#نگاه_نو قرمزها و آبی‌های زنانه نیلوفر حاج قاضی هفته های گذشته حضور زنان در استادیوم برای تماشای بازی های لیگ برتر واکنش های مختلفی را به همراه داشت. برخی با ذوق زدگی این موضوع را رویدادی بزرگ برای رسیدن زنان جامعه به آرامش قلمداد کرده آسمان و ریسمان بافتند که این اتفاق، دستاورد تلاش های معصومه ابتکار و بقیه مدیران زن دولت قبل است. عده ای آن را ناشی از فشار و تهدید فوتبال ایران توسط فیفا دانستند و عده ای هم فریاد وامصیبتا برای از بین رفتن مرزهای اخلاقی سر دادند. مطلب زیر به شما می گوید که این اتفاق نه اولویت و مطالبه اکثریت زنان جامعه است و نه دستاوردی است که بتوان به آن بالید. تنها برآیند فشار فیفا و هیاهوی گروه اقلیتی از زنان مطالبه گر سبب وقوعش شد. این هفته در صفحه «نگاه نو» می‌خواهیم بررسی کنیم آیا حضور در ورزشگاه ها و تماشای فوتبال، دغدغه اکثریت زنان کشورمان است؟ در بخشی از این نوشتار می‌خوانیم: اگرچه مشخص است فشار و تهدید فیفا برای تعلیق فوتبال ایران در صورت منع ورود زنان به استادیوم نیروی محرکه مؤثری در این زمینه بوده اما واضح است فشارهای اینچنینی به همین سادگی ختم به خیر نمی شود و ادامه دار خواهد بود تا الگوی حاکم بر فوتبال های جهانی در ایران اسلامی نیز نهادینه شود. شاهد ماجرا هم همین که بعد از مماشانت مقامات در ارتباط با حضور غیرضروری زنان در استادیوم برای تماشای بازی لیگ، فیفا یک قدم جلوتر آمده و دستور استفاده از داوران زن برای سوت زدن در بازی های مردانه را توصیه کرده است و احتمالا در آینده ای نه چندان دور تأکید به استفاده از هم جنسگرایان و پرچم های آنان را توصیه خواهد کرد. این در حالی است که خداداد افشاریان، رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال ایران در این باره به رسانه های داخلی گفته است: «فیفا از ما می خواهد که خانم ها در بخش آقایان هم قضاوت کنند. باید راهکاری پیدا کنیم تا خانم ها در رده های پایین تر فوتبال، مثل نوجوانان و جوانان قضاوت کنند.» او در این زمینه اشاره می کند: «این مسئله مستلزم صدور تأییدیه است. امیدوارم که بتوانیم به این سمت برویم»!! شما می‌توانید متن کامل این یادداشت را در مجله زن روز مطالعه فرمایید. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97