#خودنویس «هو الکبیر» داشتم در رابطه با موضوعی با همسرم صحبت می کردم و می گفتم:« حالا فردا خدا بزرگه، إن شاء الله ببینیم چه میشود.» که یکدفعه محمد حسین با نگاهی سرزنش آمیز گفت:« مامان؛ مگه خدا، امروز کوچیکه؟! خدا همیشه بزرگه. امروز و فردا هم نداره.» و چقدر جمله اش تکانم داد. و عمیقاً مرا به فکر فرو ب‍ُرد. شاید ما خیال می کنیم، جمله ی « فردا خدا بزرگ است»،صرفاً یک اصطلاح رایج و غلطی است که وِرد زبانمان شده، اما متأسفانه اگر در مناسبات زندگی هایمان نیز کنکاش کنیم، متوجه می شویم که گاهی وقتها، واقعاً خدایمان، کوچک می شود. و محمد حسین، راست می گفت. خدای ما، همیشه و هرجا بزرگ است و این میزانِ فاصله ی بسیارِ ماست که گاهی او را کوچک می بینیم. و بدون تردید، وقتهایی که احساس می کنیم به تهِ تهِ ناامیدی رسیدیم، در دور ترین بُعد، از خدا ایستاده ایم. که نتیجه اش می شود ترس و دلهره و اضطراب از ناملایمات دنیا. و اینجاست که باید تا دیر نشده، دست بجنبانیم و فاصله مان را با خدا یک تنظیم اساسی بکنیم و این کار، تنها با فاصله یاب یقین و توکل، مُیسّر خواهد شد. و شگفتا! که هرچه نزدیکتر شویم، باز هم جایی هست برای بیشتر نزدیک شدن. بدون آنکه حدّ یقفی در کار باشد. و شاید این همان، معنای جمله ی زیبای «الله أکبر » است، که با قُرب بیشتر، خدا در وجود ما، بزرگ و بزرگتر خواهد شد‌. ...................................... امروز محمدحسین، استاد عقاید من بود و من در ذهنم، اسم درس این کلاس را گذاشتم:« بزرگِ ناتمام». شاید عجیب بنظر برسد، اما احساس کردم، تمام عقاید و کلامی که روزگاری خوانده بودم و فکر می کردم به کارَم نیامده، از طریق DNA به محمد حسین منتقل شده است. و کاش احساسم، درست باشد. و کاش همیشه متفکر و عمیق بماند. و من إجابت این دعا را فقط از تو می خواهم فقط از تو ای خدای من؛ بزرگِ ناتمام من... ف.اصفهانی ۲۴مهر۱۴۰۲ #ف_اصفهانی #نون_و_قلم #خدا #مادرانه #فرزند #کپی_فقط_با_لینک🙏😊 🌺@noonoghalam🌺