اون روز که بارون اومد، آسمون خیلی خشمگین بود و خیلی همه چیزو ریخته بود توی خودش، بعد گریه کرد. سخت گریه کرد انقدری که همه کم کم داشتن از خشمش می ترسیدن و ابرو های آسمون هی در هم می پیچیدن و رعد و برق! ولی زمین فهمید که آسمون چقدر مهربونه. زمین فهمید حتی آسمون وقتی خشمگینه هم، بازم گریه می کنه و زمینو سیراب می کنه. مگرنه خورشید شاهد بود آسمون چطوری همه ی اشکاشو ریخته بود توی خودش، مگه بازم نمی تونست؟ ولی خورشید شاهد بود، لبخند زمین و مهربونی آسمون رو در اعماق خشمش.

مشکی پوش کنید کانالاتونو که الان سیدمون پیش امام رضاست:)روح همه ی شهدای این سانحه شاد.

بچها، امروز تولد امام رضامون هم بود:)) تولدش مبارک.

این انقلاب توقف ناپذیر است.

ترکیبو ! قوی .

اینجا ایران است، همان سرزمین پر رمز و رازی که سلسله هارا علت نهاده و روی دور نیفتاده است و تسلسل را نپذیرفته است. هر سلسله اش، روزی تمام شده است و تاریخ هارا پشت سر گذاشته است اما با اینحال، ایران، به تاریخش واقف بوده است. اما این تاریخ را گویی، دایم تکرار می کند و هر بار به ما می فهماند، چیست رسم آریایی بودن و نجابت خون پاک سرزمین پارس. ما به سوی قله حرکت می کنیم، تاریخ خواهد نوشت در ورق های خاکستری خود هرچه که بود حقیقت و روزی کلمات این حقیقت بزرگ را آنچنان بلند فریاد خواهند کشید که پژواک صدایش، تا دوردست های بسیار دور، شنیده خواهد شد. _دوم خرداد هزاروچهارصد و سه

بهم گفت دیگه برام کتاب نمی‌خره.

قسم میخورم که هرگز به دنبال پادشاهی نبوده ام.″

چقدر منو یاد جارون می‌اندازه.

اونا برای من خیلی هم واقعی ان.

آنها، برای دروغ جلوه دادن حقیقت هرکاری کردند. اما قسم به خالق نور و قلم که همین کلمات حقیر، روزی حقیقت دوران را فریاد خواهند کشید.

اشتباه انسان، همان جا بود که به دنبال آزادی گشت درحالی که باید آزادگی را جستجو می کرد.