🌿 اضطرار به ولیّ استاد علی صفایی حائری تعبيرى است از حضرت فاطمه (س) در مورد رسول خدا كه می فرمايند: «انّا فَقدناكَ فَقْدَ الْارْضِ وابِلَها»؛ مثل اين كه زمين بارش بی امانش را از دست داده باشد، تا چنين #افتقار و از دست دادنى را احساس نكنيم، به ولايت ولى نخواهيم رسيد. و تنها جمعى است كه مى‏ آيد و مى‏ رود، اما راهى به ولى پيدا نمى‏ كند. خلاصه اين كه اگر اين مجموعه‏ ها بخواهد، حاصل جمع مطلوب و غنيمت مطلوبى را دارا باشد، بايد به اين سمت و سو راه پيدا كند. ✅نكته‏ ى اساسى در مساله‏ ى ولايت و وحى و توحيد همين نكته است. بحث از اثبات خدا و رسول و نبى و ولى نيست كه صحبت از #اضطرار به ولى و احتياج به خداست. من نياز به رسول و وصى او دارم. اگر فرضم بر اين باشد كه در اين زندگى با اين شرائط موجود، مى‏ توانم مسائل را خودم حل و فصل كنم ديگر به خدا چه نيازى دارم؟! بر فرض هم كه خدا باشد به رسول او چه احتياجى دارم؟! به ولىّ او چه احتياجى؟! اما وقتى اين معنا در انسان شكل مى‏ گيرد كه هم وجودش محدود است و هم امكاناتش ناتمام و ناقص هستند و حتى علم و تجربه و عقل و فلسفه و قلب و عرفانش كفاف او را نمى‏ دهند. اينجاست كه خدا و رسول و ولى ضرورت پيدا مى‏ كنند و اضطرار به آنها مطرح مى‏ شود. و با اين معنا از اضطرار و #احتياج ، مسأله شكل جديدى به خود مى‏ گيرد. ✅اين از يك طرف، نكته‏ ى ديگر اينكه؛ حقيقت ولايت در اولويت ولى و رسول نسبت به من است. و اين بر اساس تعبيرى از حضرت رسول است كه در غدير مطرح مى‏ كنند؛ كه: «أَلَسْتُ اوْلى‏ بِكُمْ مِنْ انْفُسِكُمْ». اين اساس ولايت است؛ يعنى رسول و وصى از من به من سزاوارترند. چرا؟ چون هم از من به من نزديك‏تر و هم مهربان‏تر و هم آگاه‏ترند. و اينجاست كه تو رسول و وصى را انتخاب مى‏ كنى. اين معناى از ولايت، نه با نفى تو همراه است و نه با هويت و انسانيت تو در تعارض؛ چون با انتخاب تو همراه بوده است. چرا؟ چون به آگاهى بيشتر، به رحمت واسعه‏ ى حق و محبت و عنايت و بينه‏ ای روشن او دست يافته‏ اى. کتاب روزهاى فاطمه(س)، ص: ۲۶_۲۷ #اضطرار #التجاء #امام_زمان #عین_صاد 📚سامانه بسته فرهنگی 🌐 bastefarhangi.ir 🆔 @bastefarhangi