اظهار لطف یکی از کاربران نویسندگان حوزوی🌺 https://eitaa.com/howzavian/12671

✍️قابل توجه عزیزانی که راوی کاروان های راهیان نور هستند پیشنهاد می کنم روایت گری ها را با محوریت دولت اسلامی با سرفصل های زیر انجام بدیم👇 1. منطقه اروند: ابتکار، خلاقیت و پیشرفت «با محوریت عملیات والفجر هشت به عنوان یکی از ابتکارات مهم دفاع مقدس» 2. خرمشهر: مسجد محوری و طراحی محله الگو «با محوریت کارکردهای مسجد خرمشهر در دفاع مقدس» 3. شلمچه: امید و تلاش «با محوریت عملیات کربلای 4 و تلاش رزمندگان در عملیات کربلای 5» 4. هویزه: مردم محوری، ترویج اقدامات مردم پایه، ترویج فرهنگ اخوت و برادری «با محوریت ارتباط شهید علم الهدی با دانشجویان و حضور مردم عشایر در عملیات هویزه» 5. ذوالفقاریه: معنویت و ارتباط با خدا «با محوریت شخصیت شهید شاهرخ ضرغام و اقدامات او در جنگ» 6. طلائیه: استقامت و صبر «با محوریت عملیات های مهم بدر و خیبر» 7. فکه: رسانه، تبلیغات و جهاد تبیین «با محوریت سیره و سلوک سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی» 8. دهلاویه: تقویت علم و دانش (پرهیز از تجدد و تحجر در استمرار انقلاب اسلامی) «با محوریت سیره شهید والامقام مصطفی چمران» 9. کانال کمیل: گذشت و برادری، راز شهادت و فنا شدن «با محوریت شهید ابراهیم هادی و شهدای کانال» دفاع مقدس غنی ترین الگویی است که برای ساخت دولت اسلامی می توانیم از آن بهره مند شویم. یکی از کارهای خوب همین است که روایت های آن زمان را به صورت جزیره ای و صرفا از باب خاطره گویی مطرح نکنیم. هر چند که صرف بیان خاطرات هم بسیار بسیار ارزشمند است. از باب پیشنهاد عرض کردم. بهروز دلاور @BehrouzDelavar

✍️ روایت گری منطقه اروند: ابتکار، خلاقیت و پیشرفت «با محوریت عملیات والفجر هشت به عنوان یکی از ابتکارات مهم دفاع مقدس» پردازش محتوا بر عهده خود راوی است.

✍️کفش های مشکی پر زور 🔶 صدای مهیبی بود. معمولا بچه ها وقتی به سن هفت سالگی می رسند شوق و ذوق عجیبی برای رفتن به مدرسه دارند. قبل از شروع سال تحصیلی به پدرشان می گویند کیف، مداد و دفتر برایم بخر. امسال می خواهم مدرسه بروم. اما آلاء امسال مدرسه نمی رود. اصلا مدرسه ای برای تحصیل آلاء وجود ندارد. امروز صبح هم مثل بقیه روزها با ترس و اضطراب از خواب پرید. مادرش را صدا زد. با خودش فکر کرد حتما مادرم در حیاط خانه لباس ها را می شوید. دوان دوان به سمت حیاط حرکت کرد. قدم های کوچکش به تیک تیک ساعت فرصت می داد تا ثانیه های بیشتری را سپری کند. چشمان زیبای آلاء به دنبال مادرش می گشت. یک دفعه ضربه سنگینی او را به سمت موزائیک های سفت و سخت خانه هل داد. صورتش به زمین کوبیده شد. مرواریدهای چشم او دانه دانه لباس هایش را خیس می کرد. هق هق گریه به او امان نمی داد. منتظر بود دستان گرم مادر او را از زمین بلند کند. در همین حال که گونه های صورت آلاء بر زمین خورد، چشمانش به 10 عدد کفش مشکی پر زور افتاد. به جای دستان دلگرم کننده مادر، کفش های پر زور، انگشتان دستش را زیر گرفت. دیگر انگشتان دستش طاقت تکان خوردن نداشت. 🔶 صدای گریه آلاء بر فراز آسمان ها می رسید. آرام و قرار نداشت. تنها گلوله اسلحه کفش های پر زور او را ساکت می کرد. آلاء نگاهش به دزدها بود. به رؤیاهایش فکر می کرد. به اینکه مادرش کجاست؟ چرا چند روز است که پدرش به خانه نیامده است؟ داشت فکر می کرد می شود بابا وقتی به خانه برگشت، عروسکی برایم بخرد؟ داشت تصویر عروسک را در ذهنش نقاشی می کرد. دختر است دیگر. نازک دل و لطیف. آرزوها یکی پس از دیگری فکرش را درگیر می کند. یکباره با صدای هارت و پورت کفش های مشکی پر زور، رشته افکارش پاره می شود. صدای فریاد و گریه مادرش را می شنود. مادرش را صدا می زند. مادر دوان دوان به سمت آلاء حرکت می کند. ای کاش هیچ وقت به سوی آلاء نمی رفت. کفش های مشکی خیلی پر زور بود. محکم بر صورت مادرش کوبید. گریه های آلاء امان او را بریده بود. 🔶 روايت زندگی تلخ آلاء ها، آدم را به یاد جنگ جهانی اول و دوم می اندازد. این جنابت رکورد بسیاری از نسل کشی های تاریخ را شکسته است. آخر تنها آلاء نیست که گرفتار این دزدها شده است. کاش فقط 10 عدد کفش مشکی پر زور بود. این کفش های ظالم آنقدر زیادند که هر روز ده ها آلاء را به سوی خدا روانه می کنند. 👈 بر اساس آخرین آمارِ وزارت بهداشت فلسطین، روزانه چند صد انسان در سرزمین غزه به شهادت می رسند. در این میان مانند آلاء قصه ما، روزانه ۱۶۰ کودک با دست های نازنین و دل های بزرگ در آغوش خدا قرار می گیرند. بماند که دو برابر این تعداد، جسم غرورآفرین شان جراحت بر می دارد. کشتار زنان بی پناه و مردان بی سلاح، تخریب بیمارستان ها، بمباران شهرها و خانه ها، بی حرمتی به حریم امن خانواده های بی گناه و ده ها جنایت دیگر، از ستم های دلخراش این کفش های پر زور است. اما دلم برای آلاء ها می سوزد. در این جنایت اخیر، فقط و فقط بیش از هشت هزار آلاء به شهادت رسیده است. کودکان زیر ظلم و فشار چه گناهی کرده اند که «یوآو گالانت»، وزیر جنگ رژیم غاصب تصریح می کند: «هیچ قید یا محدودیتی برای سربازان ما در غزه برای استفاده از زور وجود ندارد.» 👈 تمام قوانین انسانی و اخلاقی در طوفان الاقصی زیر پاگذاشته شده است. چگونه می توان از حقوق بشر و انسانیت سخن گفت، اما نسبت به این جنایت ها سکوت کرد؟! چگونه می توان درباره حقی که از یک انسان پایمال شده است، ساعت ها منبر رفت و کتاب نوشت، اما در خصوص بزرگترین جنایت قرن قلم را شکست و کنار گذاشت؟! آیا حقوق نسل بشریت، حق الناس نیست؟! آیا کودکان مظلوم فلسطین و غزه خونشان کمرنگ شده است که می بایست صبح تا شب و شب تا صبح را در اضطراب و استرس سپری کنند؟! #فلسطین #غزه #مقاومت #نویسندگان_حوزوی بهروز دلاور @BehrouzDelavar

#گزارش_تصویری 🔸مراحل تولید و پشت صحنه برنامه همسنگرهای مسجدی 🔹ویژه برنامه انتخاباتی همسنگرهای مسجدی با موضوع چگونگی کنشگری در ایام انتخابات در مسجد، در 10 قسمت از اول اسفند ماه از سیمای سراسری افق ساعت 15:30 پخش خواهد شد. 👈🏻بیشتر ببینیم 🔹مرکز رسیدگی‌ به‌ امور مساجد استان‌های‌ خراسان

✍️اراده های جمعی و دولت سازی اسلامی اراده یک نفر انسان اراده یک گروه چند نفره اراده یک روستا اراده یک شهرستان اراده یک استان اراده یک کشور (اراده ملی) اراده یک منطقه (اراده دنیای اسلام) اراده جهانی 1️⃣ سطوح اراده ها با هم متفاوت هستند. در مقایسه میان اراده یک نفر انسان قوی، با چند نفر انسان متوسط که یک اراده جمعی را شکل داده اند، قطعا اراده جمعی کارایی بیشتری دارد. کارهای بزرگ با اراده های جمعی در مقیاس بزرگ شکل می گیرد. اراده های جمعی معجزه ساز است. چه در تولید علم، چه در اقدامات بزرگ اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و... . هر چه مقیاس اراده جمعی بزرگتر باشد، مقیاس عمل بزرگ تر خواهد بود. 2️⃣ مقصد نهایی اراده ها بسیار مهم هستند. حکومت ها به راحتی می توانند مقصد نهایی اراده های ملی را تغییر دهند. حتی دولت های قوی و اثرگذار می توانند در سطح منطقه و جهانی نیز اراده تولید کنند. 3️⃣ در طول تاریخ رهبران بزرگی بوده اند که کوشیده اند در مقیاس های مختلف اراده های جمعی را ایجاد کنند. برای نمونه می توان به آیت الله سید عبدالحسین لاری، میرزای شیرازی بزرگ، آیت الله شاه آبادی، شهید مدرس و... اشاره کرد. گاهی در مقیاس یک محله و گاهی در مقیاس یک استان و... . 4️⃣ انقلاب اسلامی تجلی یک اراده ملی هدفمند است. اراده های فردی خفته را بیدار کرد. دولت سازی اسلامی در ادامه مسیر انقلاب اسلامی نیازمند تقویت و گسترش اراده های ملی هدفمند است. وقتی یک مسأله ای تبدیل به یک اراده ملی می شود، هیچ مانعی نمی تواند اثرگذار باشد. 5️⃣ حکومت های طاغوتی اراده های جمعی را به سمت ابتذال، زور و تزویر راهبری می کنند. در مقابل رهبران دینی و انقلابی اراده ها را به توحید و اقامه قسط سمت و سو می دهند. بهروز دلاور @BehrouzDelavar

✍اراده های جمعی و دولت سازی اسلامی(۲) 1⃣اراده های جمعی با داشتن اهداف مشترک شکل می گیرند. آرمان های مشترک اقتدار آفرین است. اهداف کلان اگر متفاوت باشد، موجب خرد شدن اراده های جمعی می شود. در نتیجه کارهای بزرگ به نتیجه نمی رسد. 2⃣برای رسیدن به اهداف مشترک در سطح ملی نیازمند گفتگو کردن درباره اهداف هستیم. همراه کردن اراده ها نیازمند آگاهی بخشی و تبیین است. 3⃣گفتگوی تنها کافی نیست. باید اقدام کرد. بسیاری از اراده ها در میان راه همراه می شود. در برخی موارد خودشان به طور ناخودآگاه وادار به همراهی می شوند. 4⃣در مسیر دستیابی به اهداف کلان، اختلاف بر سر سلیقه ها و مسائل جزئی سرعت حرکت را کند می‌کند. 5⃣اختلافات کوچک زمینه را برای ورود دشمنان اراده ملی باز می‌کند. گاهی می‌بینید فرصت بسیاری را از دست داده ایم و صرفا خودمان را در مسائل غیر مهم و بی ارزش معطل کرده ایم. 6⃣اراده های جمعی وقتی شکل گرفت، به صورت ناخودآگاه مخالفین را هم با خود همراه میکند. 7⃣برخوردار بودن از سه مولفه مهم برای نتیجه گرفتن از اراده های جمعی بسیار ضروری و لازم به نظر می رسد: ۱. ایمان به اهداف ۲.حرکت و اقدام برای رسیدن به اهداف ۳. صبر و استقامت بهروز دلاور #نویسندگان_حوزوی @BehrouzDelavar

✍ به توفیق الهی در عرصه جنگ اقتصادی هم دشمن را عقب خواهیم زد. 👈روایتی از دفاع مقدس تا امروز @BehrouzDelavar

✍️انتخابات و اراده ملی 1️⃣ انتخابات مظهر اراده ملی است. هر چه جمع ما با شکوه تر باشد، اقتدارمان بیشتر خواهد شد. قدرت چانه زنی هایمان بیشتر خواهد شد. 2️⃣ در انتخاباتِ نظام جمهوری اسلامی ایران مردم به خوبی حس می کنند که شرکت کردن و یا شرکت نکردنشان بسیار مؤثر است. بر همین اساس عده ای می خواهند رأی دهند و عده کمی نیز معتقدند که رأی ندادن بهتر است. 3️⃣ اعتماد مردم به صندوق های انتخابات، یکی از مهمترین دستاوردهای جمهوری اسلامی ایران است. این مهم نشانگر سلامت در انتخابات است. بیش از چهار دهه می گذرد و مردم اطمینان کامل دارند که رأی شان در پایداری نظام بسیار مؤثر است. 4️⃣ جمهوریت نظام متکی به انتخابات است. جمهوریت یعنی اعتماد به حضور مردم. یک پایه اساسی دولت اسلامی حضور پر شکوه مردم در سرنوشت کشور است. 5️⃣ دشمن ما، همان کسی که حقوق بشر را یدک می کشد که جان هزاران انسان برایش هیچ اهمیتی ندارد، در هر دوره انتخابات، چشم به انتخابات می دوزد. چون برای او مهم است. سرمایه گذاری می کند چون می خواهد اراده جمعی ما را خراب کند. رسانه های خود را فعال می کند، زیرا بتواند ما را هم مثل بسیاری از کشورهای دیگه به حاشیه ببرد. 6️⃣ شأن دشمن دشمنی است. از دشمن انتظار دلسوزی نداریم. اگر دلسوز بود که ما را تحریم نمی کرد!!!😳 او برایش دولت اسلامی و تمدن اسلامی معنایی ندارد. او می خواهد مثل همیشه زن یک کالا برای لذت های مردانه باشد. هر زمان خواست بدون اجازه وارد حریم خانه های مردم شود و جنایت کند، تمام ثروت های جهان را برای خود جمع کند و جهان را به دو بخش پولدار و بی پول تقسیم کند، همه دزدی بکنند اما از او نه. خلاصه می داند چگونه دشمنی کند. هر چه باشد فرزندان معاویه هستند. 7️⃣ غیر از دشمن، وعده های توخالی و بدون پشتوانه از موانع مهمی است که اراده ملی مان را خراب می کند. وعده هایی دروغین ایجاد بی اعتمادی می کند و بی اعتماد سمی است که زهر آن اراده های جمعی را نابود می کند. کاندیدا شدن برای خدا اینقدر سروصدا و بریز و بپاش ندارد. شهرت های دنیایی تاریخ انقضا دارد، اما شهرت های آخرتی تاریخ انقضا ندارد. 8️⃣ در کنار انسان های بی هدف و بی عرضه، نیروهای توانمند و با هدف کم نیستند. نیروهای متعهدی که آنچه داریم به برکت حضور ایشان است. بنابراین مهم است که در مسیر حرکت عمومی و ملی مان، چه کسی را انتخاب می کنیم. 9️⃣ حضور با شکوه در انتخابات دقیقا ایستگاهی برای رونق گرفتن دولت اسلامی و زوال تمدن غرب است. حضور امروز، بالابردن پرچم گفتمان دولت اسلامی در عصر کنونی است. بهروز دلاور @BehrouzDelavar

✍️روایت روزهای جنگ برای هر ملتی تلخ است مگر اینکه بخواهی معنا و مفهوم جهاد را در آن پیدا کنی. سال های دفاع مقدس در کنار بمباران ها، سختی ها و رنج ها، شیرینی ها و تجربه های آموزنده بسیاری برای امروزمان دارد. از یک سو الگوهای پرجاذبه ای که دل هر عاشقی را از رفتنشان می سوزاند. از یک سوی نمایش ابتکارات، خلاقیت هایی که در عصر امروز نیز شگفت آور است. و ده ها سوی دیگر که بسیار بسیار جذاب و شیرین است. روزهای #پنجشنبه در قالب طرح👈 #پای_درس_جهاد_و_شهادت 👉، جنگ هشت ساله را در کنار هم خواهیم آموخت. گاهی یک خاطره گاهی یک روایت تاریخی گاهی تشریح یک عملیات یا تحلیل های سیاسی یا معرفی کتاب یا معرفی شهدا و.... در مسیر رسیدن به دولت اسلامی، محضر گنجِ جنگ خواهیم بود. @BehrouzDelavar

#پای_درس_جهاد_و_شهادت #روز_پنجشنبه ✍ اگر می‌خواستیم از سیره شهدا در انتخابات بگیم باید به جای شش عکس، هزار تا عکس بارگذاری می کردیم. اما به نظرم همین کافیه. در خانه اگر کس است یک حرف بس است خاطرات شهدا در زمینه انتخابات رو میشه در قالب یک کتاب معرفی کرد. سرفصل های مهمی هست مثل: ۱. اصل مشارکت در انتخابات ۲. رای دادن در اولین ساعات روز انتخابات ۳. تلاش برای انتخاب اصلح ۴. پرهیز از توهین و تهمت و غیبت در تبلیغ انتخاباتی (رعایت اخلاق در تبلیغ انتخابات) و.... @BehrouzDelavar

اگر کسی از عزیزان قلم خوبی داره و علاقه مند هست که در زمینه سیره شهدا با محوریت انتخابات کتاب و یا مقاله علمی پژوهشی بنویسه، بنده هم کمک میکنم و درخدمت هستم. @B_Delavar

✍ مسئولیت مهم حوزه های علمیه چیست؟ دغدغه اصلی حوزه علمیه و فضلای حوزه چه باید باشد؟ چه هویتی تفاوت میان حوزه علمیه پس از انقلاب با قبل از انقلاب را نشان می دهد؟ ⬇️⬇️⬇️ خواهش میکنم با دقت مطالعه بفرمایید🙏  ✍آنچه بنده به ذهنم بود عرض کنم این بود که حوزه‌های علمیّه مرکز آموزش اسلامند؛ بالاخره دین باید فهمیده بشود، شناخته بشود، دانسته بشود، عمق‌یابی بشود، [لذا] مرکز لازم دارد؛ این مرکز، حوزه‌های علمیّه‌اند که عالِم دینی درست میکنند. حوزه‌های علمیّه، مرکز تعلیم اسلامند. 👈 اسلام فقط معرفت نیست، تعهّد به عمل و تحقّق احکام اسلام هم جزو اسلام است؛ یعنی یک وقت هست که ما اسلام را -که میخواهیم در حوزه یاد بگیریم- فقط عبارت میدانیم از اصول و فروع و اخلاق و همینهایی که هست -[که] واقعیّت هم همین است؛ [یعنی] اصول دین، فروع دین، ارزشهای اخلاقی، سبک زندگی، آئین حکمرانی، اینها همه جزو اسلام و جزو معارف اسلامی است- خب اینها را باید برویم در حوزه‌ی علمیّه یاد بگیریم.‌ لکن این [برداشت] درست نیست؛ این بخشی از کار حوزه‌های علمیّه است؛ چرا؟ چون این بخشی از اسلام است؛ بخش دیگرِ اسلام عبارت است از محقّق کردنِ این حقایق در متن جامعه، در متن زندگی مردم، یعنی هدایت؛ این بخشی از اسلام است دیگر. اسلام فقط توحید به معنای علم توحید با همان عمق و معرفتِ عرفانی و فلسفی و [مانند] اینها نیست، بلکه اسلام عبارت است از استقرار توحید در جامعه؛ یعنی جامعه موحّد بشود؛ این هم جزو اسلام است.👉  ✍ مگر شما نمیگویید: اَلعُلَماءُ وَرَثَةُ الاَنبیاء؟ علمای دین، ورثه‌ی انبیائند دیگر؛ اینجا مراد از علما، علمای دین هستند و اینها ورثه‌ی انبیائند. انبیا چه کاره بودند؟ 👈 [آیا] انبیا آمدند تا معارف دین را فقط بیان کنند یا نه، معارف دین را در جامعه محقّق کنند؟ حتماً این دوّمی است: لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَیِّناتِ وَ اَنزَلنا مَعَهُمُ الکِتابَ وَ المیزانَ لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط. این «لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط» نشان میدهد که حضور انبیا برای «قیام به قسط» لازم است، یعنی رابطه هست بین حرکت انبیا و «قیام به قسط» در جامعه؛ حالا این «لام» در «لِیَقومَ» چه «لامِ» علّیّت باشد، چه «لامِ» عاقبت و نتیجه باشد، فرقی نمیکند؛ یعنی نبی باید اقامه‌ی قسط کند در جامعه و چون اقامه‌ی قسط میخواهد بکند، مبارزه میکند؛ وَالّا اگر نبی نمیخواست اقامه‌ی قسط بکند، توحید را نمیخواست عملی بکند، اندادالله را نمیخواست به کنار بزند، جهاد لازم نبود👉 این «وَ کَاَیِّن مِن نَبِیٍّ قاتَلَ مَعَه رِبِّیّونَ کَثیرٌ فَما وَهَنوا لِمآ اَصابَهُم فی سَبیلِ الله»(۱۰) برای چیست؟ چرا مجاهدت کردند؟ همه‌ی انبیا مجاهدت کردند، حالا بعضی‌ها توانستند، دستشان رسید، مقاتله کردند: قاتَلَ مَعَه رِبِّیّونَ کَثیر، [بعضی هم نتوانستند.] ما خب خبر انبیا را نداریم امّا در بعضی از روایات اشاره‌ای هست: اَوَّلُ مَن قاتَلَ فی‌ سَبیلِ‌ اللَهِ‌ اِبراهیم‌؛ حالا ما در حالات حضرت ابراهیم [در قرآن] این را نداریم امّا در روایت این را داریم؛ و بقیّه‌ی انبیا [هم] مقاتله کردند، مجاهده کردند فی‌سبیل‌الله. در اسلام [هم که داریم] «قاتِلُوا الَّذینَ یَلونَکُم مِنَ الکُفّار»،یا «اَلَّذینَ ءامَنوا یُقاتِلونَ فی سَبیلِ الله»، این قتال و جهاد برای چیست؟ ✍ پیغمبر اکرم قبل از اینکه بیاید مدینه، از مردم مدینه که آمده بودند، از نمایندگان اوس و خزرج بیعت گرفت؛ گفت با جانتان، با مالتان باید همراه من باشید، آنها هم قبول کردند، پیغمبر [هم] تشریف آورد مدینه. وقتی هم وارد مدینه شد، هیچ سؤال نکرد که حالا مثلاً حاکمیّت هم به عهده‌ی ما است یا نه؛ نه، معلوم بود، همه میدانستند آمده و حاکمیّت و حکمرانی و اداره‌ی حکومت به عهده‌ی او است. دین برای این است: ما اَرسَلنا مِن رَسولٍ اِلّا لِیُطاعَ بِاِذنِ الله؛(۱۴) معنای «لِیُطاعَ» 👈فقط این نیست که اگر گفت نماز بخوانید، نماز بخوانید؛ نه، [معنایش] اطاعت در همه‌ی امور زندگی [است]، یعنی حکمرانی. خب پس این بخشی از اسلام است، یعنی بخشی از اسلام عبارت است از معارف اسلامی که این معارف شامل عقلیّات و نقلیّات و ارزشهای اخلاقی و بیان سبک زندگی و شیوه‌ی حکومت است؛ و همه‌‌ی اینها جزو معارف اسلامی است که دانستن اینها لازم است. این بخشی از اسلام است؛ بخشی از اسلام هم عبارت است از تحقّق اینها در خارج؛ یعنی توحید محقّق بشود در خارج، نبوّت به معنای در رأس جامعه بودن تحقّق پیدا کند. خب «اَلعُلَماءُ وَرَثَةُ الاَنبیاء» را باید شما محقّق کنید. نمیگویم حتماً باید شما در رأس جامعه باشید -خب شکل حکومت ممکن است انواع و اقسامی داشته باشد- امّا شما به عنوان عالم دین و متخصّص دین موظّفید که اسلام را در خارج، در محیط زندگی محقّق کنید؛ این وظیفه‌ی ما است.👉 این کاری است که امام بزرگوار کرد.

یکی از دوستان بدرستی اشاره کردند به منشور روحانیّت و آن نامه‌ی مفصّل امام. 👈منشور روحانیّت را بخوانید، مکرّر بخوانید. امام به معنای واقعی کلمه حکیم بود -حکیم فقط آن کسی نیست که فلسفه بلد است- حکمت در رفتار او، در گفتار او، در نوشتار او موج میزد.👉 👈 پس این کاری که حوزه‌ی علمیّه در زمان مبارزات اخیر -یعنی مبارزات منتهی به [تشکیل] جمهوری اسلامی- با رهبری امام انجام داد، این درست همان وظیفه‌ای است که حوزه بایستی انجام میداد. این جور نیست که ما بگوییم حوزه کاری خارج از وظایف خود در دوران مبارزات انجام داد؛ نخیر. امام در رأس بود، طلّاب و فضلا و خیلی از بزرگان حوزه همراهی کردند، پشت سر امام راه افتادند و حرکت کردند.👉 بنده یک وقتی تشبیه کردم این حرکت طلّاب را در آن روز در سطح عظیم کشور به آنچه در این آیه‌ی شریفه آمده است: وَ اَوحیٰ رَبُّکَ اِلَی النَّحلِ اَنِ اتَّخِذی مِنَ الجِبالِ بُیوتًا وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمّا یَعرِشونَ، ثُمَّ کُلی مِن کُلِّ الثَّمَراتِ فَاسلُکی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا یَخرُجُ مِن بُطونِها شَراب مُختَلِفٌ اَلوانُه فیه؛ گفتم هم عسل داشتند، هم نیش داشتند؛ مثل زنبور عسل. طلبه‌ی آن روز، هم میرفت مردم را هشیار میکرد، بیدار میکرد و جوان را سیراب میکرد از معارف انقلاب و مبارزه‌ی در راه خدا و در راه اسلام، هم نیش خودش را به آن که باید بزند میزد؛ این واقعیّت قضیّه است. این وظیفه‌ی حوزه بود، و کاری بود که انجام داد. آن روز آن کار را باید میکرد، 👈 امروز هم که بحمدالله نظام اسلامی به وجود آمده، تشکیل شده، ما منتظریم که دولت اسلامیِ به معنای واقعی و سپس جامعه‌ی اسلامیِ به معنای واقعی و سپس تمدّن اسلامیِ به معنای حقیقی به وجود بیاید، حوزه‌ی علمیّه مسئولیّتهای متناسب با این کار بزرگ را دارد، باید انجام بدهد. چه کار باید بکنید؟ باید بنشینید فکر کنید دیگر؛ اینها جزو آن موضوعات و مباحث فکری شما است.👉🌺 بیانات در دیدار طلاب حوزه های علمیه، ۱۸/۲/۱۳۹۸