┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄ #روایــــت 🍂‍ گشایش و رونق در کسب کار 🍂‍ روایت است که مردی به خدمت امام موسی کاظم علیه السلام شکایت کرد که کار بر من بسته شده است و به هرکاری که متوجه می شوم، سود نمی یابم و به هر حاجت که رو می نهم برآورده نمی شود، حضرت فرمودند: هر صبح بگو؛ 《سُبحانَ اللهِ العَظیمِ وَ بِحَمدِه اَستَغفِرُ اللهَ وَ اَسأَلُهُ مِن فَضلِهِ》 📚(کافی،ج5،ص315) @ahadis_aemmeh 💕

┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄ #روایــــت 🍂‍ گشایش و رونق در کسب کار 🍂‍ روایت است که مردی به خدمت امام موسی کاظم علیه السلام شکایت کرد که کار بر من بسته شده است و به هرکاری که متوجه می شوم، سود نمی یابم و به هر حاجت که رو می نهم برآورده نمی شود، حضرت فرمودند: هر صبح بگو؛ 《سُبحانَ اللهِ العَظیمِ وَ بِحَمدِه اَستَغفِرُ اللهَ وَ اَسأَلُهُ مِن فَضلِهِ》 📚(کافی،ج5،ص315) @ahadis_aemmeh 💕

#بخش احکام موضوع قربانی از امیرمؤمنان علی(ع) آمده است که فرموده‌اند: اگر مردم می‌دانستند در قربانی (چه آثار و برکاتی) است، قطعاً قرض کرده و قربانی می‌کردند. سلام وقت بخیر ببخشید منبع و سندش چی هست؟ پیدا نکردم ضروریه لازمش دارم باسلام چند #روایت در فضیلت #قربانی هست وَ جَاءَتْ أُمُّ سَلَمَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا إِلَى النَّبِيِّ ص فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ يَحْضُرُ الْأَضْحَى وَ لَيْسَ عِنْدِي ثَمَنُ الْأُضْحِيَّةِ فَأَسْتَقْرِضُ وَ أُضَحِّي فَقَالَ اسْتَقْرِضِي وَ ضَحِّي فَإِنَّهُ دَيْنٌ مَقْضِیٌّ. امّ سلمه نزد رسول خدا صلی الله علیه واله آمد و گفت: یا رسول اللّه! عید أضحى فرا می رسد و من بهاى #قربانى ندارم؛ پس آیا اجازه دارم قرض بگیرم و قربانى كنم؟. حضرت فرمود: قرض بگیر و قربانی كن؛ زیرا آن قرضی است ادا شدنى (یعنى این‌ قرض را خداوند سبحان ادا مى ‌كند چون در جهت رضاى اوست).من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 213 قربانی وسیله تقرب و نزدیکی به خداوند است و دارای ویژگی خاصی می باشد که امام اوّل ما شیعیان حضرت علی علیه السلام می فرمایند: «اگر مردم می دانستند چه فوایدی در قربانی است، هر آینه قربانی می کردند و لو با قرض گرفتن باشد». (بحارالانوار، ج96،ص296و298 در این زمینه روایات دیگری نیز وجود دارد که ابوبصیر از امام صادق علیه السلام علت قربانی را پرسید و حضرت فرمودند: «هنگامی که اولین قطره خون قربانی به زمین می ریزد گناهان صاحبش بخشیده می شود و به وسیله قربانی معلوم می شود چه کسی تقوای الهی دارد.» (بحارالانوار، ج96،ص296و298)