✴️💟 محاسبه و حسابرسى داشته باشيم، كه آيا از خاك و چوب كمتريم؟! ✴️💟 يك دانه گندم را وقتى به دل خاك مى ‏دهند، هفتاد برابر برمى‏ گرداند. پس حاصل من كو؟ شكوفه ‏هاى من كو؟ ✴️💟 جز كينه‏ هاى متراكم، جز نفرت‏ها، جز حسادت‏ها و جز توقع‏ها چيزى در دل من سبز نشده است. 📚📚 اخبات، ص 95 🆔 @cheshmeyejarie

✴️💟 هنگامى كه يك عمر براى دلم دويدم چه بازدهى دارد؟ ✴️💟 هنگامى كه يك عمر براى هوس‏هاى مردم سوختم آنها به من چه مى‏ دهند؟ جز چهار تا بارك اللّه و يك دقيقه كف زدن و چهار دقيقه سكوت. ✴️💟 اگر اين خلق، از فرزندم گرفته تا زنم، تا پدرم، تا مادرم و ديگران به من چيزى دادند و برايم لذتى آوردند بايد بسنجم كه چه چيز از من گرفته‏ اند. آيا اينها بيش از آنچه داده ‏اند، از من نگرفته ‏اند؟ ✴️💟 مغز من و دل من و عمر من به سوى آنها رفته، سرم شده مستراحشان و دلم شده انبار موجودها و بتخانه‏ شان و عمرم شده چراگاه و جولانگاه‏شان، كه چى؟ ✴️💟 خودم هم نمى ‏دانم، فقط اسير عادت‏ها و هوس‏ها شده ‏ام و از فكرم و سنجشم و اراده‏ ام كارى نكشيده ‏ام. 📚📚 رشد، ص 36 🆔 @cheshmeyejarie

✴️💟 در اين نكته تأمل كن، ببين در برابر آنچه به ‏دست مى ‏آورى، چه از دست مى ‏دهى در اين محاسبه، خودت را در نظر بگير. ✴️💟 تمام باخت ما از اين جاست كه خودمان را به حساب نمى‏ آوريم! فقط حساب مى‏ كنيم چه به ‏دست آورده ‏ايم و نمى ‏بينيم چه از دست داده ‏ايم. 📚📚 نامه های بلوغ، ص 23 🆔 @cheshmeyejarie

✴️✅ یک آقایی تعریف کرد که یک بار شهید محسن حق بین نزد استاد صفایی آمده و گفته بود: چگونه است که وقتی نزد دیگران هستیم، از ما تعریف می کنند و به به و چه چه می گویند! ✴️✅ اما وقتی که نزد شما می آییم، خود را بدهکار هم می بینیم و کوله باری از گناه بر دوش خود احساس می کنیم؟ ✴️✅ استاد فرمود: گاهی می خواهی ماشین را بفروشی در اینجا پیوسته تعریف می کنی که تازه رنگ زده ام. فلان قطعه اش را عوض,کرده ام و ... ولی وقتی می خواهی سفر کنی، از عیب احتمالی هم نمی گذری. ✴️✅ در تعبیر دیگر می گفت: گاهی می خواهی پیش دکتر بروی، آن وقت مرض های احتمالی را هم می گویی؛ چرا که قصد تو درمان است ✴️✅ ما نمی خواهیم خودنمایی و خودفروشی کنیم، تعریف و تمجید با مقصد تربیت و خودسازی، هماهنگ نیست. 📚 مشهور آسمان ص ۴۷ 🆔 @cheshmeyejarie

✴️💟 من از خانه‏ ى وسيع وجودم با قسمت‏هاى گوناگون و اطاق‏هاى متعدد، فقط به مستراحش چسبيده ‏ام و به آن مشغول شده ‏ام، در حالى كه بايد تمام اين اطاق‏ها منظم مى‏ شد. ✴️💟 همان طور كه دست و پا و موى و اندامم را منظم مى‏ كنم و پرورش مى‏ دهم، بايد دل و مغز و فكر و عقل و اراده‏ ام و روحم را پرورش مى ‏دادم و در جاى خود مى ‏نهادم و در جاى خود به جريان مى ‏انداختم. 📚📚 رشد، ص 37 🆔 @cheshmeyejarie

✴️✅ اين براى ما طبيعى است كه اگر فرشمان بدون هيچ ‏گونه كوتاهى سوخت، يا ماشينمان آتش گرفت و يا موهاى سرمان ريخت و كچل شديم، صدمه مى ‏خوريم ✴️✅ ولى مسأله از همين ‏جا آغاز مى ‏شود كه بايد اين طبيعت‏ها و اين طبيعى‏ ها محاكمه شوند. ✴️✅ چرا من به خاطر چيزهايى كه از لحاظ وجودى پايين‏ تر از من هستند، صدمه مى‏ خورم؟ ✴️✅ آنچه كه بر روى من اثر مى‏ گذارد، همان نشان دهنده ‏ى جريان وجود من است ✴️✅ حضرت على علیه السلام مى‏ فرماید: «قيمَةُ كُلِّ امْرِى‏ءٍ ما يُحْسِنُهُ»، ارزش هر كسى برابر همان چيزى است كه آن را خوب مى‏ شمارد. و رويش حساب مى‏ كند. ✴️✅ آنچه بر روى من اثر مى‏ گذارد، مرا به خودم نشان مى ‏دهد. من اگر خودم را فرش و ماشين و مو مى‏ دانم، حق دارم كه ناراحت شوم، وگرنه‏ اين طبيعى نيست و بايد محاكمه بشوم. 📚📚 تطهیر با جاری قرآن، ج 1، ص 151 🆔 @cheshmeyejarie

✴️✅ توصیف مهر حق استاد صفایی از زبان استاد عالی 🆔 @cheshmeyejarie

✴️✅ بچه‏ ها كه خودشان را عروسك و توپ مى ‏دانند، با از دست رفتن اينها مى ‏سوزند، ولى همين كه بزرگ‏تر شدند و درجه‏ ى وجودى خودشان را احساس كردند، ديگر از اين چيزها ناراحت نمى ‏شوند و همان طبيعى ‏ها برايشان غير طبيعى مى ‏شود. ✴️✅ انسان كه خودش را از جماد و نبات و حيوان جلوتر مى‏ يابد، چطور مى ‏تواند به خاطر اينها، كه دنيا چيزى جز همين‏ ها نيست، ناراحت بشود و يا شاد بشود؟ ✴️✅ بى‏ حساب نيست كه حد زهد و آزادى را اين آيه مى‏ شمارد: «لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ». انسان نمى‏ تواند با دست يافتن به تمامى نعمت‏ها، شاد بشود و يا با رفتن آنها برنجد. ✴️✅ اين حالت طبيعى براى انسانى كه در «وجود» و «قدر» خودش را بيشتر از اينها مى‏ شناسد، ديگر طبيعى نيست. 📚📚 تطهیر با جاری قرآن، ج 1، ص 152 🆔 @cheshmeyejarie

✴️❇️ مى‏ گويند دنيا بد است، آن را رها كن. دنيا رنج است، از آن بگذر. دنيا مردار است، از آن فرار كن. ✴️❇️ در حالى كه دنيا بد نيست، كه كم است، بايد آن را زياد كرد. بايد با آن تجارت كرد. گندمى است كه بايد به خاكش سپرد و آبياريش كرد و خرمنش را برداشت. ✴️❇️ بعضى، گندم را نگه مى ‏دارند و فقط به آن عشق مى‏ ورزند و به آن افتخار مى ‏كنند. بعضى گندم را رها مى‏ كنند و از آن مى ‏گذرند. اما آنها كه وسعت خسيس زمستان را ديده ‏اند، يك گندم را بارور مى ‏كنند، آن را به خاك مى ‏دهند تا از خاك برخيزند و زمستان را گرسنه نمانند. چند كيلو گندم كم است، خوراك چند روز بيش‏تر نيست. پس بايد زيادش كرد. بايد به كارش گرفت. 📚📚 روش نقد، ج 3، ص 70 🆔 @cheshmeyejarie

♦️♦️ خاصیت بلاء ✴️❇️ هنگامی که می خواهی نقطه‌های ضعف خودت را بشناسی و بر روی آنها کار کنی ✴️❇️ هنگامی که می‌خواهی در کشاکش مبارزه و جهاد، از وابستگی‌ها و علاقه‌ها آزاد شوی، در این دو مرحله تو قدر بلا را می‌شناسی. ✴️❇️ بلاء، فتنه و امتحان، اين دو خاصيت را دارد: هم نقطه‌‏هاى ضعف تو را نشان می‌‏دهد و هم از وابستگی ‏ها و دلبستگی‏ ها آزادت می كند. ✴️❇️ تويى كه فهميده‏‌اى از تمامى هستى بزرگترى، مادامى كه از دوست، از خويشان، از خودت و از ثروت و رياست و از دنيا ضربه نبينى، اين فهم در دلت گل نمی‏‌دهد و شكوفه نمی‌‏آورد و علم اليقين تو به عين اليقين نمی‌رسد و پيش نمی‌‏رود، حتى رياضت‏‌هايى كه خود می‏‌سازيم و ورزش‌‏هايى كه خودمان شروع می‌كنيم، اين دو خاصيت را ندارند. ✴️❇️ تو نمی‌توانی ‌برای خودت جراح خوبی باشی. نمی‌توانی دمل‌های چرکین را کاملاً فشار بدهی. بیشتر بازی می‌کنی. این اوست که می‌داند بر کجا فشار بیاورد و در کدام بزنگاه تو را گرفتار کند. این است که باید بلا را از بالا بفرستند و این است که با تاکید می گوید:«وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ ...» 📚 صراط، صفحه ۱۲۳ 🆔 @cheshmeyejarie

✴️💟 تمامى هستى به تو منتهى مى‏‌شود و تو بايد به خداى هستى منتهى شوى.«انَّ الى‏ رَبَّكَ الْمُنْتَهى‏» كه اين آيه درخور تأمل بسيار است. ✴️💟 در اين نكته تأمل كن، ببين در برابر آنچه به دست می‌آورى، چه از دست می‌دهى. ✴️💟 در اين محاسبه، خودت را در نظر بگير. تمام باخت ما از اين‏جاست كه خودمان را به حساب نمى‏‌آوريم! فقط حساب مى‏‌كنيم چه به‏‌دست آورده‏‌ايم و نمى‌‏بينيم چه از دست داده‌‏ايم. 📚 نامه های بلوغ ص۲۳ 🆔 @cheshmeyejarie