فساد جنسی در بیانیه زنان سینماگر چندی پیش زنان سینماگر که جمع کثیری از آن‌ها را بازیگران تشکیل می‌دهند، بیانیه‌ای تأمل برانگیز صادر کردند که حاکی از اوضاع خشونت جنسی بر علیه زنان در سینما بود . در بخشی از این بیانیه آمده است : 《در ماه‌های گذشته، زنان در بستری که با همت خود در طی جنبشی علیه خشونت جنسی فراهم کردند، روایت‌هایی حاکی از آزارگری و اعمال قدرت بر زنان در محیط سینما را منتشر کرده‌اند. گزارشاتی که نشان می‌دهد هر فرد صاحب قدرت و شهرتی می‌تواند در سازوکار سینمای ایران از موقعیت خود برای قلدری، تهدید، توهین، تحقیر و تعرض به زنان بهره‌برداری کند، بی‌آن‌که نهادهای قانونی، اصناف خانه سینما، سینماگران و منتقدان آن‌ها را وادار به پاسخ‌گویی و پذیرش مسئولیت کارشان کنند. ما زنان دست‌اندرکار سینما، اینجا، کنار هم جمع شده‌ایم تا به مدد این همبستگی اعلام کنیم هرگونه خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم. همچنین این نابرابری جنسیتی موجود در سینمای ایران و عدم وجود نظارتی که عرصه را برای زیاده‌خواهی و دست‌درازی افراد در جایگاه قدرت گشوده است، محکوم می‌کنیم. به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی این آزارها علیه زنان که اکنون برای اولین بار اعتراض به آن به یک فریاد جمعی تبدیل شده است،هشدار می‌دهیم؛ آزارهایی که علی‌رغم آشکار بودنشان در تمام این سال‌ها نادیده گرفته شده‌اند. در روایت‌هایی که از تجربه‌های دردناک زنان در سینمای ایران منتشر شده، انواع آزارهایی که زیر چتر خشونت جنسی قرار می‌گیرند مطرح شده‌اند، از جمله «هتک حرمت با الفاظ جنسی و جنسیت‌زده»، «سوء استفاده از سکوت و تحمل افراد با به گروگان گرفتن حق کار با دستمزد»، «اعمال خشونت جنسی به وسیله تهدید موقعیت کاری قربانی»، «تماس‌های بدنی ناخواسته»، «اصرار و اجبار به عمل جنسی» و در نهایت «خشونت جسمی و تجاوز». از طرفی تمامی این روایت‌ها که زخم‌های روانی ناسورشده گویی هم‌سرنوشت را باز می‌کنند، آن‌چه که به شکل روشنی خودنمایی می‌کند، سیستماتیک بودن این خشونت‌هاست...》 این بیانیه گویای فساد جنسیتی تأسف برانگیزِ حاکم بر سینماست؛ فسادی که شاید برای اولین بار، ‌آن هم به این صورت رسمی و علنی از سوی سینماگران زن مطرح شده است. اتفاقا نکته همین جاست که این سخنان، سخن فلان کارشناس و جامعه شناس و فعال فرهنگی و امثال آن نیست که بگویند کسانی ندانسته خارج از سینما بر علیه سینما حرف می‌زنند؛ بلکه اعتراضی است که از سوی زنان شاغل در سینما صادر شده است. خود این مسئله نکته مهمی است و حقیقتا تأمل برانگیز است. آن روزی که مرحوم فرج الله سلحشور سخن از فساد و فحشاء در سینما می‌گفت برخی از همین کسانی که که در تولید این بیانیه نقش داشتند با وی مخالفت کردند و اهانت‌هایی را نثار آن مرحوم کردند. البته چنین فسادی هم چندان دور از ذهنی نیست. وقتی خیلی از مردم جرأت ندارند که تعداد قابل توجهی از فیلم‌ها را به صورت خانوادگی به تماشا بنشینند خدا می‌داند که در پشت صحنه‌ چنین فیلم‌هایی چه می‌گذرد و چه فسادی حکمفرماست. این مطلب خودش مویدی بر صحت این بیانیه است. جالب این است که بعد از انتشار این بیانیه چیستا یثربی نویسنده و کارگردان تئاتر مطالبی را در صفحه شخصی خود منتشر کرد که حسابی از خجالت صادرکنندگان این بیانیه در آمد و تأیید دیگری بر این اوضاع نابسامان سینما زد. وی نوشت: «یک مشت دروغگوی ترسوی موقعیت طلب؛ چطور اکنون، جرأت پیدا کرده اید؟ ولی آن موقع به من گفتید:خفه شو! و آن مرحومه خانه سینما گفت: حرف بزنی؛ خودم ساکتت می‌کنم! من حرف دارم و می‌زنم... معشوقه یک ‌روزه و یک‌ ساعته شدید! جایزه فجر گرفتید. به عنوان خانم باوقار، متین و خوش‌حجاب سینما از شما یاد شد!» یثربی در بخش دیگری‌می‌نویسد: «حالا بیانیه می‌دهید و لیدر و رهبر جنبش خشونت علیه زنان هم شده‌‌اید؟ شما که اول از همه؛ مرا بایکوت و تهدید کردید خانم‌ها!» این سخنان گویای دل پر خونی از چیستا یثربی است که گویا سال‌ها به عنوان رازی مگو در سینه داشته و این بیانیه بهانه‌ای شد تا این مطالب را به زبان بیاورد و حقایقی را برملا سازد. ازاین‌ها که بگذریم نباید فراموش کنیم که عمل کردن به احکام نورانی اسلام، مانع فساد است. وقتی حریم محرم و نامحرم رعایت نشود، عشوه‌گری و جلوه‌گری زنان برای مردان نامحرم امری عادی تلقی شود و از آن بدتر کلاس و جایگاه خاص داشته باشد و پوشش بانوان به این منوالی باشد که شاهد هستیم، نتیجه بهتری را نمی‌توان توقع داشت و تا زمانی که احکام الهی نادیده گرفته شود وضع همین است؛ چه در سینما و چه در محیط‌های دیگر.

🔴 بی‌پروایی جوکر یکی از برنامه‌هایی که به صورت پلتفرم اینترنتی و خارج از فضای صدا و سیما چند ماهی است که برای مخاطبین عرضه می‌شود برنامه جوکر است؛ برنامه‌ای به تهیه کنندگی احسان علیخانی و مجری‌گری سیامک انصاری. در این برنامه هشت نفر از هنرمندان معروف که معمولا هفت بازیگر شناخته شده سینما و تلویزیون و یک چهره‌ی تئاتری یا شناخته شده در فضای مجازی است که به مدت ۶ ساعت در محیطی قرار می‌گیرند و باید بدون این‌که خودشان بخندند، سایر شرکت‌کنندگان را بخندانند. هر کسی که بخندد بار اول کارت زرد گرفته و بار دوم از دور مسابقه خارج می‌شود. در پایان آخرین شخصی که نخندیده برنده‌ی جایزه‌ی نقدی این برنامه می‌شود. هر قسمت جوکر بی‌سناریو و متکی بر بداهه پردازی‌های چند بازیگر طنز است. نقدهایی زیادی به این برنامه وارد شده و از ‌ترویج مصرف گرایی، کثرت استفاده از موسیقی و نشان دادن علنی آلات موسیقی، متلک‌های جنسی و یا حداقل دو پهلو که شائبه مسائل جنسی را دارد به طوری که گاهی اوقات صدای سیامک انصاری را نیز در‌آورده و او به شرکت کنندگان متذکر شده که بچه‌ها هم برنامه را می‌بینند! به هر حال باید بپذیریم که این برنامه و برنامه‌های مشابه معمولا مخاطبین قابل توجهی دارد و گویا ذائقه مخاطبین تغییر کرده و گرایش خاصی به این گونه برنامه‌ها دارند. بی تردید یکی از عوامل جدی حذب مخاطب به این گونه برنامه‌ها درون مایه طنز و فضای شادی است که این برنامه‌ها دارد. اصلا این مطلب که مخاطب نیاز به برنامه شاد و مفرح دارد چیز بدی نیست و اتفاقا طبیعی هم هست که مردم تقاضامند برنامه طنز و مفرح باشند؛ ولی نکته این است که چگونه به شادی و طنز پرداخته شود؟ آیا پسندیده است که به هر قیمتی مردم را بخندانیم؟ آیا درست است که با زیر پا گذاشتن مسائل شرعی و اخلاقی برنامه شاد درست کرد؟ هنر واقعی این است که یک برنامه‌ساز با در نظر گرفتن معذوریت‌های شرعی و اخلاقی دست به خلاقیت بزند و بتواند از دل این محدودیت‌ها فضای شاد و مفرحی را ایجاد کند که از یک طرف از این نکات منفی به دور باشد و از طرف دیگر تا جایی که امکان دارد، در ضمن مفرح بودن، آموزنده نیز باشد . نکته دیگری که جا دارد درباره برنامه جوکر از آن یاد شود این است که با توجه به اینکه افراد شرکت کننده بداهه گویی می‌کنند و بعضا بی پروا و بدون ملاحظه سخن می‌گویند تا حدودی ماهیت برخی بازیگرها و سلبریتی‌ها برای مخاطب شناخته می‌شود! #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

پرده دیگری از بیانیه زنان سینماگر بعد از بیانیه سینماگران زن در مورد وجود فساد جنسی در سینما و محکومیت این معضل واکنش‌هایی درفضای رسانه‌ای به این بیانیه داده شد. اصل این مطلب که خود اهالی سینما خواستار ساماندهی به این وضعیت تأسف بار و مفتضحانه شده‌اند نکته مثبتی است؛ ولی نکته جالب توجه این جاست که برخی از کسانی که جزء امضاکنندگان این بیانیه بوده‌اند سال‌ها قبل منکر این وضعیت در سینما بودند و وقتی شخص متعهدی مثل مرحوم فرج الله سلحشور وجود فساد و فحشاء را مطرح کرد در مقابل او موضع گیری کردند و به شدت ایشان را محکوم کردند؛ مثلا در برنامه هفت زمانی که فریدون جیرانی مجری آن برنامه بود و به صورت زنده از شبکه 3 پخش می‌شد، مریلا زارعی به عنوان مهمان تلفنی به شدت بر علیه مرحوم سلحشور موضع‌گیری کرد. افراد دیگری نیز به نوبه خود به این موضوع واکنش نشان داده بودند . در همین رابطه روزنامه جوان نیز در یادداشتی به همین موضوع پرداخته است و با نام بردن از نگار جواهریان و ترانه علیدوستی همین انکار فساد در گذشته را گوشزد کرده است. درفرازی از این یادداشت می‌خوانیم: «موضوع وجود برخی فساد‌های اخلاقی در سینما اولین بار ۱۱ سال پیش و در پاییز سال ۹۰ توسط مرحوم فرج‌الله سلحشور بیان شد که با انتقاداتی از سوی برخی امضاکنندگان همین بیانیه اخیر صد‌ها نفره زنان دست‌اندرکار سینما که نسبت به خشونت علیه زنان در این عرصه اعتراض و افشاگری کرده‌اند، روبه‌رو شد. آن ایام تکفیر مرحوم سلحشور تا آنجایی بالا گرفت که سایت خبری خبرآنلاین حکم مهدورالدم بودن این سینماگر فقید را هم صادر کرد. کسانی مثل ترانه علیدوستی و نگار جواهریان که جزو اسامی امضاکننده این بیانیه هستند، آن روز‌ها ضمن تکذیب وجود چنین حقایقی در بخش‌هایی از سینما آن مدعا‌ها را افترا خواندند و از او می‌خواستند که سینما را به حال خود رها کند. در واقع افشاگران امروز فساد در بخش‌هایی از سینما همان منکران دیروز این واقعیت هستند که به هر شکلی در دفاع از اوضاع سینما ظاهر می‌شدند.» البته ناگفته نماند که چه بسا تعریفی که برخی از این بازیگران از فساد دارند با تعریفی که در واقع متناسب با فساد است فرق می‌کند. بعضی از روابط و رفتار نامشروعی که از این جماعت سر می‌زند مصداقی از فساد نیست. مثلا وقتی حریم چندانی برای محرم و نامحرم قائل نیستند، حجاب درستی ندارند و با انواع و اقسام آرایش‌ها و پوشش‌های زننده خودنمایی می‌کنند و این‌ها را جلوه‌ای از آزادی می‌دانند طبیعی است که نسبت به انتقاد از فساد موضع گیری کنند. مهم این است که همگان به این باور برسیم که اگر می‌خواهیم سوء استفاده‌های جنسی در این عرصه و یا هر عرصه دیگری به حداقل برسد و در شرایط ایده‌ال منتفی شود، راه اصولی آن دور بودن از مظاهر فساد و کارهایی است که مقدمه آن سوء استفاده‌ها می‌شود و به عبارتی عمل کردن به احکام نورانی اسلام راه‌گشای جدی در این باره است.

جای خالی سوژه سریال "خداحافظ بچه" در سیما در طول سال‌های اخیر و با توجه به روند نزولیگ جمعیت در ایران و هشدار کارشناسان جمعیت درباره عواقب این مسئله، ‌از طرفی توصیه‌های مکرر از سوی رهبر معظم انقلاب مبنی بر افزایش جمعیت و فرزندآوری طبیعتا فرهنگ سازی در این باره یکی از راهکارهای اساسی در تحقق این مسئله خواهد بود و در واقع کار ریشه‌ای همین فرهنگ سازی است. گاهی اوقات اوضاع از این هم بحرانی‌تر شده و بحث فرزند متعدد نیز مطرح نیست؛ بلکه اصل فرزندآوری برای برخی زوج‌ها هم از رونق افتاده و بعضا رغبتی برای داشتن حتی یک فرزند هم ندارند. یکی از عناصری که تأثیر مهمی در این فرهنگ سازی دارد رسانه است و می‌تواند نقش به سزایی را در این باره ایفا کند. بخش مهمی از این رسالت درسریال سازی و برنامه‌های نمایشی می‌تواند بروز کند که تأثیر بیشتری در مخاطب دارد و در عین پر کردن اوقات فراغت، بار محتوایی هم داشته باشد و بتواند فرهنگ سازی کند. در سال 1391 سریالی به نام "خداحافظ بچه" در ایام ماه مبارک رمضان روی آنتن شبکه سه رفت که محور داستان در مورد فرزند و عشق به آن بود. این سریال به کارگردانی منوچهرهادی و با گرایشی از طنز بود . شهرام حقیقت دوست، مهراوه شریفی‌نیا،‌ بهاره رهنما و آتیلا پسیانی از جمله بازیگران اصلی این مجموعه بودند. داستان سریال به این صورت بود که مرتضی (شهرام حقیقت‌دوست) و لیلا (مهراوه شریفی‌نیا) زوج اصلی این سریال هستند که بچه ‌آن‌ها مرده به دنیا می‌آید؛‌ سرانجام بعد از چند بار مرده به دنیا آمدن بچه متوجه می‌شوند که لیلا اصلا نمی‌تواند بچه‌دار شود. آن‌ها که به شدت مشتاق بچه دار شدن بودند، بعد از چند بار ناکامی در بچه‌دار شدن تصمیم می‌گیرند بچه‌ای را از پرورشگاه می آورند و به فرزندی قبول کنند؛ اما به ‌خاطر سوء سابقهٔ مرتضی، از نظرقانونی نمی‌توانند از پروشگاه بچه بگیرند. در نهایت تصمیم می‌گیرند بچه‌ای را بدزدند و این کار را نیز انجام می‌دهند ولی در خانه بچه یادداشتی می‌گذارند و این یادداشت مدرکی می‌شود تا پدر بچه دنبال آن‌ها بگردد. در پایان، پس از رخدادهای زیاد و اتفاقات مختلفی که در روند داستان سریال، گریبانگیر این زوج می‌شود، آن‌ها بچه را به خانواده‌اش تحویل می‌دهند و با توصیهٔ مادر بچه (بهاره رهنما) با موسسه رویان آشنا می‌شوند و پس از کشیدن دوره زندان صاحب پنج قلو می‌شوند. همانطور که بیان شد محور داستان این سریال بحث فرزندآوری و عشق به فرزند است. اصل این مسئله نکته مثبتی است که به عنوان موضوع محوری باعث تولید یک مجموعه تلویزیونی شده است. درست است که مانند خیلی از مجموعه‌ها و فیلم‌ها انتقاداتی به آن وارد است و مشکلات شرعی و اجتماعی نیز دارد؛ مثلا در زمان پخش سریال انتقاداتی از سوی بهزیستی درباره روند پذیرش فرزندخواندگی به آن شده بود که برخی از اقداماتی که در عالم واقع انجام می‌شود در این سریال مغفول مانده و به آن اشاره نشده است. یا در بعضی صحنه‌ها شگردهای دزدی را به نمایش می‌گذارد که می‌تواند بد آموزی داشته باشد و مواردی دیگر که این یادداشت در مقام بیان آن‌ها نیست؛ ولی سخن این است که به هر حال این مجموعه با تمام ایراداتی که ممکن است به آن وارد باشد موضوع به روزی را انتخاب کرده بود که هنوز هم بعد از گذشت حدود ده سال موضوع به روزی است و جای خالی چنین سوژه‌هایی در سریال سازی احساس می‌شود. جا دارد که سریال سازان سیما با نگاهی خلاقانه به موضوع فرزندآوری و تشویق زوج‌ها به این امر مقدس و به دور از اشکالاتی که سریال "خداحافظ بچه" داشت به این موضوع مهم اجتماعی بپردازند و این پردازش بتواند فرهنگ سازی مناسبی را در این عرصه داشته باشد.

❇️ نکته قابل تأمل آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی درباره آیه "مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ ..." حضرت آیت الله جوادی آملی در یکی از دروس خود با موضوع تفسیر سوره مبارکه نمل به تفسیر آیه شریفه «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ» پرداختند و گفتند:🔻 ◻️ حسنه یعنی چیزی که عقل و نقل بپذیرد و شریعت آن را امضا کرده و به آن دستور دهد، مصادیق فراوانی دارد و مصداق کامل آن ولایت اهل بیت علیهم السلام است. ◻️در قیامت نمی گویند چه کرده ای، می گویند چه آورده ای ‌ نفرمود اگر کسی کار خوبی کند چنین می شود، بلکه باید به قدری آن کار خوب را حفظ کند تا در قیامت در دستش باشد. اینکه امام رضوان الله علیه می فرمود معیار حال فعلی افراد است، در قیامت هم معیار حال فعلی افراد در آنجا است، می گویند چه آورده ای نه آنکه چه کرده ای، خیلی ها کار خوبی کرده اند ولی آن را به بدی مبدل ساخته اند، معیار این است که انسان حسنه ای انجام دهد، به آن رغبت داشته باشد، از آن محافظت کند و وقتی وارد صحنه قیامت شد آن حسنه را در دست داشته باشد و این کار آسانی نیست، انسان باید همه اعمال را لله انجام دهد و مواظب باشد چیزی کم نیاورد. متن کامل: https://hawzahnews.com/xbGMJ @HawzahNews | خبرگزاری‌حوزه

نگاهی به مسابقه محیا یکی از برنامه‌هایی که در ماه مبارک رمضان از آنتن شبکه دو سیما پخش می‌شود مسابقه "محیا" است. این مسابقه که با محوریت احکام شرعی ساخته شده در نوع خودش بی‌نظیر است و تا به حال مسابقه‌ای به این شکل تولید نشده بود. این مسابقه سه گروه دو نفره دارد که در سه بخش اجرا می‌شود. مجری این برنامه سهیل اسعد، مبلغ معروف آرژانتینی لبنانی الاصل است که سال‌ها در ایران ساکن و به زبان فارسی نیز کاملا مسلط است. وی اجرای شاد و آمیخته به طنزی دارد که مسابقه را جذاب کرده است. در کنار مجری، کارشناس برنامه ‌که به نوعی می‌توان او را مجری دیگر برنامه نیز دانست، سید کاظم روحبخش است که طلبه سطح خارج حوزه علمیه و دارای ارشد کارشناس ارشد رشته قرآن و حدیث از دانشگاه رضوی است. تمامی سوالات این مسابقه درباره احکام شرعی است و این مهم‌ترین شاخصه این مسابقه است که وجه تمایز قابل توجهی نسبت به سایر مسابقات تلویزیونی می‌باشد. اغلب سوالاتی که معمولا برای مسابقه‌های تلویزیونی طراحی می‌شود، اطلاعات عمومی است و آن چنان کاربردی نیست که دانستن آن‌ها فایده چندانی برای مخاطب داشته باشد و صرفا جنبه سرگرمی دارد؛ ولی نقطه قوت این مسابقه این است که اتفاقا سوالات مطرح شده کاربردی است و در زندگی همگان کارایی دارد. از طرفی در این مسابقه صرف سوال و جواب مطرح نیست؛ بلکه معمولا سید کاظم روحبخش که کارشناس برنامه است، درباره سوالات مطرح شده و پاسخ آن‌ها توضیحاتی را ارائه می‌کند که در واقع تکمله‌ای بر سوالات پرسیده شده است و این توضیحات باعث می‌شود که مطلب برای مخاطب بهتر جا بیفتد و اگر احیانا ابهامی در این بین باشد برطرف می‌شود. نکته دیگر که جا دارد به آن اشاره شود این است که معمولا سوالاتی که مطرح می‌شود مسائلی است که نوع مردم با آن درگیر هستند و برای خیلی از مردم ممکن است پیش بیاید؛ حالا چه احکام عبادی و چه معاملات و سایر احکام دیگر. این هم نقطه قوت دیگری از این مسابقه است که در واقع همان کاربردی بودن سوالات را می‌رساند و برای مخاطب منفعت دارد. در واقع بیننده با مشاهده این مسابقه در عین اینکه سرگرم می‌شود و چه بسا فضای شادی را تجربه می‌کند، مطالبی را نیز می‌آموزد که در زندگی کاربرد دارد. این نکته مهمی است که یک برنامه تلویزیونی هم جنبه آموزشی داشته باشد و هم بیننده را سرگرم کند وحالت خشک و بی روحی نداشته باشد.

🔺ام البنین دخیلم... 🔹تجربه تکان‌دهنده تاثیر درخواست شفاعت از حضرت ام البنین توسط دختر تجربه گر حالت نزدیک به مرگ ♨️ @Maddahionlin 👈

🎥 #ببینید 🔺شفاعت امام به حرمت دعای مادر 🔺روایت شنیدنی تجربه‌گر مرگ موقت از ملاقات با امام رضا و امام حسین پس‌از مرگ ♨️ @Maddahionlin 👈

اهمیت دهه آخر ماه مبارک رمضان 🔴وجه اشتراک ادعیه دهه آخر ماه رمضان: 1- یقینی که از قلب خارج نشود.  2-  در خواست ایمانی که زائل کننده شک باشد. 3- رضایت به آنچه که قسمت انسان شده است. 4- طلب حفظ شدن از آتش جهنم. 🔷️ متن دعا که در بعضی موارد الفاظ مختلف است ولی همین مفهوم را دارد: ♦️«... أن تهب لي يقينا تباشر به قلبي و إيمانا يذهب الشك عني و ترضيني بما قسمت لي و آتنا في الدنيا حسنة و في الآخرة حسنة و قنا عذاب الحريق‏... »♦️ تأکید بر این مسائل نشان از اهمیت خاصی دارد که این ویژگی‌ها واجد آن هستند و در هر شب تکرار می‌شود. 🔷️ارزش ایمان و یقین یقین و ایمان دو نعمت بزرگی است که اصلا زندگی بدون آن‌ها بی معناست. اگر این‌ها نباشد حیرت و سردرگمی وجود انسان را فرا می‌گیرد و  می‌تواند انسان را به پوچی برساند. به عبارتی سرچشمه خیرات و برکات، ایمان و یقین است و اصولا آن چه که انسان را به سوی عمل کردن در راه رضای خدا سوق می‌دهد همین شاخصه است. ♦️ثمره راضی بودن به قسمت خداوند راضی بودن به آنچه که خدا قسمت انسان کرده از صفات بسیار پسندیده‌ای است که مومن حقیقی باید دارای این ویژگی باشد. روحیه رضایتمندی است که قناعت را در وجود انسان نهادینه می‌کند و انسان را شاکر خداوند قرار می‌دهد. 🔷️عذاب جهنم درخواست خیر دنیا و آخرت و دور بودن از عذاب، نکته دیگری است که در ادعیه دهه آخر ماه رمضان وارد شده است. ♦️درخواست دور بودن از  عذاب جهنم از دعاهایی است که در ادعیه مختلف - اعم از ماه رمضان و غیر آن- آمده است.   یکی از سخت‌ترین‌ عذاب‌ها این است که انسان گرفتار آتش شود. این مطلب در دنیا هم صادق است، چه برسد به آخرت که آتش آن با آتش دنیا قابل مقایسه نیست. شاید بتوان این نکته را از روایات و ادعیه فهمید که آن‌قدر عذاب جهنم دردناک است که جا دارد انسان در زمان‌ها و مکان‌های مختلف از خدا بخواهد که از آتش دور بماند.

یادداشتی درباره زندگی پس از زندگی

در فضیلت عید فطر عید سعید فطر یکی از اعیاد بزرگ اسلامی است که دارای فضایلی است. شب و روز عید، هر دو دارای فضیلت است. در روایتی از امام سجاد علیه‌السلام نقل شده که این شب کمتر از شب قدر نیست و خود حضرت هم این شب را احیاء می‌گرفت و از نبی اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمود هر کس شب قدر را احیا بگیرد، قلبش نمی‌میرد در روزی که قلب‌ها می‌میرند. (اقبال الاعمال/ ج1/ص 274) یکی از اعمال با فضیلت این شب، زیارت امام حسین علیه‌السلام است. (کامل الزیارات/ص171) پرداخت زکات فطره که از واجبات است، از اعمال مهم این عید اسلامی می‌باشد که در روایات از آن به عنوان مکمل و تمام کننده روزه یاد شده و کسی که عمداً آن را ترک کند، روزه‌اش قبول نشده و به صلوات بر محمد و آل محمد علیهم‌السلام در نماز، تشبیه شده است که نماز بدون صلوات، مقبول نیست. (اقبال/ج1/ص/275) یکی دیگر از اعمال مهم روز عید، نماز آن است که در حال حاضر واجب نیست؛ ولی در زمان حضور امام معصوم علیه‌السلام واجب است. از حضرت امام صادق علیه‌السلام روایت شده که فرمود: کسى که روزه خود را با گفتارى شایسته و کردارى نیک به پایان بَرَد، خداوند روزه‏اش را از او بپذیرد. شخصى به آن حضرت عرض کرد: اى فرزند پیامبر خدا! گفتار شایسته چیست؟ فرمود: گواهى دادن به اینکه «معبود بر حقّى جز اللَّه نیست» و کردار نیک، خارج کردن[زکاة] فطره است. (معانی الأخبار/ص236) مرحوم میرزا جواد آقای ملکی تبریزی در کتاب شریف المراقبات می‌فرماید: عید زمانی است که خداوند متعال برای جایزه دادن و بهره‌مند کردن بندگان از نعمت‌ها آن رادر میان روزها انتخاب می‌کند تا برای گرفتن خلعت‌ها و عطایا جمع می‌شوند و به همگان اعلام کرده است که به درگاه او روی آورده و با اعتراف به بندگی و آمرزش خواستن از گناهان و عرضه نیازها و آرزوهایشان برای او تواضع نمایند. خداوند نیز در تمام این موارد به آنان وعده اجابت الهی و اعطایی بالاتر از آرزوهایشان بلکه بالاتر از آنچه در دل بشری خطور کرده داده است. دوست دارد در چنین روزی به او خوش گمان بوده و جانب امیدواری به قبول خداوند و آمرزش و عطای او را بر جانب ترس از رد و عذابش ترجیح دهند. شب عید فطر، شب جوایز ابن عباس پیرامون ماه مبارک رمضان مطالبی را از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می‌کند که بخشی از آن به عید فطر مربوط است که به این شرح می‌باشد: و وقتی شب عید فطر که شب جوائز نام دارد فرا برسد، خداوند پاداش عمل‏‌کنندگان را بدون حساب عطا می‌کند و هنگامی که صبح روز عید فرا برسد، خداوند فرشتگان را در تمام شهرها بر می‌انگیزاند؛ پس در زمین فرود می‌آیند و سر کوچه و گذرها می‌ایستند و می‌گویند: اى امّت محمّد! به سوى پروردگار کریم براى نماز عید بیرون شوید که او پاداش فراوان می‌دهد و گناهان بزرگ را می‌آمرزد. وقتی به سوى محلّ برگزارى نماز عید می‌روند، خدا عزّ و جلّ به ملائکه می‌فرماید: اى ملائکه من! پاداش یک اجیر وقتى به وظیفه‌‏اش عمل کند چیست؟ می‌گویند: معبود و سیّد ما! پاداش او آن است که اجر او را به طور کامل عطا کنى. خداوند عزّ و جلّ می‌فرماید: اى ملائکه من! شما را گواه مى‏ گیرم که من پاداش این را که در ماه رمضان روزه گرفتند و به نماز ایستادند، خرسندى و آمرزش خود قرار دادم و ... . (الأمالی شیخ مفید/ص232) چرا روز فطر، عید است فضل بن شاذان که از اصحاب امام رضا علیه‌السلام بوده از ایشان درباره چرایی عید بودن فطر نقل کرده که حضرت فرمود: اگر کسی بپرسد چرا روز فطر، عید قرار داده شده است، گفته خواهد شد براى اینکه مسلمانان روزى داشته باشند که همگى در یک مکان گرد آیند و در صحرائى باز، جانب خداوند عزّ و جلّ آشکار شوند و او را براى نعمت‌ها و لطفى که درباره آنان کرده و با عبادت یک ماهه که بر ایشان واجب کرده بود، مقرّبشان ساخته، حمد و سپاس گویند و آن روز عید محسوب مى ‏شود و روز اجتماع همه مسلمین است و روز افطار و روز پرداخت زکات و بخشش به فقرا و روز رغبت و تشویق و روز ناله و زارى به درگاه بارى تعالى است و براى اینکه آن روز، اوّل و آغاز روزهاى سال جدید است و در آن روز به خلاف روزهاى یک ماهه پیش، روز خوردن و آشامیدن است؛ زیرا در نزد اهل حقّ، ماه رمضان اوّلین ماه سال است و خداوند چنان مى‏ پسندید که آن روز(فطر) را روز اجتماع مسلمانان قرار دهد تا در آن روز او را سپاس گویند و تقدیس و تکریم کنند. (عیون اخبار الرضا/ج2/ص115)

احیاگر مذهب شیعه یکی از  مسائلی که برخی به اشتباه درباره امام صادق علیه‌السلام مطرح می‌کنند، این است که از ایشان به عنوان مؤسس مذهب شیعه یاد می‌شود؛ در حالی که این مطلب صحیح نیست ؛ زیرا امام صادق علیه‌السلام مؤسس مذهب شیعه نیست ؛ بلکه شیعه از زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مطرح بوده و ایشان مبیّن تشیع بوده است. این‌که گفته شود امام صادق علیه‌السلام مؤسس است، جدای این‌که کلام درستی نیست، چه بسا شبهه هم نسبت به تشیع  ایجاد کند. آنچه در مورد این امام همام درست می‌باشد، این است که  ایشان در واقع، مروّج و احیاگر فرهنگ ناب شیعی و اسلام حقیقی بوده است؛ زیرا با توجه به شرایط سیاسی که در زمان ایشان به وجود آمد و بنی امیه و بنی عباس با هم در کشمکش قدرت بودند، بر خلاف دوران سایر ائمه علیهم‌السلام، شرایطی را برای امام علیه‌السلام مهیا کرد که ایشان بتواند به تربیت شاگردان فراوان، آن هم در تخصص‌های مختلف، بپردازد و در جهت نشر معارف ناب و زنده کردن احادیث، به خصوص تبیین صحیح احادیث و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله، اقداماتی‌چشم‌گیر انجام دهد و از این جهت است که منابع حدیثی شیعه، مملوّ  از کلمات نورانی این امام عظیم‌الشأن می‌باشد و بیشترین احادیث در بین معصومین علیهم‌السلام از ایشان است و  چه بسا برای همین دلایل می‌باشد که از مذهب شیعه اثناعشری، به مذهب جعفری نیز یاد می‌شود. #امام‌صادق #شیعه

سیاسی کاری افراطی جشنواره کن جشنواره کن در طول دور‌ه‌های مختلف به وضوح نشان داده که سیاسی کاری را بر ارزش هنری اثر ترجیح ‌می‌دهد و اساسا جشنواره‌ای سیاسی است. حداقل در مورد آثار ایرانی به روشنی این مطلب را به اثبات رسانده است. هر فیلمی که فلاکت و بدبختی جامعه ایران را به تصویر بکشد و سیاه نمایی بیشتری داشته باشد خواهان بیشتری در این جشنواره دارد و بهتر مورد تمجید قرار می‌گیرد. البته این رویه منحصر به جشنواره کن نیست و برخی از جشنواره‌های غربی دیگر را نیز شامل می‌شود؛ ولی به هر حال از جهت اسم و رسمی که این جشنواره دارد این روند در این جشنواره بیشتر به چشم می‌آید. با وضعیتی که این جشنواره دارد که حتی صدای " ژان لوک گدار " فیلمساز سرشناس و صاحب سبک فرانسوی را درآورده و او هم اذعان به سیاسی کاری این جشنواره دارد، انسان به این نتیجه می‌رسد که فیلمساز غیور و شرافتمند کسی است که اگر اثرش در این جشنواره گُل کرد باید به حال خود تأسف بخورد و بداند که مسیر غلطی را پیموده تا مورد تحسین این جشنواره قرار گرفته است. اوج وقاحت و سیاسی کاری این جشنواره در دوره اخیر، جایزه‌ بهترین بازیگر زن است که به زهرا امیرابراهیمی بازیگر مهاجرت کرده و فاسد فیلم موهن عنکبوت مقدس داده شد. فیلمی که علاوه بر دروغ‌پردازی و تحریف وقایعی در طول سال‌های 80- 79، بی‌شرمانه به ساحت مقدس امام هشتم شیعیان توهین کرده است. این هتاکی به نمایی از فیلم باز می‌گردد که نام آن یعنی عنکبوت مقدس بر روی تصویر مشهد با مرکزیت حرم مطهر امام رضا علیه‌السلام نمایش داده شده است و حالا همین نمای اهانت آمیز در تیزر رسمی این فیلم منتشر شده و به پوستر این فیلم در فضای مجازی نیز تبدیل شده است. برخی از چهر‌ه‌های فرهنگی نسبت به این موضوع واکنش نشان داده‌اند و به نوعی از ساحت این امام رئوف و عظیم‌الشأن دفاع کرده‌اند. حامد عسگری شاعر و از چهره‌های فرهنگی با انتشار یک استوری در اینستاگرام خود خطاب به زهرا امیرابراهیمی یکی از بازیگران اصلی این فیلم که به همین دلیل جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن را گرفته است، نوشته: «امام رضا علیه‌السلام مهربان‌تر از این حرفا است که برشما غضب بگیرد، من هم فحش و توهینی نمی‌کنم. مهربان‌ترین آقای جهان را خیلی ارزان فروختید، زهرا خانم» حجت الاسلام امیرحسین جعفری از فعالان فرهنگی در پستی اینستاگرامی نوشته است: «حالا باید به این زن گفت که اگر یک نَمی از دریای غیرت و مرام امام رئوف ما در کسی وجود داشته باشد، امکان ندارد رضا باشد به اتفاقی که برای شما افتاد. ضربه زنندگان به آبروی شما، طبق نظر اسلام مستحق بزرگترین مجازات‌ها هستند و در روز قیامت قطعا باید حق شما را ادا کنند با شدیدترین حالت... با ایفای نقش در فیلمی که به امام هشتمِ عزیز توهین می‌کند، دقیقا از چه انتقام گرفته‌اید؟» با این اوصاف آن چه که مایه تأسف است این است که برخی‌ها در داخل کشور به زهرا امیر ابراهیمی بابت این جایزه تبریک گفته‌اند و مصیبت در جایی است که این‌ها اطلاع داشته باشند که این شخص برای چه فیلم موهنی جایزه دریافت کرده است! امیدواریم که خداوند متعال همه ما را از خواب غفلت بیدار نماید و محبت اهل بیت عصمت و طهارت ارادت به ایشان را بیش از پیش در دل‌های ما افزون فرماید و ما را در زمره مدافعین ساحت این بزرگان قرار دهد. "السلام علیک ایها الامام الرئوف یا علی بن موسی الرضا "

🔴 ایمان خود را تکمیل کنید... امام‌صادق علیه‌السلام می‌فرمایند: ✔️ ایمان خود را قبل از ظهور تکمیل کنید، چون در لحظات ظهور، ایمان‌ها به سختی مورد امتحان و ابتلاء قرار می‌گیرند. 📚 الکافی، ج۱، ص۳۷۰

"گناهی که شیطان هم از آن بیزار است" ✍امام جعفر صادق علیه‌السلام : اگر کسى سخنى را بر ضد مۆمنى نقل کند و قصدش از آن ، زشت کردن چهره او و از بین بردن وجهه اجتماعى اش باشد و بخواهد او را از چشم مردم بیندازد، خداوند او را از ولایت خود خارج مى کند و تحت سرپرستى شیطان قرار مى دهد؛ ولى شیطان هم او را نمى پذیرد! 📚الکافی ج2 ص 358

#داستانک 💠 دهنه اسب را دزدیده و رفته... 🔹روزی حضرت امیر علیه‌السلام به مسجد تشریف فرما شد. در مسجد، شخصی ایستاده بود. حضرت دهنه اسبش را به او سپرد تا به مسجد برود و برگردد. هنگامی که حضرت در مسجد بود، دو دینار در دست گرفت تا به عنوان مزد به آن مرد بدهد. وقتی برگشت، دید آن مرد دهنه اسب را دزدیده و رفته است. 🔰حضرت دو دینار را به قنبر داد و فرمود: به بازار برو و یک دهنه اسب خریداری کن. قنبر به بازار رفت، اتفاقا به آن شخص دزد برخورد و دید یک دهنه اسب در معرض فروش گذاشته است. قنبر فرمود: چند میفروشی؟ گفت: دو دینار. قنبر دو دنیار را داد و افسار را خرید. 🔷وقتی برگشت حضرت فرمود: قنبر! این افسار دزدیده شده است، به چند دینار خریدی؟ قنبر عرض کرد: دو دینار. حضرت فرمود: قنبر! ببین که این شخص چگونه رزق حلال خود را که برایش تعیین شده بود، حرام کرد. 📙کلید گنج سعادت، ص ۲۱ #درنگ: با اعمال نابجا رزق حلال خود را از بین نبریم! @tarbiatemanavi

نقد طهارت در بهائیت | دانشنامه پژوهه پژوهشکده باقرالعلوم http://pajoohe.ir/%D8%B7%D9%87%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%AA__a-45814.aspx #بهائیت

نقد روزه در بهائیت https://rasanews.ir/fa/news/176358/%D9%86%D9%82%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%AA

نقد معاد در بهائیت | دانشنامه پژوهه پژوهشکده باقرالعلوم http://pajoohe.ir/%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%AA__a-44793.aspx

نقد نبوت در بهائیت | دانشنامه پژوهه پژوهشکده باقرالعلوم http://pajoohe.ir/%D9%86%D8%A8%D9%88%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%AA__a-45813.aspx #بهائیت

مستند جنجالی از شبکه مستند "جوان جاهلی به صورتم آب دهان انداخت و این کار زمینه‌ساز طلاق با نامزدم شد." این خلاصه‌ای از بیان یک طلبه بود که در مستندی از شبکه مستند پخش شد. قسمت‌هایی از این برنامه مستند که مصاحبه‌ای با یک طلبه است به طرز گسترده‌ای در فضای مجازی در حال پخش شدن است و حتی در رسانه‌های معاند نیز بازتاب داشته است. دراین مستند به شکل عجیب وغیر متعارفی چهره طلبه پوشانده شده است که می‌تواند زمینه‌ای را برای تمسخر ایجاد نماید؛ هم تمسخر آن طلبه و هم آن برنامه تلویزیونی. اینکه به هر دلیلی چهره مصاحبه شونده نامشخص باشد اشکالی ندارد و آن شخص مخیّر است که چهره‌اش نمایان باشد یا نباشد؛ ولی در این مورد کج‌سلیقگی صورت گرفته - که چه بسا ناخواسته بوده- و به قول معروف تو ذوق مخاطب می‌خورد و یک پس‌زدگی را به همراه دارد؛ هر چند که سخنان مصاحبه شونده حق باشد. بهتر بود به جای اینکه به این نحو نامأنوس چهره پوشانده شود، مثلا با تغییر نوع نورپردازی و تکنیک‌های خاص تصویربرداری یا تصویربرداری از پشت سر این مخفی‌نمایی صورت پذیرد که چه بسا جنبه هنری نیز داشت واین تبعات منفی را به همراه نداشت . نکته دیگر پیرامون محتوای این مصاحبه است. در این مصاحبه علت طلاق طلبه سوال می‌شود و او می‌گوید زمانی که با نامزدمش در پارکی راه می‌رفتند جوانی موتوری آمد و بدون هیچ دلیلی به صورتش آب دهان انداخت و همین مسئله سبب شد که نامزدش او را بین لباس طلبگی و زندگی کردن با او مخیر کند و همین مسئله منجر به جدایی شد. این مطلب واقعیتی بوده که این طلبه از زندگی شخصی خودش مطرح کرده است، ولی نکته‌ای که باعث سوء استفاده رسانه‌‌های معاند می‌شود این است که اینگونه وانمود می‌کنند که روحانیت در ایران پشتوانه مردمی ندارد و وجهه اجتماعی‌اش مخددوش است. این در حالی است که خیلی از طلبه‌ها به خصوص طلبه‌هایی که در شهری مثل تهران ساکن هستند و در میان مردم رفت و آمد دارند اذعان دارند که آن‌قدر که از مردم احترام دیده‌اند، توهین ندیده‌اند. این نکته مهمی است که بعضا مغفول می‌ماند و دستاویزی برای انسان‌ها و رسانه‌های مریضی می‌شود که همیشه دنبال بهانه جویی و سوءاستفاده هستند . درست است که بعضی‌ها مانند این جوانی که آب دهان انداخته از روی جهالت و یا حتی عناد بعضا اهانت‌هایی را نثار روحانیون می‌کنند؛ ولی این‌ها جامعه حداکثری ایران را شامل نمی‌شوند. بخشی از این اهانت‌ها ریشه در عملکرد اشتباه برخی روحانیونی دارد که بعضا هم دارای پست و مقام بوده‌اند و زندگی‌ آن‌ها با مرام اسلام فاصله قابل توجهی داشته و این مسائل بدبینی‌هایی را ایجاد کرده است. علاوه بر این‌ها لجن‌پراکنی شبکه‌های مجازی و ماهواره‌ای ‌مسموم نیز در این بدبینی نقش قابل توجهی داشته است. جا داشت که در این برنامه مستند، ازاین منظر هم آسیب شناسی می‌شد و مسئله به گونه‌ای مطرح می‌شد که این شائبه‌ها را ایجاد نکند. نکته دیگری که در این مستند به آن اشاره شد و جای تأمل دارد این است که برخی از مردم در مواجهه با چنین موضوعی که یک طلبه طلاق گرفته ممکن است دچار قضاوت‌های ناصحیح شوند و بدون اینکه از اصل ماجرا اطلاعی داشته باشند احیانا انگی را به آن بنده خدا بزنند و صرفا به خاطر این که همسرش خواستار جدایی بوده تصور کنند که این طلبه مشکلی داشته است که کار به طلاق کشیده شده است. این حساسیت‌ها از جانب مردم تا حدودی طبیعی است ولی نباید باعث قضاوت نابجا شود و فورا طلبه‌ی بی‌نوا متهم کرد.

🔰 نظر مراجع تقلید و علما درباره شهادت به ولایت در اذان و اقامه چیست؟ 🔻 نظر مراجع تقلید معاصر: ▫️- حضرت امام خمینی (ره): «اَشْهَدُ انَّ‌ عَلِیاً وَلِی‌ اللّٰهِ‌» جزء اذان و اقامه نیست ولی خوب است بعد از «اَشْهَدُ انَّ‌ مُحَمَّداً رَسُولُ‌ اللّٰهِ‌» به قصد قربت گفته شود. ▫️- حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: گفتن «اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیّاً وَلیُّ اللهِ» به عنوان شعار تشیّع خوب و مهم است ولی جزء اذان و اقامه نیست و باید به قصد قربت مطلقه گفته شود. ▫️- حضرت آیت‌الله سیستانی: «أَشْهَدُ أنَّ‌ عَلِیاً وَلی الله» جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از «أَشْهَدُ أنَّ‌ مُحَمَّداً رَسُولُ‌ الله» به قصد قربت گفته شود. ▫️- حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی: «اَشْهَدُ أَنَّ عَلِیاً وَلِیُّ اللّٰهِ‌» (یعنی گواهی می‌دهم که علی ولیّ خدا بر همه‌ی خلق است) جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از «اَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّٰهِ‌» به قصد تبرّک گفته شود، لکن به صورتی که معلوم شود جزء آن نیست. ▫️- حضرت آیت‌الله شبیری زنجانی: سزاوار است پس از «أشهد أنّ‌ محمداً رسول الله» به قصد تبرّک و تیمّن، شهادت به ولایت و امامت بلافصل حضرت امیرالمؤمنین و سایر معصومین (علیهم السلام) به نحوی که جزو اذان و اقامه محسوب نگردد، ذکر شود. و بی‌تردید اگر در شرایطی ترک این شهادت موجب تضعیف ولایت و تشیع گردد، ذکر آن لازم است. ▫️- حضرت آیت‌الله وحید خراسانی: «اشهد انّ‌ علیا ولیّ اللّه» جزء اذان و اقامه نیست، ولی چون ولایت آن حضرت مکمّل دین است، شهادت به آن در هر حال و از جمله بعد از «اشهد انّ‌ محمّدا رسول اللّه» از أفضل قربات است. ▫️- حضرت آیت‌الله سبحانی: «اَشْهَدُ انَّ‌ عَلِیاً وَلِی‌ اللّٰهِ‌» جزو اذان و اقامه نیست ولی خوب است بعد از أَشْهَدُ أَنَّ‌ مُحَمَّداً رَسُولُ‌ اللّهِ‌ ، به قصد قربت مطلقه و زینت اذان و اقامه گفته شود. ▫️- مرحوم حضرت آیت‌الله خوئی: «اَشْهَدُ انَّ‌ عَلِیاً وَلِی‌ اللّٰهِ‌» جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از "أشهد أن محمداً رسول الله" به قصد قربت گفته شود. ▫️- مرحوم حضرت آیت‌الله بهجت: بعید نیست مستحب بودن اقرار به ولایت امیر المؤمنین علی بن ابی طالب - علیه السّلام - در اذان، در صورتی که به نیت مطلوب بودن گفته شود. ▫️- مرحوم حضرت آیت‌الله فاضل لنکرانی: جزو اذان و اقامه نیست ولی خوب است بعد از اشْهَدُ انَّ‌ مُحَمَّداً رسُولُ‌ اللّٰهِ‌ به قصد قربت گفته شود. ▫️- مرحوم حضرت آیت‌الله میرزا جواد تبریزی: شهادت بر ولایت علی علیه السلام و اولاد طاهرینش جزء اذان و اقامه نیست، لکن شعار شیعه شده است، در اذانی که در مجامع عمومی گفته می‌شود نباید شهادت بر ولایت ترک شود، اما در حال فرادی و مثل آن، ترک کردن مانعی ندارد، و الله العالم. ▫️ - مرحوم حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی: «أَشْهَدُ أَنَّ‌ عَلِیاً وَلِی الله» جزو اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از «أَشْهَدُ أَنَّ‌ مُحَمَّداً رَسوُلُ‌ الله»، به قصد قربت گفته شود. متن کامل: https://hawzahnews.com/xbM8c @HawzahNews| خبرگزاری‌حوزه