از چیزهایی که قلبم دوست دارد: تـو و #مُحَرمـت✨♥️

باورتون میشه امشب شبِ اولِ محرمه و بازم بهمون توفیق دادن تا واسه سیدالشهدا اشک بریزیم؟! خیلی‌ها محرم پارسال بودن که امسال نیستن.. خیلی‌ها پارسال توی هیئت سینه زدن و امسال،عکسشون کنج هیئت،قاب شده.. خدا بهمون توفیق داده تا بازم خودمون رو به روضه ی حسینش برسونیم و با گریه برای عزیزِدلش،گناه‌هامون ببخشه. دوستان به خدا که اشک واسه امام حسین(ع)روزیِ هرکسی نمیشه.. بیاید خدا رو شکر کنیم بابتش! بابت نوری که قراره به قَلبامون بتابه با غمِ حسین(ع)و اهل‌بیتش‌‌.. #ازت_ممنونم_منو_به_محرم_رسوندی

باز محرم شد و ایام تو... #پیشنهادمی‌شه

اول محرم که می‌شود من همش این بیت شهریار توی سرم تکرار می شود: بس که محمل‌ها برد منزل به منزل با شتاب کس نمی‌داند عروسی یا عزا دارد حسین ...😭💔 @be_vaghte_del313

کسی‌ که‌ پیرهن‌ مهرِ تو به‌ تن‌ نکند به‌ صد کفن‌ اگر آید به‌ حشر، عُریان‌ است! #حسین‌جانم

امیر حسین پور نشون داد که جوان های امروزی همونا که گاهی کِراوات می زنن و گاهی زنجیر میندازن، لباسایِ رنگی می پوشن، عینک آفتابی مارک استفاده می کنن و از اون عطرها که بوش تا هفت تا کوچه اون‌وَرتر هم می‌ره، میزنن، می تونن #بسیجی باشن و وطن دوست. می تونن عاشق امام حسین(ع) باشن. می تونن به #شهادت برسن پی نوشت۱: امیر حسین‌پور از بسیجی های حوزه ۳ مقاومت بسیج امام حسین(ع) تبریز بود. بامداد روز چهارشنبه ۲۱ تیر در محله در حال گشت رضویون بوده که می بینه یه ماشینی حرکات خطرناک انجام می‌ده، قصد آسیب زدن جانی داره و به سمت عوامل اجرایی هیئت که پرچم و موکب می زدن در حالِ حرکته، امیر حسین‌پور متوقف‌شون می کنه... فردِ خاطی دست می ندازه دورِ گردنِ حسین‌پور و متواری می‌شه. به صورت عمدی سمتِ راستِ خودرو رو می کوبه به یه درختی و امیر از ناحیه فک، صورت، بینی، دست و پا به شدت مجروح می شه. قصد خفه و کور کردنِ امیر رو داشته که عوامل گشت رضویون تبریز می رسن و از این کار جلوگیری می کنن... پی نوشت۲: امیر حسین‌پور بعد از تحمل چهار روز جراحت به شهادت می رسه ... پی نوشت ۳: جونِشُ داد تا هیئت ها و موکب ها بر پا باشن و ما حسین حسین بگیم ...

ما صدر اسلام، آن زمانی که یاسر و سمیه و پسرشان عمّار توسط شکنجه های ابوجهل به شهادت رسیدند را ندیده ایم! امّا شنیده ایم ابوجهل در گرمای سوزناک عربستان، رویِ شن‌زار هایِ داغ، سنگ های سنگینی روی سینه این سه نفر گذاشت و گفت:" اگر به محمد(ص) ناسزا بگویید یا از محمد(ص) برائت کنید یا به جای خُدایِ محمد(ص) به لات و عزی ایمان بیاورید رهایتان می کنم." ولی سمیه، یاسر و عمّار جز الله اکبر و لا اله الا الله کلمه ای نگفتند و ابوجهل با هر بار شنیدنِ این ها سنگ هایِ سنگینِ رویِ سینه این سه نفر را بیشتر فشار می داد و در نهایت این عزیزان به شهادت رسیدند و شدند اولین شهیدانِ راهِ اسلام. حاضرین به غایبین رساندند که پیامبر(ص) در غدیر خم دست علی را در دست گرفت و گفت:" هر کس که من مولای او هستم علی نیز مولای اوست" اما ابوجهل‌ها بر خلاف پیغام پیامبر(ص) عمل کردند و دست هایِ علی را بستند و ... مادرمان زهرا(س) از علی نه به خاطر اینکه همسرش می باشد بلکه به خاطر اینکه ولیِّ زمانَش می باشد دفاع کرد و همان‌ها که به سمیه و همسر و پسرش رحم نکرده بودند به فاطمه زهرا(س) و طِفلِ در شکمش رحم نکردند! ده روز به عاشورا مانده بود که ابن زیاد از میثم تمار خواست به علی(ع) دشنام بدهد و بیزاری بجوید... بعد از همین طرفداری میثم از علی و آل علی بود که او را پای دار بردند و زبانش را زدند و ... می دانید؟ میثم حتی پایِ چوبه دار مردم را دعوت می کرد تا دورِ علی و آل علی جمع شوند... از آن روزها بیش از هزار سال می گذرد. به تعدادِ سال هایی که از این ایستادگی و مقاومت و ارادت به محمد(ص) و علی(ع) و آل آن ها گذشته از ارزشِ این ایستادگی کم که نشده هیچ، بیشتر هم شده است. من این را از تعدادِ شهدایِ‌مان فهمیدم. نه تعدادِ شهدای انقلاب! نه تعدادِ شهدایِ دفاع مقدس! نه تعدادِ شهدایِ مدافعانِ حرم! از شهادتِ آرمان علی وردی در اکباتان و سید روح الله عجمیان در کرج، حمیدرضا الداغی و دانیال رضا زاده در مشهد و امیر حسین پور در تبریز فهمیدم. ما آن روزها را ندیده ایم، اما خون ها ریخته شده و سینه به سینه و نسل به نسل از کوچه های مکه و مدینه و شام و عراق و تهران و کرج و مشهد و تبریز این مقاومت، ایستادگی، ارادت به محمد(ص)، علی دوستی و حسین دوستی به ما ارث رسیده است و امام خمینی(ره) چه زیبا و به جا فرموند:" مردم این عصر از عصر پیامبر(ص) برتر هستند ..." پی نوشت: بیایید وارثانِ خوبی باشیم! درست مثلِ امیر حسین پور @be_vaghte_del313

از امام حسین بخواهید راهی رو سر راه زندگیتون بذاره که ختم به شهادت بشه؛ خدا عاشق همه آدماست و من فکر میکنم برای همه راهی برای شهید شدن هست ... @be_vaghte_del313

دوست داشتنِ آدم های بزرگ انسان را بزرگ میکند .. و دوست داشتن آدم های نورانی به انسان نورانیت میدهد .. اثرِ وضعی محبوب آنقدر زیاد است که ، انسان باید مراقـب باشد مبادا به افراد بی‌ارزش علاقه پیدا کند .. استادپناهیان‌ ‌ #من_حسین_را_دوست_دارم

با مامانم خداحافظی کردم و اومدم این طرفِ خیابون که واردِ هیئت بشم. یه خانمِ بدحجابی که سرعتِ زیادی داشت زیرِ پام ترمز زد، سَرِشُ از شیشه آورد بیرون و با صدای بلند گفت:" لعنت به دینِت! لعنت به لباس سیاهِت!" صبر نکرد تا جوابمو بشنوه! پاشُ گذاشت رو گازو رفت ... من داخِلِ هیئتم و رو به رو ضریحِ امام زاده نشستم، تپش قلب دارم و اشکام رو گونه هام می ریزه و می گم" آقای امام حسین ببخشید اون خانم به سیاهیِ عزایِ تو و یارانت توهین کرد! من دوستت داشتم و دارم، حتی اگر با ماشین زیرم می گرفت ..." #ماه_محرم #عشق_حسین_علیه_السلام

اعتقاد دارم که شب‌های سوم محرم را آدم باید برود یک گوشه بنشیند تا وقتی که خواب به چشم‌هایش می‌آید گریه کند، به سر بزند، ضجه سر دهد. یک شب را بیخیال منطق و دلیل برای عزاداری بروید گریه کنید فقط. بعضی شب‌های این محرم آدم هرچقدر هم کتاب بخواند و فکر کند و بخواهد کمی آن سو تر از اشک ریختن ببیند، نمی‌شود. بروید بنشینید تا صبح یک گوشه بگریید. بروید روضه سه ساله ها را بشنوید و زار بزنید. دختر اگر دارید، آب اگر دستش می‌دهید، دست اگر بر سرش می‌کشید، بوسه اگر به گونه‌هایش می‌زنید، بروید برای خودتان همه‌ش را گریه کنید. نفس نگیرید، سوال جواب ندهید، هیچ نخواهید. بگریید مردم . امشب فقط گریه جواب می‌دهد بر این داغ ... #محرم #ما‌ملت‌امام‌حسینیم #عشق‌حسین‌علیه‌السلام #رقیه‌خاتون

وقتی که در سه سالگی به پیامبری رسیدی، در غار حرا نبودی‌، در خرابه بودی؛ آنگاه به تو وحی شد: دیگر چیزی نخوان! فقط سَرِ بابا را ببین...

کودک ولی برای همیشه به خواب رفت وقتی که دید قصه بابا به «سَر» رسید

از تعجب همه گفتند: رقیه... او بود؟! کودکِ پیر شود موجب حیرت گاهی... #محدجواد_شیرازی #یا_رقیه‌خاتون

راستی هست به یادت دمِ چادر گفتی: دخترمن!به تو چادر چقدر می آید..... #شب‌سوم #یارقیه‌خاتون

در کامل بهایی چنین آمده است: «در میان اسیران، دخترکی بود چهار ساله. شبی از خواب بیدار شد و گفت: پدر من، حسین (علیه‌السلام) کجاست؟ در این ساعت او را به خواب دیدم. سخت پریشان بود. زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان برخاست. یزید خفته بود. از خواب بیدار شد و تفحّص کرد. خبر بردند که حال (اوضاع)، چنین است. آن لعین گفت که بروند و سر پدر او را بیاورند و در کنار او نهند. ملاعین، سر را بیاوردند و در کنار آن دختر چهار ساله نهادند.  (عمادالدین طبری، حسن‌ بن‌ علی، کامل بهایی، ج۲، ص۱۷۹) وقتی که آن دختر کوچک سر پدر را شناخت، آن را به سینه چسبانید و با لحن سوزناکی با سر بریده‌ پدر عزیزش چنین سخن گفت: «یا اَبَتاه مَنْ ذَالَّذی خَضَبَکَ بِدِمائِکَ؟ یا اَبَتاه مَنْ ذَالَّذی قَطَعَ وَریدَکَ؟ یا اَبَتاه مَن ذَالَّذی اَیْتَمَنی عَلی صِغَرِ سِنّی؟ یا اَبَتاه مَنْ لِلْیَتیمَةِ حَتّی تَکْبُر؟ یا اَبَتاه مَنْ لِلنِّساء الْحاسِراتِ؟. ..؛ (قمی، شیخ عباس، نفس المهموم، ص۴۱۶) #صلی‌الله‌علیک‌یارقیه‌بنت‌الحسین‌(ع)🏴 @be_vaghte_del313

«وقتی که با یک اثر میشود یک حادثه را شرح داد...» - تصویر حاویِ روضه !

نمیدانم تا بھ حال خوب بھ قد و قواره دختر سھ سالھ نگاه ڪرده اید یا نھ ، اینبار ڪھ بھ هیئت میروید، اطرافتان سرڪ بڪشید ، یتحمل میبینید ڪھ چندتاشان چادر مشڪے ڪوتاه و ڪوچڪی سرشان انداختھ اند، چاقدرے را گره ریز زده اند ، ودبا دست های لطیف و پنبھ اے سعے دارند آن خرده تارهای مویشان را زیر روسری بپوشانند . چشم از پدر و مادرشان برنمیدارند تا مبادا در شلوغے آشنایے را گم ڪنند. روضھ نمیخوانم . میخواهم بگویم خوب نگاه ڪنید ڪھ اگر جمعیت بایستد و بھ قصد ترڪ هیئت راه بیوفتد ، چطور سریع با قدمهای ڪوتاه خودشان را میرسانند بھ پدرشان و سفت دستش را میچسبند. شاید هم خودشان را بالا بڪشند ، روی دوش سوار شوند یا در آغوشے درمردمڪ شفاف چشمهایشان چھ میبینید؟ اطمینان خاطر، سڪنے دل! دنیا راهم آب ببرد جایشان امن است ، بین دو بازوی پدر نشستھ اند . بھ چھ چیز فڪر میڪنے ڪھ اینطور لب روی هم میفشاری . بھ شب؟ بھ مسیر؟ بھ ڪاروانے رو بھ شام؟ بھ گم شدن؟ جاماندن؟ افتادن ... من اما بغض امانم را برید وقتے دیدم آنقدر ڪوچڪند ڪھ در شلوغےها باید از زیر دست و پا جمعشان ڪنے ... میفهمے میخواهم چھ بگویم؟! #محرم #ماملت‌امام‌حسینیم #عشق‌حسین‌علیه‌السلام #رقیه‌خاتون #به‌وقت‌‌شب‌سوم‌محرم‌۱۴۴۵ @be_vaghte_del313

″بــرادرعزیـزم،زینـب‌شـودفدایت آوردم‌ازمدینه،دودسته‌گل‌برایت...💔″ #طفلان‌حضرت‌زینب

حتی صبورِ قافله بی‌صَبر می‌شود .. با خاطراتِ خسته‌ترين دختری كه نيست ! 😭

هرسال بعد زنده ماندنمان از روز سومش دلخوش به مُردن شب هفتم نشسته ايم...