✍️ چشم‌درد فراموش‌نشدنی 🔰 چشم درد گرفته بود. به پزشک مراجعه کردند. پزشک پس از معاینه به ایشان گفت: چند روزی قرآن نخوانید. اجازه دهید چشمانتان چند روزی استراحت کند. ایشان به دکتر فرمود: «من چشم را برای قرآن خواندن می‏خواهم! چه فایده‏‌ای دارد که چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟ شما یک کاری کنید که من بتوانم قرآن بخوانم.» معجزه پیامبرانه حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) برای ایشان نه صرفا وسیله‌ای زینتی برای طاقچه خانه‌ها یا کتابی برای مطالعه روزانه بود؛ بلکه امام انقلاب، قرآن را سرمایه‌ای بزرگ برای رشد و تعالی خود و جامعه می‌دانست. به خوبی دریافته بود که بدون قرآن نمی‌توان حرکت کرد. بشر بدون قرآن گرفتار روزمرگی، تحجر و التقاط می‌شود. پویایی و مانایی خود را از دست می‌دهد. اولین و تاریخی‌ترین سند مبارزاتی خود را با آیه چهل و ششم از سوره مبارکه سبأ آغاز کرد: «قُلْ اِنَّما اَعِظُکُم بِواحِدَةٍ أنْ تَقُومُوا لله مَثنی وَ فُرادی.» باور عمیق داشت که وعده‌های خدا برای تألیف کتاب و مقاله، گعده‌های بی ثمر، ژست‌های روشنفکری گرفتن و سخنرانی‌های صوفیانه کلیفرنیایی نیست؛ بلکه این وعده‌ها برای ایجاد حیاتی پاکیزه و درخشان با هدف پیراستن جهان از آلودگی‌های فکری، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی است. قرآن کتاب بیداری و حرکت است. در نهایت او به قرآن عمل کرد. برای خدا قیام کرد و دوران جدیدی را در عالم رقم زد. 🔰 امروز حدود پنج دهه از قیام متعهدانه او و ملت ایران می‌گذرد. چندین نسل تماشاگر افت و خیزهای انقلاب اسلامی بوده‌اند. هر چند دیگر چشم‌های بنیانگذار انقلاب پلک نمی‌زند و درد نمی‌کند؛ اما خلف صالح او پیام قرآن را به فراموشی نسپرده است. او نیز خدای قرن سیزده را خدای قرآن چهارده می‌داند. حتما می‌دانید قرار است بر اساس یک نقشه کلان قرآنی، نظمی نوین در جهان رخ دهد. صدایی که به گوش می‌رسد، صدای خردشدن پایه‌های نظام سلطه است. اما شیدن کِی بوَد مانند دیدن. جوانان آمریکایی و اروپایی شنیده‌ها را می‌بینند. ظاهرا به همین خاطر است که فرصت بی‌بدیلی برای اعتماد ایشان به وعده‌های خداوند فراهم شده است. مردم جهان باور کرده‌اند که نظام سرمایه‌داری و اومانیستی زندگی آن‌ها را به قهقرا و ارتجاع می‌کشاند. رهبر عزیز انقلاب باری دیگر فرصت را مغتنم شمرده و به جوانان آمریکا و اروپا فرموده است: 👈 «توصیه می‌کنم با قرآن آشنا شوید.» ⬅️ این توصیه مرا به یاد حوزه‌های علمیه انداخت. علیرغم همه کارآمدی‌ها و خدمات ارزشمند حوزه‌های علمیه در طول تاریخ شیعه، پرسش‌هایی راجع به حال کنونی حوزه‌ها در ذهنم نقش بسته است. آیا حوزه‌های علمیه صدای رسایی برای تبیین آموزه‌های قرآنی برای تأمین سعادت دنیا و آخرت بشر را دارد؟ آیا در حوزه‌های علمیه به قدر کفایت، طلاب و فضلایی برای این مأموریت خطیر تربیت شده اند که از سویی بتوانند شیوه‌های سلوک همه جانبه قرآنی را تعلیم دهند و از سوی دیگر توان تعامل و ارتباط با جوانان آمریکایی و اروپایی را داشته باشند؟ میزان بهره‌مندی روزانه فضلا و علمای حوزوی از قرآن و معارف قرآنی چقدر است؟ چون آموخته‌ایم که فاقد شیء نمی‌تواند معطی شیء باشد. آیا حوزه‌های علمیه ظرفیت اعزام مبلغ توانمند در لایه‌های مختلف به قدر کفایت در بستر فضای حقیقی و مجازی را دارد؟ سؤال آخر اینکه در حوزه‌های علمیه، قرآن متنی جنبی و تزئینی صرفاً برای توصیه های اخلاقی است یا کتابی است که طلاب و علماء در زندگی فردی، اجتماعی و سیاسی خود هر روز به آن مراجعه می کنند؟ ✅ فکری برای استقبال عجیب و شگفت‌آور جوانان به قرآن کنیم تا خداوند عرصه‌های جدیدی را پیش رویمان بگذارد. #صدور_انقلاب #جهان_اسلام @BehrouzDelavar