#قسمت_صد_و_سی_هشت واقعا؟! همین؟ اخم ظریفی میان ابروهای نازک و مدادکشیده اش میدود بله مگه حرف دیگه ای هم باید زده شه؟! نه! فقط پرسیدم... پشتش را می کند و دوباره مشغول کارش میشود. کمی از آب را سر می کشم و لیوان را در ظرف شویـی میگذارم. به پذیرایی برمی گردم و روی مبل می نشینم. یحیـی از دستشویی بیرون می آید و درحالی که استین هایش را پایین میدهد، زیر لب ذکر میگوید! حتم دارم وضو گرفته. بی اختیار لبخند می زنم و منتظر می مانم. جلو می آید و سرجای قبلی اش می شیند. خب! داشتید می گفتید!. -همین... کلا میخوام کمکم کنی... نمی دونم چم شده! توی یه چاه افتادم و سردرگمم. اصن نمی دونم کی هستم! دوست دارید جز کدوم گروه باشید؟! -معلومه! میخوام به زبون بیارید. دوست دارم جز گروهی باشم که منزل به منزل توی ذهنم باهاش حرکت کردم و به کربلا رسیدم! چرا؟ -چون. چون خوبن. ازکجا اینو میفهمید؟! جمله ام را کامل می کند: و چون برای رضای خدا قدم برمیدارن! حتی سفر اخر چون پاکَن... چون اهل بیت رسول خدا ص هستن! چون صادق ان و... و فتح خونیشون بخاطر رضایت خدا بوده! چون به اطاعت از امر و چیزی که بالاسری براشون مقدر کرده پیش رفتن و از تمام هستیشون گذشتن! به عبارت امروزی، قهرمانن. اسطوره های تکرار نشدنی! درسته؟! سرم را تکان میدهم. دخترعمو! دوست دارید اسطوره باشید؟! گنگ به جلد کتاب زل میزنم: یعنی چی؟.. چطوری؟ راحته. ولی اول باید بخواید! گرچه ممکنه اوایلش سخت باشه.