و ساختار ما نداشته‌اند هیچکدام به نتیجه نرسیدند و در نتیجه ما شاهد توسعه‌نیافتگی در ایران بوده و هستیم.... البته نباید فراموش کرد که در جامعه ایران یک لایه بسیار عمیقی وجود دارد که تمایل به بلند شدن و دوباره تلاش کردن را در خود نهادینه کرده است و می شود به این لایه عمیق باور داشت اما لایه آشکار آن سرشار از مشکلات فرهنگی ، محدودیت های ساختاری ، عدم موفقیت طرح های ملی و وابستگی به مسیر طی شده است که نتیجه ای جز شکست خوردن را با خود به همراه نداشته‌اند @barsakht

جمع بندی نظام فکری دکتر فراستخواه دکتر مقصود فراستخواه در بحث از توسعه نیافتگی ایران معتقد بود که: 1️⃣ فقدان مدینه عاقله 2️⃣ گرامر اجتماعی سنتی و نامناسب 3️⃣ وزن زیاد تاریخ ملی و قفل شدگی به تاریخ 4️⃣ وجود خلقیات ضد توسعه 5️⃣ کمبود کنشگران مرزی موجب شکل گیری : 1️⃣شکاف اعتماد بین حکومت ،جامعه مدنی و مردم 2️⃣ زیست اجتماعی مستعمره مدار و فاقد عقلانیت نهادینه شده 3️⃣میل بالا به پیشرفت و توسعه در عین وجود خلقیات محدود کننده و ضد توسعه .....شده‌اند و مجموعه این عوامل باعث عدم امکان دستیابی ایرانیان به توسعه شده است... @barsakht

اوتیسم سیاسی و نقش روحانی و رییسی! @barsakht مهمترین و اساسی ترین کارویژه آقای رییسی و دولت سیزدهم ، نجات کشور از اوتیسم سیاسی بوده و هست. به دیگر سخن کاروِیژه آقای روحانی در دولت قبل این بود که حوزه رفتار و تحرکات سیاسی ایران را در یک محدوده خاص - سیاست خارجی و رابطه با غرب و آمریکا و کدخدا برای حل مشکلات - محدود میکرد و این کار ، ایران را با یک نقص کارکردی در حل مسائل خود مواجه می ساخت. یعنی اگر مشکلی - مثلا دریافت واکسن- حل نمیشد و یا نمی خواستند حل شود می گفتند که چون نمیگذارند با آمریکا رابطه داشته باشیم پس مسئله هم حل نمی شود. یعنی برای حل مشکل فقط یک الگوی محدود و تکراری وجود دارد و آن هم رابطه با آمریکاست و اگر مشکل ما با آمریکا حل نشود ، درمانده خواهیم شد. با این کار تمرکز کشور و تمام سیاستمداران دولتی بر یک نکته جمع میشد و سایر مسائل به وادی غفلت میرفت. این دقیقا همان چیزی بود که غرب میخواست. اما اینک و در زمان آقای رئیسی، این تابو شکسته شده است. هم با غرب مذاکره میکنیم و هم با شرق روابط و مذاکرات خوبی داریم و هم با عربستان و دیگران کشورها در حال رفع برخی مشکلات و موانع سیاسی و تجاری هستیم. این بدان معنا نیست که بگوییم آمریکا دیگر اصلا کاره ای نیست و تاثیر صفر درصدی دارد و یا اینکه بگوییم آنها را تسلیم خود کرده ایم و از فردا چاکر سینه چاک ایران خواهند بود. رئالیسم میگوید که هر کدام - مثل ما -منفعت خود را دنبال میکنند. اما جای مهم کار این است که هم نفت میفروشیم و هم واحد های تولیدی داخل را - بیش از 2500 واحد تا کنون- احیا میکنیم. یعنی خودمان باید طبیب خودمان باشیم . به نظرم معنای اقتصاد مقاومتی در گفتمان رهبری هم همین است. یعنی نوعی خوددرمانی و دوری از واماندگی در نظام آنارشیک بین الملل.... البته این گفته ها به معنای انکار مشکلات و نواقص و مدیریت های دیمی و عیب های داخلی نیست. اما اگر دعوایمان بر سر ایران است ، می بایست قبول کنیم که همه تجربه ها را آزموده و همه راه ها را در این تاریخ 44 ساله پیموده ایم . پس عقلانیت میگوید که هیچ راهی نمانده به غیر از قوی تر شدن ایران با دستان خودمان. @barsakht

روز پنجشنبه ششم بهمن ماه ۱۴۰۱ در جمع شبکه روشنگران بسیج به تشریح جنگ اراده ها در بستر نبرد ترکیبی غرب بر علیه ایران پرداختم. محور اصلی بحث، نگاه جامعه شناختی به آسیب های اقتصادی ایران بر مبنای اغتشاشات سال ۱۴۰۱ بود. آشنایی با شیوه های جنگ شناختی، شناخت نسل Z ، راهکارهای موفقیت در جنگ ترکیبی از جمله محورهای دیگری بود که با مخاطبین در میان گذاشته شد. @barsakht