کرد فارغ گل رویت ز گلستان ما را کفر زلف تو برآورد ز ایمان ما را تا خیال قد و بالای تو در دل بگذشت خاطر آزاد شد از سرو خرامان ما را ما که در عشق تو آشفته و شوریده شدیم می‌کند حلقهٔ زلف تو پریشان ما را تا به دامان وصالت نرسد دست امید دست کوته نکند اشک ز دامان ما را در ره کعبهٔ وصل تو ز پا ننشینیم گرچه در پا شکند خار مغیلان ما را ای عبید از پی دل چند توان رفت آخر کرد سودای تو بس بی سر و سامان ما را #عبید_زاکانی #غزل @beytolghazal

جفا مکن که جفا رسم دلربائی نیست جدا مشو که مرا طاقت جدائی نیست مدام آتش شوق تو در درون من‌ است چنان‌که یک دم از آن آتشم رهائی نیست وفا نمودن و برگشتن و جفا کردن طریق یاری و آئین دلربائی نیست ز عکس چهره‌ی خود چشم ما منوّر کن که دیده را جز از آن وجه روشنائی نیست من از تو بوسه تمنّی کجا توانم کرد چو گرد کوی توام زهره‌ی گدائی نیست به سعی دولت وصلت نمی‌شود حاصل محقق‌است که دولت به جز عطائی نیست عبید پیش کسانی که عشق می‌ورزند شب وصال کم از روز پادشاهی نیست #عبید_زاکانی #غزل @beytolghazal

باز در میکده سر حلقهٔ رندان شده‌ام باز در کوی مغان بی سر و سامان شده‌ام نه به مسجد بودم راه و نه در میکده جای من سرگشته در این واقعه حیران شده‌ام بر من خستهٔ بیچاره ببخشید که من مبتلای دل شوریدهٔ نالان شده‌ام رغبتم سوی بتانست ولیکن دو سه روز از پی مصلحتی چند مسلمان شده‌ام بارها از سر جهلی که مرا بود به سهو کرده‌ام توبه و در حال پشیمان شده‌ام زاهدان از می و معشوق مرا منع کنند بهتر آنست که من منکر ایشان شده‌ام گفت رهبان که عبید از پی سالوس مرو زین سخن معتقد مذهب رهبان شده‌ام #عبید_زاکانی #غزل @beytolghazal