#قسمت_صد_و_دو من آرادم. آراد گودرزی! چی چیه؟! آرده؟! دردلم میخندم! حالا برنج یا گندم؟! لبخندم را بایک سرفه جمع می کنم -آقای گودرزی! خوش بختم! دستش را به طرفم دراز می کند: شماهم ایران منش!بله! به دستش خیره میشوم. باکمی مکث دستش را عقب میکشد. عذرمیخوام!نه عیب نداره چه کتابی هست؟! و با سر به کتابم اشاره می کند.نه! -سهراب سپهری واقعا؟! من خیلی ازشعراش سر در نمیارم! به نظر نمی آید مریض باشد، بااوخداحافظی می کنم و از محوطه بیرون می روم.امدم خانه. یلدا بااسترس لبش را تندتند میجود و پایش را تکان میدهد. خیره به چشمان عسلی اش میخندم -چته! چرا نیومدن؟ دیر کردن! اخم بانمکی می کند و یکبار دیگر خودش رادرآینه دید میزند.هول شوهریا! قرار بود هفت بیان...الان هفت و سه دقیقه اس! محیا! روسریم. بهم میاد؟! صدای آیفون جیغش رابلند می کند! غش غش میخندم و دراتاق راباز می کنم که صدبار پرسیدی ...عااااره عاره! یلدا سریع میگوید: محیا این لباست دیگه واقعا یه جوریه! تو فعلا به مستر سهیل فکر کن!