(🌙✨)
«وقتی ماه همنشین شب های من شد»
گل از گل خاله شکفت. دست روی شانه ی خانم محبی گذاشت و از سر محبت شانه اش را کمی فشرد. گفت:« عزیزم... دیدن آثار ارزشمندت برایم بزرگ ترین افتخار است. هیچ کمکی را از تو دریغ نمی‌کنم»
خانم محبی در آن لحظه مانند کسی بود که عصای پدربزرگش را قورت داده باشد. شاید انتظار چنین رفتار دوستانه و گرمی را از هنرمند مورد علاقه اش نداشت. قطعا او هم مانند صدها نفر دیگر که خاله را از دور دیده، ویا تعریفش را شنیده اند، فکر میکرد خاله وقاری مانند وقار طاووس دارد و حکمتش بسیار است و سخنش گوهر بار. دو مورد آخر که ذکر شد حقیقت محض بودند اما وقار و سنگینی رفتار در فطرت خاله تعریف نشده بود. از نظر خودش همین صفت حسنه است که باعث شده در اقشار مختلف، دوستان زیادی داشته باشد.
سر صحبت شان باز شد و گرم گفت‌و‌گو شدند. آرام آرام مسیری به مقصد آن سوی نمایشگاه را پیش گرفتند و در هیاهوی تابلو ها گم شدند.
خب...خاله که سهم هنرجوی تازه کار شد و من سهم تنهایی بی بدیل خودم. دست تنهایم را گرفتم و باهم به سمت اولین اثر مست کننده ی آقای مرادی راه افتادیم.
+بیکران
#ماه
#وقتی_ماه_همنشین_شب_های_من_شد
@biekaran
