💠 اين طبيعى است كه كسانى كه به خاطر ظلم عثمان، دور حضرت على علیه السلام جمع شدند، همان‏ها به خاطر عدل على علیه السلام از دور او پراكنده شدند و قاسطين و مارقين و ناكثين را تشكيل دادند. 💠 چون آنها به خاطر خدا از عثمان نبريدند تا به خاطر خدا با على علیه السلام جمع شوند. 💠 آنها دنياى خود را مى‏خواستند و هر كس كه دنيايشان را مى‏داد، مطيع او مى‏شدند. 📚 حرکت، ص ۲۷۹ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 واکنش عجیب در مقابل عمامه‌پرانی! ✅👈 سرنوشت جالب دو جوان عمامه‌‌ پران! 🎤👈 حاج آقا راجی 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری ❇️ استاد صفایی رحمة الله علیه گاه جمله ای کوچک و بسیار مختصر می گفتند که در شنونده تأثیر معجزه آسایی داشت. ❇️ در نشستی خودمانی، پذیرایی کننده ظرفی شربت آورد و شیخ به میزبان گفت: آخ که چقدر ما را دل شاد و خوشحال کردی. ❇️ میزبان، که اصالتا عرب بود و به تعارفات ایرانی خیلی آشنا نبود، با لهجه خودش و با شگفتی گفت: شما از یک شربت خوشحال شدی⁉️ ❇️ استاد گفتند: چه کنیم دل های ما کوچک است و با همین خرده ریزه‌ها مسرور می‌شود. 📚 مشهور آسمان، ص ۵۰ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 شناسنامه حقیقی 🔷 من پیش خودم می گویم: بهترینِ خوبان عالم هستم؛ ولی در واقع من همانی هستم که بر من اثر می گذارد. این یک معیار است؛ ما درست مساوی با چیزی هستیم که خوشحالمان می کند رنجمان می دهد. 🔷 این شناسنامه مان است. خودمان را بشناسیم. آدم زود می فهمد اندازه اش چقدر است و چه کسی است. اگر این فرش را به ما بدهند و خوشحال شویم، ما به اندازه آن فرش هستیم. اگر صندلی اول را به من دادند و خوشحال شدیم، ما به اندازه یک صندلی هستیم. 🔷 ما همان چیزی هستیم که بر ما اثر می گذارد. به سادگی می توانیم بفهمیم یک دانه کاغذیم، یک دانه عکسیم، یک دانه بارک الله هستیم! 🔷 الان خیلی مدعی هستیم و خودمان را از ملائکه، از کروبیان، جلوتر می دانیم؛ ولی یک لحظه می بینم عجب، ته صف هستیم! 🔷 سنگی، توپی، گُلی بیشتر نیستیم. گل بزنیم خوشحال می شویم؛ گل بخوریم گریه می کنیم. 🔷 این همه وجود ماست. یک تکه آهنیم؛ چرا که درِ ماشینمان سوراخ می شود، می خواهیم خودمان را بکشیم. 📚 جمع ها و حاصل جمع ها، ص ۱۹ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 مسئولیت بزرگ. 💠 سخنان زیبا از استاد علی صفایی رحمة الله علیه. 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔶 اگر بناست رفیقی بگیری از کسانی بگیر که رو به پیشرفت هستند. 🔶 حتی اگر عیبشان زیاد است،نه از آنها که مانده اند،حتی اگر عیبشان یکی است. 🔶 که این یکی می زاید و آن عیب های زیاد می میرد و صالح می شوند. 📚 یاد نامه ص ۳۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 ملاک انتخاب 💟 ببين كه هنگامى كه با فلان شخص يا بهمان نفر مى ‏نشينى او چه چيزى را در تو بزرگ مى‏ كند⁉️ 💟 خودش را و يا خودت را و يا دنيا را يا خدا را. 💟 تو با اين ملاك دوست بگير و رفيق انتخاب كن و يا مرشد و پير و مرجع بگير. 📚 استاد و درس، ص ۴۳ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

❇️ دشمن، كسى است كه مرا براى خودش مى‏ خواهد و از من برداشت مى‏ كند. و دوست، آن كه مرا براى خودم مى‏ خواهد و بر من مى ‏افزايد. ❇️ و همين است كه نفس و خلق و شيطان، دشمن ما معرفى مى ‏شوند. كه: «أعْدى‏ عَدُوِّك نَفْسُكَ الَّتى‏ بَيْنَ جَنْبَيْك»، «إنَّ مِنْ أزْواجِكُمْ وَ أوْلادِكُمْ عَدُوّاً لَكُمْ»، «إنَّ الشَّيْطانَ لَكُما عَدُوٌّ مُبينٌ» ❇️ چون اين‏ها در برابر آنچه از ما مى‏ گيرند، چيزى نمى ‏دهند و بر سرمايه‏ هاى ما سودى نمى‏ افزايند و بهره‏ اى نمى ‏آورند. ❇️ و اگر دلى مى‏ سوزانند و پستانى كباب مى‏ كنند و راهى نشان مى‏ دهند مسأله ‏اى نيست. ❇️ كه آن خرسِ بيدار هم، براى زنبورهاى عسل دل مى ‏سوزاند، تا از فلان گل استفاده كنند و در فلان صحرا پرواز كنند؛ چون هر چه عسل مرغوب‏تر مى ‏شد، خرس نيرومندتر مى‏ گرديد. و هر چه عسل فراهم مى ‏آمد به روده‏ ى خرس راه مى ‏يافت! 📗 مسئولیت و سازندگی، ص ۹۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔶 استاد والد مى ‏فرمود: در بازارچه‏ ى نجّارهاى قم، دو نفر همسايه ‏ى هفتاد ساله بودند كه با خوبى زندگى مى‏ كردند. 🔶 تا آنجا كه به سفر حجّ، آن‏ هم با مدت‏هاى طولانى موفق شدند. 🔶 همان‏ها كه سال‏ها بدون مشكل با هم بودند، بر سر اين كه چه كسى اول قليان بكشد، درگير شدند. 🔶 تا آنجا كه مصالحه بر اين شد كه هر دو با هم، از دو طرف با دو نى استفاده كنند. 🔶 بى جهت نيست كه مى ‏فرمايند: دوستان را در سفر و حضر و در عشق و غضب امتحان كنيد. 🔶 چون در اين فضاهاست كه برخوردها شكل مى‏ گيرد و افراط و تفريط ها و تجاوزها از حدود سر برمى ‏دارد. 🔶 مى‏ بينيم آنها كه در تنگى زندان با دوستى سر كردند، در وسعت نعمت چگونه به مسابقه و بكش بكش رسيدند. 📚 وارثان عاشورا، ص ۲٠۹ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 يكى از اساتيد ما نقل مى‏كرد: دو رفيق بودند كه مدت‏ها با هم بودند. شريك و هم مغازه بودند. همديگر را امتحان كرده بودند. 💠 روزى از روزها با هم به سفر حجّ رفتند. سفر حدود سه يا چهار ماه طول كشيد. در سفر، بر سر اينكه اول چه كسى قليان بكشد، دعواشان شد. 💠 يكى به ديگرى مى‏گفت: تو تنباكوها را مى‏كشى و دود قليان را مى‏گيرى. خلاصه دعواى مفصلى داشتند. از طرفى هم نمى‏توانستند از همديگر جدا شوند. لذا كار به مصالحه كشيد. دو طرف قليان را سوراخ كردند و با هم كشيدند. 💠 وجودهايى كه در حَضَر، اين قدر فانى و فداكار هستند، در سفر نسبت به هم، سخت‏گير و خشن مى‏شوند. همين كه به راحتى و فراغتى مى‏رسند، شُل مى‏شوند. همين كه غضب مى‏آيد، آنچه در وجود آنهاست، ديوارهايى كه بسته است باز مى‏شود، نيروهايى كه كنترل شده، سركش مى‏شود. 💠 تو با اين توجه، براى خود رفيق بگير. رفيقت را به غضب وادار كن، ببين‏ چطور با تو كنار خواهد آمد! 💠 در حالت‏هاى طبيعى، در راه‏هاى هموار، هر راننده‏اى خوب رانندگى مى‏كند. در پيچ و خم و درگيرى‏هاست كه تعادل از دست مى‏رود و درست لحظه‏اى كه به آن احتياج داريم، آن را از دست مى‏دهيم. 💠 لحظه‏اى كه به تسامح و گذشت احتياج داريم، از دوست خشونت و سخت‏گيرى مى‏بينيم. لحظه‏اى كه دست خود را دراز مى‏كنيم تا ميوه‏اى بچينيم يا دست را مى‏بُرند و يا درخت را مى‏سوزانند. 💠 بايد مهره‏هايى را انتخاب كنيم كه در حادثه‏ها متزلزل نشوند. اين چنين افرادى التهاب ندارند و سقف‏هاى سنگين بر دوش آنها تَرَك بر نخواهد داشت. 📚 حرکت، ص ۲۴۴ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔶 «مَن أَحَبَّكَ نَهَاَك وَ َمن أَبغَضَكَ أَغرَاكَ»؛ امام حسین علیه السلام فرمود: كسى كه تو را دوست دارد تو را باز مى‏دارد و كسى كه تو را دشمن است، تو را وا مى‏دارد. 🔶 آدمى در برابر امر و نهى و بكن و نكن، به حساسيت گرفتار مى‏شود. بخصوص در سنين نوجوانى و دوره‏هاى بلوغ، اين دخالت‏ها چه بسا حمل بر فضولى و بيكارى و لج درآورى بشود. 🔶 در حالی كه اين دخالت‏ها مى‏تواند از محبّت و عشق سر چشمه بگيرد. چون تو به آنچه علاقه دارى، توجه مى‏كنى و خطرها و مانعش را حتى باحتمال در نظر مى‏آورى و همين توجه‏هاى مهربان مى‏تواند امر و نهى و بكن نكن بياورد. 🔶 پس بايد توجه داشت كه محبت هم مى‏تواند جلوگير باشد و دشمنى هم مى‏تواند آزادى بدهد و حتى به شتاب وا دارد. 📚 چهل حدیث، ص ۱۸۴ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷 با شروع دوستى بايد به پرورش آن پرداخت. هنگامى كه دانه را در زمين كاشتى، بايد به آن بپردازى و از آن پاسدارى كنى. 🔷 آنها كه دانه را مى‏ريزند و مى‏روند و بهره‏اى نمى‏خواهند، يا ديوانه‏هايى هستند كه سنجشى ندارند و يا غافل‏هايى هستند كه توجهى نكرده‏اند و يا سفيه‏هايى كه قيّم مى‏خواهند؛ وگرنه كشاورز آگاه كه عاقل است و نيازهايش را مى‏شناسد و زمستان خسيس را در پيش دارد، دانه‏ها را به زمين نمى‏دهد، كه از زمين گرسنه‏تر را سراغ كرده است. 🔷 كسانى كه راه‏هاى درازى در پيش دارند و به همراه‏هاى زيادى نياز دارند، اينها با شروع دوستى، به پرورش آن روى آورند. اينها مى‏خواهند با هر وسيله، طرف را لاى گيره بگذارند و آن را صيقل بدهند. 🔷 اينها با اين هدف طرح دوستى مى‏ريزند و با اين هدف به پرورش آن همت مى‏گمارند. 🔷 اينها براى محكم شدن گيره‏هاى دوستى، راه‏هاى زيادى را تجربه مى‏كنند و از بهترين راه‏ها براى جذب و براى ايجاد صميميت وارد مى‏شوند و در انتظار نتيجه هستند. 🔷 هرگاه نتيجه‏اى نديدند دوستى را قطع مى‏كنند و راه را مى‏بندند. اينها بى‏حساب دوست نمى‏شوند و بى‏حساب به دوستى ادامه نمى‏دهند. 🔷 اگر مطلوب را بدست آوردند، با هم به سوى هدف سفر مى‏كنند و در اين سفر، همسفرهاى راه حق خواهند بود، وگرنه از هم مى‏برند؛ كه مؤمن اگر يارى نديد، بارها را به دوش نمى‏كشد و در پشت سنگ‏ها نمى‏ماند. 🔷 او سدها را مى‏شكند و سنگ‏ها را به زمين مى‏سپارد. مؤمن، بارهايش توشه‏هاى راه درازش هستند. دوستى و دشمنى، رفت و آمد، مهمانى و ميزبانى او، همه و همه با اين ديد همراه است. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص ۳۳۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie