#روایت_دست_اول #یادداشت_دانشجویی 🔰چرا موضع‌گیری نمی‌کنید! ‌ پنجشنبه گذشته سازمان مرکزی #دانشگاه_فردوسی_مشهد میزبان تعدادی از فعالان دانشجویی دانشگاه و مسئولان بود. مهم‌ترین مهمان این جلسه بغیر از بنده آقای #فرماندار بود.‌ من در جلسه حرفی نزدم، یعنی بنا به حرف‌زدنم هم نبود. رفتم در جلسه که بنویسم آنچه می‌گذرد تا روایتی دقیق و درست داشته باشم از این دست جلساتی که هرکسی برشی و قسمتی از آن را جدا و رسانه‌ای می‌کند!‌ در جلسه نکته جالبی که توجه مرا به خود جلب کرد گلایه‌های جناب فرماندار از #دانشجویان به اصطلاح فعال دانشگاه فردوسی بود! گلایه‌هایی از جنس: -چرا در مقابل #هتک_حرمت‌ها و بی‌قانونی‌های دانشگاه واکنشی نشان ندادید؟ -چرا یک درخواست مجوز تجمع نزدید؟ شما که قدرت آن را داشتید #مجوز رسمی در دانشگاه بگیرید! -چرا سعی نکردید خط #اعتراضات واقعی دانشجویان را از اغتشاش‌ها و آشوب‌طلبی‌های عده‌ای خاص که اکثرا #دانشجو هم نیستند جدا کنید؟ تقریبا پاسخی از سوی دانشجویان موافقِ تجمعات روزهای گذشتهٔ دانشگاه شنیده نشد! آقای داوری که الحق دل پری از فعالان دانشجویی داشتند چندجمله‌ای هم خطاب به تمام حاضرین گفتند: «چرا موضع‌گیری نمی‌کنید؟ مگر شما #جوانان همین شهر و همین کشور نیستید؟ مگر می‌شود نا به هنجاری‌ها را ببینید و سکوت کنید؟ مگر می‌شود کسی از همین ملت اسلحه بردارد و جوان و پیر و زن و مرد و #کودک را به رگبار ببندد تا اغتشاش‌های خیابان را به بهانه آن بخواباند؟ چرا همچین حرف‌های بی‌سندی را باور می‌کنید و شعارش می‌کنید و فریادش می‌زنید!؟ حرف‌های با #سند و #مدرک بزنید، اگر کسی خطایی کرده مدرک بیاورید تا خارج از نوبت پیگیری کنیم. اگر تجمعی می‌خواهید بگذارید با شرط اینکه سلامت و #امنیت تجمع را ضمانت دهید، بیایید و درخواست بدهید تا خودِ من پیگیری کنم و مجوز بدهم. تا قانون قانون است نمی‌شود تمرد از آن را تحمل کرد. همه چیز باید در مسیر قانونی خودش انجام شود» مسئله‌ای که دغدغهٔ بسیاری از دانشجویان بود وضعیت #دانشجویان_بازداشتی و البته انتشار تصاویر افراد برای تهدید و شناسایی در کانال‌های مختلف از هردو طیف بود که مسئولین خبر دادند بیش از ۹۰٪ دانشجویان بازداشتی دانشگاه فردوسی #آزاد شده‌اند و نهایت همکاری و تخفیف و عفو در قبال دانشجویان بازداشتی انجام شده‌است و درباره انتشار تصاویر هم گفتند تا اتهامی اثبات نشود نباید تصویری منتشر شود که باعث تهدید یا ضایع‌شدن آبروی کسی شود و قابل پیگیری است، از هر طیفی.‌ ‌ ‌ حرف آخر اینکه عدهٔ کمی بازیابی هویت دانشجویی خود و سر زبان افتادن‌شان را در استمرار این آشوب‌های رادیکال می‌بینند و از سوی دیگر عدهٔ زیادی از حاضرین در کف دانشگاه هم شنیده‌شدن صداهایشان را در پیوستن به تجمعات! قطعا همه‌ی دانشجویانِ آگاه دانشگاه می‌دانند نه سلف مختلط دردی دوا می‌کند نه شعارهای تند و رادیکال! دوستانِ دانشجویمان دیگر در بازداشت نیستند و مسئله بازداشتی‌ها هم رفع شده‌است. حالا باید نشست و حرف زد و دردهای مشترک را مرهم گذاشت. ما در این روزها دیدیم چه قبل و چه بعد از تجمعاتِ دانشگاه افراد دوستانه باهم گفتگو می‌کنند و به نقطه اشتراک‌های خوبی هم می‌رسند، اما آن لحظاتِ احساساتی‌شدن، همهٔ کار را خراب می‌کند. دانشجو اگر حدود اعتراض خود را از آشوب‌طلبان دانشگاه جدا کند با چند راهکار ساده مثل خط قرمزی برای شعارها یا مسیر حرکت مشخص یا هدف و انگیزه از تجمعِ درحال برگزاری، قطعا هم امنیت خودشان حفظ خواهد شد هم آرامش دانشگاه و سلامت هم‌دانشگاهی‌هایشان. همه چیز دست ما دانشجویان است، دست خودِ خودِ ما. 🔺نویسنده: محمدامین ناصری‌فرد #بسیج_دانشجویی_دانشگاه_فردوسی_مشهد 🆔 @basfum