#یادداشت_۱۱۱ ۴ فروردین ۱۴۰۲/ سال سوم دیانت ما عین اقتصاد ماست و اقتصاد ما عین دیانت ما! نگاه جزیره ای، غیرمرتبط و غیر شبکه ای به دین، باعث میشود در بهترین حالت تصور کنیم که فقط سیاست ماست که عین دیانتمان است، حال آنکه بنظرم اقتصاد ما هم عین دیانت ماست، تغذیه و نظام سلامت ما هم، معماری و کشاورزی ما هم عین دیانت ماست . اساسا دینداری برآیند همه این عرصه ها با هم است. همه ی این بخشها، اجزای در هم تنیده ی پازل سبک زندگی قرآنی هستند که وقتی در کنار هم قرار گیرند، به هم حیات و معنا می دهند و فهم این موضوع بسیار بسیار مهم است. #نظام_سرمایه_داری، یکی از مهمترین توصیفات تمدن کفر است. اما کمتر پرسیده میشود که چه چیزی سرمایه دار می سازد؟ زیاد شنیده اید که ثروت مثلا پنج نفر در دنیا به اندازه ی ثروت یک میلیارد نفر است! اما چه ساز و کارهای اقتصادی موجب تشکیل قله های بلند ثروت و دره های عمیق و وسیع فقر میشود؟ نظام جزیره ای اندیشه موجب میشود که از سویی بر فراز منبرهایت از عدل علی بگویی و از دیگر سوی، نظام اقتصادی پسا ظالمانه ی تمدن کفر را تحت عنوان #نظام_عقلایی اقتصادی امضا کنی. نظامی که یک نفر آقاست و سرمایه دار و هزاران هزار نفر برده، بنده، کارگر و از حق واقعی شان محروم. یکی از مهمترین ریشه های تجمیع ثروت های انبوه در دست عده ای اندک و بی عدالتی ساختاری، مدل تولید #کارخانه ای و متمرکز است که در یادداشتی جداگانه به آن خواهیم پرداخت. فعلا به طرح این پرسش بسنده میکنیم که از نظر قرآن کریم: ثروت نباید در دست عده ای محدود در گردش باشد (آیه۷ سوره حشر) یعنی دقیقا همان چیزی که نظام تولید کارخانه محور اقتصاد غرب بر آن بنا شده. دلیل مخالفت قرآن این است که این مدل تجمیع ثروت، موجب ظلم و بی عدالتی است و هرجا که ظلم بیاید، هدایت رخت برمی بندد(قصص۵۰/احقاف۱۰/صف۷/جمعه۵) و خداوند متعال عدالت را برای #تسکین_قلوب واجب کرده(خطبه فدکیه/ من لایحضره الفقیه ج۳ص۵۶۷). با این اوصاف، نظام تولیدی سبک زندگی الهی چگونه باید باشد؟ که نه تنها ظلم و بی عدالتی به جامعه پمپاژ نکند و هدایت را ویران، بلکه به سان قطعه ای مهم از پازل سبک زندگی قرآنی، حیات بخش و معنا دهنده به سایر اجزا هم باشد؟ بستر ساز قیام مردم به قسط باشد و نمونه ی اعلای #اقتصادی_مردمی(۲۵ حدید) نه سرمایه دار محور؟ @besalamen_amenin