🔍 زن و منزلت او در قرآن‌ قرآن می فرماید: «لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ» مردان را از آنچه به دست آورده‌اند بهره‌اى است، و زنان را از آنچه به دست‌ آورده‌اند بهره‌اى. «وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ». براى زنان است برابر آنچه برايشان است به نيكى. قرآن، آن گاه كه از انسان- كه در حقيقت آن، زن و مردى در كار نيست- سخن مى‌گويد، تنها از ذات انسان سخن مى‌گويد كه زَن و مرد در آن يكسان هستند، و آن گاه كه از مقام انسان و برترى او بر بسيارى از آفريده‌ها سخن مى‌گويد و از امانتهايى كه به انسان سپرده شده است و از روح خدا كه در او دميده شده است و آن گاه كه خداوند خود را در آفرينش اين انسان مبارك مى‌شمرد در همه اين موارد، از حقيقت بلند انسانى سخن مى‌گويد كه زن و مرد بدون هيچ فرقى در آن مشتركند؛ آن گاه كه مى‌گويد: «وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعى‌». يا مى‌گويد: «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ». و در تعبيرهايى از اين دست فرقى ميان زن و مرد قائل نيست. «أَنِّي لا أُضِيعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْكُمْ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‌ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ». همانا من عمل هيچ عمل كننده‌اى از شما را ضايع نمى‌سازم، چه زن و چه مرد، بعضى از بعضى ديگرند. (كنايه از آن است كه هر دو از يك حقيقت والا برخوردار مى‌باشند). هيچ تفاوتى در ويژگيهاى ذاتى انسانى و در تلاش در رسيدن به مراتب كمال نيست. «إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِماتِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ الْقانِتِينَ وَ الْقانِتاتِ وَ الصَّادِقِينَ وَ الصَّادِقاتِ وَ الصَّابِرِينَ وَ الصَّابِراتِ وَ الْخاشِعِينَ وَ الْخاشِعاتِ وَ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ الْمُتَصَدِّقاتِ وَ الصَّائِمِينَ وَ الصَّائِماتِ وَ الْحافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحافِظاتِ وَ الذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيراً وَ الذَّاكِراتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً». همچنين آيه‌ «يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى‌»دليلى قاطع برهم سنگ بودن زن با مرد در اصل نژاد بشرى است كه اين اصل در گذر نسلهاى پى در پى محفوظ و پايدار خواهد بود. آرى ويژگيهاى نفسانى و عقلانى نيز هست كه اين دو جنس را در آفرينش ذاتى جدا ساخته و تفاوتهايى را در تقسيم وظايفى كه هريك در عرصه زندگى برعهده دارد ايجاب كرده است؛ تقسيمى عادلانه و متناسب با امكانات و توانمندى‌هاى هريك از دو جنس، و عدالتى فراگير در عرصه تكليف و اختيارات. در ادامه نگاهى خواهيم داشت به اين تفاوتها كه از مقام حكمت حضرت حق در عرصه آفرينش و تدبير سرچشمه گرفته است. ____________________ #شبهه_قرآنی #آیت_الله_معرفت #مدرسه_حفظ_قرآن_بیرجند #موسسه_بیت_الاحزان مدرسه حفظ قرآن | عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/1349517775Cd3a4148bc1

🔍 زن در عرصه گواه شدن‌ خداوند مى‌فرمايد: «وَ اسْتَشْهِدُوا شَهِيدَيْنِ مِنْ رِجالِكُمْ فَإِنْ لَمْ يَكُونا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَ امْرَأَتانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَداءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْداهُما فَتُذَكِّرَ إِحْداهُمَا الْأُخْرى‌». و دو شاهد مرد بگيريد، و اگر دو مرد نبود يك مرد و دو زن از كسانى كه مورد رضايت و اطمينان است برگزينيد تا اگر يكى فراموش كرد ديگرى به يادش آورد. گواهى يك مرد با گواهى دو زن معادل دانسته شده است، علت چيست؟ آنچه در آيه به عنوان علت ذكر شده اين است كه يكى از آن دو چه بسا در آن وظيفه كه بر دوش دارد هنگام اداى شهادت راه را گم كند، پس آن ديگرى آنچه از ياد برده به او يادآور شود. پس شهادت دو زن با يادآورى يكى نسبت به ديگرى به منزله شهادت يك مرد است، و اين به دليل آن است كه زن در آنچه به خود او مربوط نمى‌شود و براى او به عنوان يك زن اهميت چندانى ندارد بيشتر در معرض فراموش كردن است. چه بسا جزئيات و ويژگيهاى واقعه‌اى را كه شاهد بوده بويژه اگر فاصله افتاده باشد نتوانسته باشد ثبت و ضبط كند. پس هريك از دو زن شاهد، نسبت به ديگرى نقش يادآورى را ايفا مى‌كند، و بدين گونه با تلفيق دو شهادت با يكديگر و همكارى و تعامل دو حافظه يك شهادت كامل خواهيم داشت، و اين چيزى است كه در گواهى مردان پذيرفته نيست؛ گواهى آنان اگر ويژگيهاى متفاوت داشته باشد- حتّى در جزئيات- پذيرفته نيست و به همين دليل مى‌توان براى حصول اطمينان جداگانه از آنان شهادت خواست. درباره علت اين ناهمگونى گفته‌اند، اهتمام به امور مالى و داد و ستدها از شؤون زن نيست، و به همين دليل حافظه او در اين گونه مسائل ضعيف است. اما در امور خانه كه با آن سر و كار دارد خوش حافظه‌تر از مرد است، و اين طبيعت بشر است- چه زن و چه مرد- كه حافظه‌شان درباره مسائلى كه براى ايشان اهميت دارد و با آن زياد سر و كار دارند قوى باشد. اين منافات ندارد با اينكه زنان غير مسلمان امروزه با فعاليتهاى اقتصادى سر و كار داشته باشند، زيرا درصد آنان اندك است، و احكام همگانى دائر مدار وضعيت معمول و روال طبيعى است. آرى زن نسبت به آنچه به خود او و شؤون زنانگى و جلوه‌هاى زندگى باز مى‌گردد بيشترين اهتمام را دارد، ولى نسبت به ديگر مسائل آن اهتمام ندارد. در نتيجه كارايى حافظه و ديگر قواى عقلانى و جسمانى‌اش در اين زمينه رشد و توانمندى مى‌يابد و به همين نسبت در زمينه‌هاى ديگر رو به سستى و كاستى مى‌نهد. ________________________ #شبهه_قرآنی #آیت_الله_معرفت #مدرسه_حفظ_قرآن_بیرجند #موسسه_بیت_الاحزان مدرسه حفظ قرآن | عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/1349517775Cd3a4148bc1

🔍 زن در ساحَت قضاوت‌ قضاوت به عنوان يك منصب رسمى براى حل مخاصمات در نظام قضايى اسلام، كه بسيار خطير و مسؤوليتى بزرگ است شايسته تصدى زن- كه شخصيتى با انگيزش و واكنش سريع دارد- نيست، همانند ديگر مسؤوليت‌هاى خطير مربوط به ولايت عامه ولىّ امر مسلمين. فقها همگى در اين سخن اتفاق نظر دارند كه قضاوت از شؤون ولايت كبراى امام المسلمين است، و هر مسؤوليتى كه از جمله اين شؤون باشد در قانون اسلام‌ قابل واگذارى به زن نيست و او نمى‌تواند بارگران آن را بر دوش كشد. پيامبر صلى الله عليه و آله كار قومى كه حكمرانى‌شان را به زنى سپرده بودند (منظور ايشان فارسيان بودند) ناپسند شمرد و ايشان را به نارستگارى بيم داده فرمود: «لن يفلح قوم ولّوا أمرهم امرأة». همچنين پيامبر صلى الله عليه و آله سفارشهايى به على عليه السلام كرد از جمله درباره زنان فرمود: «مسؤول كار قضاوت نمى‌شود» در روايتى از امام باقر عليه السلام است: «زن مسؤول قضاوت و فرمانروايى نمى‌شود.» دليل عمده در اين زمينه اجماع فقها بوده كه هيچ كس در آن مخالفت نكرده است. براى اين حكم به اين آيه قرآن استناد كرده‌اند كه وضعيت زنان را به نازپروردگى و نازك خاطرى و نداشتن صلابت متناسب با منصب داورى توصيف كرده است: «أَ وَ مَنْ يُنَشَّؤُا فِي الْحِلْيَةِ وَ هُوَ فِي الْخِصامِ غَيْرُ مُبِينٍ» او به دليل نرم طبعى و نازك‌انديشى زود از خود واكنش نشان مى‌دهد و به مهربانى و دلسوزى بيشتر مى‌گرايد تا دورانديشى و درست انديشى. به همين دليل اميرمؤمنان در نامه خود به فرزندش امام حسن فرمود: «ولا تملّك المرأة من أمرها ما جاوز نفسها، فإنّ المرأة ريحانة وليست بقهرمانة.» زن را در قلمرو فراتر از شؤون خودش زمامدار مگردان. همانا زن گل است و نه قهرمان. اين سخن امام عليه السلام اشارت به همان لطافت طبع زن دارد كه به دليل آن نمى‌تواند در مقام حل و فصل خصومتها سخت و استوار باشد. اين بحث جوانب ديگرى دارد كه در بررسى‌هاى فقهى به شكل گسترده يادآور شده‌ايم. ____________________ #شبهه_قرآنی #آیت_الله_معرفت #مدرسه_حفظ_قرآن_بیرجند #موسسه_بیت_الاحزان مدرسه حفظ قرآن | عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/1349517775Cd3a4148bc1

#شبهه_قرآنی . 🔍 آیا مورچه ها صحبت می کنند؟ ✅ خداوند متعال فرموده است: «حَتَّى إِذا أَتَوْا عَلى‌ وادِ النَّمْلِ قالَتْ نَمْلَةٌ يا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ لا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ. فَتَبَسَّمَ ضاحِكاً مِنْ قَوْلِها». ✅ حال پرسش اين است كه آيا مورچگان سخن مى‌گويند؟ ديگر آنكه سليمان چگونه به سخن مورچگان گوش فرا داد؟ پاسخ اين است كه مورچگان و همچنين ديگر حشرات، فاقد صدا هستند و صرفاً با ارسال امواج و حسّ بويايى باهم ارتباط برقرار مى‌كنند و اين دو هيچ ربطى به كلام صوتى ندارد. ✅ ليكن مهم آن است كه همه جانداران راهى ويژه براى ايجاد ارتباط با همديگر دارند؛ حال يا با ايجاد صداهاى خاصّى (مانند چهارپايان و پرندگان) و يا با ارسال امواج است (مانند حشرات). امروزه علم، منطق و سخن گفتن چهارپايان و حتّى برخى ماهيان را اثبات كرده است. از سوى ديگر براى خداوند قادر محال نيست كه به پيامبرش (حضرت سليمان عليه السلام) فهم سخن و پيام پرندگان و ساير جانداران را بياموزد؛ چرا كه خداوند از قول حضرت سليمان عليه السلام نقل كرده كه خداوند متعال نه تنها به وى قدرت فهم سخن پرندگان را آموخته، بلكه از هر چيزى بهره‌اى به ايشان عطا فرموده است: «عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَ أُوتِينا مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ». ✅ طنطاوى در اين باره مى‌نويسد: «برخى از دانشمندان بر اين باورند كه امروزه تله پاتى كه سطحى از توان ارتباطى است، به انسان امكان مى‌دهد تا ديدگاههايش را بدون استفاده از هيچ گونه ابزار مادّى و ظاهرى، به ديگران منتقل كند. آيا چنين چيزى امكان دارد؟ يك دانشمند انگليسى به نام «برسى» در اين باره مى‌گويد: ✅ امكان نقل افكار و انديشه‌ها در اوقاتى نادر و تحت شرايطى خاص رخ مى‌دهد و اين مطلب مورد اتفاق همه پژوهشگران است. اين گونه تبادل نيز گاهى ميان حشرات و حيوانات به وضوح ديده مى‌شود و بدين وسيله در مى‌يابيم كه جانداران، از جمله مورچگان، با انتقال پيام از راه دور (تله پاتى) باهم ارتباط برقرار مى‌كنند و انسان نيز استعداد ايجاد اين گونه ارتباط را دارد؛ چرا كه خداوند اين توان را نيز به وى ارزانى داشته است، ليكن تحقق اين استعداد براى انسان، گاهى از راه وحى، كه خارق العاده است و گاهى هم با تمرين، ميسّر مى‌شود» ________________ #شبهه_قرآنی #آیت_الله_معرفت #مدرسه_حفظ_قرآن_بیرجند #موسسه_بیت_الاحزان مدرسه حفظ قرآن | عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/1349517775Cd3a4148bc1

. 💠 انسان راز آفرينش‌ ▫️انسان در توصيف قرآن، گزيده و دردانه مخلوقات و راز سر به مُهر كاروان هستى است. هيچ توصيفى از انسان، بيانگر ماهيت واقعى انسان با همه ابعاد و زواياى گوناگون وى نيست؛ جز آنچه در قرآن آمده است كه با بهترين و والاترين توصيفات او را معرفي مى‌كند، چونان كه هيچ آفريده‌اى را جز او بدان گونه توصيف نكرده است. به همين دليل، از آغاز پيدايش، مورد توجه و احترام ويژه خداوند بوده است. ▪️اينك به فهرستى از اين صفات و ويژگيها كه او را شايسته اين توجه و تكريم گردانيده بنگريد: ١. خداوند او را با دستان خويش آفريد👇 «ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ» ٢. از روح خود در وى دميد👇 فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ» ٣. امانت خود را بدو سپرد👇 «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ» ۴. همه اسماء را به وى آموخت👇 «وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها» ۵. همه فرشتگان را به سجده بر او واداشت👇 «وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا» ۶. مقام خلافت از خود را در زمين بدو بخشيد👇 «إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً» ٧. هر آنچه را در آسمانها و زمين بود مسخر وى گردانيد👇 «وَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً» ▫️آن گاه به خود در اين آفرينش برتر تبريك گفت: ▪️«ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ» 🔸اين ويژگى‌هاى هفت گانه است كه انسان در اصل آفرينش و آغاز پيدايش بدانها مفتخر شده و بدين سان مخلوق برتر نام گرفته است. . _-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- #آیت_الله_معرفت #مدرسه_حفظ_قرآن_بیرجند #موسسه_بیت_الاحزان @beytool_ahzan