برگرفته از کتاب قطره ای به وسعت دریا: ای اهل وطن میروعلمدار نیامد(علمدارنیامد) سرباز حرم،آن یل وسالارنیامد(علمدارنیامد) سردار دلم ، رفته به پیکارنیامد(علمدارنیامد) آن دشمنِ صهیونِ خونخوار نیامد(علمدارنیامد) سلمانِ نبی،مالک مَثَلی،مقدادِعلی(علمدارنیامد) سرباز حرم ،میثم تمار نیامد(علمدارنیامد) در راه علی،جان رافداکرد(علمدارنیامد) ای شیعه بزن برسینه وبرسر،عمارنیامد(علمدارنیامد) چشمان جهان،محو خریدار نگاهش(علمدارنیامد) سرباز حرم، رفته به بازارنیامد(علمدارنیامد) آن دشمن تکفیری وداعش کجا رفت؟(علمدارنیامد) مختار زمان،منتقم کرار نیامد(علمدارنیامد) شد کشته به دست عفریته ی بدکار(علمدارنیامد) سرباز حرم، میروعلمدار نیامد(علمدارنیامد) التماس دعا😭 @bartaren 🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

تقدیم به مادرشیعیان دنیا ،حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و شیعه ی پاکباخته اش ،حاج قاسم عزیزمان🖤 شیعه یعنی پیرو اهل ولا شیعه یعنی جان، فدای مرتضی شیعه یعنی خوردن خون جگر شیعه یعنی ،آتش و مسمار در شیعه یعنی تسلیت، سیلی شود شیعه یعنی، صورتی نیلی شود شیعه یعنی عشق بازی با خدا شیعه یعنی، سیلی ای درکوچه ها شیعه یعنی گریه های بی صدا شیعه یعنی پر کشیدن تا خدا شیعه یعنی کوثر نازِ رسول شیعه یعنی،صدیقه، زهرای بتول شیعه یعنی حاج قاسم،سردار دلم پاسبانِ این حرم یا آن حرم شیعه یعنی ارباً اربا پیکری یک طرف دستی و یکجا هم سری شیعه یعنی یاور رهبر شوی در مسیرعشق تو پَرپَر شوی شیعه یعنی شِبْهِ عباسِ علی یک علمدارِ حریم زینبی شیعه یعنی خون جگر از غصهٔ مولا شده خانه ات هم ، بیت الـزهرا شده شیعه یعنی از برای مظلومی باشی سپر می خری بر جانِ خود ،تو هر خطر شیعه یعنی یک جهان مجنون شدن از عروجت ،عالمی دلخون شدن شاعر....ط_حسینی @bartaren 🖤🖤🖤🖤🖤🖤

📸 ⭕️ارسال پیام حاج قاسم به گوشی‌های همراه اسرائیلی‌ها 🔻گروهی از هکرهای ناشناس با نفوذ در سامانه‌های تلفن همراه اپراتورهای رژیم صهیونیستی جمله معروف حاج قاسم که گفت «آنجایی که فکر نمی‌کنید، آنجا حضور داریم» را ارسال کردند. @bartaren

قسمتی از کتاب «قطره ای به وسعت دریا» نمیدانستم چه مدت در خواب بودم، اما انگار خواب بــدی میدیــدم و مــدام صدای گریــه در گوشــم می‌پیچید. ناگهان چشــم هایم را باز کردم. ً خــوب که دقت کردم، انگار خــواب نبودم، واقعا صدای گریه از هال می‌آمد. ســاعت کنار تخت را نگاهی انداختم، ســاعت، شــش صبح را نشــان مــیداد. بــا توجــه به اینکــه روز تعطیل بــود، پس الان، اهــل خانه بایــد در خواب باشــند، نکند اتفاقی افتاده؟ به ســرعت از جا برخاستم، لباس هایم را مرتب کردم و آرام درب اتاق را باز نمودم، از صحنه ای که پیش چشــمم میدیدم، خشــکم زد. فهمیدم بی شک اتفاق ناگواری برای این خانواده افتاده است. روی زمین یک طــرف احمدآقــا، نشســته بــود در حالیکه صورتش از اشــک خیس بــود و کنارش، محمدمهدی ســرش را روی زانوهایش گذاشــته بود و لرزش شــانه هایش، نشــان از گریــه ی شــدیدش داشــت، یــک طــرف هم مــادر خانه درحالیکه ســر بشــرا را در آغوش گرفته بود، مویه میکرد. تا متوجه من شــدند، انگار داغ دلشــان تازه شد، گریه هایشــان شــدت گرفــت و ناله هایشــان بلندتر شــد، گیج شــده بــودم، نگاه به میزبانم کردم و گفتم: س ...س... سلام، ببینم طوری شده؟ احمدآقــا بــدون گفتــن کلامــی، نگاهــش را به تلویزیــون دوخت و اشــکهایش روانتر شــد، چشــمم بــه صفحه ی تلویزیــون افتاد، پاهایم شــل شــد، همان کنار دیوار بر زمین نشســتم. باورم نمیشــد، نه ... نه ... امکان نداشت ... حالا دلیل التهــاب و عــزا و گریــه ی ایــن خانــواده را می فهمیــدم، تصویــر زیبایــی از ژنــرال بر صفحه ی تلویزیون نقش بسته بود و زیرش نوشته بود: »شهادتت مبارک« بغضــی ســنگین گلویــم را چنگ میزد .... دردی شــدید در ســرم پیچید .... با خــود گفتــم ایــران نه ... دنیــا چه مرد بزرگی را از دســت داد، مردی تکرارناشــدنی .... ژنرالــی قدرتمنــد و باصلابــت کــه دلــی مهربــان و لطیــف بــه لطافــت گلهای بهــاری داشــت ...کاش او را از نزدیــک دیــده بــودم .... نمیدانســتم چــه کســی مرتکــب این جنایت شــده؛ اما ایمان داشــتم هرکه بوده، بــه گفته ی عمو جوزف، احمقترین فرد روی زمین اســت. بی شــک الان در ســرزمین من، به مناسبت این اتفاق، شادی و شعف جاری بود و چه حقیر بودیم ما که از مرگ چنین مرد بزرگی، خوشــحال می شــدیم ... مردی که نفس آمریکا و اســرائیل را به تنگ آورده بود و برخلافش، نفس به جان مظلومان دنیا میریخت .... بی شــک ایرانیان ســا کت نمی نشســتند، ایرانیان که جای خود دارند، بی شــک دنیایی که محو ژنرال بود، ســا کت نمی نشســت، بی شــک خدا هم در مقابل این جنایت ســاکت نمی نشــیند.

روایت دلدادگی قسمت ۷۹🎬 : جو‌ّ حرم مطهر ،مملو از سکوت بود اما سکوتی که شاید مقدمه ی یک غوغایی بزرگ میشد. گلناز چادر بر سر کشیده بود و در زیر چادر مانند ابر بهاری گریه می کرد و مهرداد خیره در عروس روی پوشیده ی داخل آینه ، زیر لب ذکری را مدام تکرار می کرد. سلمان خان و همسرش ،با نگاهی غضبناک به عروس نگون بخت چشم دوخته بودند و حاکم خراسان، بی هدف دانه های تسبیح گرانقیمت دستش را بالا و پایین می کرد و روح انگیز خیره به عروس و داماد و جمعی که شاهد رسواییش بودند ، در ذهن هزاران نقشه می کشید که چگونه این آبرو ریزی را سرپوش ندهد ، اما مگر میشد؟ اینهمه جمعیت شاهد ماجرا بودند ، آنهم زنانی که سلاح قویشان زبان و حرفهای خاله زنکی بود، روح انگیز هر چه زمان می گذشت برافروخته تر می شد و از دست تنها دخترش ،به شدت خشمگین بود و تصمیم داشت بعد از مراسم عقد ، گوشمالی درستی به این عروس بی فکر بدهد. همانطور که جمع خاموش بود ،آرام درب حرم باز شد و تمام چشمها خیره به درب ورودی بود ، اما در کمال تعجب دیدند که شاهزاده فرهاد به تنهایی وارد شد و هنگامی پشت سرش ،درب را بستند ، همگی متوجه شدند که انگار فرهاد موفق نشده ،فرنگیس را راضی کند و به مجلس عقد بیاورد. فرهاد هنوز به پیشگاه حاکم نرسیده بود که روح انگیز صبر از کف داد و مانند اسپندی که از روی آتش می‌جهد ، از جا برخاست و با صدای بلند فریاد زد : پس کجاست خواهرت؟! فرهاد جلو آمد و همانطور که دست مادرش را می گرفت و به او‌کمک می کرد تا بنشیند ،آهسته در گوشش گفت : میدانم فرنگیس اشتباه کرده و باید جوری دیگر حرفش را به شما میزد اما الان در این جمع زنانه ، روانیست شما به عنوان شاهبانوی دربار چنین برخوردی کنید ، اندکی خویشتن دار باشید مادر... روح انگیز همانطور که دندان بهم می سایید گفت : بگو بدانم آن دخترک خیره سر کجاست؟ فرهاد نزدیک پدرش شد و گفت : فرنگیس نبود ، هر کجا که گشتیم نبود که نبود ، انگار آب شده و به زمین فرو رفته.... ادامه دارد..... 📝به قلم :ط_حسینی @bartaren 🌨💦🌨💦🌨💦🌨💦