در اجتماعات مترقی که تعادل و توازن محفوظ است و مزاج جامعه صحت و اعتدال خود را از دست نداده، افراد به تناسب شخصیت واقعی‌شان به مقامات اجتماعی نایل می‌شوند. به‌هم خوردن این تعادل علاوه بر آن که خودش بد است یک اثر روحی بدتری از جنبه تعلیم و تربیت و اخلاق عمومی دارد و این جنبه تربیتی و اخلاقی است که موضوع سخن ما می‌باشد. همین که تعادل بهم خورد و ارزش واقعی شخصیت‌ها از بین رفت، دیگر مردم هیچ توجهی به پرورش و تهذیب و تکمیل شخصیت واقعی خودشان و فرزندانشان و مطلق اشخاصی که مورد علاقه آن‌ها است نخواهند کرد و مثلا اگر فرضا فرزندانشان را وادار به تحصیل دانش کنند نظر عمده به کسب معلومات و تهذیب و تکمیل اخلاق نیست، بلکه به گواهینامه تحصیلی است که آن را دستاویز غصب مقامات اجتماعی قرار دهند. البته پیداست وقتی که علم و هنر و تقوا و اخلاق ارزش واقعی خود را در اجتماع از دست بدهد و نوع مردم توجهشان به پول و مقامات اعتباری بشود، سرچشمه این فضایل رو به خشکی می‌رود: آنجا که پشک و مشک به یک نرخ است عطار را گو ببند دکان را #شهید_مطهری #معرفت_افزایی #بسیج_دانشجویی_دانشگاه_مازندران @boruj_umz