💠 به يكى از دوستان مى‏گفتم: وقتى ما براى بچه خود كار مى‏كنيم، براى زن خود كار مى‏كنيم، براى در و ديوار خانه خود كار مى‏كنيم و يا براى چاه توالتمان كار مى‏كنيم، مگر اينها در عوض، به ما بهشت مى‏دهند؟! 💠 اين ندارها و فقيرها كه از صبح تا شب براى آنها دويده‏ايم، چه به ما مى‏دهند كه وقتى صحبت خدا مى‏شود، مى‏گوييم شهودش كجاست، عشقش كجاست، شهرتش كجاست، اوليائش كجاست، بهشتش كجاست، جهنمش كجاست؟! 💠 اين چه طلبكارى است كه وقتى براى غير حق قدمى برمى‏داريم، هستىِ خود را مى‏دهيم و منتظر هيچ پاداشى هم نيستيم، ولى وقتى براى خدا قدمى برمى‏داريم، يقين مى‏خواهيم، بهشت مى‏خواهيم؟! 💠 اسرافيل و عزراييل و ميكاييل و جبراييل بايد بيايند چهار ستون هستى و زندگى ما را بگيرند! 💠 با چه كسى مى‏خواهيم محاسبه كنيم؟ عزيز مقتدرى كه ما قدر او را نشناخته‏ايم‏. «ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ». 📚 اخبات، ص ۹٠ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 عطاياى شاهانه‏ 🔷 يك روز از روزهايى كه تازه تغذيه‏ى رايگان را در مدارس عَلَم كرده بودند، به منزل دوستى گذر كردم، ديدم در اتاقش، سيب‏ها و ميوه‏هاى خوش رنگ و آبى جمع كرده. 🔷 گفتم: فلانى مثل اينكه وضعت خوب شده و خبر نمى‏كنى. خنديد: بله. اينها عطاياى شاهانه است. 🔷 گفتم: جمع‏شان كردى. گفت: سهم چند روز بچه‏هاست كه اين همه شده مى‏خواهم خودشان استفاده نكنند و از اينها نچشند. اينها را به فقيرهايى مى‏بخشند كه بى‏خبر هستند و از عطاى شاهانه نمى‏دانند. 🔷 گفتم: بچه‏ها با گرفتن اينها آبستن مى‏شوند و تو با گرفتن اينها، آنها را به بلوغ نمى‏رسانى كه تازه چشم‏شان به اينهاست. 🔷 گفت: پس همين‏طور نوش جان كنند و جاويد شاه بگويند. گفتم: نه. تو بايد طلبكارشان كنى. همان روز اول كه ميوه‏ها را آوردند، بايد اين كار را مى‏كردى و دم در مى‏آمدى و مى‏گفتى: بچه‏ها! پس جعبه‏هايش را چه كرديد؟ بقيه‏اش كجاست؟ 🔷 بچه‏هايى كه رنگ‏هاى سيب‏ها و حجم پرتقال‏ها را لمس كرده‏اند وقتى اين طلبكارى را مى‏بينند كه بايد چند جعبه سيب آورده باشند و پول نفتشان آن قدر هست كه هر روز چند جعبه به اينها برسد. بچه‏هايى كه اين حركت‏ها و حالت‏ها را در تو مى‏بينند و اين توبيخ را مى‏شنوند، فردا از مدير مدرسه سراغ بقيه‏اش را مى‏گيرند و تازه مى‏فهمند كه دزدها با اين بازى مى‏خواهند چه كار كنند. 🔷 تو مى‏توانى از فريب و بازى دشمن استفاده كنى و با همّتى كه به بچه‏ها مى‏دهى و با اين طلبكارى كه در آنها مى‏ريزى، بغض و نفرت و حتى تصميم مبارزه را در آنها سبز كنى. 🔷 راستى اگر درست موضع بگيريم، بازى‏هاى دشمن و نقشه‏هاى او قتلگاه خود اوست. 📚 آیه های سبز، ۲۱۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷 راستى، «چرا معلم شده ‏اى؟» انگيزه و نيت تو براى انتخاب اين كار چه بوده است؟ 🔷 آيا معلمى را به عنوان يك «شغل» همانند ساير شغل‏ها، براى كسب درآمد گزيده‏ اى؟ 🔷 آيا در طلبِ يك كار به اصطلاح بى ‏دردسر و با چند ماه تعطيلى با مزد و مواجب، بوده‏اى؟ 🔷 اگر چنين است، در خويش، تجديد نظر كن و مسئوليت خدايى و انسانى‏ات را به خاطر آور، كه تو همانند يك كارمند اداره نيستى. 🔷 تو با «انسان‏هايى» سر و كار دارى كه بسيارى از مسائل «زندگى» شان را از تو مى ‏آموزند، اعمال و حركات تو را الگو قرار مى ‏دهند. 🔷 بخش عظيمى از شخصيت‏شان را «حرف‏ها» و «رفتار» تو مى ‏سازد. اگر فاسد باشى، نسل‏هايى را فاسد كرده‏اى و اگر صالح باشى، نسل‏ها را اصلاح كرده‏اى. 📚 تربیت کودک، ص۱۰ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 خصوصیات معلم خوب ۱ ـ تواضع علمى و اخلاقى: هر چه ميزان علم و ايمان يك فرد بيشتر باشد، ميزان فروتنى او بيشتر بايد باشد. كبر، صفت شيطان است و اولين‏ معصيتى كه در هستى صورت گرفت ... و معلمى كه مى‏ خواهد انسان‏ها را آموزش دهد خود نبايد تكبر داشته باشد. ۲ ـ شهامت: از اينكه از امرى انتقاد كند نمى ‏ترسد و از اينكه از او انتقاد كنند هم نمى ‏ترسد. ۳ ـ معلم مؤمن، متزلزل، بى‏ حال و كسل نيست. ۴ ـ معلم مؤمن، داراى صبر و حوصله است، از كار و تلاش زود خسته نمى‏ شود. از زير بار انجام وظايف، شانه خالى نمى‏ كند. ۵ ـ معلم مؤمن، اعمال غرض نمى‏ كند، حبّ و بغض شخصى او را از ميسر حق منحرف نمى‏ سازد. برخورد او با شاگرد از نوع عقده خالى كردن و انتقام گرفتن نيست. صرفاً به بيدار كردن دانش ‏آموز مى‏ انديشد، آن هم با توجه به توانايى و ظرفيت جسمى و روحى وى. ۶ ـ در جنبه علمى و معلومات عمومى مورد نياز دانش‏ آموزان، در چارچوب زمان خود محدود نيست، بلكه مى‏ كوشد از گذشته نيز با خبر باشد و از حقايق تاريخى سر در آورد. از سوى ديگر او مى‏ كوشد تا از آخرين اطلاعات در زمينه و مسأله مورد نظر با خبر باشد، بدين سان، او هرگز از مطالعه و خواندن، فارغ نيست. ۷ ـ مسائل را سرسرى نمى ‏بيند، به عبارت ديگر از كنارش نمى‏ گذرد، بلكه مى‏ كوشد آن را عميق ببيند. ۸ ـ آزاد فكر و آزاد انديش است. از قيود پيش ساخته، پيش داورى‏ ها، اوهام و خرافات بركنار است. ۹ ـ شخصيت زده و شخصيت پرست نيست، در برابر كسى خود باختگى ندارد. عنوان‏هاى پرطمطراق او را از خود بى ‏خود نمى‏ كند، گول عناوين ظاهرى را نمى‏ خورد، زيرا شخصيت‏ها هر قدر بزرگ باشند، احتمال اشتباه درباره ‏شان از بين نمى ‏رود و در آن صورت اشتباه او هم به اندازه او بزرگ خواهد بود. ۱۰ ـ ملاك تحقيق، حقيقت است نه شخصيت. حق را به شخص نبايد سنجيد، بلكه شخص را به حق بايد سنجيد. ۱۱ ـ به خاطر خودخواهى ‏ها و نظارت شخصى، حق را پايمال نمى‏ كند. 📚 تربیت کودک، ص ۲۱ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 هر قفلى كليدى مى‏خواهد 🔶 اگر درست موضع بگيريم، بازى‏هاى دشمن و نقشه‏هاى او قتلگاه خود اوست. ما با اين اقدام به نصر مى‏رسيم و به يارى مى‏رسيم، حتى از تكذيب دشمن و فريب‏هاى او بهره مى‏گيريم. 🔶 آن روزها كه اعتصاب‏ها و تظاهرات داشت شكل مى‏گرفت، يكى از بچه‏هاى جيرفت كه از سربازى برگشته بود، ناله مى‏كرد كه در اطراف ما نمى‏شود كارى كرد، حتى يكى از روحانيون آنجا كه خواسته بود، حرفى بزند با تبر گردنش را شكسته بودند و به خاكش كشيده بودند، كه تو مى‏خواهى زمين‏هاى ما را بگيرى و به ارباب‏ها بدهى؟ شماها مى‏خواهيد ما را بيچاره كنيد. مى‏گفت و مى‏سوخت كه چه كار كنيم⁉️ 🔶 گفتم: هر كارى راهى دارد و هر قفلى كليدى مى‏خواهد. تو تا بخواهى آنجا از شاه ظالم حرفى بزنى، طبيعى است كه گردنت را با تبر مى‏زنند. گفتم: تو وقتى كه با آنها دست مى‏دهى و دست زبرشان را لمس مى‏كنى و احوال‏پرسى راه مى‏اندازى، مى‏توانى از زبرى دست‏هايش بپرسى و بگويى مگر ماشين‏هايى كه فرستاده بودند، به شما نرسيد؟ 🔶 او با تعجب و اشتياق مى‏پرسد كه مگر ماشين فرستاده بودند؟ و تو مى‏توانى آن قدر از وضع ماشين‏ها و كشاورزهايى كه با آنها كار مى‏كنند بگويى و مى‏توانى آن‏قدر برايش دل بسوزانى كه كاملًا آماده شود و بعد هم آماده‏اش كنى كه دنبال ماشين‏ها را بگيرد. 🔶 و حاليش كنى كه اين پاسگاه‏ها و ژاندارم‏ها با كمك فرماندارها و بقيه‏ى رجال دارند اين اموال را يك‏جا سر مى‏كشند و ماشين‏هاى شما را يك لقمه‏ى صبحانه مى‏كنند و شماها همين‏طور نشسته‏ايد. 🔶 اينها به كمك اسلحه اين طور زور مى‏گويند، بايد خلع سلاح‏شان كنيد و ماشين‏ها را از حلقوم‏شان بيرون بياوريد. 🔶 اين طور راحت، همين‏ها كه با تبر، گردن‏ها را مى‏شكستند، با تو همدست مى‏شوند و درگير مى‏شوند و پر توقع تا آنجا كه حتى از آب و علف ارباب هم تعريف نمى‏كنند؛ كه مى‏فهمند آنها علف مى‏دهند تا شير بگيرند تا آنجا كه حتى به امنيت و رفاه و آزادى هم قناعت نمى‏كنند؛ كه بيشتر مى‏خواهند و گول زمين‏هاى تقسيم شده و وام كشاورزى را هم نخواهند خورد؛ كه دنبال سلاح مى‏روند و پاسگاه‏ها را خلع سلاح مى‏كنند. 🔶 گفتم اينها كه دارند به فلان لعن مى‏كنند، خيلى راحت مى‏شود از آريامهر! جدايشان كرد و طلبكارشان كرد و درگيرشان كرد، تو از اين همه كليد چرا استفاده نمى‏كنى؟ 📚 آیه های سبز، ص ۲۳۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 تدريج در سلوك‏ 💠 برادرى بود كه دير وقت و از نيمه شب گذشته، به ديدنم آمده بود. پر از درد بود. پر از رنج بود. پر از طلب بود. 💠 حرف كه مى‏زد مثل مار مى‏پيچيد و با درد مى‏پرسيد كه فلانى! راستى بگو، به من دروغ نگو، به من تلقين نكن، من مى‏خواهم درست بشوم. من چهار سال است كه دارم به خودم ور مى‏روم، ولى هيچ اثرى نديده‏ام و از يارى خدا و از اميد بويى نبرده‏ام. 💠 من هنوز در دلم ضعف و كينه و بخل ... صف كشيده‏اند. من پاك از پا در آمده‏ام. راستى چه كار كنم؟ 💠 مى‏گفت و مى‏گفت... راستى كه ديوانه شده بود. گريه مى‏كرد، ولى گريه‏اش گريه‏ى ذليلى بود. براى من سخت بود كه اشك ذلت را بر چهره‏ى مردى ببينم. 💠 و براى من سخت بود كه بار اين همه حرص و سوز و شتاب را بر دوش او ببينم و اين همه را نمى‏شد كه با نرمى و دلالت، كه او به تلقين متهمش مى‏كرد، برطرف ساخت. و نمى‏شد با سكوت و بى‏اعتنايى كه او تحملش را نداشت، رهايش كرد. در من توفان سختى بود و هجوم تندى كه مهار شده‏اش او را از جاى مى‏كَند. 💠 گفتم: تو مى‏خواهى با چهار سال مطالعه و كتاب خواندن كه اسمش را كار گذاشته‏اى و با آمدن به قم كه اسمش را هجرت گذاشته‏اى، صاحب دلى بشوى كه ابراهيم، در ميان آتش و در كنار اسماعيل طناب پيچيده‏اش، به دست آورده بود و مى‏خواهى به اطمينانى برسى كه او هم نرسيده بود. 💠 آن بزرگ‏مرد راه رفته را پس از شصت سال خوش‏حال ديدند و سؤال كردند كه‏ چگونه به شادى رسيده‏اى؟! گفت: پس از شصت سال مبارزه و رياضت، امروز فهميدم كه خيلى هوا ندارم. و تو مى‏خواهى كه در روز اول حركت هيچ هوايى نداشته باشى و هيچ مبارزه‏اى نداشته باشى. 💠 گفتم: قدم اول اين است كه فهميده‏اى در تو چه مى‏گذرد و قدم دوم اين است كه اين وضع را توجيه نكنى و قدم سوم اين است كه خودت را براى يك عمر درگيرى آماده سازى و قدم چهارم اين است كه با محاسبه‏ها و مقايسه‏ها، خودت را همراه باشى و تمرين‏ها را شروع كنى. 💠 و از وزنه‏هاى كوچك دست به كار شوى و براى بلا و ضربه‏ها آماده شوى و آن وقت كه به عجز رسيدى و از پاى افتادى، با اعتصام و استعانت گام‏هاى نهايى را بردارى ... و با اين مركب راه بروى. 💠 گفتم: تو هنوز از گناه تصور ندارى. فقط از بخل‏ها و كينه‏ها و ... رنگى ديده‏اى. هنوز نمى‏دانى كه چشم تو در هر لحظه چه كارها داشته و نكرده و پاى تو و دست تو و يك يك نيروهاى درونى تو چه قدر بى‏كار و ماندگار بوده‏اند. اگر تو اين همه را مى‏ديدى لابد مى‏مُردى. 💠 برادر! راهى را كه در يك عمر مى‏روند، تو مى‏خواهى فقط با شور و شوق، با حرص و سوز تمام كنى. و مى‏خواهى همين امروز تمامى بخل‏ها و حرص‏ها و ضعف‏هايت، به قدرت و اطمينان و گذشت برسد.مى‏خواهى بدون جهاد و درگيرى، پاداشت مجاهدها را بگيرى؟ 💠 تو براى يك مدرك سال‏ها رنج برده‏اى و اين قدر شتاب نداشته‏اى؛ چون كلاس‏ها را فهميده بودى و در كلاس اول توقع درمان مريض‏هاى از همه جا رانده شده را نداشتى. اكنون هم با همين توجه مى‏توانى به اين ظرفيت برسى و اين قدر با عجله‏هايت از پاى نيفتى. كسانى كه كلاس‏ها را شناخته‏اند و مراتب را مى‏شناسند، آرام و مسلط مى‏شوند. 📚 صراط، ص ۱۳ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 از ملك تا ملكوت‏ 🔷 جوانى بود كه براى تحصيل آمده بود و طلبه شده بود. از كرج بود و قبلًا شغل‏هايى هم گذرانده بود. مدتى در حوزه چرخ خورده بود و برخوردها و نظرهاى گوناگون گيجش كرده بودند كه چه بكند و كدام حرف را بپذيرد؟ 🔷 يك روز صبح سر سفره با هم برخورد كرديم. او كلافه شده بود. مى‏گفت: آخر ما نفهميديم چه بايد بكنيم و سر و كار ما با كيست؟ يكى مى‏گويد: خودت بايد كار بكنى. ديگرى مى‏گويد: مراجع تأمينت مى‏كنند. يكى مى‏گويد: امام زمان نگهدار توست. و يكى مى‏گويد: خدا تو را به عهده دارد و رزق تو با اوست. 🔷 راستش تكليف ما چيست؟ خودم كار كنم و درس بخوانم و مثل على باشم يا بنشينم تا مراجع و امام و خدا دستى برايم بالا بزنند و كارى برايم بكنند. 🔷 به او گفتم: تو كارى را انجام بده كه مهم‏ترين كار است. حساب كن امروز در جامعه‏ى تو چه نيازهايى هست؛ از پزشكى و مسكن سازى و راه سازى و ... تا بقالى و خياطى تا تربيت و مهره‏سازى و سازمان‏دهى و رهبرى. 🔷 بعد هم حساب كن تو چه توانى دارى و چه امكاناتى و چند تا از اين كارها از تو ساخته است و شروع كن. آن وقت اگر گرسنه بودى، مى‏توانى از هر كجا بردارى. 🔷 و بعد گفتم اين را هم در نظر بگير و اغفال نشو كه على اگر كار كرد، در دوره‏ى بى‏كارى‏اش بود. على در هنگام خلافت، بيل برنداشت. آنجا كه آدم‏ها محتاج او بودند، به درخت‏ها نپرداخت. همين‏طور رسول و همين‏طور تمامى پيشوايان، هنگامى كه از كارهاشان ممنوع مى‏شدند، به آن كارها مى‏پرداختند. 🔷 تو اگر بخواهى يك مهره باشى، مى‏توانى پس از آگاهى به نقش خودت در هر شغلى و در هر دسته‏اى نفوذ كنى و اگر بخواهى مهره‏ساز باشى، ديگر فرصتى ندارى جز اينكه بار بگيرى و بار بگذارى. 🔷 اگر مى‏توانى كه تمامى كارهايت را در دست داشته باشى، چه بهتر و اگر مى‏توانى جمع كنى، چه بهتر وگرنه كارى را انتخاب كن كه بيشتر ضرورت دارد. 🔷 كمى آرام شده بود كه نگاهش كردم و يك لقمه برايش گرفتم. از من دور بود. به رفيقم دادم و او هم با واسطه‏ى ديگرى لقمه را به او رساند. به او گفتم: حالا ما مى‏مانيم با اين مسأله كه سر و كار ما با چه كسى است؟ خودمان يا مراجع يا امام يا خدا؟ 🔷 گفتم: در همين لقمه فكر كن، گاهى ديد تو پنج سانت است. تو مى‏بينى يك لقمه در دهانت نشسته و دارى مى‏جوى. خوب پيداست كه مى‏گويى جانم، يك لقمه در دهان من افتاده. تو به تصادف دل مى‏بندى. 🔷 گاهى بيشتر ديده‏اى. دست خودت را ديده‏اى كه لقمه را در دهان تو گذاشت. اينجا با غرور مى‏گويى خودم همه كاره هستم. 🔷 گاهى بيشتر حساب مى‏كنى كه، من كه دستم لقمه نداشت. فقير بود. از كجا آورد؟ اينجاست كه بيشتر نگاه مى‏كنى و رفقيت را مى‏بينى و مى‏گويى آنها به من دادند. 🔷 گاهى بيشتر مى‏كاوى كه اينها هم مثل من هستند. همه فقيرند. همه دست خالى هستند. از كجا آورده‏اند؟ زمين را مى‏بينى كه مى‏رويد و خاك را مى‏بينى كه‏ گندم‏زارها را برپا مى‏دارد مى‏گويى هان! زمين به من داد. تا آنجا كه فقر زمين را مى‏بينى كه بهار و پاييز و تابستان و زمستان دارد و محتاج نور و حرارت است و به خورشيد دل مى‏بندى. 🔷 تا آنجا كه از همه‏ى اين‏ها مى‏گذرى و به رابطه‏ى جارى در آنها و به نظام حاكم بر آنها مى‏رسى و مى‏گويى اين نظام مرا پروريد و به من بخشيد. تا آنجا كه از اين نظام هم جلوتر مى‏روى و تنظيم‏ها را مى‏بينى و دست‏هايى كه هستى را براى تو چرخانده، به او چشم مى‏دوزى و با او پيوند مى‏خورى؛ كه مى‏بينى، نه پديده و مُلك و نه رابطه‏ها و ملكوت هيچ‏كدام از خود چيزى ندارند و فقير هستند و تكيه‏گاه مى‏خواهند. 📚 صراط، ص ۳۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 آخر آخوندى چه فايده‏اى دارد؟ 🔶 هنگامى كه من وارد حوزه شده بودم، افرادى كه دلسوزى مى‏كردند و استعداد مرا مى‏شناختند، مى‏گفتند: پسرم! آخر آخوندى چه فايده‏اى دارد؟ اصلًا آخوندى دوره‏اش گذشته 🔶 و گاهى مى‏گفتند: ببين آخوندها چه قدر بد هستند و چه كارها كه نكرده‏اند و شروع مى‏كردند در اين زمينه‏ها داد سخن دادند. و چه قدر براى من خوب بود كه مسائل و گرفتارى‏ها را از اول برايم مى‏شمردند تا با آگاهى و آمادگى شروع كنم. 🔶 و هنگامى كه خطابه‏ى طولانى آنها تمام مى‏شد، مى‏گفتم: اين حرف‏ها را قبول دارم و بهتر از شما هم مى‏دانم و چون اينها را دانسته‏ام، مجبور شدم كه در اين راه بيايم. 🔶 اگر به اندازه‏ى احتياج، آخوند و روحانى داشتيم كه به من احتياج نبود، اما حال شما هم بايد بياييد تا اين زمينه پر شود و به اندازه‏ى احتياج و نياز اجتماع، فقيه در دين تهيه شود و آنگاه به كارهاى ديگر بپردازيم؛ چون اجتماعى كه مغز و قلبش گرفتار است، فكر و روحش عليل است، نمى‏توان برايش لباس قشنگ و وسائل قشنگ و مدرن و تكنيك پيشرفته درست كرد؛ چون اين تكنيك پيشرفته با اين فكر مسموم و قلب آلوده جز به نابودى و هلاكت ما خدمت نمى‏كند، جز تيغ دادن در كف زنگى مست نيست. 🔶 و در اينجا بود كه همان خطابه سرايان زبردست با بيچارگى مى‏گفتند: آخر ما كار داريم و بار داريم و فلان داريم و بهمان داريم و من مى‏گفتم وقتى كه انسان كارهاى زيادى پيش رو دارد، بايد به ترتيب الاهم و فالاهم شروع كند و با ملاك اهميت جلو بيايد. 🔶 مگر اين تربيت‏ها و آدم سازى‏ها و درمان دردها بى‏كارى‏ است. اين بزرگ‏ترين نياز و بزرگ‏ترين احتياج و در نتيجه بالاترين كار است. آخر آدم‏هايى كه از درون پوك و فاسد شده‏اند، طبيب و مهندس مى‏خواهند چه كار. يا مربى مى‏خواهند و يا جلاد. 🔶 و تازه اين قدر داوطلب در آن طرف هست كه هر سال پشت ديوار كنكور روى هم كفك مى‏زنند و گند مى‏گيرند. پس براى اين طرف هم بايد كارى كرد و با اين توجه شروع به كار كرد كه همه فاسد و بد هستند و همان‏طور كه مى‏گوييد فلان و بهمان هستند. 🔶 و در اينجا بود كه مى‏گفتند آخر اين كارها هم نتيجه ندارد. اين همه آخوند مگر چه كرده‏اند و در اينجا بود كه مشتشان باز مى‏شود. مى‏گفتم تا به حال همه بد هستند و فلان و بيسار هستند. خوب، از بدها چه توقع داريد و چه كارى مى‏خواهيد؟ 🔶 و مى‏گفتم بر فرض اينها كارى نكرده باشند. اين وسيله‏ى تبرئه‏ى شما نمى‏شود و دليل نشدن كار نمى‏شود. شما دست‏ها را بالا بزنيد و مريض‏ها را درمان كنيد و از غرق شده‏ها دستگيرى كنيد و لااقل دارو و درمان را در دسترس بگذاريد تا هر كس بخواهد نجات بيابد و هر كس نخواست و از روى نخوت و عناد، درمان را نپذيرفت، با حجّت تمام جان بكند و بميرد. 📚 روحانیّت و حوزه، ص ۱۷۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 آمده‏ام تا ششمى باشم‏ 💠 حدود سال‏هاى ۴۵ بود. من در صحن نو (یکی از صحن‌های حرم حضرت معصومه)در يكى از مقبره‏ها درسى داشتم كه حدود ساعت ده با يك استاد خصوصى مى‏خواندم. 💠 من روبه‏روى مقبره كنار ميله‏هايى كه بر سر قبرها مى‏گذاشتند، نشسته و منتظر بودم تا استاد بيايد و درسم را بگويد. آن طرف‏تر هم چند نفر از مرده خورها و مقبره‏چى‏ها نشسته بودند و كنار آفتاب گرم و مطبوع صحبت‏شان گرم و سرد و گم بود. 💠 در اين اثنا يك نفر پيرمرد آمد كه من اسمش را شنيده بودم و مى‏گفتند خيلى حراف و متلك پران و خوش‏مزه است. از راه كه آمد مقبره‏چى‏ها برايش بلند شدند و او هم كنارشان نشست و فاتحه‏اى خواند و بعد شروع كرد به ديد زدن اطراف. 💠 نگاهش كه به من افتاد با آن قيافه و با آن سن (استاد در آن زمان ۱۵ سال داشتند) و با آن كتاب، چشم‏هايش را جمع كرد و دقت كرد و با تحقير از مقبره‏چى‏ها پرسيد: اين ديگه كيه؟ 💠 يكى از آنها كه من را مى‏شناخت و پدرم را هم مى‏شناخت، معرفى‏ام كرد و او با آشنايى نخوت‏زده‏اى رو به من كرد و گفت: تو كه پدرت روشن‏فكر بود، چرا گذاشت آخوند بشى؟ 💠 مقبره‏چى‏ها گوش بودند و بعضى‏هاشان لبخند مى‏زدند و پيرمرد هم رويى ترش مى‏كرد، سينه‏اى صاف مى‏كرد و منتظر جواب بود. من هم خيلى آرام و بى‏توجه، مقدارى نگاهش كردم و بعد با نيشخندى از او پرسيدم: مگر آخوندى چه عيبى داره؟ 💠 من اين سؤال را مطرح كردم تا حرف‏هايش را بزند و شكمش را خالى كند. و او هم منتظر همين فرصت بود. ماشينش را روشن كرد و گاز داد كه اى بابا! اين كه ديگه مثل كفر ابليس مى‏مونه، حالا از من مى‏پرسى چه عيبى داره؟ 💠 و شروع كرد كه شبش اين‏طور است و روزش اين‏طور و درسش اين‏طور و بحثش اين‏طور، طلبه‏گى‏اش فلان و روضه خوانى‏اش بهمان و تبليغش بيسار و آقاييش چنين و مرجعيتش چنان و به قدرى مسلط بود كه براى من هم تعجب مى‏آورد و بعد فهميدم قبلًا آخوند بوده و بيرون آمده و اين تسلطش از همان‏جا آب مى‏خورد و در نتيجه تعجبم رفت. 💠 آن روز در من حال عجيبى گذاشته بودند. او با طنز و شوخى و مسخره حرف‏هايش را خوب قالب مى‏كرد و شرح مى‏داد و از حضار تحسين مى‏طلبيد و از من هم تسليم. 💠 اما من داشتم با مورچه‏ها ور مى‏رفتم و بى‏اعتنا به تمام خوش‏مزگى‏هايش، گنجشك‏ها را نگاه مى‏كردم و اطراف را مى‏پاييدم و اصلًا به او نگاه هم نمى‏كردم. و او كه مى‏ديد مخاطبش اين‏طور خود سر و بازيگوش و بى‏اعتنا است، به ديگران مى‏پرداخت و از آن‏ها تصديق مى‏خواست و عاقبت نگاهش در چشم من افتاد و كنجكاو شد كه حالم را بررسى كند. نگاه من تيز و مسخره بود. 💠 خيلى آرام گفتم: شما خوب بود از من مى‏پرسيديد كه براى چه آخوند شده‏ام، اگر مى‏گفتم نون و آب و شب و روز و فلان و بهمان، خوب، راهنماييم مى‏كرديد كه آقا بفرماييد اون طرف اين در بسته است و بازم كه بشه اين خبرها نيست. بايد شب چه طور بخوابى و روز چه طور راه برى و دنبال پيرسگ‏ها بيفتى و صيغه از بر بكنى و شروع كردم حرف‏هايى را كه زده بود با مسخره‏گى قطار كردند. 💠 او كلافه شده بود و سرفه مى‏كرد و گردنش را مى‏خواراند و آخر طاقتش طاق شد و گفت: بفرماييد شما... آقا مى‏خواهيد چه كار كنيد چرا آخوند شده‏ايد؟ 💠 من هم با بى‏پروايى تندى كه از چنان بچه‏ى آرامى بعيد مى‏نمود، گفتم:«من آخوند شدم تا يك مشت آدم احمق مثل تو كه هنوز به نون و آب و لاى پا و شكمشون فكر مى‏كنند بيارم بالا» و ساكت شدم. 💠 و او بيچاره داشت سر مى‏خورد و مى‏گفت توى بچه مى‏خواهى منو بالا بيارى؟! اين همه آخوند هست. هرجا نگاه مى‏كنى خدا بده بركت. 💠 و من با صلابت ماتم گرفته‏اى گفتم: اگر يكى غربال بزرگ بذارند توى اين مدرسه و اين آخوندها را كه تو مى‏گى بريزن توش چه قدرشون سالم مى‏مونن؟ 💠 او كه از آخوندها چيزهايى مى‏دانست به آرامى طنزآلودى گفت: پنج نفر. گفتم: خر مصب پنج تا براى اين جمعيت قم اين استان مركزى، اين ايران بسه تا برسه بقيه‏ى جاها؟ 💠 و بعد گفتم: من آمده‏ام كه ششمى آن پنج تا بشوم و تو هم بايد هفتمى آنها باشى و پسرت هم و استعدادهايى كه مى‏شناسى به ترتيب بايد اين نياز را برآورند و اين احتياج را جواب‏گو باشند، نه اينكه از گود بيايى بيرون و كنارى بنشينى و تو آفتاب گردنت را بخوارانى و همه را تخطئه كنى و شب و روز آنها را به چوب بگيرى و من را هم بيرون بفرستى و شروع كردم همان حرف‏هايى كه قبلًا نوشتم برايش شرح دادم و آرامش كردم. 📚 روحانیَت و حوزه، ص ۱۷۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷 كفر متحرك به اسلام مى‏رسد، ولى اسلام راكد، پدر بزرگِ كفر است. 🔷 سلمان‏ها در حالى كه كافر بودند، حركتشان آنها را به رسول منتهى كرد و زبيرها در حالى كه با رسول بودند، ركودِشان آنها را به كفر پيوند زد. 🔷 كفرى كه با حركت ما همراه باشد، وحشتى ندارد. وحشت آنجايى است كه با ركودها پيوند خورده باشيم. 📚 حرکت، ص ۱۲ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 معرّفی استاد صفایی رحمة الله علیه در برنامه تلویزیونی «تربت ما». 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈انتشارات لیله القدر در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران 💠 کلیه آثار استاد صفایی رحمة الله علیه در نمایشگاه کتاب، حضوری ۲۰ درصد و مجازی با ۱۰ درصد تخفیف و ارسال رایگان عرضه می شود. 💠 علاوه بر این تخفیف، از طرف نمایشگاه به «دانشجویان» و «طلّاب» گرامی ۶۰۰ هزار تومان بن تعلق می گیرد. 💠 نشانی غرفه: تهران، مصلّی امام خمینی، راهروی ۱۴، غرفه ۳ 🔗 لینک نمایشگاه کتاب مجازی : 🌐: bookicfi ir 👈🏻 🛒 ثبت سفارش : 👇🏻 🤳🏻 : @einsadshop_ad 📨 پاسخ به سوالات : 👇🏻 👤 : @ad_einsad

💠 دلى كه در دنياست و به آن تعلّق دارد و آدمى كه به دنيا قانع شد، هر آنچه انجام دهد دنيايى است و به خاطر دنيا، به خاطر رسيدن به عنوان و قدرت و... است، حقّش هم باطل است و نمازش هم دنيايى است. 💠 از انسان نمى‏خرند و بر نمى‏دارند؛ اما دلى كه از دنيا بيرون رفت و آدمى كه بيش از دنيا را طالب بود و به آن قانع نگشت، همه چيزش الهى است، نماز بخواند، غذا بخورد، بخوابد و ... اينها را بر مى‏دارند؛ چون تو از دنيا بيرون رفته‏اى و فرزند آن نيستى و همه‏ى معيارها به هم ريخته است؛ «قُلُوبُهُمْ فِى الْجَنانِ وَ اجْسادُهُمْ فِى الْعَمَلِ» است. 💠 نقل مى‏كنند مرحوم مروى شب‏ها در مدرسه‏ى مروى مى‏گشته. يكى از شب‏ها مشاهده كرد چراغ حجره‏اى از شب تا صبح روشن است. 💠 خوشش آمد، نزديك شد و گفت، تو خوب درس مى‏خوانى كيستى؟ آن شخص گفت من عاشق دختر كدخدا هستم و او گفته كه دخترم را به آخوند و طلبه مى‏دهم. من هم آمده‏ام زودتر درس بخوانم تا دخترش را بگيرم. 💠 ديگرى هم گفته بود، آمده‏ام درس بخوانم تا موقوفه‏اى را كه مى‏دهند، بگيرم. اينها، نمازشان، روزه‏ى‏شان، حجّشان، جهادشان، فقه‏شان، دنياست، زن است، ثروت است. 📚 دعاهاى روزانه حضرت زهرا، ص ۹۸ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔶 بعضى از دوستان مى‏پرسيدند: اگر بخواهيم براى حوزه‏هاى علميه و طلبه‏ها طرحى داشته باشيم، چطور برنامه‏ريزى كنيم؟ 🔶 به آنها گفتم: بايد به اين فكر كنيم كه اين طلبه‏ها مى‏خواهند در چه محيطى وارد شوند و چه اهدافى را برايشان در نظر گرفته‏ايم. 🔶 برنامه‏ريزى ما با توجه به دو نكته مشخص مى‏شود: يكى اينكه مى‏خواهند كجا كار كنند؟ دوّم اينكه مى‏خواهند چه كار كنند؟ 🔶 بايد محيط كار آنها و آفت‏هايى كه فردا به آن مبتلا مى‏شوند، مشخص كنيم. آيا مى‏خواهند با ثروتمند حرف بزنند يا با روستايى؟ 🔶 مى‏خواهند در دانشگاه‏ها بروند يا در خانواده‏ها؟ آفت آنها چيست؟ لذّت است يا قدرت و يا ثروت؟ مى‏خواهند در چه حوزه‏اى فعاليت كنند؟ بايد افرادى را كه در نظر داريم، از هم اكنون كارآيى آنها را تأمين كنيم. 🔶 در اولين گام بايد به آنها آموزش دهيم تا بياموزند چطور فكر كنند. چطور خيال كنند. چطور توهم كنند. چطور وقتى كه غضب مى‏كنند، با غضب خود روبرو شوند. با شهوت خود چه كنند. با نيروهاى باطنى خود، چه كنند كه اينها نيروهاى خود آنهاست. 🔶 بعد هم بايد ياد بگيرند كه با زمين، با گاو، با امكانات، با بچه، با زن خود، با مجموعه آدم‏ها و اشيايى كه در اطراف آنهاست، چطور برخورد كنند، كه رابطه آنها با نيروهاى خودشان، به يك نحو است، با آدم‏ها به نحو ديگر و با اشياء و با امّت‏ها و با خدا، به گونه‏اى ديگر. 🔶 بايد اين مسائل را به آنها آموخت. وقتى كه من فهميدم در چه حوزه‏اى و با چه هدفى مى‏خواهم كار كنم، نوع امكاناتى هم كه بايد فراهم كنم، مشخص مى‏شود. 🔶 ديگر طلبه‏اى ذليل نيستم كه مشكلم يك اختلاف خانوادگى باشد و ندانم كه با بچه‏ها و با زن خود چگونه برخورد كنم. 📚 اخبات، ص ۲۲ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 رونمایی از آخرین اثر چاپ شده‌ی استاد علی صفایی رحمة الله علیه ✅👈 حجاب و آزادی روابط ✅👈 با حضور دکتر علی بهادری جهرمی (سخنگوی محترم دولت) ✅👈 مکان: شبستان مصلی، راهرو ۲۲، غرفه ۱۲ 🗓 زمان‌: دوشنبه ۲۵ اردیبهشت، ساعت ۱۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 علّت انزوا و وازدگی 💠 جوانى به منزل ما آمده بود و در مقام نصيحت مى‏گفت كه من چند شبى در اين منزل خوابيده‏ام و بعد به حوزه وارد شده‏ام و حالا مى‏خواهم نقطه‏هاى منفى برخورد شما را كه به ديگران هم گفته‏ام به شما تذكر بدهم. 💠 يكى اينكه در معاشرت با شما آدم به انزوا كشيده مى‏شود و ذهنيت و حالت‏هاى منفى در او بوجود مى‏آيد. از آنجا كه او مى‏خواست در مقام نصيحت تذكراتى بدهد، گوش بودم كه لابد توضيحى خواهد آمد. ولى توضيحى ندادند. 💠 اين بود كه گفتم من هم براى خودم ذنب‏ها و گناه‏ها و نقطه ضعف‏هايى را قبول دارم و از آن طرف در صدد هستم كه مصداق‏هاى اين كلى را بشناسم و در خودم با آن درگير بشوم؛ چون من اين كلى را قبول دارم و معتقد به عصمت خودم نيستم، توضيح كلى شما براى من فايده‏اى ندارد. 💠 بهتر است كه مشخص كنيد و بگوييد در برخورد مثلاً با من يا ديگرى، شما حرفى زديد يا كارى كرديد كه نبايد مى‏كرديد و اين كار غلط، ما را به انزوا كشاند. ساكت بود، گفتم مثلاً با خود شما كه چند شبى را اينجا بوده‏ايد چه‏ برخورد غلطى وجود داشته كه شما را به ذهنيت كشانده. 💠 گفت من مبتلا به ذهنيت نشدم ولى شما وقتى كه آمديد به من گفتيد: «آيا فكر كرده‏اى و آمده‏اى يا همين ‏طور راه افتاده‏اى». من با تعجّب پرسيدم آيا همين باعث انزوا و ذهنى‏ گرايى شما شده است. گفت بله... و اينجا بود كه خنديدم و خودش هم خنديد و با احترام به محضرشان عرض كردم، خيلى احمق هستيد. 💠 و گفتم لابد اين هم نقطه ضعف دوم بنده است كه فحش مى‏دهم!! و اهانت مى‏كنم و عفت كلام ندارم؟! در حالى كه اين توضيح حالتى است كه در تو وجود دارد و بايد متوجه شوى و بى‏خود بلندگوى گناهى نباشى كه وجود نداشته. 💠 هنگامى كه مى‏خواهى طرف، مبتلا به انزوا و نفرت نشود و گوساله نيايد و گاو نرود و در برخورد با او مى‏پرسى كه آيا با فكر آمده‏اى، متّهم به ذهنيّت بازى مى‏شوى و متّهم به انزوا و رهبانيّت. 💠 آنجا كه من دارم مى‏بينم آدم‏هاى استخوان دارش پس از سال‏ها تحصيل چگونه سر در گم هستند و نمى‏دانند چه كنند و خسته و رنجور و وازده و سر در لاك شده‏اند، آيا نبايد به تازه واردى كه بر اساس جو حاكم و يك جريان تند اجتماعى كارش را ول كرده و آمده كه مثلاً عربى بخواند، آيا به اين چنين آدمى نبايد بگويم كه چه مى‏خواهى و چرا با عربى شروع كرده‏اى؟ 💠 و نبايد بگويم كه عربى تو را به فهم قرآن نمى‏رساند و بيش از ترجمه به تو ياد نمى‏دهد؟ و نبايد بگويم كه پيش از عمل تو بايد فكر و ظرفيت و طرح را داشته باشى؟ 💠 راستى وقتى علت خستگى و وازدگى را نشناسيم و نفهميم كه عمل زدگى‏ چه فلك زدگى‏هايى مى‏آورد، آدم‏هايى را كه مى‏خواهند ريشه انزوا و وازدگى را بخشكانند متّهم به انزوا و رهبانيّت مى‏كنيم و مى‏خواهيم لباسشان كه هيچ، حتّى پوست سرشان را بكنيم و تقصير هم نداريم كه ريشه‏ها را نمى‏شناسيم و مغرور حسن نيّت‏مان هم هستيم. 💠 خرافات از همين‏جا بر مى‏خيزد كه ما مقارنه‏ها را با علت‏ها عوضى مى‏گيريم. خيال مى‏كنيم كه اگر هنگام كوفتن كاسه‏ى مسى خورشيد روشن شد و از كسوف نجات پيدا كرد، علت اين امر همين قاشق ‏زنى ما بوده است. 💠 در حالى كه علّت چيز ديگرى است. هر چند كه در خارج با چيزهايى هم همراه و هم زمان است. علت انزوا و ذهنيت و وازدگى اين افراد، اين سؤال‏ها و اين نوشته‏ها نيست. اين نوشته‏ها به ريشه‏ها دعوت مى‏كند و اين سؤال‏ها وضع طرف را برايش مشخص مى‏كند و طبيعى است كه بفهمد بى‏پايه بوده و طبيعى‏تر اين است كه به اعماق خود بپردازد و مبانى و معارفش را محكم كند. 💠 و كدام احمقى است كه اين كار بنيادى را مخالفت با عمل و دعوت به انزوا بشناسد؟ علّت انزوا و خستگى و وازدگى اينها همان نداشتن شهادت و تقدير و انتظار است. 💠 اينها نديده آمده‏اند و طبيعى است كه با ديدن مشكلات، متحيّر و سرگردان شوند. يا اينكه از اساس، كارشان را درست كنند و بنيادى پيش بيايند. 📚 انتظار، ص ۷۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 از مذهب گذشته‏ام‏ 🔷 دوستى برايم از داستان مسافرتش مى‏گفت كه در راه با مردى جالب برخورد داشته؛ مردى كه در آمريكا دوره گذارنده و پيامبر هيپى‏گرى در ايران گرديده و به عنوان فيلم‏ساز و كارگردان مشغول رسالت خويش. 🔷 دوستم مى‏گفت ما هر دو جذب يكديگر شده بوديم. او جذب سكوت من و پذيرش من و نبود تعصب در من! و من هم جذب حرف‏هاى تازه‏ى او و داستان‏هاى مفصل و شيرين او؛ از لذت‏ها و خلسه‏ها و اعتيادها و آزادى‏ها. 🔷 او توضيح مى‏داده كه من حتى مقدارى هم عربى خوانده‏ام و از اسلام آگاهى دارم، و به محمد (ص) هم احترام مى‏گذارم. و مى‏گفته كه اسلام را رد نمى‏كنم؛ كه من خودم از مذهب گذشته‏ام و آن را گذرانده‏ام. من از مذهب هم آزاد شده‏ام و اكنون در اين دنياى بزرگ و آزاد، رهايم. 🔷 به دوستم مى‏گفتم: هنگامى كه او از اين ولنگارى و رهايى و هرز شدن، نجات پيدا كند و شكل بگيرد، تازه آن وقت به مذهب رسيده و به دين، به اسلام دست يافته است. وقتى او از آزادى، آزاد شود، عبد بشود، تازه اول راه اوست. 🔷 گفتم اين حرف كه من اسلام را رد نمى‏كنم، كه من اسلام را گذرانده‏ام، شوخى است. آنچه كه او از آن آزاد شده همان مذهب سنتى است و آنچه كه امروز دارد، يك نوع مذهب عاطفى است. 🔷 مذهب اصيل راه انسانى است كه يافته باشد بايد حركت كند و بايد از آزادى و وسعت تبخير، به شكل گرفتن و به عبوديت برسد و رسالت‏ها را به گردن بگيرد؛ چون نيازهايى در پيش است كه بخارهاى هرز را، به شكل گرفتن دعوت‏ مى‏كنند. 🔷 گفتم اين حرف كه من از مذهب آزاد شده‏ام، مثل اين است كه بگويى من از راه آزاد شده‏ام. 🔷 مذهب راه است؛ (صراط) روش حركت است؛ (نظام‏ها و احكام) جهت حركت است؛ (توحيد) رهبرى است؛ (رسالت و امامت) 🔷 آيا از اينگونه مذهب مى‏توان آزاد شد؟ يا اين مرحله‏اى است كه پس از آزاد شدن از آزادى‏ها، تازه به آن مى‏رسى. 🔷 من به دوستم گفتم تعجب مى‏كنم كه حرف‏هاى او براى تو تازگى داشته باشد. اين نشان مى‏دهد كه او از تو جلوتر و پيشرفته‏تر بوده است. اگر تو حركتى را شروع كرده بودى و به آزادى رسيده بودى، با او همراه مى‏شدى. 🔷 و اگر از اين مرحله هم مى‏گذشتى، تو بر او مسلط مى‏گشتى و تو رهبرى او را به عهده مى‏گرفتى و آن وقت آنچه براى او جالب بود، سكوت تو نبود، كه ديد تو، بينش تو و وسعت آزادى و شكل گرفتن و رسالت‏هاى تو بود. 🔷 مؤمن، به آزادى و شناخت هستى مى‏رسد و تمام چهار فصل را مى‏بيند، نه باد مى‏كند و نه مى‏پلاسد كه در كنار حركت‏ها، حركتش را ادامه مى‏دهد. 📚 آیه‌های سبز، ۱۸۹ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 نماز پر فضیلت یکشنبه ماه ذی‌القعده ✴️ پیامبر اکرم صلّی‌الله علیه و آله فرمود: هر بنده‌ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می شود: ای بنده خدا، عمل خود را از نو آغاز كن؛ زیرا توبه تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد. ✴️ فرشته‌ای از زیر عرش به او خطاب می كند: ای بنده، خجسته باد بر تو و خاندان و فرزندان تو! ✴️ فرشته‌ای دیگر ندا می كند: ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند گردید. ✴️ فرشته‌ای دیگر ندا می كند: ای بنده، تو مؤمن از دنیا می روی و دین تو از تو گرفته نمی شود و قبر تو گشوده و نورانی می شود. ✴️ فرشته‌ای دیگر ندا می كند: ای بنده، پدر و مادر تو از تو راضی خواهند گردید، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گسترده و فراوان خواهد بود. ✴️ جبرئیل ندا می كند: من همراه با فرشته مرگ می آیم و به او سفارش می كنم كه با تو به نرمی رفتار كند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد كرد، و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد. ✴️ این سخنان را جبرئیل وقتی كه خداوند مرا به آسمان [معراج] برد، به من آموخت. 📚 إقبال الاعمال، ج ۲، ص ۲۰ 🆔لینک کانال👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

💠👈 دستور خواندن نماز یکشنبه ماه ذی‌القعده ✅ رسول خدا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ در یكشنبه ماه ذی‌القعده میان مردم آمد و فرمود: ای مردم، كدامیك از شما می خواهد توبه كند؟ ✅ عرض كردیم: همه می خواهیم توبه كنیم. فرمود: غسل كنید و وضو بگیرید و چهار ركعت نماز بخوانید. (دو نماز دو رکعتی) ✅ در هر ركعت یک بار «سوره حمد»، سه بار «قل هو الله أحد» و هر كدام از سوره های ناس و فلق را یک بار بخوانید. ✅ بعد از پایان چهار رکعت نماز، هفتاد بار استغفار كنید و آن را به «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم» ختم كنید. ✅ آنگاه دستها را بالا آورید و بگویید:«یا عَزِیزُ یَا غَفَّارُ اِغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاّ أَنْتَ». 🆔لینک کانال👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi

🔶 هر كس، از نقطه ضعف‏هايش ضربه مى‏خورد و با تعلّق‏هايش به اسارت مى‏رود. 📚 نامه های بلوغ، ۱۵۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅ جايى كه بر كوزه‏اى فشار مى‏آيد از آن نقطه كه ضعيف‏تر است مى‏شكند و از هم مى‏پاشد. 📚 دعاهاى روزانه حضرت زهرا، ص ۶۷ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷 ما از آنجا كه فكر نمى‏كنيم گزيده مى‏شويم و سيلاب از نقطه‏هاى ضعف ما، ما را به ويرانى مى‏كشاند و نقطه‏هاى قدرت ما را هم با خود مى‏برد و قصر آرزوهاى ما را به آب مى‏دهد. 📚 قيام، ص ۱۸۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 نقطه ضعف‏هاى تو باعث اسارت تو و تسخير تو مى‏شود. كليد فتح قلعه‏ى دل‏ها، تعلق‏ها و نقطه ضعف‏هاى آن است. 📚 روابط متكامل زن و مرد، ص ۲۲ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

🔷 ما ديديم كه چگونه حضرت على علیه السلام را در صفّين تنها گذاشتند و حتّى به مرگ تهديدش كردند و حكميت را بر او تحميل نمودند و اينگونه با استقامت و صلابتشان كار را بر امام مشكل نمودند؛ چون دلى داشتند كه در برابر فتنه‏ها و فريب‏ها گول مى‏خورد و ذليل مى‏شد. 🔷 بايد امروز اين ضعف‏ها را شناخت و ترميم كرد، تا فردا سنگ راه امام نباشيم و بار دوش او نگرديم. 📚 تقیّه، ص ۲٠۲ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

💠 ما از آنچه كه نداريم صدمه مى‏خوريم. 💠 هنگامى كه سيل سدى را سوراخ مى‏كند، قسمت‏هاى ديگر آسيبى ندارند. سلامتِ قسمت‏هاىِ ديگر كارساز نيست و نبايد غرور بياورد؛ كه، سد از قسمت‏هاى سست و از نقطه ضعف‏هايش مى‏شكند، نه از قسمت‏هاى محكم و مستحكمش. 💠 هنگامى كه ماشين ما مى‏ماند و يا بدن ما صدمه مى‏خورد، ما دارايى‏هايش و موجودى‏هايش را به رخ مى‏كشيم، در حالى كه ماشين از ندارى‏ها ايستاده است، ما مغرور دارايى‏ها هستيم. 📚 تطهیر با جاری قرآن ج ۱ ص ۲۸۹ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 بندگی مجازی 💠 مرحوم نراقى داستانى را در كتاب طاقديس‏ به صورت شعر آورده كه شخصى عاشق دختر پادشاه مى‏شود، ولى براى رسيدن به او راهى ندارد. 💠 مادرش كه در خانه‏ى وزير شاه كار مى‏كرده، وضع بچّه‏اش را براى وزير مى‏گويد و وزير چاره مى‏كند و مى‏گويد برود فلان غار و مدّتى را به دروغ و در ظاهر مشغول عبادت شود تا من شاه را به حضورش آورم، ولى وقتى شاه آمد زود جواب ندهد و با اشاره‏ى من شاه را بپذيرد. 💠 از آنجا كه شاه صاحب پسر و وارثى نبود، و بچّه‌دار نمى‏شد، وزير آمد و در شهر پخش كرد كه مستجاب الدّعوة و عابدى در فلان غار زندگى مى‏كند. 💠 اين سخن كه به گوش شاه رسيد به وزير گفت: مى‏گويند مستجاب الدّعوه‏اى آمده است وزير گفت چنين مى‏گويند. 💠 شاه گفت دعايش مستجاب مى‏شود، وزير گفت اينها حرف است. شاه گفت به تو نمى‏رسد كه در برابر آنچه ما مى‏خواهيم قد عَلَم كنى. 💠 وزير برنامه‏اى ترتيب داد و شاه را به نزد آن جوان عاشق به غار كشاند، وقتى رفتند، ديدند جوان مشغول عبادت است، مدّتى نشستند و وزير سرفه‏اى كرد و اشاره‏اى نمود، ديد كه جوان راه نمى‏دهد. 💠 زمان طولانى شد و چون ديدند كه جوان راه نمى‏دهد و نمى‏پذيرد، بازگشتند. بعد وزير پيغام داد كه فلان فلان شده من شاه را با هزار بدبختى نزد تو آورده‏ام و تو جواب نمى‏دهى؟ 💠 جوان گفت نه تو را مى‏خواهم نه او را و نه دخترش را. من به دروغ مدّتى عبادت كردم، خداوند او را به پايم انداخت اگر به‏ صداقت عبادت مى‏كردم، چه مى‏شد؟! 📚 شرحى بر دعاهاى روزانه حضرت زهرا(س)، ص ۸٠ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 بیگانه با هجرت 💠 «قُلْ إِنَّ صَلاتی وَ نُسُكی وَ مَحْيایَ وَ مَماتی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ».انسان، در عبادت‏ها و كارهاى قدسى زودتر صبغه‏ى الهى مى‏گيرد. 💠 آنچه ديرتر به محور خدايى ملحق مى‏شود، زندگى و مرگ ماست؛ محرك‏هاى ما و حركت‏هاى گوناگون ما است. 💠 اينها هستند كه بايد كنترل بشوند و اين كنترل آنگاه تحقق مى‏يابد كه تو در برابر تمامى اين محرك‏ها بايستى و با آن‏ها كلنجار بروى. 💠 ما به خاطر هيچ و پوچ و بدون محاسبه و اندازه‏گيرى، از صبح تا شام خود را به خدايانى سپرده‏ايم و از محرك‏هايى الهام مى‏گيريم. 💠 به خاطر حرف‏ها و وسوسه‏هايى مى‏ميريم و زندگى مى‏كنيم كه در برابر سنجش و نقد ما به مسخره و طنز بدل مى‏شوند. 💠 من فراموش نمى‏كنم كه يك روز جمعه از يك زمستان سرد را ميان برف‏هاى قنديل بسته جوى‏ها و در كنار پياده‏روها چه طور به دنبال ته سيگارهاى آن روزها كه تا آخرش را مى‏كشيدند به سر آوردم و براى سيگار كشيدن آنها را تصفيه كردم و در يك كاغذ كاهى پيچيدم و سيگار را كشيدم و از نفس افتادم و تا امروز هم ديگر هوس كشاكشى نداشته‏ام. 💠 راستى چه قدر مسخره!! يك روز به دنبال يك وسوسه! و چه قدر زياد هستند اين وسوسه‏ها و چه قدر غافل هستم منى كه بايد پاسدار دروازه دلم مى‏بودم و بر تمامى حالات و اعمالم نظارت مى‏داشتم، تا آنجا كه تمامى زندگى من و بالاتر انتخاب مرگ من بر اساسى بچرخد و بر مدارى قرار بگيرد چه قدر فاصله دارم‼️ 💠 كنترل محرك‏ها و حركت‏ها در زندگى و نقد و سنجشِ ماندن يا رفتن براى مرگ و شهادت، آسان نيست. بخصوص براى ماهايى كه زندگى و مرگ را طبيعى مى‏دانيم و دليلى براى كارها، استحسان‏ها و خوشايندها نمى‏خواهيم. 💠 كار آن‏جا آسان مى‏شود كه ما بر خود سخت بگيريم و بخواهيم براى تمامى حالت‏ها و براى تمامى كارها توضيحى داشته باشيم و تحليلى بياوريم. اين سخت‏گيرى به تدريج ما را بر قلمرو عادت‏ها و غريزه‏ها و استحسان‏هاى خود و ديگران حاكم مى‏سازد و ما را به فتوحات مى‏رساند. 💠 من زندگى كردن حتى با ذلَت و خفت را دوست دارم. من از مرگ در هر شكلى وحشت دارم. من اين حالت‏هاى طبيعى و غريزى را زير سؤال نبرده‏ام. ترس از مرگ و نفرت و فرار از مرگ به استعداد و آمادگى و به تمنا و به اشتياق و به انس و دلگرمى به مرگ، مبدل نگشته. هنوز كفش دنيا براى پاى كوچك من تنگ نشده. 💠 يادش بخير! آن‏ وقت‏ها كه با پدرم براى خريدن گيوه و كفش به بازار مى‏رفتيم و پدرم مدام سفارش مى‏كرد كه كوچك و تنگ نباشد و كار به آنجا مى‏رسيد كه تا هنگام پاره شدن و از دست رفتن براى ما گشاد مى‏ماند و بايد با دستمال و كاغذ فضاى وسيع كفش‏ها را پر كنيم و راه رفتن با آن اضافه بارها را بياموزيم. 💠 ما آن قدر براى پاهاى كوچك خود، گشاد بازى كرده‏ايم كه هيچ‌گاه احساس تنگنا و ضيق نمى‏كنيم و به وسعتى نمى‏انديشيم و غم غربتى نداريم و تجربه‏ى شهود عالم و شهادت دنيا براى ما شيرين است و گرايش به غيب و دنيايى ديگر را نداريم؛ كه چراگاه دنيا برايمان سبز است و سرشار است و با فكر كوچ و رحيل و هجرت بيگانه‏ايم. 📚 از معرفت دینی تا حکومت دینی، ص ۳٠ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 معیار مقدار مسؤولیت 🔷 ما خيال مى‏كنيم همين كه چيزى نداشتيم تكليفى نداريم، در حالى كه انفاق، نه به ثروت، كه به توانايى ما بستگى دارد. 🔷 جايى كه برادر من توان قرض ندارد و اعتبار ندارد، من كه توانايى دارم‏ و اعتبارش را دارم، به قرض كردن سزاوارترم. 🔷 او با اين قرض، كمرش مى‏شكند و فكرش مشغول مى‏شود، اما من كه وسيع‏تر و قوى‏ترم، نه كمرم مى‏شكند و نه فكرم مشغول مى‏شود، حداكثر از آبرويم مايه بگذارم. 🔷 خوب! چه اشكالى دارد؟ مگر آبرو را براى چه مى‏خواهم؟ آبرويى كه كارى را از پيش نبرد و گرهى نگشايد، نبودنش بهتر. 🔷 يكى از بزرگان، از ثروتمندى ارادتمند، بيش از يك‏ ميليون‏ تومان قرض گرفته بود و به بيچاره‏ها رسانده بود. 🔷 هنگام احتضار آن بزرگ مرد، اين ثروتمند در بالينش نشسته بود و به كار خود فكر مى‏كرد كه با اين همه پول چه خواهم كرد و چه خواهند كرد. 🔷 در اين فكر بود كه اشك‏هاى آن بزرگ، او را به خود آورد. پرسيد: چرا ناراحت هستيد؟ چرا اشك مى‏ريزيد؟ 🔷 بزرگ مرد، آرام، با زبانى كه مرگ رفته رفته رمقش را مى‏گرفت، گفت: اكنون من بر حق وارد مى‏شوم و او از نعمت‏هايى كه به من داده، بازخواست خواهد كرد. 🔷 اگر از من بپرسد، تو اعتبار داشتى كه دو ميليون قرض بگيرى و اين پولى بود كه آنها مى‏دادند و صدمه نمى‏خوردند و آخر سر هم مى‏توانستند با ما حساب كنند، من چه جواب بدهم؟ 🔷 ثروتمند به خود آمد كه اين مرد از اعتبارش مسئول است و من از داراييم مسئول نيستم؟ او هم از سر هستى خويش برخاست. 📚 فقر و انفاق، ص ۸۶ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie

✅👈 عبوديت نه عبادت‏ 💠 رندى مى‏خواست مرا نقد بزند و بشناسد، امّا آن‏قدر ناشيانه كه من هم فهميده بودم و خودش هم فهميده بود كه من فهميده‏ام، ولى به روى خود نمى‏آورد و با غرور مى‏گفت: كه من با خيلى‏ها گفت‏وگو كرده‏ام و از خيلى‏ها پرسيده‏ام كه براى رسيدن به كمال از چه راهى بايد رفت. 💠 بعضى‏ها مرا به رياضت دعوت كرده‏اند و به تمركز و خلوت دستور داده‏اند. بعضى به عبادت و ذكر و نماز و مستحبات، بعضى به خدمت به خلق و محبت و ايثار، بعضى‏ها به جهاد و شهادت. تو چه مى‏گويى؟ تو كدام راه را انتخاب مى‏كنى؟ 💠 اين پيدا بود كه من هر كدام از اينها را انتخاب مى‏كردم، او به مقصود رسيده بود و من را در جوالى كرده بود و به چوب بسته بود. 💠 من خنديدم و نگاهش كردم. بى تاب بود و تحمل نگاه را نداشت. مثل بچه‏ها اصرار مى‏كرد كه بگو عبادت يا ... گفتم: هيچ كدام. نه عبادت، نه رياضت، نه خدمت و نه شهادت ... 💠 تعجب كرد و ديد كه شكار از دستش پريد. او خيال مى‏كرد كه راه‏ها را بسته و مرا به تور انداخته و از زبان خودم، شناسايى‏ام كرده است. او حساب مى‏كرد كه اگر جوابش را ندهم، باز جوابش را گرفته است، امّا حساب اين يكى را نكرده و جا خورد. 💠 گفتم: نه شهادت، نه رياضت، نه خدمت و نه عبادت، بل عبوديت، بل‏ اطاعت. از تو تنها عمل نمى‏خواهند. عمل اسكناس است كه ارزش ندارد. ارزش آن وابسته به پشتوانه‏ى آن است. 💠 مهم عبادت نيست، مهم عبوديت است. ببين اين نماز، اين ذكر، اين رياضت و اين خدمت و يا اين شهادت و جهاد، امرى و تكليفى به آن رسيده است. پس تمامى اينها ارزش دارد و پذيرفته است و يا امرى به آنها نرسيده است. پس تمامى‏شان بر باد است. 💠 صراط مستقيم، راه نزديك، راه ميان بر، همين عبوديت و اطاعت است، نه عبادت، نه رياضت، نه خدمت به خلق و نه شهادت. 💠 شهادتى كه از امر او الهام نگيرد و خدمتى كه از او مايه نگيرد و رياضتى كه از او نباشد و عبادتى كه نشان او را نداشته باشد، بر باد است. «كُلُّ امْرٍ ذى‏ بالٍ لَمْ يُبْدأ بِبِسْم اللَّهِ فَهُوَ ابْتَر». آنچه نشان او را بر خود ندارد، دم بريده است، ناقص است، بى‏ارزش است. 💠 آنچه از او نشان گرفت، معنى دارد، حتى اگر جمع كردن پشكل‏ها و پاك كردن بينى يتيمى باشد. 📚 صراط، ۱۴۵ 🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie