🩸ما را بکشید تا زنده‌تر شویم؛ ❗️سال‌هاست که گهواره‌های‌مان با صدای گلوله‌ها و بمبارانتان تکان خورده است، و ما در زیر آوار خانه‌ها قد کشیده‌ایم. مادرانمان با سنگ و چوب شما را رانده‌اند، و ما کنارشان مشت‌هایمان را گره کرده‌ایم. سال‌هاست که سینه پدران و برادرانمان را دریده‌اید و به ما خندیده‌اید؛ 🔆اما ما کودکان سرزمین زیتون، ایستاده‌ایم و به زودی با دست‌های کوچکمان، خانه عنکوبت را روی سرتان خراب می‌کنیم. ☘@revayate_zan

🎥 مادرانه‌ای از اروپا تا غزه @Farsna

. سالهاست که در فلسطین، هر نفر یک ارتش است. یکی از این ارتش‌های تک نفره، «رَزان نجار» بود. @razan_radio 🎧

. 🔹 اگر شخصی شهید شود به ازای آن هزار شهید متولد می‌شود و اگر زنی شهید شود یک میلیون زن دیگر فرزندآوری خواهند کرد تا زمانی‌که زن فلسطین زاینده است. او (زن‌فلسطینی) مادر استقامت است، او یک مبارز است. 🔹 و اما دربارهٔ «رَزان». او حاضرِ غایب است. او فرشتهٔ مهربانی است. رَزان در کنار هر شهیدی است، در کنار هر مجروحی است و مطمئنم روح او هم اکنون حضور دارد. 🔹 صابرین، مادر شهیده «رَزان نجار»، چندشب پیش، در گفتگو با رادیو رَزان از شرایط فعلی فلسطین صحبت کرد. او از پیکرهای تکه‌تکهٔ شهدا و ایمان و قلب مطمئن مردم مظلوم سخن گفت. از اینکه تا زنده‌اند و نفس می‌کشند برای نجات فلسطین مبارزه خواهند کرد. لطفا همان‌طور که خودشان درخواست کردند صدای او را به‌حق‌خواهان برسانید. ✍🏻 مترجم: زهرا پاکزاد 📝 ویراستار: نعیمه موحدی 💻 گرافیست: زهرا پناهی 🎞 ساخت کلیپ: اعظم مؤمنیان @razan_radio 🎧

🎥 درس های مقاومت «کلمات» اگر درست استفاده نشوند یا اگر زیاد در معانی رقیق شده به کار بروند، تبدیل به «کلیشه» می‌شوند و روح اصلی خودشان را از دست می‌دهند. 🔺به نظرم یکی از این کلمات، کلمه #مقاومت است. ⚠️ ملتی که بیش از دومیلیون جمعیت فقط در غزه دارد و روزانه زیر بمباران است، اما حتی یک کلمه در نقد یا شکایت از مقاومت یا حماس و جهاد اسلامی به زبان نمی آورد؛👇 مطمئن باشید اگر بود تا الان رسانه های غربی آن را عَلم یزید کرده بودند‼️ 🧕🏻دختر نوجوانی که عادتا باید کم بیاورد و گریه کند و 😖 نفرین کند آنهایی را که باعث و بانی این بمباران ها شده اند، تنها یک جمله میگوید: فدای مسجدالاقصی، فدای فلسطین‼️ 🤔 واقعا چه کار تربیتی و فرهنگی در پشت صحنه بوده که این نسل اینطور تربیت شده اند؟! 👆این نقطه ای است که باید از آن الگو گرفت. https://eitaa.com/joinchat/995557609Cbefd88e171

زن فلسطینی، با چفیه‌ی عربی و تسبیح صدتایی دانه‌سفید نمی‌دانم این روزهای پرتلاطم زمان نوشتن این حرفهاست یا این که دلمشغولی‌ها و دغدغه‌ها خیلی با این کنار نشستن‌های کوتاه و درنگ کردن‌های اورژانسی سازگار نیست. بیست روزی که گذشت غالباً در همین فکر بودم و دست‌دست کردم. به خودم که نگاه می‌کنم یقین دارم این‌روزها زمان گفتن از «زنان فلسطینی» است، بیرون از خودم که سر می‌چرخانم نمی‌دانم خلق‌الله چقدر حوصله‌ی این حرف‌ها دارند. می‌دانم سالها کار لازم دارد که هم جنسیت به عنوان یک منظر واقعی در تحلیل‌ها و راهبردها به کار بیاید و هم گفتن از زنان رنگ‌وبویی اقلیت‌پندارانه نداشته باشد. اگر اینها نبود شاید در این سه هفته چندین سیاهه‌ی مفصل می‌نوشتم اما امان از انسداد. به‌هرحال فکر می‌کنم باید به این بحث پرداخت و مهم‌ترین ضرورتی که برای این کار می‌شناسم و مرا قانع می‌کند، انتخاب بهترین و کارآمدترین رویکرد در مواجهه با «مسئله‌ی فلسطین» به‌طور کلی و مناسب‌ترین خط راهبردی برای مشارکت در غوغای کنونی غزه است. این ضرورت که بهترین مواجهه‌ی اثرگذار را با قضیه‌ی فلسطین داشته باشیم مرا مجاب می‌کند با همه‌ی این احوالات از زنان فلسطینی بگویم. ما علی‌القاعده نباید با کاراکتر زن فلسطینی چندان غریبه باشیم؛ کاری که زنان فلسطینی این روزها و سالها رقم می‌زنند، به‌خاطر تجارب نسبتاً مشابه به چشم دقت‌بین ما ایرانی‌ها بسیار آشناست (باید باشد!). پس این جسارت را به خرج می‌دهم که دورادور از این واقعیت انسانی بنویسم و گمانه‌های نزدیک به واقع خودم را به اشتراک بگذارم. ما امروز در فلسطین شاهد «متعالی‌ترین مراحل ایده‌ی مقاومت» هستیم و فلسطین امروز هرگز با دهه‌های گذشته یک‌اندازه نیست. پروژه‌ی مقاومت در فلسطین به‌طور خاص بسیار رشد کرده اما بدانیم که قلب تپنده‌ی این پروژه که چنین جوشندگی و فورانی را به «طوفان» تبدیل می‌کند ایدئولوژی مقاومت نیست. ایدئولوژی مختصات حرکت را مشخص می‌کند اما «حرکت» نمی‌آفریند و موجب دوام حرکت و ارتقا‌ی آن نمی‌شود. تعالی مقاومت ریشه در قدرت‌های روحی و قلبی و در یک کلمه ایمان دارد. تنها این ایمان راسخ و شوق ساکت‌نشدنی است که می‌تواند به عزم و اراده‌ی پولادین تبدیل شده و این حرکت پیچیده و سخت را راهبری کند. اگر برای ما این سوال شکل گرفته چرا و چطور نسل کنونی فلسطین به‌خصوص زندانیان نوار غزه این‌قدر محکم و صبور هستند پاسخ را باید در «انگیزه‌ها و اراده‌ها»ی ناشی از ایمان قلبی دنبال کنیم. موشک،‌ راکت، گرفتن اسیر، انهدام مرکاوا، شکستن دیوار، حک امنیتی، نجات از زیر‌ آوار و... همگی فیزیک مقاومت هستند اما این متافیزیک عاطفی مقاومت است که عنصر اصلی تداوم این حرکت است و به آن لطافت می‌بخشد! این سرچشمه در کجاست؟ این خون جوشان که استحکام، صبوری، شجاعت، دل‌رحمی و ایمان می‌آورد برآمده از قدرت روحی، لطافت معنوی و استعداد ایمانی زنان است. زن‌های فلسطینی - در تصور عرفی - به‌خاطر ادراک عاطفی بیشتر باید در برابر این حجم از خشونت و جنایت بسیار خموده و زمین‌گیر می‌بودند اما در تقاطع «زنانگی و مقاومت» این نقطه تبدیل به نوعی قدرت فعال و نافذ معنوی می‌شود که محیط پیرامون خود را هم گرم می‌کند! لطف زنان فلسطینی به جریان مقاومت صرفاً «همراهی کردن، صبوری کردن، دلگرمی دادن» به مردان مقاومت نیست! بلکه اساساً این زنان هستند که حال‌وهوای مقاومت را در بافت یک زندگی جمعی شبکه‌ای جاری می‌کنند. این خیلی فراتر از این است که بگوئیم زنان همین که جزع‌ و فزع نمی‌کنند و دست‌وپای مردان را نمی‌گیرند، دارند به پروژه‌ی آزادی یاری می‌رسانند! خیر! زنان اگر بنا بود صبوری کنند کافی بود تا زبان در کام بگیرند و گلایه نکنند! درحالیکه زنان به هر طریقی و با هر ابزار و استعداد فردی‌ای که دارند، مولد ادبیات ایمان و شجاعت هستند. اتفاقاً آن‌ها تا مصیبت می‌بینند «زینب‌گونه» نطق حماسه و ایمان‌شان بازتر می‌شود. زن‌ها اولاً خودشان در بطن حوادث هستند و ثانیاً میخ وجود مردان را بر زمین‌های مقاومت محکم می‌کنند. نسل جدید فلسطین اگر مقاوم‌تر و شجاع‌تر است مدیون زنان نسل حاضر و گذشته‌ی خود است. روح مقاومت و خون رنگ‌های مقاومت، زنان هستند و یقیناً اگر زنان ذره‌ای از این «رهبری عاطفی و ایمانی» فاصله بگیرند درهم‌شکستن بازوان مردانه زحمتی برای تسلیحات آمریکایی اسرائیل ندارد! این هندسه‌ را ما بسیار در انقلاب و دفاع مقدس تجربه کردیم و یقیناً ابعاد بسیاری از کنش‌های زنان فلسطینی مغفول مانده و در لنز روایت ما جا نشده است. @Mahdi_Takallou

✅ چقدر خوبه که از کودکی این روحیه قرآنی و حق طلبی و ازادی خواهی در بچه هامون شکل بگیره 🌷@IslamlifeStyles

🔅 شما دعوتید به #محفل_ترنج دورهمی‌های اندیشه‌ای و صمیمی دانشجویی ویژه علاقه‌مندان بحث‌های جنسیت و جامعه به صرف چای ☕️ 📝 ویژه‌ی خانم‌های دانشجوی کارشناسی علاقه‌مند و فعال در حوزه مطالعات جنسیت و جامعه 🔰 فاز اول محفل ترنج: «ماجرای زن و انقلاب اسلامی» با محوریت این سوال که «چگونه از آشفتگی‌های نظری در مورد زن رهایی پیدا کنیم؟» ✴️ پنجشنبه‌ها به‌مدت 8 هفته از 25 آبان، ساعت 15 تا 18 در تهران ثبت‌نام اولیه در gesostu.ir 🚻 دفتر مطالعات جنسیت و جامعه @gesostu_ir www.GESOSTU.ir

🇸🇩این بار ما قاتلان کودکان غزه را تحریم می‌کنیم! ----------------------------------------------------

وقتی از بچه‌های غزه می‌پرسی آرزوتون چیه... @SovarMedia

🎥 کارگاه آموزشی عزت‌نفس، شجاعت، امیدواری، توکل، حق‌طلبی و... یک مادر فلسطینی برای فرزندش 🔸هرگز هرگز تسلیم نمی‌شویم! ما بر یهود پیروزیم و ان‌شاءالله برمی‌گردیم! خدایا ما را به خودت امیدوار کن! 🆔 @Masaf

💠طرح مشاوره تحصیلی 👈پایه‌های دهم، یازدهم و دوازدهم بسته شماره 1⃣ (طرح عادی) 🔸خدمات این طرح: ۱. برنامه‌ریزی به صورت هفتگی ۲. تماس تلفنی هفته‌ای یکبار ۳. پشتیبانی و پیگیری برنامه هر دو روز یکبار و دریافت گزارش کار ۴. تحلیل کارنامه آزمون ۵. آموزش روش‌های مطالعه و تست‌زنی ۶. شرکت در وبینارهای آموزشی اختصاصی 🔹ارائه تمام این خدمات توسط رتبه‌های برتر کنکور سراسری 🔹زیر نظر آموزشگاه علمی شهید شهریاری 💳 هزینه ماهانه: ۶۰۰ هزار تومان 📌۳۰ درصد تخفیف ویژه متربیان هیئت زوارالزهراء(س) 🔰ثبت نام در: ➡️ https://formafzar.com/form/6pxut 🔖 کسب اطلاعات بیشتر: 📞+989019196882 🆔@Shahid_Shahriari_admin 📚آموزشگاه علمی شهید شهریاری 🎯@Shahid_Shahriari_edu

💠طرح مشاوره تحصیلی 👈پایه‌های دهم، یازدهم و دوازدهم بسته شماره 2⃣ (طرح پیشرفته) 🔸خدمات این طرح: ۱. برنامه‌ریزی به صورت هفتگی ۲. تماس تلفنی هفته‌ای دوبار ۳. پشتیبانی و پیگیری برنامه به صورت روزانه و دریافت گزارش کار ۴. تحلیل کارنامه آزمون و رفع اشکال ۵. آموزش روش‌های مطالعه و تست‌زنی ۶. شرکت در وبینارهای آموزشی اختصاصی 🔹ارائه تمام این خدمات توسط رتبه‌های برتر کنکور سراسری 🔹زیر نظر آموزشگاه علمی شهید شهریاری 💳 هزینه ماهانه: ۷۹۰ هزار تومان 📌۳۰ درصد تخفیف ویژه متربیان هیئت زوارالزهراء(س) 🔰ثبت نام در: ➡️ https://formafzar.com/form/6pxut 🔖 کسب اطلاعات بیشتر: 📞+989019196882 🆔@Shahid_Shahriari_admin 📚آموزشگاه علمی شهید شهریاری 🎯@Shahid_Shahriari_edu

🌷پرستار دین پیامبر(ص) کم‌سو بودم، آن‌قدری که به چشم هیچ‌کس نمی‌آمدم. در آن پهنای آبی، روشنی بیشتری می‌طلبیدم. تا که آن روز پنجم از ماه جمادی‌الاول، چشم‌هایم رو به روشنی رفت. کم‌کم نور گرفتم از طفلی که در قنداق تبسم کرده بود و پیامبر(ص) او را «زینت پدر» می‌خواند. چشم‌های فاطمه(س) و علی(ع) می‌درخشید، اما گاهی چشم‌های پیامبر(ص) تر می‌شد. آه می‌کشید کنار آن طفل زیبارو، او را به سینه می‌چسباند و زمزمه می‌کرد: «‌ای دختر من، ‌ای فاطمه! بدان که بعد از تو و بعد از من این دختر، گرفتار بلاها خواهد شد و مصیبت‌های گوناگون بر وی وارد خواهد شد.» بعد از آن روز، هم‌نشین خانه دختر پیامبر(ص) شدم. هر شب خیره می‌شدم به او که قد می‌کشید و صدای بازی‌های کودکانه‌اش در خانه می‌پیچید. روزها و هفته‌ها و سال‌های زمینیان می‌گذشت تا اینکه یکباره طفل پا بیرون کشید از آن کودکی. بزرگ شده بود، اندازه پنج سال. اندازه‌ای که می‌توانست کنار مادر بنشیند و درد رفتن پیامبر(ص) را کم کند. اندازه‌ای که بنشیند کنار بستر مادر پهلو شکسته‌ و زخم‌هایش را مرهم کند. زمان می‌گذشت و او بزرگتر می‌شد. دیگر در خانه دختر پیامبر(ص) نبودم. اینبار با او به خانه‌اش آمدم. می‌نشستم به تماشای او و کودکانش. حالا شبیه‌تر از همیشه به مادرش فاطمه(س) بود. آن چندسال زمینی‌ها که گذشت، او را به یاری فرق شکافته‌ای خواندند که خون از آن می‌جوشید. مرهم گذاشت روی زخم سر پدر، اما می‌دانست که آن زخم کاری، کار دستشان می‌دهد. پدر در میان نامردمان کوفه نماند‌. هر روز قلب‌ها تیره‌تر می‌شد و کینه‌ از علی(ع) در سینه‌ها می‌جوشید. کینه‌هایی که زهر شد و به جان حسن(ع) ریخت. آن روز که حسن(ع) خون به لب طشت آورد، مرهم آن جگر پاره شد و طبیب رنج‌های برادر. تا این روز او طبیب و پرستار آن تن‌های رنج‌دیده بود تا آن روز که معجزه آورد. زمان گذشت تا روز واقعه طف. از سرزمین کربلا خون می‌چکید. بغض‌ و کینه به آل علی(ع)، نیزه و شمشیر شده بود و پیکرها را می‌درید. جاهلیت از آستین‌ها بیرون زده بود و خون‌ها را روی زمین می‌ریخت. پیکر بی‌سر حسین(ع) مزد رسالت پیامبر(ص) شده بود. می‌دیدم او را که در آن خیمه نیم‌سوخته، کنار بستر زین‌العابدین(ع) می‌نشست و برمی‌خاست و کودکان و زنان سرگردان صحرا را کنار هم جمع می‌کرد. باید می‌ایستاد برای مراقبت از آن تنهای رنجور، باید مرهم می‌گذاشت روی زخم تن‌های زنان و کودکان و بیمار در خیمه. اما او فقط پرستار جسم و جان بیمار کربلا و زنان و کودکان نبود. «ایمان»مرده بود و روح از کالبد اسلام بیرون زده بود. باید معجزه می‌آورد و آن زخم‌های کاری بر پیکر «دین» امت جدش را مرهم می‌گذاشت. باید «اسلام» را زنده می‌کرد. من در آن واقعه طف، دیگر آن ستاره بی‌فروغ کرانه پهناور نبودم. فروغ ابدی گرفته بودم از «زینب»(س)، از آن «پرستار دین محمد»(ص) در سرزمین کربلا، از زنی که می‌خواست «يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» کند و زمین و زمان را بعد از آن سیاهی جاهلیت، زنده کند. ☘@revayate_zan