✨بسم الله الرحمن الرحیم✨ #هر_روز_با_یک_صفحه_از_کلام_وحی #صفحه_101_عثمان_طه @beytolamir110

🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 #ترجمه_سوره_نساء #صفحه۱۰۱ 🌸 141_ آنان كه همواره حوادثی را برای شما انتظار می‌برند، اگر از سوی خدا برایتان پیروزی رسد، می‌گویند: مگر ما با شما [در میدان جنگ‌] نبودیم؟ [پس سهم ما را از غنایم جنگی بپردازید.] و اگر برای كافران بهره‌ای اندك [از پیروزی‌] باشد، به آنان می‌گویند: آیا [ما كه در میان ارتش اسلام بودیم‌] بر شما چیره و مسلّط نبودیم؟ [ولی دیدید كه ازضربه زدن به شما خودداری كردیم‌] و شما را [ازآسیب و زیان مؤمنان‌] مانع می‌شدیم [پس سهم غنیمت ما را بدهید.] خدا روز قیامت میان شما داوری می‌كند؛ و خدا هرگز هیچ راه سلطه‌ای به سود كافران بر ضد مؤمنان قرار نداده است. 🌸 142_ منافقان همواره با خدا نیرنگ می‌كنند، و حال آنكه خدا كیفر دهنده نیرنگ آنان است. و هنگامی كه به نماز می‌ایستند، با كسالت می‌ایستند، و همواره در برابر مردم ریاكاری می‌كنند؛ و خدا را جز به مقدار كمی یاد نمی‌كنند. 🌸 143_ منافقان میان كفر و ایمان متحیّر و سرگردانند، نه [با تمام وجود] با مؤمنانند و نه با كافران. و هر كه را خدا [به كیفر اعمال زشتش‌] گمراه كند، هرگز برای او راهی [به سوی هدایت‌] نخواهی یافت. 🌸 144_ ای اهل ایمان! كافران را به جای مؤمنان، سرپرست و یار خود مگیرید. آیا می‌خواهید برای خدا بر ضد خودتان دلیلی آشكار [نسبت به عذابتان در دنیا و آخرت‌] قرار دهید؟! 🌸 145_ بی‌تردید منافقان در پایین‌ترین طبقه از آتش‌اند، و هرگز برای آنان یاوری نخواهی یافت. 🌸 146_ مگر كسانی كه [از گناه بزرگ نفاق‌] توبه كردند، و [مفاسد خود را] اصلاح نمودند، و به خدا تمسّك جستند، وعبادتشان را برای خدا خالص ساختند؛ پس آنان در زمره مؤمنان‌اند، وخدا به مؤمنان پاداشی بزرگ خواهد داد. 🌸 147_ اگر شما سپاس‌گزارِ [نعمت هایِ بی‌شمارِ حق‌] باشید و ایمان آورید، خدا را با عذاب شما چه كار؟ خدا همواره پاداش دهنده و داناست. @beytolamir110 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸

#دقایقی_برای_شنیدن #کتاب_صوتی #علی_از_زبان_علی #نویسنده_محمد_محمدیان #با_صدای_علیرضا_تابان #قسمت_چهاردهم ............ دوران جنگ صفین ............ *دوران جنگ صفین *عدم ابقای معاویه بر فرمانداری شام *آغاز برخورد با معاویه *حرکت معاویه به سوی صفین *مکاتبات با معاویه و اتمام حجت با وی @beytolamir110 📚🍃📚🍃📚🍃📚🍃

🏴▪️🏴▪️🏴▪️🏴▪️ #مکتب_بانوی‌_بقیع #حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله_عليه‌السلام #قسمت_۹ ⚜️ بسم الله الرحمن الرحیم ✨ «إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتي‏ كُنْتُمْ تُوعَدُون»؛ (۱) در حقيقت، كسانى كه گفتند: «پروردگار ما خداست»؛ سپس ايستادگى كردند، فرشتگان بر آنان فرود مى ‏آيند و گويند بيم مداريد و غمين مباشيد، و به بهشتى كه وعده يافته بوديد شاد باشيد. ◼️ در مکتب بانوی بقیع حضرت ام البنین (سلام الله علیها) «فدایی شدن للحسین (علیه السلام)» سیر کمالی برای خلق می باشد که این فدایی شدن به معنای خروج از حالت قعود، و حرکت و قیام في سبيل الله می باشد که همان سبيل امام حسین (علیه السلام) است. به همین سبب است که فدایی شدن بر مبنای این مکتب و به تأسي از سيره بانوي بقيع، موجب قرب و مستحق اجر و رزق حسن می گردد. «فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ» (۲) و «لَيَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا»؛ (۳) که این اجر و رزق حسن در مطلق معناي خويش نصیب اولین پرورش یافتۀ مکتب حضرت أم البنین (علیها السلام) می گردد كه همه شهدا و فداییان حسینی به او غبطه می خورند؛ «رحم اللّه [عمّی] العباس، فلقد آثر و أبلى و فدى أخاه بنفسه حتّى قطعت يداه فأبدله اللّه بهما جناحين يطير بهما مع الملائكة في الجنة، وأنّ للعبّاس عند اللّه منزلة يغبطه بها جميع الشهداء يوم القيامة». (۴) ◻️ایشان مؤمنینی هستند که آن زمان که ایمان آوردند و رب خویش را معرفی کردند بر قيام خویش استقامت و پایداری ورزیدند و از حقیقت روی نتافتند؛ که ثمره این استواری در راه حق این است که هیچ خوف و حزنی به ایشان نمی رسد و به جنت بشارت و وعده داده می شوند. ◼️ حضرت مولانا امام جعفر ابن محمد الصادق (ع) ذیل این شریفه در بیان معرفی این استقامت کنندگان در دین می فرمایند: «هُمُ الْأَئِمَّةُ وَ يَجْرِي فِيمَنِ اسْتَقَامَ مِنْ شِيعَتِنَا وَ سَلَّمَ لِأَمْرِنَا وَ كَتَمَ حَدِيثَنَا عِنْدَ عَدُوِّنَا فَتَسْتَقْبِلُهُمُ الْمَلَائِكَةُ بِالْبُشْرَى مِنَ اللَّهِ بِالْجَنَّةِ». (۵) فداییان حسین (علیه السلام) در کربلا مصداق شیعیانی هستند که اینگونه تسلیم امر مولای خویش بودند و با استقامت بر طریق سعادت و فلاح حسینی، بیعت خویش با اباعبدالله (علیه السلام) را تجدید و عرضه داشتند که: «لَمْ نَفْعَلْ لِنَبْقَى بَعْدَكَ لَا أَرَانَا اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ أَبَداً»؛ هرگز ابداً ما روز بعد از تو را نبینیم ای حسین (علیه السلام) ... «بَدَأَهُمْ بِهَذَا الْقَوْلِ الْعَبَّاسُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام وَ اتَّبَعَتْهُ الْجَمَاعَةُ عَلَيْهِ فَتَكَلَّمُوا بِمِثْلِه».‏ (۶) ایشان با اقتدا به سپهسالار و علمدار حسین (علیهما السلام)، تربیت شده أم البنین (علیها السلام) این سخنان را بر زبان جاری نمودند و عرضه داشتند: «أنفسنا لك الفداء نقيك بأيدينا و وجوهنا، فإذا نحن قتلنا بين يديك نكون قد وفينا لربّنا». (۷) ◻️ در زیارت مأثوره حصرت عباس از لسان مبارک حضرت صادق (علیهما السلام) عرضه می داریم: «أَشْهَدُ أَنَّكَ لَمْ تَهِنْ وَ لَمْ تَنْكُلْ وَ أَنَّكَ مَضَيْتَ عَلَى بَصِيرَةٍ مِنْ أَمْرِكَ»؛ (۸) شهادت مى ‏دهم كه تو هرگز از خود سستى نشان نداده و کوتاهی نكردى، درحالیکه تو بر بصيرت در امرت حركت نمودي. ◼️ "وهن" و "نکل" 👈هر دو دلالت بر ضعف و سستی و غفلت دارد که با این شهادتی که می دهیم «لَمْ تَهِنْ وَ لَمْ تَنْكُلْ»، قمرالحسین (علیهما السلام) را از مطلق سستی و ضعفی مبرا و منزه می دانیم. و این مهم دلالت بر استقامت علی الدوام و مستمر و بدون هرگونه تردید و خوف و ترس در وجود مبارک ایشان دارد. و «بَصِيرَةٍ مِنْ أَمْرِكَ»، موجب استقامت فی سبیل الله و دوری از هرگونه کسالت و کوتاهی و سستی در اطاعت مولا می گردد. «كان عمّنا العبّاس نافذ البصيرة، صلب الايمان، جاهد مع أبى عبد اللَّه، و ابلى بلاء حسنا، و مضى شهيدا». (۹) 📃 صفحه ۱ از ۵ ◀️ ادامه 👇 @beytolamir110

🏴▪️🏴▪️🏴▪️🏴▪️ #مکتب_بانوی‌_بقیع #حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله_عليه‌السلام #ادامه_قسمت_۹ ✨ «و البَصِيرة اسم لما اعتقد في القلب من الدين و حقيق الأمر». (۱۰) ایمان و یقینی که از فهم و درک و تفقه در دین در قلب محقق و مستقر شود ، بصیرت است. ◻️ حضرت مولانا امیرالمومنین (علیه السّلام) فرمودند: «إنَّ نورَ البصیرةِ روحُ الحَیاهِ الَّذی لا ینفَعُ ایمانُ إلاّ به مَعَ اتَّباعِ کَلِمَهِ اللهِ وَ التَّصدِیقِ بِهَا»؛ (۱۱) به درستی که نور بصیرت و بینش، روح و اصل حیاتی است که ایمان جز با آن و متابعت کلمه الله و تصدیق آن سودی ندهد. ◼️ حضرت مولانا العباس (علیه السلام)، در تمام عرصات حیات مبارک خویش بصیرت در دین را به احسن وجه به ظهور رساندند. ◻️ از آن جمله آن زمان که در شب عاشورا، حضرت نافذ البصيرة خواب از چشمان اعداء ربوده بود و می خواستند پشت و پناه خیمه حسین (علیه السلام) را خالی کنند برای حضرت عباس (علیه السلام) و برادرانش امان نامه آوردند. چون می دانستند علمدار حسین (علیهما السلام)، همانگونه که حضرت اباعبدالله (علیه السلام) فرمود: «یا اخی انت صاحب لوائی، و اذا مضیت تفرق عسکری»؛ (۱۲) همه ی لشکر اوست. اگر عباس از امام حسین (علیهما السلام) جدا گردد تمام قوام سپاه حضرت ابا عبدالله (علیه السلام) در هم می شکند و سپاه از هم گسسته می شود. شمر ملعون نعره زد که خواهر زاده های من بیایند. حضرت اباعبدالله به عباس (علیهما السلام) که شرمگین سر مبارک را پایین انداخته بود و به حرفهای آن ملعون اهمیتی نمی داد امر فرمودند: «اجیبوه و ان کان فاسقا‏». ◼️ شمر ملعون خطاب به قمر الهاشمیین (علیه السلام) و برادرانش گفت: «شما در امان هستید، خود را همراه برادرتان حسین (علیه السلام) به کشتن ندهید و به اطاعت امیر مؤمنان یزید بن معاویه (لعنة الله علیهما) درآیید.» عباس بن علی (علیهما السلام) به او چنین پاسخ فرمودند: «تَبَّتْ‏ يَدَاكَ‏ وَ لُعِنَ‏ مَا جِئْتَ‏ بِهِ مِنْ أَمَانِكَ يَا عَدُوَّ اللَّهِ أَ تَأْمُرُنَا أَنْ نَتْرُكَ أَخَانَا وَ سَيِّدَنَا الْحُسَيْنَ بْنَ فَاطِمَةَ ع وَ نَدْخُلَ‏ فِي طَاعَةِ اللُّعَنَاءِ وَ أَوْلَادِ اللُّعَنَاء»؛ (۱۳) دو دست هایت بریده باد! و بر آنچه از امان آورده ‏اى لعنت باد اى دشمن خدا، آیا به ما امر مى‏ کنى برادرمان و آقایمان حسین (علیه السّلام) پسر فاطمه (علیها السلام) را رها کنیم و پیرو ملعونان و ملعون ملعون‏زادگان شویم؟ شمر در حالى که خشمگین و سرافکنده بود، به سوى لشکرش بازگشت. ◻️ نافذ البصيرة و صلب الايمان بودن اباالفضل العباس (علیه السلام) در این واقعه واضح و آشکار است که چگونه بی درنگ و با صلابتی که زاییده ایمان او بود آن ملاعین را پاسخ فرمود. «أَشْهَدُ أَنَّكَ لَمْ تَهِنْ وَ لَمْ تَنْكُلْ وَ أَنَّكَ مَضَيْتَ عَلَى بَصِيرَةٍ مِنْ أَمْرِكَ». هیهات هیهات که عباس (علیه السلام) طرفة العینی روی از حسین (علیه السلام) برگیرد و از یاری مولایش دست بردارد. او که در مکتب مادر آموخته است که فقط چشم و گوش بر لبان مبارک مولایش حسین (علیه السلام) دوخته باشد و جز "سمعاً و طاعةً سیدی و مولای" از لسانش جاری نگردد. ◼️ در تاريخ ذكر شده است كه در كربلا زهير نزد عباس بن اميرالمؤمنين (عليهما السلام) آمد و عرض كرد: اي پسر اميرالمؤمنين (علیه السلام)، مي خواهم حديثي براي تان نقل كنم. ابالفضل العباس (علیه السلام) فرمودند: حديث را بگو كه زمان آن مي گذرد. زهير عرضه داشت: اي ابوالفضل (علیه السلام)! پدر تو چون خواست با مادرت أم البنين (علیها السلام) ازدواج كند برادر خود عقيل را خواست و فرمودند: براي من زني از خانواده شجاعان خواستگاري كن تا خداوند از او پسري دلير به من عطا فرمايد كه ناصر فرزندم حسين (علیه السلام) باشد، و او را در كربلا به نفس خويش مواسات كند، و پدرت تو را براي امروز ذخيره نمود. پس در حفظ حرم برادر و خواهران خود كوتاهي نكن. از شنيدن اين كلام چنان لرزه بر اندام قمر الحسین (علیهما السلام) افتاد، و چنان پاي در ركاب زد كه تسمه آن قطع شد و فرمود: اي زهير! «تشجعني في مثل هذا اليوم والله لاريتك شيئا ما رأيته قط؟» (۱۴) آيا در مثل چنين روزي مرا تشجيع مي كني، بخدا قسم چيزي را به تو نشان دهم كه هرگز آن را نديده باشي. 📃 صفحه ۲ از ۵ ◀️ ادامه 👇 @beytolamir110

#مکتب_بانوی‌_بقیع #حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله_عليه‌السلام #ادامه_قسمت_۹ ◼️ آن هنگام که از حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) اذن میدان طلبید و به امر او برای سقایت اهل حرم قدم بر میدان نهاد در جای جای این کارزار لم تهن و لم تنکل را معنا فرمود. ✨ «فلما اجاز الحسین (علیه السلام) اخاه العباس (علیه السلام) للبراز برز کالجبل العظیم و قلبه کالطود الجسیم». 👈 همچون کوه محکم با دلی مستحکم روی به میدان آورد و «کان فارسا هماما و بطلا ضرغاما و کان جسورا علی الطعن و الضرب فی میدان الکفاح و الحرب». ◻️ در میانه میدان رجزی خواند و فدایی شدن خویش را ندا داد: «لَا أَرْهَبُ الْمَوْتَ إِذِ الْمَوْتُ رَقَى‏ حَتَّى أُوَارَى فِي الْمَصَالِيتِ لَقَا نَفْسِي لِنَفْسِ الْمُصْطَفَى الطُّهْرِ وَقَا إِنِّي أَنَا الْعَبَّاسُ أَغْدُو بِالسِّقَا وَ لَا أَخَافُ الشَّرَّ يَوْمَ الْمُلْتَقَى»؛‏ (۱۵) یعنی ➖ هنگامى كه مرگ با من روبرو شود باكى از آن ندارم تا اينكه در ميان دلاوران داخل شوم. ➖ جان من به فداى جان مصطفى (صلی الله علیه و آله و سلم) طيب و طاهر باد. من همان عباس (علیه السلام) هستم كه آب براى فرزندان امام حسين (علیه السلام) مي برم. ➖ و در روز جنگ از شرّ دشمن خوفى ندارم. 👈 «نفْسِي لِنَفْسِ الْمُصْطَفَى الطُّهْرِ وَقَا....». ◼️ آن هنگام که ید یمین و یسارش را قطع کردند بار دیگر بر همگان استقامت علی الدوام بر سبیل الحسین (علیه السلام) را نشان داد که الی الابد از پسر فاطمه (سلام الله علیهما) حمایت می کنم ولو اگر همه هستی ام در این راه فدا شود که من برای همین فدا شدن برای وجود مبارک او آمده ام. ✨ «و الله إن قطعتموا يميني‏ إني أحامي أبدا عن ديني»‏ (۱۶) ◻️ استقامت در دین و دوری از هر گونه سستی و اهمال و کوتاهی در اطاعت امر مولا در علمداری علمدار حسین (علیه السلام) نیز متجلی شده است. ◼️ بیان شده است که؛ «هنگامی که وسایل غارت شده کربلا را به شام نزد يزيد ملعون بردند، در میان آنها پرچم بزرگی بود، یزید ملعون و حاضران در مجلس دیدند همه پرچم صدمه دیده است، ولی محل حمل عَلَم و مقبض (جاييكه علمدار پرچم را مي گيرد) سالم است. آن ملعون با تعجب پرسید: این پرچم را چه کسی حمل می کرده كه جز مقبض جاي سالمي ندارد؟ گفته شد: عباس بن علی(علیهما السلام)! یزید ملعون با تعجب گفت: «اُنظُرُوا اِلی هذَا العَلَم فَاِنَّهُ لَم یَسلَم مِنَ الطَّعنِ وَالضَّربِ اِلّا مِقبَضَ الیَدِ الَّتی تَحمِلُهُ»؛ به این پرچم بنگرید، که بر اثر صدمات نیزه و زدن شمشیر، جایی از آن سالم نمانده جز جاييكه پرچمدار آن را با دست حمل می کرده است. ◻️ سالم ماندن مقبض این عَلَم، نشان از آن دارد که پرچمدار تمام ضربات نیزه و شمشیر را که بر دستش وارد می شده تحمل می کرده ولی پرچم را رها نساخته است. كه اين عَلَم آشكارترين نماد استقامت در راه اباعبدالله الحسين (علیه السلام) و فدايي شدن حضرت قمر بني هاشم (علیه السلام) براي مولايش بود. ◼️ گواه دیگری بر استقامت مستدام عباس (علیه السلام) تا پای جان، سپر خونین مبارکی بود که عقیله بنی هاشم (علیها السلام) برای مادر مکرمه اش أم البنین (علیها السلام) به یادگار از کربلا آوردند و آن را تقدیم بی بی أم البنین (علیها السلام) نمودند تا حكايت از فدايي شدن علمدار و محقق شدن همه تعاليم أم البنين (علیها السلام) در حيات عباس (علیه السلام) بكند و دل مادر را به آرامش برساند. 📃 صفحه ۳ از ۵ ◀️ ادامه 👇 @beytolamir110

#مکتب_بانوی‌_بقیع #حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله_عليه‌السلام #ادامه_قسمت_۹ ◻️ آن زمان که خانم أم البنین (علیها السلام) از اولاد خویش و فدایی شدن آنان سوال نمود خانم عقیلة الحوراء زینب (سلام الله علیها) فرمودند: «قُتلوا أجمعين». گویی بانو أم العباس (علیهما السلام) خاطر مبارکشان با این کلام حضرت زینب (علیها السلام) آرام گرفت که اولادشان رسم بندگی و عبودیت خویش به جای آوردند و فدایی مولایشان گردیدند، عرضه داشتند: «روحي وأرواح الجميع فداءً للحسين (عليه السلام)»؛ روح من و ارواح تمام عالَمین همگی فدای حسین (علیه السلام) ؛ چه خبر از سیّد و مولایم حسین (علیه السلام)؟ ◼️ «فقالت زينب (عليها السلام): قتلوه عطشاناً. فشبكت أمّ البنين عشرها على رأسها، ونادت: واحسيناه. فقالت زينب (عليها السلام): يا أمّ البنين عندي لكِ ذكرى من ولدكِ العبّاس. فقالت: وأيّ شيءٍ هو؟ فنحّت زينب (عليها السلام) ملحفتها، وأخرجت لها درع العبّاس ملطّخاً بالدماء. فلمّا نظرت إليه أمّ البنين صاحت ووقعت مغمىً عليها». ➖ حضرت زینب (سلام الله علیها) فرمودند: ای م البنین (علیها السلام)! نزد من یادگاری است از فرزندت عباس (علیه السلام). پس سپر آغشته به خون أبالفضل العبّاس (علیه السلام) را به خاتون أم العباس، أم البنین (علیها السلام) دادند. حضرت أم البنین (علیها السلام) با دیدن این سپر خونین، فریادی برآورده و بیهوش شدند. ◻️ این سپر خونین برای مادر عباس (علیهما السلام)، نشان از ثمره یک عمر تربیت فرزندانش بود که قمر و نجومش را بلاگردان شمس کربلا کرده بود و آداب فدایی شدن را با تمام وجود، با قلب و زبان و جوارح و جوانح خویش به ایشان آموخته بود و می دید که چگونه در فدا شدن برای مولایشان سر از پا نشناخته و به آغوش مرگ شتافته اند. آن زمان که دیگر چشمان نافذ البصیره عباسِ علمدار (علیه السلام) در آن دشت بلا برای مولای غریبش خون گریست و برای همیشه آرام گرفت و فدا شد، آن چشمان نانجیبان حرامی كه از ترس او نمي خوابيدند، نیز خوابیدند، و چشم هاي ديگري بيدار ماند و خواب براي آنها دشوار گشت .... «اليوم نامت اعين بك لم تنم و تسهّد أخرى فعزّ منامها» ◼️ حضرت حامل اللواءْ، ساقی العطاشا (علیه السلام) نه تنها همه لشکر حسین (علیه السلام) بود، بلكه آرام جان حضرت عقیلة بني هاشم زينب كبري (سلام الله علیها) و پشت و پناه خیام و طفلان سیدالشهداء (علیه السلام) هم بودند و تا زمانی که قدم های عباس بن علی (علیهما السلام) در کربلا بر زمین واقع می شد اهل حرم در آرامش بودند. ▪️ پس از شهادت عباس (علیه السلام) پشت و پناه زينب (علیها السلام) و حامی حضرت عقيله چه كسي باشد... ؟ ➖ «عباس (علیه السلام) تسمع زينبا (علیها السلام) تدعوك من‏ لى يا حماى اذا العدى سلبونى؟» ◻️ عباس (علیه السلام) من! آيا نداى كوثر كربلا زينب (عليها السّلام) را مى ‏شنوى كه خطاب به تو مى فرمايد: اى مدافع اهل بيت (علیهم السلام)! اى حمايت‏ كننده زينب (علیها السلام)! اينك پس از شهادت تو ديگر چه كسى در برابر يورش وحشيانه دشمن از ما حمايت خواهد كرد؟ و این دفاع از حرم رسول خدا و فرزندان فاطمه (سلام الله علیهم اجمعین) را أم البنین (علیها السلام) به فرزندانش آموخته بود. ◼️ همان بانویی که اسوه خویش را در تربيت و ولايت و فدا شدن و فدا پروري بنت علی المرتضی زينب الكبري (علیهما السلام) معرفي كرده است. همان زینبی (علیها السلام) که همه هستی اش فدای برادر بود.... و اينگونه مقتل حسين (علیه السلام) مي خواند و خود را فدايي او معرفي مي كند «وكانت زينب (علیها السلام) تقول: وا محمداه صلى عليك مليك السماء، هذا حسين (علیه السلام) مرمل بالدماء صريع بكربلاء، مقطع الأعضاء. مجزوز الرأس من القفا، مسلوب العمامة والردا، بأبي من معسكره نهبا، بأبي من فسطاطه مقطع بالعرا، بأبي من لا هو غائب فيرجى، ولا مريض فيداوى ،👈👈 أنا الفداء للمهموم حتى مضى، أنا الفداء للعطشان حتى قضى، انا الفداء لمن شيبته تقطر بالدما». (۱۷) 📃 صفحه ۴ از ۵ ◀️ ادامه 👇 @beytolamir110

#مکتب_بانوی‌_بقیع #حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله_عليه‌السلام #ادامه_قسمت_۹ ◻️ حضرت أم البنين (علیها السلام) در خانه امام علی (علیه السلام) اين سيره خاتون را ديده است و شنيده است و الهام گرفته است و به ايشان اقتدا كرده و لذا اينگونه تربيت كرده است. ▪️نقل است آن زمان که حضرت عقیله بنی هاشم (علیها السلام) به مدینه مراجعت فرمودند در منزلشان جلوس نموده و کسی را به حضور نمی پذیرفتند و مشغول اقامه عزا و ذکر مصیبت کربلا بودند که درب منزل به صدا در آمد. ➖ «فقالت فضة: من بالباب فانّ سيدتي زينب (علیها السلام) لا تريد أحداً يدخل عليها إلّا من فقدت لها عزيزاً في كربلاء»؛ بانو فضه پشت درب آمد و عرض کرد: مولایم زینب (علیها السلام) تمایل ندارند که کسی داخل منزل شود مگر کسی که عزیزی در کربلاء از دست داده باشد. خانم أم البنین (علیها السلام) فرمود: «قولي لسيدتك زينب (علیها السلام) إنّي شريكتها في هذا العزاء وأريد أن أدخل عليها لأساعدها فاني مثلها في المصاب»؛ به حضرت خانم زینب (علیها السلام) بگویید من شریک ایشان در این عزا و در این مصیبت مثل ایشان هستم. ➖ «فلما أخبرت فضة، زينب (علیها السلام) قالت: سليها من هي التي تكون مثلي في المصاب، ثم قالت: إن صدق ظني فانها أم البنين (عليها السلام)»؛ خانم عقیله بنی هاشم (سلام الله علیها) فرمودند از او سوال کن کیست که مثل من در مصیبت است؟ گمان می کنم او أم البنین (علیها السلام) است. ➖ فضه بازگشت و عرض کرد: «تقول سيدتي من أنت التي مثلها في المصاب؟» خانم أم البنین (علیها السلام) فرمودند: «إني الثاكلة أم المصيبة العظمى». ➖ فضه عرض کرد: «أوضحي لي؟» خانم أم البنین (علیها السلام) فرمودند: «الحزينة صاحبة الفاجعة الكبرى». قالت : «أوضحي لي من تكونين؟» فضه عرض کرد: «أو ما عرفتني، إنّي أم البنين (عليها السلام)». ✔️ فقالت فضة: «لقد صدقت سيدتي في ظنها وإنّك ـ والله ـ كما تقولين، أم المصيبة العظمى والفاجعة الكبرى، ثم فتحت لها الباب. فلمّا دخلت استقبلتها زينب (علیها السلام) واعتنقتها وبكت وقالت: عظم الله لك الأجر في أولادك الأربعة. قالت: وأنت عظم الله لك الأجر في الحسين (عليه‌السلام) وفيهم، وبكت وبكى من كان حاضراً». (۱۸) ◻️ حضرت أم المصيبة العظمى و الفاجعة الکبري بی بی ام البنین (سلام الله علیها) در فدایی شدن برای مولای خویش اباعبدالله الحسین (عليه السلام) اقتدا به حضرت ام المصائب زينب کبری (سلام الله علیها) به اتم و اکمل وجه كردند تا بتوانند فرزندان خویش را فدایی حسین (علیه السلام) پرورش دهند و برای همه خلق ،مکتب فدایی شدن را بنا نهند. ا┄┅═✧❁ منابع ❁✧═┅┄ا ۱) سوره مبارکه فصلت، آیه ۳۰. ۲) سوره مبارکه النساء، آیه ۱۰۰. ۳) سوره مبارکه الحج، آیه ۵۸. ۴) الأمالی، للصدوق، ص ۴۶۲؛ بحار الانوار، ج ۲۲، ص ۲۷۴. ۵) بصائر الدرجات، ج۱، ص ۵۲۴. ۶) روضة الواعظین ج۱، ص ۱۸۳. ۷) اللهوف علی قتلی الطفوف، ص ۹۳. ۸) کامل الزیارات، ص ۲۵۷. ۹) ابصار العین، ص ۳۰. ۱۰) لسان العرب، ج۴، ص ۶۵. ۱۱) بحار الانوار، ج ۳۰، ص ۳۷. ۱۲) بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۴۱. ۱۳) اللهوف علی قتل الطفوف، ص ۸۸ و ۸۹. ۱۴) معالی السبطین، ص ۳۹۹. ۱۵) مناقب آل ابی طالب علیهم السلام، ج ۴، ص ۱۰۸. ۱۶) تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص ۳۰۹. ۱۷) مناقب آل ابی طالب علیهم السلام، ج ۴، ص ۱۱۳. ۱۸) أم البنین سلام الله علیها، النجم الساطع فی المدینه النبی الامین، ج۱، ص ۱۴۸. 📃 صفحه ۵ از ۵ @beytolamir110 🏴▪️🏴▪️🏴▪️🏴