🔴به یاد خواجه نصیرالدین طوسی 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔻ابوجعفر محمدبن محمدبن حسن (۵۷۹-۶۵۳ق) فیلسوف، متکلم، فقیه، ستاره‌شناس، ریاضی‌دان، پزشک، عارف، اخلاق‌پژوه و معمار بزرگ ایرانی اسلامی، مشهور به «محقق طوسی»، «استاد البشر» و «خواجه نصیرالدین طوسی» که از سوی شخصیتی مثل ابن‌خلدون به عنوان «بزرگترین دانشمند ایران پس از اسلام» معرفی شده است. برخی از اهم خدمات علمی و عملی او عبارتند از: １.احیای سنت فلسفه مشائی در ایران، پس از ابن‌سینا؛ ２.ابداع کلام فلسفی و تقریب میان فلسفه و کلام؛ ３.تأسیس رصدخانه مراغه؛ ４.طراحی جداولی دقیق برای مطالعه حرکت سیارات؛ ５.ساخت کتابخانه‌ای بزرگ با حدود چهل هزار عنوان کتاب در کنار رصدخانه مراغه؛ ６.تأسیس مرکز بزرگ دارالعلم، به عنوان یک دانشگاه جامع و بزرگ در مراغه. 🔻عظمت روحی و معنوی او را می‌توان در پاره‌ای از اشعار برجای مانده از او و همچنین در وصیت‌نامه او مشاهده کرد: وی در يک رباعي که در منابع مختلف با تغييراتي نقل شده است و غالباً سراينده آن را مشخص نکرده‌اند! چنين مي‌سرايد: من هيچ کس، هيچ کسم، هيچ کسم وز هيچ کسان نيز بسي بار پسم آن لحظه که افتد نفس اندر نفسم هان اي کس بي‌کسان به فرياد رسم شاید مولوی هم با اقتباس از همین اشعار بوده است که در رباعيات ديوان شمس چنين می‌سراید: دستارم و جُبه و سرم هر سه به هم قيمت کردند به يک دِرَم چيزي کم نشنيدستي تو نام من در عالم من هيچ‌کسم، هيچ‌کسم، هيچ‌کسم 🔻خواجه نصیرالدین طوسی، وقتی‌ متوجه شد که بیماری او دیگر علاج ندارد، درباره محل دفن خویش با شاگردان و یاران گفتگو کرد، برخی از شاگردان پیشنهاد دادند که مناسب‌ است‌‌ در نجف اشرف و در جوار امیرمؤمنان علی(ع) دفن شوند. اما خواجه نصیر گفت: «مرا شرم‌ آید که‌ در جوار‌ امام‌ کاظم(ع) و امام جواد(ع) بمیرم‌ و از آستان‌ آنان به‌ جایی دیگر برده‌ شوم.» و وصیت کرد که بر روی سنگ مزارش این آیه را بنویسند: «وَ کَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَیْهِ بِالْوَصیدِ؛ و سگ آنان دست‌هاى خود را بر دهانه غار گشوده بود» 💐نثار روح ملکوتی آن نابغه دوران و علامه روزگاران، صلواتی را تقدیم می‌کنیم. #فلسفه #خواجه_نصیرالدین_طوسی @Ahmadhoseinsharifi 🌹