#قسمت_هشتم_رمان_مذهبی_مدافع_عشق 👇❤️

رمان فضاحال وهوای سنگینےدارد.یعنےبایدخداحافظـےڪنم؟ ازخاڪےڪه روزی قدمهای پاڪ آسمانےهاآن رانوازش ڪرده،..باپشت دست اشڪهایم راپاڪ میڪنم دراین چندروزآنقدرروایت ازآنهاشنیده ام ڪه حالا میتوانم براحتےتصورشان ڪنم... دوربین رامقابل صورتم میگیرم وشمارامیبینم،اڪیپـےڪه از14 تا50ساله درآن درتلاطم بودند،جنب و جوش عاشقـے...ومن درخیال صدایتان میزنم. _ آهای معراجی ها❣... برای گرفتن یک عڪس ازچهره های معصومتان چقدرباید هزینه ڪنم؟.. ونگاه های مهربان شما ڪه همگـےفریاد میزنند :هیچ❣...هزینه ای نیست!فقط حرمت خون مارا حفظ ڪن...حجب رابخر،حیارابه تن ڪن.نگاهت رابدزد ازنامحرم❣ آرام میگویم:یڪ..دو...سه... صدای فلش وثبت لبخند خیالےِشما لبخندی ڪه طعم سیب میدهد❣ شاید لبهای شما با سیب حرم ارباب رابطه ی عاشق و معشوق داشته دلم به خداحافظـےراه نمیدهد،بےاراده یڪ دستم رابالامی آوردم تا... اما یڪےازشماراتصورمیڪنم ڪه نگاه غمگینش رابه دستم میدوزد... _باماهم خداحافظی میڪنے؟؟❢ خداحافظےچرا؟؟... توهم میخوای بعدازرفتنت مارو فراموش ڪنے؟؟....خواهرم توبـےوفانباش دستم را پایین می آورم و به هق هق می افتم؛احساس میڪنم چیزی درمن شڪست. ریحان قبلی بود غلطهای روحم بود... نگاه ڪه میڪنم دیگرشمارا نمیبینم... شهدا بال و پر بندگی هستند وخاڪےڪه زمانـے روی آن سجده میڪردندعرش میشودبرای توبه.. تولدم تکرارشد... ڪاش ڪمڪم ڪنیدڪه پاڪ بمانم... شماراقسم به سربندهای خونی تان... درتمام مسیر بازگشت اشڪ میریزم...بےاراده و ازروی دلتنگے... شاید چیزی ڪه پیش روداشتم ڪارشهداست... بعنوان یڪ هدیه... هدیه ای برای این شڪست وتغییر هدیه ای ڪه من صدایش میڪنم: علی اکبر ادامه دارد... ❤️👇 @chaadorihhaaa

#قسمت_نهم _رمان _مدافع _عشق

رمان ❤️👇 صدای بوق آزاد در گوشم می پیچد. شماره را عوض می کنم. جواب نمی دهند. خاموش می کنم و کلافه دوباره شماره گیری می کنم. باز هم خاموش می کنم. فاطمه دستش را مقابل چشمانم تکان می دهد: چی شده؟ جواب نمی دن؟ – نه. نمی دونم کجا رفتن. تلفن خونه رو جواب نمیدن. گوشی هاشونم خاموشه. کلید هم ندارم برم خونه. فاطمه چند لحظه مکث می کند و بعد می گوید: خُب بیا فعلاً خونه ی ما. کمی تعارف کردم و ” نه ” آوردم. دو دل بودم اما آخر در برابر اصرارهای فاطمه تسلیم شدم. وارد حیاط که شدم، ساکم را گوشه ای گذاشتم و یک نفس عمیق کشیدم. مشخص بود که زهرا خانوم تازه گلها را آب داده. فاطمه داد می زند: ماااماااان! ما اومدیم. و تو یک تعارف می زنی که: اول شما بفرمایید. اما بی معطلی سرت را پائین می اندازی و می روی داخل. چند لحظه بعد، علی اصغر، پسر کوچک خانواده و پشت سرش زهرا خانوم بیرون می آیند. علی جیغ می زند و می دود سمت فاطمه. خنده ام می گیرد. “چقدر شیطونه!” زهرا خانوم بدون اینکه با دیدن من جا بخورد لبخند گرمی می زند و اول به جای دخترش به من سلام می کند. با خودم می گویم: چقدر خونگرم و مهمان نواز! – سلام مامان خانوم! مهمون آوردم. این را فاطمه می گوید و پشت بندش ماجرای مرا تعریف می کند. – خلاصه اینکه مامان باباشو گم کرده اومده خونه ی ما. علی اصغر با لحن شیرین و کودکانه می گوید: آجی! خاله جُم شده؟ واقیهنی؟ زهرا خانوم می خندد و بعد نگاهش را سمت من می گرداند. – نمی خوای بیای داخل دخترخوب؟ – ببخشید مزاحم شدم. خیلی بد شد. – بد این بود که توی خیابون می موندی. حالا تعارف رو بذار پشت در و بیا تو. ناهار حاضره. لبخند می زند، پشت به من می کند و می رود داخل. خانه ای بزرگ، قدیمی و دو طبقه که طبقه ی بالایش متعلق به بچه ها بود. یک اتاق برای سجاد و تو. دیگری هم برای فاطمه و علی اصغر. زینب هم یک سالی می شود که ازدواج کرده و سر زندگی اش رفته. از راهرو عبورمی کنم و پائین پله ها می نشینم. از خستگی شروع می کنم به مالیدن پاهایم. همین موقع صدایت را از پشت سرم می شنوم. – ببخشید! میشه رد شم؟ دستپاچه از روی پله بلند می شوم. یکی از دستانت را بسته ای. همانی که موقع افتادن از روی تپه صدمه دیده بود. علی اصغر از پذیرایی به راهرو می دود و آویزان پایت می شود. – داداش علی! چلا نیمیای کولم کنی؟ بی اراده لبخند می زنم. به چهره ات نگاه می کنم. سرخ می شوی و کوتاه جواب می دهی. – الآن خسته ام، جوجه ی من! کلمه ی جوجه را طوری آرام گفتی که من نشنوم اما شنیدم. یک لحظه از ذهنم می گذرد. “چقدر خوب شد که پدر و مادرم نبودن و من الآن اینجا هستم.” ادامه دارد… 👇❤️ @chaadorihhaaa

یادمــان نرود بسیارے از آنچہ امروز داریم همان دعاهایے بود ڪہ فکــر مـےکردیم خــدا آنها را نمے‌شــنود خدایا براے داده و ندادہ ات شڪر ❤️ #داروی_معنوی 🍃💠| @Chaadorihhaaa

🌷 قسمتے از وصیت نامہ شهید حجحے پیام شهید براے خواهران 👌💖 عکس باز بشہ 📥 #شهیدانہ 🍃🌷| @Chaadorihhaaa

#تلنگرانہ 💌تو تلگرامـ 300 دوستـ ! 💌تو اینستا 200 دوستـ ! 💌تو موبایل 100دوستـ ! 🖱وقتیـ ناراحتیـ یکـ همراه ! اما داخلـ 👈 قبر👉 تنهایـ تنها .... !!! پسـ مراقب باشیمـ فریبـ دنیا را نخوریمـ 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 🍃🍃🍃🍃🍃🍃 @chaadorihhaaa

#صوت #توبه #حیا @chaadorihhaaa

پست ویژه امروز ☝️

💚 عاشقـانه اے به سبـک شهــدا💚 #نگهبان_حرم میخواست بره مأموریت… گفت： “راستی زهرا…❤ احتمالاً گوشیم اونجا آنتن نمیده…!” داد زدم： “تو واقعاً‌ 15 روز میخوای بری و موبایلتم آنتن نمیده…؟!” گفت： “آره…اما خودم باهات تماس میگیرم… نگران نباش…❤” دلم شور میزد… گفتم： “انگار یه جای کار میلنگه امین…! جاااان زهرا…💕 بگو کجا میخوای بری…؟"‌ گفت： “اگه من الآن حرفی بزنم… خب نمیذاری برم که…❤ “ دلم ریخت… گفتم： “نکنه میخوای بری سوریه…؟!” گفت： “ناراحت نشیا…آره میرم سوریه…” بی‌هوش شدم… شاید بیش از نیم ساعت… امین با آب قند بالا سرم بود…❤ به هوش که اومدم… تا کلمه سوریه یادم اومد… دوباره حالم بد شد… گفتم："امین…واااقعا،داری میر ی ی ی…؟❤ بدون رضایت من…؟💕” گفت： “زهرا… بیا و با رضایت از زیر قرآن ردم کن… حس التماس داشتم… گفتم： “امین تو میدونی که من چقدر بهت وابسته‌م…💕 تو میدونی که نفسم بنده به نفست…💕” گفت："آره میدونم…❤” گفتم： “پس چرا واسه رفتن اصرار میکنی…؟” صداش آرومتر شده بود… . عاشقت هستم شدیدا دوستت دارم دلبری هایت بماند بعد فتح سوریه . “زهرا جان…❤ ما چطور ادعا کنیم مسلمون و شیعه‌ایم…؟ مگه ما ادعای شیعه‌ بودن نداریم…؟ شیعه که حد و مرز نمی‌شناسه… اگه ما نریم و اونا بیان اینجا… کی از مملکتمون دفاع می‌کنه…؟” دو شب قبل اینکه حرفی از سوریه بزنه… خوابی دیده بودم که… نگرانیمو نسبت به مأموریتش دو چندان کرده بود… خواب دیدم یه صدایی که چهره‌ ش یادم نیست… یه نامه‌ واسم آورد که توش دقیقاً نوشته شده بود： “جناب آقای امین کریمی… فرزند الیاس کریمی… به عنوان محافظ درهای حرم حضرت زینب (س) منصوب شده است…” پایینشم امضا شده بود… (همسر شهید امین کریمی) @chaadorihhaaa

صبح خودرابا سلام به 14معصوم (ع)شروع کنیم.... 🍂بسْمِﺍﻟﻠَّﻪِﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢ,,, ✨ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺭﺳﻮﻝَ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺍﻣﯿﺮَﺍﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏِ ﯾﺎ ﻓﺎﻃﻤﺔُ ﺍﻟﺰﻫﺮﺍﺀُ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺣﺴﻦَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﻥِ ﺍﻟﻤﺠﺘﺒﯽ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺣﺴﯿﻦَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﺳﯿﺪَ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀِ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻋﻠﯽَّ ﺑﻦَ ﺍﻟﺤﺴﯿﻦِ ﺯﯾﻦَ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﯾﻦَ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻣﺤﻤﺪَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﻥِ ﺍﻟﺒﺎﻗﺮُ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺟﻌﻔﺮَ ﺑﻦَ ﻣﺤﻤﺪٍ ﻥِ ﺍﻟﺼﺎﺩﻕُ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻦَ ﺟﻌﻔﺮٍ ﻥِ ﺍﻟﮑﺎﻇﻢُ ﻭ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺗﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻋﻠﯽَّ ﺑﻦَ ﻣﻮﺳَﯽ ﺍﻟﺮﺿَﺎ ﺍﻟﻤُﺮﺗﻀﯽ ﻭ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺑﺮﮐﺎﺗﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻣﺤﻤﺪَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﻥِ ﺍﻟﺠﻮﺍﺩُ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻋﻠﯽَّ ﺑﻦَ ﻣﺤﻤﺪٍ ﻥِ ﺍﻟﻬﺎﺩﯼ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺣﺴﻦَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﻥِ ﺍﻟﻌﺴﮑﺮﯼ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺑﻘﯿﺔَ ﺍﻟﻠﻪِ، ﯾﺎ ﺻﺎﺣﺐَ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻭ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺗﻪ✨ ✨سلام و عرض ادب میکنیم خدمت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام ✨ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِيعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ عَلیهِمَ السَّلام✨ ✳️بهترین دعا فراموش نشود✳️ ⚜اِلهی 🔰یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد 🔰یا عالیُ بِحَقِّ علی 🔰یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه 🔰یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن 🔰یا قدیمَ الاِ حسان بِحَقِّ الحُسَیْن 🔱عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجَ صاحبَ العصرِ والزَّمان🔱 🔆در پناه حضرت حق روزی آرام و سرشار از معنویت نثارتان...🔆 🕯 @Chaadorihhaaa🕯

🍃🌸 ••✾ #منبر_مجازے ✾•• اگر بہ مهربــانے خدا توجہ کنیم، اوائلش ممکن است یک‌مقدار دچار آسیب بشویم 😣 کسے کہ قبلاً بہ رحمت خدا بےتوجہ بوده، وقتے بہ او بگویند «خدا خیلے مهربــان است» ممکن است دچار غرور بشود و جرأت بر گناه پیدا کند 😨 کمااینکہ قرآن مےفرماید: «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ» (انفطار/6) چاره‌اش این است کہ ما «خیلے بہ رحمت خدا توجہ کنیم بہ حدّے کہ شرمنــدۀ خدا بشویم» اگر فقط یک کمے بہ رحمت خدا توجہ کنیم، ممکن است این آسیب را داشتہ باشد کہ مغرور بشویم، اما اگر خیلے توجـہ کنیم، چون از مهربانے خدا لذت مے‌بریم، آدم شرمندۀ محبت خدا مےشود و دیگر نمےتواند از مهربانے خدا سوءاستفاده کند 😇 🍃🌸| @Chaadorihhaaa

والسابقون السابقون یعنے هر ڪس بہ مادر شبیہ تر است اے شهید گمنام تو در بے نشان بودن مزارت بہ مادر شبیهے من در چادر سیاہ روے سرم... 😌✨ #شهیدانہ 🍃🌷| @Chaadorihhaaa

🌷#غریبانه گر پرده ز رخ باز نماید مهدی(عج) از خلق جهان دل برباید مهدی(عج) ای شیعه چنان منتظر مولــی باش گویی که همین جمعه بیاید مهدی(عج) . . . @chaadorihhaaa

✅ #خاطره  یه روز خيلي ناگهاني به ابراهيم گفتم: «به خاطر اين چشم ها هم که شده بالاخره يک روز شهيد مي شي!» پرسيد: «چرا؟» يک دفعه از حرفي که زده بودم پشيمان😔 شدم مي خواستم بحث را عوض کنم اما نمي شد، آهي کشيدم و گفتم: «چون خــدا به اين چشم ها هم جمال داده هم کمال چون اين چشم ها در راه خدا بيداري زياد کشيده و اشک💧هاي زيادی ريخته...» #شهید_محمدابراهیم_همت 🆔👇 @chaadorihhaaa

🍃💠 خیال نکنیم اگر راضــے نباشیم بهتر مے توانیم دعا کنیم و اگر شاکـے باشیم خدا بهتر مشکلات ما را مے بیــند لبخــند زدن در اوج مشکلات و راضے بودن در هنگام دعا، رمز گشایــش است 😍👌 👤|استاد علیرضا پناهیان #داروی_معنوی 🍃💠| @Chaadorihhaaa

#قسمت_دهم_رمان_مذهبی_مدافع_عشق 👇❤️

❤️ رمان مادرم تماس گرفت و گفت: حال پدربزرگت بد شده… ما مجبور شدیم بیایم اینجا… (منظور یکی از روستاهای اطراف تبریز است.) چند روز دیگه باید بمونیم… تو برو خونه ی عمه ات… اینها خلاصه ی جملاتی بود که مادرم گفت و تماس قطع شد. چادر رنگی فاطمه را روی سرم مرتب می کنم و به حیاط سرک می کشم. نزدیکِ غروب است و چیزی به اذان مغرب نمانده. تو لبه ی حوض نشسته ای، آستین هایت را بالا زده ای و وضو می گیری. پیراهن چهارخانه سورمه ای، مشکی و شلوار شیش جیب به تن داری. می دانستم که دوستت ندارم. فقط…احساسم به تو، نوعی حس کنجکاوی بود… کنجکاوی درباره ی پسری که رفتارش برایم عجیب بود. اما نمی دانستم که چرا حس فضولی تا این اندازه برایم شیرین است! با خودم می گفتم: مگه می شه کسی این قدر خوب باشه!؟ می ایستی، دستت را بالا می آوری تا مسح سرت را بکشی. نگاهت به من می افتد. به سرعت رویت را بر می گردانی و “استغفر الله” می گویی. کاملاً از یادم رفته بود که برای چه کاری به حیاط آمده بودم. – ببخشید! زهرا خانوم گفتن بهتون بگم مسجد رفتید به آقا سجاد گوشزد کنید که امشب زود بیان خونه. همان طور که آستین هایت را پایین می کشی جواب می دهی: از طرف من بفرمایید، چشم! سمت درمی روی که من دوباره می گویم: گفتن که اون مسئله رو هم از حاجی پیگیری کنید. با مکث می گویی: بله. چشم. یا علی! * زهرا خانوم ظرف را پر از خورشت قرمه سبزی می کند و دستم می دهد. – بیا دخترم. ببر بذار سر سفره. – چشم! فقط اینکه من بعد از شام می رم خونه ی عمه ام. بیشتر از این مزاحم نمیشم. فاطمه سادات از پشت بازویم را نیشگون می گیرد. – چه معنی داره؟ نخیر شما هیچ جا نمیری. دیر وقته. – فاطمه راست میگه. حالا فعلاً ببرید غذاها رو، یخ کرد. هر دو با هم از آشپزخانه بیرون می آییم و به پذیرایی می رویم. همه چیز تقریباً حاضر است. صدای “یا الله” مردانه کسی، نظرم را جلب می کند. پسری با پیراهن ساده مشکی، شلوار گرم کن، قدی بلند و چهره ای بینهایت شبیه به تو وارد پذیرایی می شود. ازذهنم مثل برق می گذرد که باید آقا سجاد باشد. پشت سرش تو داخل می آیی و علی اصغر، چسبیده به پای تو، کشان کشان خودش را به سفره می رساند. خنده ام می گیرد. چقدر این بچه به تو وابسته است! نکند یک روز هم من مانند این بچه به تو … ادامه دارد... @chaadorihhaaa

#قسمت_یازدههم_رمان_مذهبی_مدافع_عشق 👇❤️

❤️❤️ رمان مادرم تماس گرفت و گفت: حال پدربزرگت بد شده… ما مجبور شدیم بیایم اینجا… (منظور یکی از روستاهای اطراف تبریز است.) چند روز دیگه باید بمونیم… تو برو خونه ی عمه ات… اینها خلاصه ی جملاتی بود که مادرم گفت و تماس قطع شد. چادر رنگی فاطمه را روی سرم مرتب می کنم و به حیاط سرک می کشم. نزدیکِ غروب است و چیزی به اذان مغرب نمانده. تو لبه ی حوض نشسته ای، آستین هایت را بالا زده ای و وضو می گیری. پیراهن چهارخانه سورمه ای، مشکی و شلوار شیش جیب به تن داری. می دانستم که دوستت ندارم. فقط…احساسم به تو، نوعی حس کنجکاوی بود… کنجکاوی درباره ی پسری که رفتارش برایم عجیب بود. اما نمی دانستم که چرا حس فضولی تا این اندازه برایم شیرین است! با خودم می گفتم: مگه می شه کسی این قدر خوب باشه!؟ می ایستی، دستت را بالا می آوری تا مسح سرت را بکشی. نگاهت به من می افتد. به سرعت رویت را بر می گردانی و “استغفر الله” می گویی. کاملاً از یادم رفته بود که برای چه کاری به حیاط آمده بودم. – ببخشید! زهرا خانوم گفتن بهتون بگم مسجد رفتید به آقا سجاد گوشزد کنید که امشب زود بیان خونه. همان طور که آستین هایت را پایین می کشی جواب می دهی: از طرف من بفرمایید، چشم! سمت درمی روی که من دوباره می گویم: گفتن که اون مسئله رو هم از حاجی پیگیری کنید. با مکث می گویی: بله. چشم. یا علی! زهرا خانوم ظرف را پر از خورشت قرمه سبزی می کند و دستم می دهد. – بیا دخترم. ببر بذار سر سفره. – چشم! فقط اینکه من بعد از شام می رم خونه ی عمه ام. بیشتر از این مزاحم نمیشم. فاطمه سادات از پشت بازویم را نیشگون می گیرد. – چه معنی داره؟ نخیر شما هیچ جا نمیری. دیر وقته. – فاطمه راست میگه. حالا فعلاً ببرید غذاها رو، یخ کرد. هر دو با هم از آشپزخانه بیرون می آییم و به پذیرایی می رویم. همه چیز تقریباً حاضر است. صدای “یا الله” مردانه کسی، نظرم را جلب می کند. پسری با پیراهن ساده مشکی، شلوار گرم کن، قدی بلند و چهره ای بینهایت شبیه به تو وارد پذیرایی می شود. ازذهنم مثل برق می گذرد که باید آقا سجاد باشد. پشت سرش تو داخل می آیی و علی اصغر، چسبیده به پای تو، کشان کشان خودش را به سفره می رساند. خنده ام می گیرد. چقدر این بچه به تو وابسته است! نکند یک روز هم من مانند این بچه به تو … پتو را کنار می زنم، چشم هایم را ریز می کنم تا عقربه های ساعت را ببینم. ساعت سه نیمه شب است. خوابم نمی برد. نگران حال پدر بزرگم هستم. زهرا خانوم آخر کار خودش را کرد و مرا شب نگه داشت. به خودم می پیچم. دستشویی درحیاط است و من ازتاریکی می ترسم. تصورعبور از راه پله و رفتن به حیاط، لرزش خفیفی به تنم می اندازد. بلند می شوم، شالم را روی سرم می اندازم و با قدم های آهسته، از اتاق فاطمه خارج می شوم. درِ اتاقت بسته است. حتماً آرام خوابیده ای. یک دستم را روی دیوار می گیرم و با احتیاط، پله ها را پایین می روم. آقا سجاد بعد از شام، برای انجام باقی مانده ی کارهای فرهنگی، پیش دوستانش به مسجد رفت. تو و علی اصغر در یک اتاق خوابیدید و من هم همراه فاطمه در اتاقش. سایه های سیاه، کوتاه و بلند، اطرافم تکان می خورند. قدم هایم را تندتر می کنم و وارد حیاط می شوم. با خودم می گویم: دستشویی چند متر فاصله داشت یا چند کیلومتر!؟ بعد زیر لب ناله می کنم: ای خدا چرا این قدر من ترسوام!؟ ترس از تاریکی را ازکودکی دارم. چشم هایم را می بندم و می دوم سمت دستشویی که صدایی سر جا مرا میخکوب می کند. صدایی شبیه به پچ پچ کردن یا زمزمه کردن. “خدایا نکنه جن باشه؟” از ترس به دیوار می چسبم و سعی می کنم که اطرافم را در آن گنگی و سیاهی رصد کنم. اما هیچ چیز نیست، جز سایه ی حوض و درخت و تخت چوبی. دقت که می کنم، زمزمه قطع می شود و پشت سرش صدایی دیگر می آید. انگار کسی پا روی زمین می کشد. قلبم گروپ گروپ می زند. از خودم می پرسم: یعنی صدای چیه؟ سرم را بی اختیار بالا می گیرم. روی پشت بام. سایه یک مرد را می بینم که ایستاده و به من زل زده. از وحشت، نفسم درسینه حبس می شود. مرد یک دفعه می نشیند و من دیگر چیزی نمی بینم. بـی اختیار با یک حرکت سریع از دیوار کنده می شوم و به سمت اتاق می دوم. صدای خفه در گلویم را رها می کنم و با تمام قدرت فریاد می زنم: دزد؛ دزد؛ رو پشت بومه! یه دزد روی پشت بومه! خودم را از پله ها بالا می کشم. گریه و ترس با هم ادغام می شوند. – دزد! دزد! درِ اتاقت باز می شود و تو سراسیمه بیرون می آیی. شوکه، نگاهت رابه چهره ام می دوزی. سمتت می آیم و دیوانه وارتکرار می کنم: دزد؛ الآن فرار می کنه. – کو؟ کجاست؟ به سقف اشاره می کنم و با لکنت جواب می دهم: رو…پش…پشت.بوم… فاطمه وعلی اصغر،هر دو با چشم های نگران از اتاقشان بیرون می آیند و توبا سرعت ازپله ها پایین‌می دوی.‌ @chaadorihhaaa

بابت تاخیر بابت گزاشتن رمان عذر میخوام 🙏🙏🌷🌷 ادمین رمان @chaadorihhaaa

رمز زندگی #عاشقانه_شهدا زمان تولد بچه مان در خرداد 1363 ، در اندیمشک بودیم. من باردار بودم، عباس لباس های رزمش را نمی آورد خانه؛ همان جا خودش می شست تا من اذیت نشوم. نزدیک وضع حمل که شد، آمد و مرا برد دزفول. در راه آدرس بیمارستان را پرسید. بنده خدایی گفت:" آخر همین خیابان بیمارستان حضرت زهرا(س) است." اسم بیمارستان را که شنید، آه عجیبی کشید، بنده دلم پاره شد. پرسیدم : "عباس ؟" گفت :" یا زهرا رمز زندگی من است. در عملیات فتح المبین با رمز یا زهرا مجروح شدم، با زنی ازدواج کردم به نام زهرا، حالا هم تولد بچه ام بیمارستان حضرت زهراست." به روایت همسر شهید عباس کریمی ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ 👇👇👇 @chaadorihhaaa

#رهبر هیچ چیز جای کتاب را پر نمیکند ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 @chaadorihhaaa

📌 『 #تلنگرانه 』 اگر دیدی "صوتِ قرآن" اذیتت میکند؛ بدان مرده‌ای!!! بدان آنقـدر #غرقِ_صدای_دنیا شده‌ای کہ دیگر "ضربانِ قلبٺ" با "سخن خـدا" کوڪ نمی شود! 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 @chaadorihhaaa

#صوت #تلنگرانه پست ویژه 🍃🍃🍃🍃🍃🍃 @chaadorihhaaa