باسمه تبارک و تعالی (۲۷۵) «حقیقت نداء» «السَّلامُ عَلیکَ یا بقیةَ اللهِ فی أرضِه و حجَّتَه عَلَی عِبادِه» 🔹شب یلدا بود. آخر شب شده بود و دیدم مهمانی ادامه دارد. تصمیم گرفتند اسم و فامیل بازی کنند. من هم خسته بودم و مقداری حالت سرما خوردگی پیدا کرده بودم. اتاق آمدم و چراغ را خاموش کرده و دراز کشیدم و خواستم اندکی بخوابم. 👈سر و صدا خیلی زیاد بود ولی من توجهم را از آن قطع کردم. مقداری گذشت و از پیرامونم غافل شده بودم و شاید در میانه ی خواب و بیداری بودم که یک دفعه احساس کردم یکی بلند گفت: (سجاد) 👈مثل اینکه از یک دنیایی روح آدم را احضار کنند به سمت بیرون کشیده شده و دوباره کاملا متوجه پیرامونم شدم. کی با من کار دارد؟! کی من را صدا زد؟! 👈مقداری که توجه کردم دیدم در همان بازی اسم و فامیل میگویند: (اشیاء) و اشتباه من (سجاد) شنیدم!😊 💡به ذهنم در همان حال خطور کرد که این همان حقیقت نداء است! نداء را علماء به طلب اقبال معنا کرده بودند. نوعی انشاء طلبی است. 👈گویا نداء نوعی تاثیر وجودی دارد. انسان را عجیب درگیر میکند. مثل آهنربایی جذب میکند. نمیشود از کنار آن بی توجه عبور کرد! نداء نوعی احضار ارواح و درخواست توجه است. واقعا ندا شونده را درگیر خودش میکند. ⚪️با خود گفتم ای دل غافل! تا حالا چرا چندان متوجّه عمق این حقیقت نبودی؟! ما که وجودمان محدود است. وسعت و احاطه ای ندارد. اگر کسی صدایمان کند تنها آن مقداری که پیرامونمان هست میتوانیم بشنویم و توجّه کنیم. تازه مانع برای توجه هم کم نداریم. 👈ولی برخی نفوس که وسعت دارند اگر حقیقتا صدایشان کنیم و مورد نداء قرار دهیم چطور میتوانند توجه نکنند؟! قطعا آنها هم اگر واقعا صدایشان کنیم متوجه ما میشوند. 👈حتّی اگر ما لایق این توجّه نباشیم آنها اهل توجّه کردن هستنند! «أَجِيبُوهُ وَ إِنْ كَانَ‏ فَاسِقاً»😢 🔸اینجا بود که با تمام وجودم دوست داشتم بگویم: (السلام علیک یا بقیه الله السلام علیک یا صاحب الزمان) و بعد از آن روی به کربلا کنم و بگویم: (صلی الله علیک یا ابا عبدالله) 👈آقا جان شما تا حالا اینقدر به ما نزدیک بودید و ما غافل بودیم. شما را نداء نمیکردیم! چه خسارتی! چه غفلتی! 👈رفقا اگر دچار التهاب روحی شدید! اگر دلتنگ شدید! این در و آن در نزنید! لازم نیست به کسی بگویید! حقیقتا روی به سمت قطب عالم وجود و قبله ی حقیقت حضرت بقیة الله الاعظم کنید و با تمام اعتقاد به اینکه ایشان عین الله الناظرة و أذنه الواعیة است بگویید: «السلام علیک یا بقیة الله المستغاث بک یا صاحب الزمان المستعان بک یا صاحب الزمان» 💡اینجا به ذهنم خطور کرد بلکه بالاتر از این هم هست. «وَ إِذا سَأَلَكَ‏ عِبادِي‏ عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعان‏»؛ با دلی صاف و یقینی استوار بگو: «یا الله»! خدا را ندا کن! خدا را صدا بزن! خدا را بخوان! ولی حقیقتا بخوان! فقط هم او را بخوان و شریکی را با او در نهانت نخوان! «ادْعُونِي‏ أَسْتَجِبْ‏ لَكُم‏»؛ 👈بلکه بالاتر از آن! همینکه در درونت بدون هیچ صدایی توجّهت را به سمت آن کانون هستی و معدن نور کنی او نیز متوجّه تو میشود! «اذْكُروُنى‏ اذْكُرْكُم‏» دیگر دنبال چه هستی؟! دیگر بشارت از این بالاتر چه؟! آیا با عمق وجود نباید گفت: «يا حَسْرَتى‏ عَلى‏ ما فَرَّطْتُ في‏ جَنْبِ اللَّهِ» 👈با همین توجّه دعا بخوانیم! صحیفه بخوانیم! صلوات بفرستیم! به اماممان سلام کنیم! و از خداوند متعال حاجت بخواهیم! 📖«يَا مَن یَکفِی مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ لَا يَكْفِي مِنْه شَيْ‏ءٌ اكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِه‏» #امام_زمان #یلدا