شجاعت امام در برابر فاجعه فیضیه نهضت‌خوانی؛ بازخوانی گزیده‌ای از کتاب نهضت امام خمینی/24 🔹برخى از افراد مرعوب شده كه در بيرونى خانه امام بودند، با دريافت خبر مدهشى كه «ساواک» شاه در آن لحظه بحرانى بر سر زبان‏ها انداخته بود كه، اشغالگران فيضيه مى‏خواهند هم‏اكنون به خانه امام خمينى بريزند، بى‏اختيار به سوى در خانه شتافته، آن را بستند! ناگهان فرياد امام كه تا چندين خانه به خوبى شنيده مى‏شد، همچون غريو دماوند برخاست كه: «چرا در را بسته‏ايد؟ به اجازه كى در را بسته‏ايد؟ در را باز كنيد!». 🔸بسيارى از افرادى كه در آن لحظه در خانۀ ايشان گرد آمده بودند، به اندازه‏اى وحشت‏زده شده بودند كه در برابر فريادهاى امام خمينى با سماجت و سرسختى، ايستادگى كرده، از بازكردن درب خانه خوددارى مى‏ورزيدند و اظهار مى‏داشتند كه: «وظيفه ما در قبال حفظ جان حضرتعالى ايجاب مى‏كند كه در اين مورد از شما اطاعت ننماييم و درب خانه را باز نكنيم»!! 🔹امام وقتى كه با آنگونه برخورد آميخته با ترس افراد روبه‏رو شد و وحشت و اضطراب بى‏حد آنان را ديد، #خون_انقلاب در شريان وجودش به جوش آمد، چهره او برافروخته شد، آثار خشم در چشمان او ظاهر گرديد و ناگهان از جا برخاست و گفت: «من بايد به فيضيه بروم و ببينم به طلبه‏هايم چه مى‏گذرد»! 🔸اين حركت امام كه واكنش آن ترس و زبونى بعضى از افراد حاضر در بيرونى و بستن درب خانه بود، شور و هيجانى پديد آورد كه قلم از شرح آن عاجز است! صداى ناله و فرياد و التماس و زارى از هر طرف برخاست، يكى گريه مى‏كرد، ديگرى التماس مى‏كرد، و قسم مى‏داد و ديگرى خود را روى پاى او انداخته بود و نمى‏گذاشت گامى به جلو بردارد! جوانى ناآشنا كه روشن نشد از چه طبقه‏اى مى‏باشد مرتب به سرخود مى‏زد، خود را بلند مى‏كرد و به زمين مى‏كوبيد و فرياد مى‏زد كه: «آقا نمى‏گذارم از خانه بيرون برويد! خونريزى مى‏شود، مردم كشته مى‏شوند، نمى‏گذارم... به خدا نمى‏گذارم...»! و بعضى از افراد بيرونى كه دريافتند اين حركت و تصميم ناگهانى امام، پيامد بستن درب خانه و اظهار ترس و نگرانى آنان است فوراً درب خانه را باز كرده، به او اظهار داشتند كه: «درب خانه باز است، ديگر كسى در را نمى‏بندد و شما را به جده بزرگوارتان، #حضرت_فاطمه_زهرا از خانه خارج نشويد»! 🔹امام در برابر سوگند دادن‏هاى پى‏درپى و خواهش و تمناى مردم، از رفتن به مدرسۀ فيضيه منصرف شد و در جاى خود قرار گرفت، و به منظور تقويت روحى افرادى كه در آنجا گرد‏‏آمده بودند لب به سخن گشود و سخنانى آرامش‏بخش، انقلابى، نويد دهنده و اميدوار كننده ايراد كرد. 🔸سخنانى كه در آن روز، در آن لحظه و در آن شرايط حساس كه هر كسى #عفريت_مرگ را بالاى سر خود مى‏ديد، فقط از دهان قهرمانى چون امام خمينى مى‏توانست بيرون بيايد و همانند نغمه‏هاى آسمانى به شنوندگان آرامش بخشد و روح تازه‏اى در كالبد افسرده آنان بدمد. ايشان در اين سخنان كوتاه اظهار كرد كه: 🔹«... ناراحت و نگران نشويد، مضطرب نگرديد، ترس و هراس را از خود دور كنيد. شما پيرو پيشوايانى هستيد كه در برابر مصايب و فجايع صبر و استقامت كردند كه آنچه ما امروز مى‏بينيم نسبت به آن چيزى نيست. پيشوايان بزرگوار ما حوادثى چون روز #عاشورا و شب يازدهم محرم را پشت سر گذاشته‏اند! و در راه دين خدا يک چنان مصايبى را تحمل كرده‏اند. 🔸شما امروز چه مى‏گوييد! از چه مى‏ترسيد؟ براى چه مضطربيد؟ عيب است براى كسانى كه ادعاى پيروى از #حضرت_امير(ع) و #امام_حسين(ع) را دارند در برابر اين نوع اعمال رسوا و فضاحت‏آميز دستگاه حاكمه، خود را ببازند. دستگاه حاكمه با ارتكاب اين جنايت، خود را رسوا و مفتضح ساخت و #ماهيت_چنگيزى خود را به خوبى نشان داد. دستگاه جبار با دست زدن به اين فاجعه، شكست و نابودى خود را حتمى ساخت، ما پيروز شديم. ما از خدا مى‏خواستيم كه اين دستگاه، ماهيت خود را بروز دهد و خود را رسوا كند. 🔹بزرگان اسلام ما در راه حفظ اسلام و احكام قرآن كريم كشته شدند. زندان رفتند، فداكارى‏ها كردند تا توانستند اسلام را تا به امروز حفظ كنند و به دست ما برسانند. امروز وظيفۀ ماست كه در برابر خطراتى كه متوجه اسلام و مسلمين مى‏باشد، براى تحمل هرگونه ناملايمات آماده باشيم تا بتوانيم دست خائنين به اسلام را قطع نماييم و جلوى اغراض و مطامع آنها را بگيريم...».(نزديك به اين مضامين) (نهضت امام خمینی، ج1، صص384-383) 🔊 رسانه رسمی بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی👇 https://eitaa.com/joinchat/861732881Cb60e54e1db