#دهه_هشتادی‌ها #این_نسل_باشکوه برنامه تلویزیونی کافه گفتگو دارد ضبط می‌شود، حدود ۱۵ نوجوان دختر و پسر نشسته‌اند و چالش روی میز، موضوع حجاب و عفاف است. صندلی را کمی با فاصله گذاشته‌ام که داخل قاب تصویر نباشم و غرق در گفتگوی کسانی هستم که بزرگانه‌تر از بزرگترها دارند حرف‌های جدی می‌زنند‌. آرش کلاس دوازدهم است و با آن عینک‌ ظریف و ظاهر مرتبی که دارد، شبیه بچه درسخوان‌های تی‌تیش مامانی به نظر می‌آید. قبل از شروع ضبط از بچه‌ها می‌پرسم که موافق حجاب هستند یا مخالف ، برخی موافق و برخی مخالفند، آرش می‌گوید «من با #قانون_حجاب مخالفم» گفتگو دو سه ساعتی زمان می‌برد، آرش اما وسط جدال‌ها و سروصدای بچه‌های دیگر هیچ حرفی نمی‌زند، ضبط که تمام می‌شود، می‌پرسم شما چرا به عنوان مخالف اصلا حرف نزدی؟ می‌گوید من اصلا منطق این گفتگو را قبول نداشتم، می‌گویم کجایش خوب نبود‌، می‌گوید «من مٓرد هستم( و این را طوری با قوت می‌گوید که باور می‌کنم) من رگ‌ گردنم‌ بالا می‌زند وقتی آن دختر خانم‌ می‌گوید پوشش من تاثیری در مردها ندارد، بیا از من بپرس تا بگویم که وقتی دختری چادر روی سرش می‌اندازد چقدر محافظ برای خودش ایجاد کرده ...» و آن‌قدر مردانه این‌ها را می‌گوید که دلم برای غیرتش غنج می‌رود، برای غیرت نوجوان ۱۸ ساله‌ای که آمده بود در اعتراض به قانون حجاب حرف بزند اما بقول خودش حرف غیرمنطقی یک دختر نوجوان، از ورود به گفتگو به عنوان مخالف منصرفش کرده بود! اینجا در جمع دهه هشتادی‌های موافق و مخالف، آن‌چه از حال خوب سرشارت می‌کند، قوت و دانش و آگاهی این بچه‌هاست و من باز یقین میکنم سرزمینی که این‌ها را دارد، با همه‌ی اختلاف نظرهایشان، هرگز شکست نخواهد خورد. ✍ ف. حاجی وثوق @ghalamzann