🔶#هنر_دینی می تواند پیام ها و مضمون هایی را عرضه کند و به مخاطب انتقال دهد که از اقلیم والا و متعالی #وجود، سرچشمه گرفته اند. سطح و طراز آنچه در هنر دینی عرضه می شود، از افق محدود بشری بالاتر است. چنین هنری دست انسان را می گیرد و از آن سطحی که هست، بالاتر می کشاند تا او را به افق های دوردست هستی و ابدیت و خلود، رهنمون کند. 🔷بزرگترین آفتی که انسان در حیات دنیوی گرفتار آن می شود، مسئله #غفلت است. در متون و احادیث دینی، از غفلت به عنوان منشا و مادر تمامی معصیت ها یاد شده است. غفلت، ابعاد و جهات متعددی دارد؛ غفلت از حقیقت در محضر خدا بودن، غفلت از #معاد، غفلت از گذر عمر و... 💢تفاوت عالی و تمایز برتر هنر دینی به معنای عام از #هنر_غیر_دینی در این است که هنر دینی انسان را از غفلت دور می کند و به ذکر و یادآوری امور متعالی می پردازد. برخی #آثار_هنری و دینی انسان را به یاد خدا، برخی به یاد معاد و سایر آموزه های دینی می اندازند. هنر دینی با داشتن ویژگی ذاکر بودن و غفلت زدا بودن، شایسته ستایش و تکریم فراوان است. 📖کتاب #فلسفه_هنر_اسلامی به کوشش #محمد_آسیابانی #هنر #هنرمند #فلسفه_هنر #هنر_اسلامی 📌@canoon_org

🔷اولین بار #ارسطو و #افلاطون هنر را از لحاظ مباحث وجود شناختی، تعلیم و تربیت اخلاقی و تأثیر روانی و اجتماعی آن یعنی پالایش روانی(کاتارسیس) و التذاذ و تفریح و تفنن، تبیین کردند فلذا طرح پرسش های عقلی از ذات و ماهیت هنر و وجوه اشتراک و افتراق صنعت و هنر آغاز گردید. 🔶مطابق تفکر افلاطونی و ارسطویی در حقیقت، جنبه ما بعد الطبیعی #هنر و ذات آن، حکایت گری از عالم واقع و #طبیعت است. هنرمندی که اشتغال به هنر زیبا دارد، با خیالاتی سر و کار دارد که نوعی محاکات از عالم واقع می کند. به نظر ارسطو، آنچه موجب پیدایش هنر می شود، اشتیاق و گرایش انسان به محاکات است، محاکات اشیا و امور، امری غریزی و یکی از امتیازات بشر است. 💢این غریزه، وی را مقلدترین مخلوقات جهان کرده است؛ حتی اشیا و موجودات زشت و کریه، وقتی #محاکات می شوند، دلپذیر می نمایند و خوشایند خاطر ما می شوند. اینها را هنرمند به نیروی خیال انجام می دهد. محاکات همان چیزی است که می توان آن را بازنمایی خواند. البته منظور افلاطون و ارسطو از محاکات، همان #بازنمایی_واقع_گرایانه می باشد. 📖کتاب #به_حق_آدم_های_ندیده به کوشش #مجتبی_عبدی #هنرمند #بازنمایی 📌@canoon_org