🔴خداوند: روزه برای من است ✨در حدیث قدسی آمده: إِنَّ اللهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَقُولُ الصَّوْمُ لِي وَ أَنَا أَجْزِي عَلَيْهِ #روزه برای من است و من پاداش آن را میدهم. 📚تهذيب الأحكام، ج4، ص: 152‌ 💢اینجا میتوان اشکال کرد، مگر همه عبادتها برای خدا نیست؟ و مگر خداوند به همه عبادتها #پاداش نمیدهد؟ 💠فیض کاشانی در #تفسیر این روایت و دلیل اختصاص روزه به خداوند فرموده است: چون #روزه خالص برای خدا انجام می گیرد و از #چشم مردم #پنهان است. اما جالبتر اینکه: 💠مرحوم حاجی سبزواری در اسرار الحکم صفحه 661  می‌گوید ترجمه صحیح این است: یعنی #روزه مال من است و جزایش هم خود من هستم.  🔴ماه مبارک رمضان #روزه برای همه اعضای بدن ☀️پیامبر(ص): كسى كه در ماه (مبارك) رمضان از روى ايمان و به انگيزه انجام دادن تكاليف الهى #روزه بدارد و گوش، چشم و زبانش را از آنچه به مردم زيان مى رساند حفظ كند، خداوند #روزه او را مى پذيرد، #گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد و پاداش صابران را به او #عطا مى كند. 📚المحجة البيضاء، ج 2، ص 124 @bynolharamyn

#شب_قدر 🔴شب قدر در برخی #روایات به حضرت #فاطمه (س) تفسیر شده است. با توجه به عبارت «ما أدراک» در مورد شب قدر، آیا پیامبر(ص) نیز فاطمه(س) را نشناخته بود؟! ✅نکته اول عبارت «ما ادراک» #لزوماً همه جا به معنای ندانستن نیست، بلکه در #مواقعی بیانگر عظمت است؛ یکی از آن موارد، آیه شریفه «وَ ما أَدْراکَ ما لَیْلَةُ الْقَدْرِ» می‌باشد که براى بیان عظمت شب قدر است ✅نکته دوم با این‌که برخی از مفسران و علمای ادبیات عرب، #مای موجود در «ما ادراک» را مای #نافیه ندانسته‌اند، بلکه آن‌را اسم استفهام می‌دانند یعنی: «و تو چه می‌دانى شب قدر چیست؟» ✅نکته سوم از امام صادق(ع) درباره #تفسیر «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ» پرسیده شد، آن‌حضرت فرمود: «معناى کلمه "لیلة" فاطمه و معناى کلمه "قدر" یعنى خدا، پس کسى که فاطمه را آن‌طور که باید و شاید بشناسد لیلة القدر را درک نموده است». 🔵در روایتی دیگر چنین آمده است: مردی نصرانی خدمت امام کاظم(ع) آمد و تفسیر باطن این آیات را جویا شد: «حم، سوگند به این کتاب روشنگر، که ما آن‌را در شبى پر برکت نازل کردیم؛ ما همواره انذارکننده بوده‏ایم! در آن شب هر امرى بر اساس حکمت (الهى) تدبیر و جدا مى‏ گردد»؛امام(ع) در  پاسخ فرمودند: «حم»، محمّد(ص) و «کتاب مبین»، علی(ع) و «الیلة»، فاطمه(س) است 📚کوفى، فرات بن ابراهیم‏، تفسیر فرات الکوفی، ص ۵۸۱ @bynolharamyn