#الحمد_لله : خداوند می خواهد بگوید هر چیزی را که آفریده، همه آنها، هم زیباست و هم به اختیار و ارده خودش بوده است. پس خداوند هم بر نام ها و هم بر افعال زیبایش شایسته ستایش است. خداوند در این آیه می خواهد به بندگانش یاد دهد که چگونه او را مدح و ستایش کنند و چگونه ادب عبودیت در مقام اظهار عبودیت را رعایت نمایند. خداوند در هر جا ستایش دیگران را درباره خودش ذکر کرده آن را با تسبیح همراه کرده است. چرا که ستایش هر کس، به اندازه احاطه علمی اوست و از آنجایی که هیچ موجودی احاطه علمی بر خدا ندارد، پس لاجرم ستایش همه موجودات همراه با نقص و محدود سازی خداوند خواهد بود و دامن کبریائی اش از این ستایش ها مبراست. پس باید خداوند را طوری ستایش کنیم که خودش به ما یاد داده است. ال و لام در "الحمد" به معنی استغراق می باشد و دلالت می کند که هر حمدی که از هر موجودی سر می زند، آن حمد در حقیقت حمد خداند است؛ براى آن كه هر فعل یا موجود زیبایی كه ستايش حامد متوجه اوست فعل خداست، و او ايجادش كرده، پس جنس حمد و همه آن، از آن خداست و انسان با ستایش هز زیبایی خدای زیبایی آفرین را می ستاید. #رب_العالمین : همه موجودات عالم از انس و حیوان و جماد همه مملوک تحت اختیار خداند هستند. قیام و حیات و زندگی و همه شئون بنده متعلق به خداوند است. همچنان که همه تصرفات انسان در اعضا و جوارحش تحت اراده و کنترل اوست، خداوند نیز مالک همه فعل و انفعالات عالم آفرینش است و اگر انسان اختیاری از خود احساس می کند، آن هم اعطای خداند قادر است.