❇️ پادشاهی بر فراز قصرش و هنگام دیده بانی از قلمرو وسیع و غنی حکومتش به وزیرش گفت: چقدر خوب بود اگر دنیا می ماند و جدا نمی شد. ❇️ وزیر آگاهش جواب داد: اگر دنیا از دیگران جدا نشده بود، به تو نمی رسید و در دست همانها می ماند. ❇️ خوبی دنیا در این نیست که با ما بماند؛ خوبی ما در این است که از دنیا برداریم و از آن کام بستانیم 📚 مسولیت و سازندگی ص ۲۹۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری ❇️ استاد صفایی رحمة الله علیه گاه جمله ای کوچک و بسیار مختصر می گفتند که در شنونده تأثیر معجزه آسایی داشت. ❇️ در نشستی خودمانی پذیرایی کننده ظرفی شربت آورد و شیخ به میزبان گفت: آخ که چقدر ما را دل شاد و خوشحال کردی. ❇️ میزبان، که اصالتا عرب بود و به تعارفات ایرانی خیلی آشنا نبود، با لهجه خودش و با شگفتی گفت: شما از یک شربت خوشحال شدی⁉️ ❇️ استاد گفتند: چه کنیم دل های ما کوچک است و با همین خرده ریزه ها مسرور می شود. 📚 مشهور آسمان ص ۵۰ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 خدا مدافع او بود. ✅👈 مرحوم استاد صفایی از نگاه استاد شیخ حسین انصاریان 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 به بهشت هم قانع نشو! 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 طبیب دوّار 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈مراقبت های ویژه 🎤👈 حاج آقا حیدری 💠 استاد صفایی رحمة الله علیه می گفت: روزهای اول انقلاب در محله ما میوه فروشی بود که ده کیلو میوه را از او به ده تومان می خریدم. 💠 یکبار به ذهنم آمد که اگر او نبود چه می شد⁉️ 💠 به دلیل همین حدیث نفس؛ که نشان از امید به او و ترس های غیر الهی داشت، تا چهار سال از او خرید نکردم. 📚 مشهور آسمان، ص ۱۹۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 بو می دهی‼️ 💠 یکی از مدرسین حوزه تعریف کرد: در یکی از سفرهای مشهد، شخصی همراه ما شد که رفتار بسیار خودخواهانه و مغرورانه ای داشت. 💠 استاد صفایی رحمة الله علیه هم بود، اما چیزی نمی گفت. چند بار برخورد لفظی بین ما و او پیش آمد. 💠 به هر حال به جایی رسیدیم و خواستیم استراحت کنیم. یکی از دوستان خربزه بزرگی خرید و آورد. 💠 آن شخص بدون آنکه به کسی توجهی کند، خودش سراغ خربزه رفت و آن را پاره کرد و شروع به خوردن نمود. 💠 مقداری که خورد، سرش را بلند کرد و گفت: مونده، بو میده. 💠 ناگاه حاج شیخ، که تا آن موقع نسبت به او ساکت مانده بود، گفت: باور داری که مانده است و بو می دهد؟ گفت: بله. 💠 استاد گفت:«تو هم مانده ای. بویش را می شنوی؟» 💠 آن فرد چنان به هم ریخت که گوشه ای رفت و مشغول فکر شد. 💠 بعدها خودش گفت: این مؤثرترین حرفی بو که تا آن زمان به من گفته بودند. 💠 پس از آن ماجرا واقعا حرکتی را شروع کرد و راه افتاد. چرا که یافته بود اگر بمانی، می گندی‼️ 📚 مشهور آسمان، ص ۱۱۴ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری 💟 استاد صفایی رحمة الله علیه می گفت: عشق امام زمان علیه السلام، برداشتن بارهای اوست؛ چون عاشق، امر معشوق را عهده دار می شود. 💟 می گفت: اگر به من بگویند امام زمان علیه السلام در دو خیابان آن طرف تر ایستاده است و در همان حال جوانی از من پرسش داشته باشد، من نزد آن حضرت نمی روم. 💟 چرا که آن وقت حضرت مرا توبیخ می کند: چرا سر پست خودت نایستاده ای. 📚 مشهور آسمان، ص ۹۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 حاج آقا حیدری 🔷 استاد صفایی رحمة الله علیه به یکی از بچه ها گفت: چرا ازدواج نمی کنی؟ او گفت: هنوز زود است. 🔷 استاد گفتند: اگر کسی لباس گرم زمستانی یا نفت چراغش را زودتر تهیه کند، بهتر نیست؟ 🔷 به جوان دیگری هم، همین توصیه را کرده بود، اما او گفته بود: آخر کی به ما زن می دهد؟ 🔷 حاج شیخ پاسخ دادند: وقتی تو خودت روی خودت حساب باز نمی کنی، چه طور دیگران روی تو حساب باز کنند. 📚 مشهور آسمان، ص ۴۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 حیوان نمی تواند از محسوسات و مُدرَکات و دانستنی های خود نتیجه گیری کند، نمی تواند تعمیم و تجرید کند و از معلومات به مجهولاتش دست بیابد، اما انسان می تواند این کار را انجام دهد. 💠 حیوان با یک عدّه احساسات و ادراکات مشخص به دنیا می آید و از دنیا می رود، بدون آنکه بیش از آنچه می داند به دست بیاورد، اما انسان با آن احساسات محدود و ادراکات ناچیز تا جایی رسیده که به آسمان پا می گذارد و از عمق دریاها خبر می آورد و از این اخبار و از این دانستنی ها، برداشت ها و تعمیم ها و تجریدهایی می کند بسیار شگفت! 💠 این حرکتِ ذهنی انسانی از معلومات به سوی مجهولات، تفکر نامیده می شود و آن قسمت از ذهن که این فعالیت را به عهده دارد فکر و نظر خوانده می‌شود. 📚 روحانیت و حوزه، ۲۱۸ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷 تفكر سنگ اول رشد انسان و زير بناى تربيت او و سرنخ اين كلاف سر درگم است. ادامه‏ى تفكر، شناخت است و ادامه‏ى شناخت، محبت است و ادامه‏ى محبت، حركت و عمل و آزادى و رشد و تكامل و آدم شدن و انسان شدن. 🔷 البته تفكر به تنهايى كافى نيست. ذهن ما مانند معده احتياج به مواد خامى دارد كه آن را هضم كند، شيره‏اش را بمكد و آن را تبديل به انرژى، تبديل به عمل كند. فكر ما نيز نيازمند مواد خامى است كه آن‏ها را هضم كند و به معرفت و عشق و عقيده و به عمل تبديل بنمايد. 🔷 براى رشد انسان، فقط تفكر نتيجه بخش نيست. تفكر احتياج به تدبرها و مطالعات و مواد خام دارد و اين هر دو باز احتياج به اصل ديگرى دارند؛ اصل تعقل و سنجش. 🔷 شناخت نهايى به مقايسه و سنجش و به نظارت عالى عقل نيازمند است. چون عقل دو نظارت دارد: يكى بر راه‏هايى كه فكر ارائه مى‏دهد و ديگر بر هدف‏هايى كه فكر براى نشان دادن راهش مى‏كوشد و تلاش مى‏كند. با سنجش راه‏ها و سنجش هدف‏هاست كه انتخاب امكان پذير مى‏شود. 🔷 شناخت و انتخاب و عمل نتيجه‏ى تدبر و تفكر و تعقل است و اين هر سه نياز به كسى دارند كه آن‏ها را رهبرى كند و كنترل نمايد، كه گفته‏اند: «هَلَكَ مَنْ لَيْسَ لَهُ حَكيمٌ يُرْشِدُهُ»؛ آن كس كه با حكيم راهنمايى همدم نيست به هلاكت رسيده است. مربى حكيم و رهبر دانا مى‏تواند ما را از نزديك‏ترين راه‏ها به مقصد برساند. 🔷 و مربى سه كار را عهده‏دار است: الف: تزكيه و آزادى‏: قطب‏نماى فكر ما مى‏تواند جهت حركت ما را نشان بدهد به شرط اينكه گرفتار آهن رباهاى عادت و تعصب و تقليد نشده باشد؛ و گرنه اين قطب‏نماى منحرف به جاى اينكه ما را به مقصد برساند، در دريا غرق مى‏كند. راستى آن كس كه تفكر ندارد به نجات نزديك‏تر است تا كسى كه تفكراتش را به انحراف كشيده‏اند. ب:تعليم و آموزش‏: خيلى‏ها تفكراتى را شروع كرده‏اند و به نتيجه نرسيده‏اند و مأيوس شده‏اند و يا به نتيجه‏هاى غلط دست يافته‏اند و منحرف شده‏اند. پس بايد مربى به ما روش تدبر و مطالعه و طرز تفكر را بياموزد. ج:تذكر و يادآورى‏: انسان گرفتار غفلت‏ها و گرفتار وسوسه‏هايى است كه شيطان به آن كمر همت بسته و اين است كه مربى بايد يادآورى‏ها و تذكرهايى داشته باشد. «وَذَكِّرْ فَانَّ الذِّكْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤمِنينَ». 📚 مسئولیت و سازندگی، ۶۸ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔶 تدبّر مواد خام را در درون ما تلنبار مى‏كند. تفكر اين مواد را مرتب و هضم مى‏كند و شيره‏هايش را مى‏مكد و فضولاتش را از حافظه بيرون مى‏ريزد و سرزمين ذهن را براى مواد تازه‏ى ديگر آماده مى‏كند. 🔶 اگر اين دستگاه هاضمه به كار نيفتد، آن مواد خام، جز سنگينى روحى و امتلاى ذهنى، نتيجه‏اى ندارد، كه بايد هر چه زودتر دست به كار استفراغى شد و در جست‏وجوى مسهلى و هيچگاه اين مواد انباشته شده در ذهن بهره‏اى نخواهد داد، بلكه زيان هم خواهد رساند. 🔶 غذايى كه در معده تلنبار مى‏شود، نه تنها براى اندام ما فايده‏اى ندارد و نيرويى نمى‏آورد، بلكه ايجاد تعفن و مسموميت هم خواهد نمود، كه بايد هر چه زودتر بيرونش ريخت. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص ۱۱۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie