متن پیش رو، ارائه ی حجت الاسلام نجات بخش در جمع اهالی روایت خانه استان اصفهان است که در آن به یکی از شئون اصلی پیشرفت (قصه و روایت پیشرفت) پرداخته می شود. در شرایطی که یکی از اصلی ترین مسائل کشور مسئله ی ناامید ساختن ملت و مردم ایران از راه خودشان توسط دشمن است، سوال این است که با چه رویکردی می توان افق و آینده ی زنده و حیات بخش انقلاب را پیش نظر ها آورد تا در آن صحنه، انسان ها شورمندانه برای زندگی و حیات خودشان وارد صحنه ی بی نظیر حرکت و پیشرفت شوند. افقی که در آن انسان ها در پیش خودشان حاضرند و این صفا باعث می شود قدر خود و امور را بدانند و پای در راه بگذارند. #قصه #روایت #دانش_بنیان @behyaarstf_ir

🔹سایه ی سنگین شک... 🔹وضعیت کنونی کشور ما بی شباهت با سال ۶۶ نیست. در آن زمان نیز با وجود حمله های بی امان دشمن، سایه ای از شک بر همه چیز سنگینی می کرد. در مقاله ای شهید آوینی می فرمایند: 🔹شیوه ی کار اکیپ های گروه خبر شبکه یک گزارشی بود. در گروه خبر فیلم برداران بسیار خوبی بودند که ناگیز متناسب با آنچه تلویزیون از آنان می خواست گزارشی کار می کردند و روی به همان کلیشه های معمول آورده بودند. تلویزیون نیز درباره ی تاثیر آنچه که پخش می کرد نمی اندیشید، چرا که اصولا تلویزیون دچار روزمرگی است. فشار هایی که از طریق آنتن و ترکیب ناهمگون مخاطبین بر تلویزیون وارد می شود، هرگز اجازه نمی دهد که خودش را ارزیابی کند. 🔹گزارش هایی که از عملیات پخش می کردند، روی جنازه های سربازان عراقی و وسعت خاک فتح شده متمرکز بود و این جز آنکه بیننده را مشمئز کند و آتش نفرت از همه ی جنگ های عالم را در سینه ها دامن بزند فایده دیگری نداشت. ما در حال دفاع بودیم و ضرورت اقدام به دفاع در برابر تجاوز امری است که در فطرت انسان نیازی به اثبات ندارد. با این همه تبلیغات دشمن کم کم این سلاح را از ما گرفت و از سال ۶۶ به بعد دیگر هیچ کس جز آنان که از طریق دیگری به حقیقت رسیده بودند و اخبار را از طریق دیگری به غیر از رادیو و تلویزیون و روزنامه ها می گرفتند، از واقعیت اخبار جنگ اطلاعی نداشت. 🔹عملیات مرصاد نشان داد که مردم همچنان انقلابی و دوستار نظام برآمده از انقلاب اسلامی هستند. اما در اواخر سال ۶۶ چنان سایه ای از شک بر همه چیز سنگینی می کرد که ادامه ی همین وضع، اگر هم دشمن هیچ اقدام دیگری انجام نمی داد، به قبول قطع نامه می انجامید. جبهه ها خالی بود، با این همه تبلیغات رادیو، تلویزیون و روزنامه ها حکایت از آن داشت که پادگان ها دیگر جایی برای پذیرش داوطلبان جدید ندارند. در همان شرایط اگر تلویزیون حقایق را با مردم درمیان می گذاشت، همه به جبهه ها هجوم می بردند، اما تلویزیون خلاف این عمل می کرد. 🔹ما اجازه دادیم که دشمن حربه ی صداقت را از کف ما بگیرد. درست در هنگامی که تهران و قم زیر باران موشک های "اسکاد-بی" قرار داشتند، اعتماد مردم جلب رادیو بی بی سی شده بود. وقتی حضرت امام حقایق را با مردم در میان گذاشتند، شدت هجوم مردم به جبهه ها تا آنجا بالا گرفت که به راستی دیگر پادگان ها قابلیت جذب آدم جدیدی نداشتند. چهره ای که تبلیغات ما از دشمن ساخته بود، با حقیقت امر کاملا متفاوت بود. چنین تبلیغ می شد که سربازان عراقی ترسو هستند و به محض رودرویی با سربازان اسلام، می گریزند. اما چنین نبود. دشمن را هرگز نباید دست کم گرفت، حتی اگر ضعیف هم باشد. اگر دشمن را قدرتمند فرض کنیم برای مقابله با او خودمان را قدرتمند خواهیم ساخت، اما اگر دشمن را ضعیف بگیریم، نیازی به قدرت بیشتر احساس نخواهیم کرد و این حتی حتی بدون در نظر گرفتن عواقب آن، به مفهوم شکست است. @behyaarstf_ir

بسم رب المهدی ... پیشرفت قعطی است... فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا فَإِذَا جَاء أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ... آن سان که نشانه ی جوشش آب از زمین و آسمان پدیدار شد، آن زمان وقت موعود بود... (رهبر انقلاب ۱۴۰۱/۱۰/۱۹): نباید غفلت کنیم از وظیفه‌ای که عقل و شرع به عهده‌ی ما گذاشته؛ باید بدون تأخیر وارد میدان بشویم. تأخیر نباید داشته باشیم. آن وقت به تناسب اهمّیّتی که آن کار دارد، خطرات را به جان بخریم. بالاخره در هر حادثه‌ای، هر خطری را نباید انسان به جان بخرد؛ بعضی از حوادث هست که این‌قدر اهمّیّت ندارد که انسان جانش را به خطر بیندازد. به تناسب اهمّیّت حادثه، خطرِ مترتّب بر ورود در میدان را به جان بخریم. مشکل آن وقتی به وجود می‌آید که ما در این وظایف اختلال ایجاد میکنیم: به سرعت احساس تکلیف نمیکنیم، بهنگام وارد نمیشویم، خطر را به جان نمیخریم، ملاحظه میکنیم؛ این [طوری] است. اگر چنانچه این شرایط را رعایت بکنیم، پیشرفت قطعی است؛ یعنی تردید نکنید. نمونه‌اش سالهای دفاع مقدّس است. بنده باز هم برای چندمین بار سفارش میکنم شرح حال این خانواده‌های شهدایِ دوران دفاع مقدس یا دفاع از حرم اهل‌بیت را بخوانید، ببینید چه سختی‌هایی را اینها متحمّل شدند. این جوان، همسر عزیزش، فرزند نور چشمش را رها میکند میرود برای اداء تکلیف. در دفاع مقدّس هزارها [نفر] این‌جوری رفتند وارد میدان شدند؛ خب نتیجه چه میشود؟ نتیجه این میشود که یک دیوانه‌ای مثل صدّام با امکانات فراوان وارد میدان میشود، آمریکا کمکش میکند، اروپا کمکش میکند، ناتو کمکش میکند، شوروی کمکش میکند، کشورهای مرتجع عرب مثل ریگ پول به پایش میریزند، آخرش هم هیچ غلطی نمیتواند بکند و دست از پا درازتر برمیگردد. وقتی ما یک جوانی مثل جوانهای دوره‌ی دفاع مقدّس در میدان داریم که پشتشان گرم به آن ایمان است و یک کسی مثل امام دست و بازوی اینها را میبوسد، نتیجه این میشود که پیشرفت حتمی است. بله، جنگ احزاب بود و در این جنگ احزاب ایران پیروز شد؛ یعنی همه‌ی قدرتهای دنیا دست به دست هم دادند که ایران را تجزیه کنند، خوزستان را جدا کنند، فلان جا را جدا کنند، [امّا] یک وجب از خاک کشور را نتوانستند ببَرند؛ این چیز کمی است؟ این پیروزی کوچکی است؟ وقتی حرکت میکنیم، احساس تکلیف میکنیم، خطر را قبول میکنیم، وارد میدان میشویم، نتیجه این است دیگر؛ این تجربه‌ی ما است. @behyaarstf_ir

لحظات موعود، ایام الله... رهبر انقلاب: (۱۹ دی ۱۴۰۱) نکته‌ی اوّل، سرعت عمل است. [مردم قم] زود احساس تکلیف کردند. گاهی اوقات مشکل ما این است که تکلیف را زود تشخیص نمیدهیم؛ باید بیایند بنشینند، با ما حرف بزنند، استدلال کنند، و کارهایی مانند اینها؛ [خب] وقت میگذرد. سرعت عمل مردم [قم] در احساس تکلیف که وقتی نگاه کردند دیدند که این‌جور دارد حرکت میشود، فهمیدند باید چه کار کنند، آمدند میدان. دکّان‌دار آمد، بازاری آمد، طلبه آمد، فضلا آمدند، بزرگانی از حوزه وارد شدند، مردم معمولیِ عادی آمدند در میدان؛ بسرعت احساس تکلیف کردند. نکته‌ی دوّم، خطرات بزرگ این کار را ــ که این خطرات را میدانستند و می‌شناختند ــ به جان خریدند، پذیرفتند. معلوم است که شما وقتی در رژیمی مثل رژیم طاغوت، با آن ظلم، با آن بی‌رحمی، با‌ آن سنگدلی بیایی در خیابان [خطر دارد]؛ سنگدلی آنها را دیده بودیم و مردم دیده بودند؛ پانزدهم خرداد را دیده بودند، حوادث بعدی را [دیده بودند]. در همین قم، غیر از دوّم فروردین سال ۴۲ که قضایای مدرسه‌ی فیضیّه است، در سال ۵۴ هم یک حادثه‌ی بزرگِ مهمّ دیگری در مدرسه‌ی فیضیّه به وجود آمد؛(۱۳) مردم اینها را دیده بودند؛ این جور نبود که غافل باشند؛ خطرات را میدانستند امّا به جان خریدند، خطر را پذیرفتند، وارد میدان شدند. بالاخره بدون خطرپذیری نمیشود وارد کارهای بزرگ شد. نکته‌ی بعدی این است که بهنگام حرکت کردند. ببینید! من بارها این را در جمعهای مختلف عرض کرده‌ام که در یک خطّ تولید، ممکن است بیست نفر کارگر ردیف ایستاده‌اند، این محصول صنعتی دارد روی این خط حرکت میکند، هر کدام یک کاری باید انجام بدهند؛ یکی باید یک چکّش بزند، یکی باید یک پیچ را بگرداند، یکی باید یک چیزی را بگذارد، یکی باید یک چیزی را بردارد؛ در لحظه‌ی خودش باید این کار را انجام بدهند. اگر این جسم ــ که شما یکی از این بیست نفری هستید که پشت خطّ تولید ایستاده‌اید ــ از جلوی شما عبور کرد، شما ده ثانیه بعد به فکر افتادید، از دست رفت دیگر، کار تمام میشود. به‌لحظه باید انجام داد. توّابین برای انتقام خون مطهّر امام حسین آمدند جنگیدند، کشته شدند، همه‌ی آنها کشته شدند امّا در تاریخ اینها را مدح نمیکنند؛ چرا؟ چون دیر جنبیدند. شما که میخواستید خون خود را در راه امام حسین بدهید، چرا در اوّل محرّم، دوّم محرّم نیامدید که اقلّاً یک کاری صورت بدهید؟ آنجا می‌ایستید تماشا میکنید، امام حسین به شهادت میرسد، بعد دلتان میسوزد، آن وقت می‌آیید در میدان! [نتیجه‌ی] کار را بهنگام انجام ندادن این است. کار را بهنگام باید انجام داد. نباید غفلت کنیم از وظیفه‌ای که عقل و شرع به عهده‌ی ما گذاشته؛ باید بدون تأخیر وارد میدان بشویم. تأخیر نباید داشته باشیم. آن وقت به تناسب اهمّیّتی که آن کار دارد، خطرات را به جان بخریم. بالاخره در هر حادثه‌ای، هر خطری را نباید انسان به جان بخرد؛ بعضی از حوادث هست که این‌قدر اهمّیّت ندارد که انسان جانش را به خطر بیندازد. به تناسب اهمّیّت حادثه، خطرِ مترتّب بر ورود در میدان را به جان بخریم. مشکل آن وقتی به وجود می‌آید که ما در این وظایف اختلال ایجاد میکنیم: به سرعت احساس تکلیف نمیکنیم، بهنگام وارد نمیشویم، خطر را به جان نمیخریم، ملاحظه میکنیم؛ این [طوری] است. اگر چنانچه این شرایط را رعایت بکنیم، پیشرفت قطعی است؛ یعنی تردید نکنید. نمونه‌اش سالهای دفاع مقدّس است. @behyaarstf_ir

رهبر انقلاب (۱۴۰۱/۱۰/۱۹): هدف های بزرگ، محتاج کارهای تحولی است؛ باید کار های بزرگ انجام گیرد، باید کار های تحولی انجام گیرد... خود انقلاب بزرگترین تحول بود... بعد از این هم چه در زمینه ی اقتصاد، چه در زمینه ی فرهنگ، چه در زمینه ی امنیت، چه در زمینه ی علم، کار های تحولی و بزرگ لازم است. به نظر من این کار ممکن است: آدمش را داریم، مسئولینش را داریم، کشور بحمدالله جوان های خوبی دارد. @behyaarstf_ir

🔹رهبری انقلاب: همه بدانند، در عرصه ی جنگ اقتصادی دشمن را به طور قاطع عقب خواهیم زد... @behyaarstf_ir

📻 #رادیو_دانش_بنیان_سها 🎧بشنویم، این قسمت: درخت جوانی 🎙ما که در ایام جوانی هستیم،باید قدر این فرصت ها را بدانیم و بدانیم که این ایام هم زودگذر است وبه سرعت انسان وارد یک شرایطی از زندگی می شود که اگر بنای حرکت درست را در جوانی نگذاشته باشد، در سنین بعد زمین گیر خواهد شد. آن کسانی که تا پایان عمر مثل یک جوان حرکت کردند، ایام جوانی را قدر دانستند. جمع جوانی که در این فرصت قرار دارد، نباید این فرصت را همیشگی بداند، هر چقدر هم که ما در این ایام پر کار باشیم و از آن نیروی جوانی بیشتر استفاده کنیم، کم است و باید تمام فرصت را غنیمت بشماریم و پیش برویم. همانطور که وقتی شما به بچه های جبهه و جنگ و دفاع مقدس نگاه می کنید چنین چیزی را می بینید، این بی خوابی ها را ناشی از درک نیرویی که در وجودشان نهفته است بگیرید.این افراد متوجه شدند چیزی در وجودشان است که هر چقدر اکنون مجال آزاد شدن به آن را دهند، در واقع این درخت زندگیشان تنومند تر خواهد شدو بعدا در مقابل تندباد های زندگی مقاومت بیشتری خواهدداشت. #رادیو_دانش_بنیان #جهاد_سازندگی #مدرسه_علم_و_فناوری #بنیاد_علم_و_فناوری_بهیار @behyaarstf_ir @soha_sima

‌ ‌ ✅ نشست نظری به اقتصاد دانش‌بنیان 🎙با حضور حجت‌الاسلام نجات بخش 🗓 شنبه ۲۰ اسفند ⏱ رأس ساعت ۱۷ 📍قم، بلوار محمد امین، مدرسه معصومیه، ساختمان شهید مفتح، سالن جلسات بسیج 🔻کانال جلسات هم‌اندیشی قم (سُها) https://eitaa.com/joinchat/3645636914Cfb41e84098 ‌ ‌ 💢 تذکر: چنانچه قصد شرکت در جلسه را دارید با آی‌دی @fotuhat1 هماهنگی کنید. ‌ ‌

🔹نظری بر اقتصاد دانش بنیان 🔹قریب ده سال از تبیین اقتصاد دانش بنیان به عنوان آینده اقتصاد جمهوری اسلامی ایران توسط حضرت آقا می‌گذرد و ایشان در طول این ده سال به تبیین این راه در اقتصاد کشور پرداخته اند. راهی که عدالت و پیشرفت را میسر می‌سازد و مقاومت در برابر سرمایه داری را عملی میکند. اما نکته بس عجیب در این میان بی توجهی دغدغه مندان اقتصاد اسلامی به این راه است. 🔹با نامیده شدن سال به تولید دانش بنیان گمان‌ها این بود که نهادهای علمی حوزوی و دانشگاهی به بحث و نظر در این باب بپردازند اما دریغ از یک نشست. براستی چه می‌شود امری که از نظر حضرت آقا به عنوان فقیهی که راه آینده ملت را نشان می‌دهند مورد توجه است، در نظر دغدغه‌مندان اسلام و انقلاب مورد توجه قرار نمی‌گیرد؟! متاسفانه نهادهای علمی ما کمتر به مسائل توجه می‌کنند و بیشتر مشغول تئوری پردازی‌هایی هستند که آنچه در ذهن و باور خود دارند را در جامعه عملی کنند. 🔹علم در نظر شایع امروز ابزاری است برای تحقق باور‌ها و آرزوها. علم راه حل مسائل است و اگر کسی مسائل جامعه خویش را نشناسد و با آنچه در جامعه می‌گذرد آشنایی نداشته باشد چگونه راه حلی ارائه کند؟ فهم اقتصاد دانش بنیان نیازمند درک وضعیت علم، اقتصاد و فناوری در ایران امروز است. امری که متاسفانه در نهادهای علمی ما مورد توجه نیست. نهادهای علمی ما علم را در انتزاع از جهان پیرامون خود دنبال می‌کنند و صرفا مشغول آموختن روش‌ها هستند. روش‌هایی که چون در مقابل خود مسأله‌ای ندارند به کاری نمی‌آیند و آنانکه به آموزش و آموختن این روشها می‌پردازند، درصدد دفاع از آن بر می‌آیند و شاغلان به این روشها در مقابل یکدیگر صف آرایی می‌کنند و کوچکترین نقدی را بر روش خود برنمی‌تابند. 🔹اقتصاد دانش بنیان به مثابه راه حل مسائل امروز کشور راهی است که از جدالهای مرسوم حوزوی و دانشگاهی آزاد است و صرفا یک تئوری برای تحقق باورها نیست، بلکه دوایی است برای دردهای امروز ایران که در طلیعه گام دوم انقلاب اسلامی قرارگرفته است و همچون مردم سالاری دینی که تجربه نوینی از حضور در سیاست دنیای امروز با هویت اسلامی است، می رود تا خود را به عنوان یک طرح دینی برای حضور موثر در میدان اقتصاد معرفی کند. ✍حجت الاسلام نجات بخش @behyaarstf_ir

🔹هم اکنون در جریان است... https://www.skyroom.online/ch/sohasima/soharoom 🔹جلسه ی گفتمان پیشرفت با حضور تشکل جامعه اسلامی و بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی اصفهان. 🔹ما باید چشم جست و جو گر داشته باشیم، تا منشاء حیات خودمان را بیابیم. با سوال: جای ما کجاست؟ باید همیشه زندگی کنیم. اگر عقل و چشمی داشته باشیم، نشانه هایی پیش می آید که جای حضور ما را مشخص می کند. این گفت و گو و این جنس بحث در حالت خوبش یک عقل می دهد و به ما یک پرسش می دهد، پرسش هایی از جنس دعای ندبه که هیچ وقت تکراری نمی شود. این بقیة الله؟ @behyaarstf_ir

🔸 آن زمانی که سید مرتضی به طور کامل در گمنامی بود، وقتی که رهبر معظم انقلاب در دیدار با اعضای گروه «روایت فتح» خطاب به آنها گفت که «من جمعه ها جلسات هیات دولت را به گونه ای تنظیم می کنم که برنامه روایت فتح شما را ببینم و این صدای نجیب راوی را باید نگه دارید و این خیلی مسأله با ارزشی است»، او کاری کرد که ایشان اصلا متوجه نشود که گوینده که هیچ، همه کار این برنامه خود او است. بعدها رهبر معظم انقلاب متوجه این مسأله و بزرگی روح ایشان شد و همین مسائل بود که ایشان را قانع کرد که علی رغم همه تهدیدات و ناامنی های شدید سال ۱۳۷۲، در حوزه هنری تهران در مراسم تشییع او حاضر شود. ♦️گوش کنیم، روایت فتح. @behyaarstf_ir

‌ ‌ ✅ نظری به اقتصاد دانش‌بنیان در عالم طلبگی 🗓 شنبه ۲۰ اسفند 📍قم، مدرسه علمیه معصومیه @behyaarstf_ir

باغ و بوستان فناوری، پیشرفت و حرکتِ انسان جز در هوای سالمِ تفکر بارور نمی شود. گوش دادن به صوت نظری به اقتصاد دانش بنیان در عالم طلبگی به همه ی اقشار پیشنهاد می شود. ارائه ی مسئله ی اقتصاد دانش بنیان در جمع طلاب مدرسه ی علمیه ی معصومیه؛ قم مقدسه. ۱۴۰۱/۱۲/۲۰ @behyaarstf_ir

🎬مستند (نسخه نجات بخش) 🔺راهکاری برای شکستن محاصره علمی و اقتصادی دوشنبه 22 اسفندماه ساعت 14 شبکه سه سیما @behyaarstf_ir

🔹رفع مسائل در نگاه به افقی که از آن صحبت کردیم... تعاملی که بین فضای فکری ما و یک کار تولیدی پیش آمد جنسش با مباحث نظری صرف متفاوت بود. افقی را بیان می کنیم تا در بیان آن افق جای امور آشکار شود و کار ها معنا پیدا کند. به نظر در صحنه ی تولید و اقتصاد کشور با ناآگاهی رو به رو نیستیم. یعنی اینگونه نیست که مطالب درستی باشد که ما ندانیم، بیشتر با یک ناتوانی رو به رو هستیم، یعنی آنچه که می دانیم را نمی توانیم بهش حیات بدهیم، و آن مفهوم نظری را در صحنه متولد کنیم. رهبری در دیدار ۹۷ خبرگان با این مضمون می فرمایند: ما با انقلاب توانستیم به یک سری مفاهیم جان دهیم. این چه نوع زبان و بحثی می خواهد، تا ما به عنوان یک طلبه بتوانیم با سخن و صحبت به تحقق مسیری کمک کنیم. چه زبانی می تواند آنچه که می دانیم را به عمل برساند؟ دوازده، سیزده سال پیش که فضای بهیار صنعت بیشتر کارگری بود، برای تعدادی از کارگران که شاید همه ی آن عزیزان خیلی هم مذهبی نبودند، پیام امام(ره) خطاب به کارگران را با هم خواندیم. به این کار فکر کنیم، این کار چه سودی دارد؟ جنس آن سخن از جنس یک افق است که در آن انسان ها می توانند به خودشان بزرگ تر از آنچه هستند فکر کنند و از آنچه محدودشان می کند بیرون آیند. بخشی از مباحث مطرح شده در جلسه ی نظری به اقتصاد دانش بنیان در عالم طلبگی @behyaarstf_ir

انتشار مستند نسخه ی نجات بخش بر روی پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری به نشانی: https://www.president.ir/fa/142962 این مستند روز دوشنبه ۲۲ اسفند ماه ۱۴۰۱ ساعت ۱۴ از شبکه ی سوم پخش گردید. هم اکنون این مستند قابل مشاهده می باشد. @behyaarstf_ir

بازپخش «نسخه نجات بخش»، روایت قصه ای از یک مجموعه ی دانش بنیان در کشور امروز ساعت ۱۵:۳۰ از شبکه خبر سیما @behyaarstf_ir

🔹بی پرسش بودن ما نسبت به دنیای امروز یکی از چالش های اصلی و اساسی است. ما در غفلت از عقلی هستیم که در دنیای جدید هست و متوجه نیسیتم آنچه که با آن رو به رو هستیم حاصل یک عقل است و تلاش نکرده ایم که به آن عقلی که دردنیای امروز هست نزدیک شویم. مسئله را در داشتن ظواهر دنیای امروز می بینیم. می گوییم دنیای امروز دانشگاه دارد، ما هم دانشگاه داشته باشیم، صنعت دارد ما هم صنعت داشته باشیم، بانک دارد ما هم باید بانک داشته باشیم، حواسمون نیست این ها همه برآمده از یک نوع نگاه و یک نوع عقلی هست که در دنیای امروز بوجود آمده است.ما تلاش نمی کنیم خودمان را به آن عقل نزدیک کنیم. 🔹به طور مثال نگاه ما به گزاره های فیزیک نگاه قبول کردن است و نمی توانیم به عقلانیتی که این فرمول ها را بدست اورده فکر کنیم، در اقتصاد هم همین مسئله را داریم، آنجا هم بدون توجه به عقلانیتی که در آن است یک سری از گزاره ها را به عنوان وحی منزل می پذیریم. 🔹ارائه در جمع دانش آموزان مدرسه ی شهید اژه ای @behyaarstf_ir

🔹صوت حجة الاسلام نجات بخش در اردوی تشکیلاتی بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی اصفهان، مشهد مقدس 🔹ما متوجه نشدیم مسئله ی انسان معاصر چیست؟ با جمع های مذهبی در این سال ها هر وقت از این مسئله بگویید که شاعرانه سکنی گزیدن مطرح است و این را درک کنیم، می گویند این حرف فیلسوف هاست و برای خودشان یه گوشه این حرف ها را زدند و ما مشکلات کشور را داریم. 🔹در دنیای امروز اگر متوجه داستان نشویم، انسانی که در معرض پوچی و هیچ شدن است را با دلسوزی های بیجا، در مسیری قرار می دهیم که در نهایت راه جریان سرمایه داری باز می شود. در نهایت تسلط شرکت های چند ملیتی را باز می کنیم، و انسان ها را زیر همین مناسبات نابود و پوچ می کنیم و فردا با نیت خیرخواهی راه تسلط شرکت های چند ملیتی بر مردم باز می شود. @behyaarstf_ir

. 🔸...کتاب دانش بنیان منتشر شد...🔸 گفتارهایی درباره دانش بنیان با نگاه به مجموعه‌ی دانش بنیان بهیار صنعت مولف: حجه‌الاسلام امیر نجات‌بخش #سرای_هنر_و_اندیشه #سها_کتاب_مجله برای دریافت نسخه ویژه مطالعه با تلفن همراه به کانال زیر مراجعه کنید. 🔻 @soha_bookmag

. همه‌ی شما تجربه دارید که آدم‌هایی که اهل کار هستند و توانایی‌ای در وجودشان هست، لکنتی هم دارند و نمی‌توانند درست حرف بزنند. نمی‌تواند بگوید که من چه‌کار می‌توانم بکنم. این فرد اگر کسی چشم‌انتظارش نباشد و مهیای پذیرش او نباشد، کنار می‌رود. در عین حال او نیز باید متوجه ماجرا باشد. در بهیار، ممکن است کسانی بیایند و بروند. کسی می‌آید و می‌گوید باید مسئولیت من را مشخص کنید و به من بگویید این کار را بکن و بعد هم این قدر به من حقوق بدهید. مهندس این کار را نمی‌کند و می‌گوید شرح وظایف نداری و خودت باید ببینی که چه‌کار می‌خواهی بکنی. شرح وظایف نوشتن، همان سیستم رایج تقسیم کار اداری ماست، که آن‌جا افراد برای رفع تکلیف کار می‌کنند. این‌جا باید بروی و مسئله را حل کنی. آیا می‌توانی مسئله را بر عهده‌ات بگیری؟ منظور این است که نباید تصور شود که تو این‌جا بیا، اصلاً کارهای تو را من انجام می‌دهم. چنین خبری نیست. مگر من کیستم؟ من کسی نیستم که بخواهم کار تو را انجام بدهم. من فقط در نسبت و در عالمی با تو هستم که پای کار هستیم. خلاصه خودم هستم ولی اگر روی پول‌ حساب کنی، نه! خودم این‌جا ایستاده‌ام. تو می‌توانی خود من را ببینی یا نه؟ 📚 گفتارهایی درباره دانش‌ بنیان 🖊 حجه‌الاسلام امیر نجات بخش #سها_کتاب_مجله @soha_bookmag

. ...ماجرا این نیست که آدم‌ها روی امکانات شما حساب کنند. باید بدانند که این‌جا یک راه هم‌عهدی و برادری است، نه اینکه من یک طرف ماجرا می‌ایستم و عده‌ای هم این‌جا آدم‌های خوبی‌اند و کار می‌کنند. بلکه باید مسئولیتی بر عهده بگیری. این راهِ «مسئولیت بر عهده گرفتن» است. این‌طور نیست که من برای تو کاری می‌کنم. اصلاً از من کاری برنمی‌آید. من حق برادری نسبت به تو دارم. شاید این‌ها مقداری مبهم باشد. این‌جا یک دیالوگ است که باید مراقب دو سر آن بود. یک طرف ماجرا این است که باید بدانی این فرد مهم است و نه توانایی‌هایش. یک طرف دیگر این است که او هم باید همین را بفهمد و متوجه شود که این‌جا یک فرصت و وقت است. این‌جا امکانات به آن معنی نیست. این‌جا حضور همین آدم‌هایی است که به‌ خاطر خدا دور هم جمع شده‌اند تا مسیری را پیش ببرند. این‌جا این‌طور نیست که بگویی این‌جا جای خوبی است که امکاناتشان را می‌دهند تا ما مصرف کنیم و بعد هم به منافع مادی می‌رسیم. طوری نیست که کسی بتواند مثلاً دنبال کار کارمندی باشد یا دنبال نسبتی باشد تا بیاید و کار مشخصی را انجام بدهد و در قبالش امکاناتی بگیرد و برود. باید کار را برای رسیدن به نتیجه بر عهده بگیرد. این باید روشن شود و این به مناسباتی برمی‌گردد که شما ایجاد می‌کنید. 📚 گفتار‌هایی درباره دانش بنیان 🖊 حجه‌الاسلام امیر نجات‌بخش #سها_کتاب_مجله @soha_bookmag

. ▫️ نسخه ویژه مطالعه با تلفن همراه 📚...کتاب دانش بنیان... گفتارهایی درباره دانش بنیان با نگاه به مجموعه‌ی دانش بنیان بهیار صنعت مولف: حجه‌الاسلام امیر نجات‌بخش #سرای_هنر_و_اندیشه #سها_کتاب_مجله @soha_bookmag

. 🎙 روایت #جنگ_اقتصادی ▫️ سخنرانی مهندس نوید نجات‌بخش شام عاشورا، دهم محرم‌الحرام ۱۴۴۵ #روضه_سها @soha_sima