💟 تويى كه در برابر سوختن دست برادر و خواهر كوچكت آرام نيستى، چگونه مى ‏توانى در برابر اين همه آتش خانمان‏ سوز آرام باشى⁉️ 💟 و بر اين همه جهل و فساد و تباهى و بر اين همه درگيرى و جنگ و خون، از خانه تا جامعه و تا جهان معاصر، چشم باز نكنى و همّت نگذارى⁉️ 💟 پس نمى ‏توانى به زندگى راحت و همسردارى و خانه‏ دارى و رفاه گسترده و يا محدود، قانع باشى. 💟 چون در اين كشتى، كه تمامى ديوارهايش سوراخ شده، تو نمى‏ توانى آرام بمانى؛ كه در نهايت در اتاق سالم و كابين زيبا، به زير آب مى‏ روى و در دنياى رابطه‏ ها، گرفتار مى‏ شوى. 💟 تو با نظارت و بصيرت و طرح و برنامه، نمى ‏توانى چشم ‏پوش و سر در لاك بمانى. 💟 پس ناچارى كه صداى حادثه را بشنوى و پيش از آن‏كه حادثه بر تو وارد شود و در بكوبد و محكم بكوبد، تو اين قارعه را، استقبال كنى و به آن هجوم بياورى. 💟 آيا با اين همه كاستى و مشكل و فساد و تباهى، كارى نيست و مسؤوليتى نيست و جز زندگى محدود و شادى ‏ها و رنج‏هاى حقير و روزمرّه، تكليفى نيست⁉️ 💟 اگر هست، آيا اين كارهاى بزرگ و مستمر و مرتبط، بدون تمرين، بدون طرح، بدون بصيرت و بدون نظارت، دست يافتنى است. 📚 نامه های بلوغ، ص 175 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 امروز، تبليغ هدف اصيل خود را از دست داده. شايد يك مبلغ بيشتر به اين فكر كند كه جمعيت زياد باشد و شكوه و عظمت مجلس به اوج برسد و منبر را خوب تحويل بدهد. 💟 در حالى كه اين اهميت ندارد كه چند نفر جمع شده ‏اند، اين مهم است كه چند نفر ساخته شده‏ اند و به راه افتاده‏ اند و بى ‏نياز گرديده‏ اند. 💟 ما نبايد بخواهيم آنهايى كه چند سال پاى منبر بوده ‏اند، باز هم در همان‏جا جمع شوند و اگر جمع شدند، اين از ركود آنها خبر مى ‏دهد. 💟 اين درست نيست كه يك شاگرد، هر سال در يك كلاس و با يك استاد بماند و اگر ماند، اين دليل رفوزگى و مردودى اوست. 💟 آخر كسى كه در يك كلاس ساخته شد، چاره ‏اى ندارد جز آنكه به كلاس بالاتر بيايد و اگر نيامد، يا به خاطر اين است كه عشق به تحصيل ندارد و يا اينكه كلاس بالاترى تشكيل نگرديده است. 💟 و در هر حال بايد در او عشق آفريد و بالاترش آورد و همين كه اشباع شد و فارغ‏ التحصيل شد، به تبليغش گماشت و به كارش واداشت. 📚 روحانیت و حوزه، ص 148 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 تو بايد علم را حفظ كنى! از چه چيزى؟ از زمينه ‏هاى آلوده. 🔶 من اگر بخواهم مقدارى شير را در ظرفى بريزم، نگاه مى‏ كنم تا آن ظرف آلوده نباشد. 🔶 پس اگر بخواهم آگاهى خود را به كسى منتقل كنم بايد ظرف آن را پاك كنم تا بتوانم علم را در آن بريزم. 🔶 وقتى مى‏ خواهى علم را به ديگران منتقل كنى بايد زمينه ‏هايش را آماده كنى؛ بايد از زمينه‏ هاى ضلال و انحطاطى كه در آدم‏ها هست. 🔶 از سوء استفاده ‏ها و برداشت‏هاى غلطى كه بعدها ممكن است پيش بيايد و همچنين از ناسپاسى و بى‏ اعتنايى‏ هايى كه به وسيله علم تحقق پيدا مى ‏كند، آن را حفظ كنى. 🔶 حضرت رسول م ى‏فرمايند: «حكمت را اگر از اهلش دريغ كنى، به آنها ظلم كرده ‏اى و اگر به غير اهلش بسپارى، به حكمت ظلم كرده ‏اى!»؛ «إِنَّ الْحُكَمَاءَ ضَيَّعُوا الْحِكْمَةَ لَمَّا وَضَعُوا عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهَا». 🔶 اگر ارزش آن را نمى‏ داند و اهليت ندارد، به او نده. اگر اين گفتگوها به كسانى داده شود كه نمى ‏توانند نتيجه بگيرند و بهره ببرند و قدرش را نمى ‏دانند و برايشان مهم نيست، نبايد اين علم را به آنها منتقل كرد. 📚 خط انتقال معارف، ص 114 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 براى سازندگى و تربيت بايد از اعماق شروع كرد. هنگامى كه مى‏ خواهيم رفتار و گفتار كسى را عوض كنيم، هنگامى كه مى ‏خواهيم‏ لباس كسى را دگرگون كنيم، بايد پيش از اين مرحله، عشق‏ها و علاقه‏ هايش را عوض كنيم 🔶 و ناچار شناخت‏هايش را و ناچار فكرهايش را، كه ادامه ‏ى تفكّر، شناخت است و ادامه ‏ى شناخت، عشق و ادامه ‏ى عشق، عمل. 🔶 ما عاشق آفريده شده ‏ايم فقط معشوق‏ها را انتخاب مى ‏كنيم و براى اين انتخاب است كه بايد آن‏ها را بسنجيم كه چه مى‏ دهند و چه مى‏ گيرند. با اين روش نتيجه ‏هاى سريع‏ترى بدست مى‏ آيد. 🔶 اگر فقط لباس كسى را عوض كرديم و چادر بر سرش انداختيم و نمازخوانش نموديم و با شعارها و تلقين‏ها و يا تشويق‏ها و تهديدها، داغش كرديم. 🔶 بدون اينكه از درون روشنش كرده باشيم و عشقى در نهادش گذاشته باشيم، ناچار در محيطى ديگر سرد مى‏ شود و يخ مى ‏زند؛ همان‏طور كه آهن تفتيده در محيط ديگر، سرد و سخت مى‏ شود. 🔶 اين برگ‏هايى كه ما به افراد مى ‏چسبانيم، در برابر نسيمى دوام نخواهند آورد، چه رسد به طوفان‏هاى كوه افكن اين قرن. 🔶 ريزش برگ‏هاى پاييزى به من درسى داد كه در هنگام خوابِ ريشه‏ ها، برگ‏ها مى ‏ريزند حتى با نسيمى؛ اما در بهارهاى سبز و همراه بيدارى ريشه ‏ها، از چوب خشك مرده، از چوب سخت و متراكم، جوانه‏ ها و شكوفه ‏ها مى‏ جوشند و بارور مى ‏شوند. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 43 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ امتحان و بلاء و فتنه همان‏طور كه از اسم‏شان پيداست، محنت‏ پذيرفتن و گرفتارى ديدن و در كوره نشستن است. و در اين كوره است كه پخته مى‏ شوى، كه از خامى در مى‏ آيى و راه مى ‏افتى. ♦️ هزار خروار ادعا را نمى ‏توان با بحث و گفت‏گو و تو بميرى و من بميرم، درمان كرد. آنها كه ادعاى توحيد و اطلاع از وجود ربطى چشمشان را گرفته، نمى ‏توانى از توحيد و شرك برايشان بگويى كه آنها از تو بهتر مى ‏دانند و از تو بهتر مى‏ گويند. ♦️ اينها بايد زير فشار بروند و صدمه ببينند، فرزند دلبندشان و محبوب و نور چشمشان را زير تازيانه ببينند و ظرفيت خود را بشناسند و عمق و حجم فاجعه را احساس كنند. ♦️اين خداست كه می ‏پرسد:«أَحَسِبَ النَّاسُ أنْ يُتْرَكُوا أنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُون». آيا خيال مى‏ كنيد كه با ادعاى ايمان رهايتان مى‏ كنند، در حالى كه به كوره نرفته ‏ايد و حرارت نديده‏ ايد كه خالص بشويد و ناخالصى ‏ها را از دست بدهيد. ♦️ و آنگاه از يك سنت حكايت مى ‏كند: «وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ»، همه را به اين فتنه و به اين محك دچار كرديم. چرا؟ «فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلمَنَّ الْكاذِبين». تا اينكه خدا علامت بگذارد و نشانه بگذارد آنهايى را كه صادق بوده‏ اند و آنهايى را كه دروغگو هستند. 📚 صراط، ص 114 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ ما از هنگامى كه به دنيا آمده ‏ايم، پستانك به دهانمان گذاشته‏ اند و لالايى در گوشمان خوانده ‏اند و ما هم خيال كرده‏ ايم كه دنيا خوابگاه است و آخور است و عشرتكده. ✅ بر اساس همين عادت قضاوت مى‏ كنيم كه عجب خوابگاه بدى و عجب رستوران درهمى و عجب عشرتكده ‏ى ماتمزده ‏اى. ✅ ما با شناخت استعدادهاى عظيم خود مى ‏يابيم كه كار ما حركت است و در نتيجه هستى راه است. «فَخُذُوا مِنْ مَمَرِّكُمْ لِمَقَرِّكُمْ»، و دنيا كلاس زندگى است. «عَلَّمَ الانْسانَ‏َ»، و زندگى كوره است. «دارٌ بِالِبَلاءِ مَحْفوُفةٌ»، و اين است كه دنيا را به غم بسته ‏اند. ✅ و در اين كلاس هزارها زبان و هزارها پيام گذاشته ‏اند تا هزار هزار گوش خود را باز كنيم و درس‏هايى بگيريم. ✅ و از هر آيه‏ اى و از هر واقعيتى به هزار رمز، به هزار نكته، به هزار اشاره راه ببريم، كه هزار نكته‏ ى باريك‏تر ز مو اين‏جاست. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 261 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 مادر مهربان، كودك ضعيف و محبوب خود را، اگر بخواهد بيرون برود و يا زير باران بماند و يا غذاى كثيفى بخورد، آن‏ چنان مى ‏زند و مى‏ كشد و مى ‏بندد كه جاى انگشت‏هايش بر بدن او مى‏ نشيند و مادر اين‏ها را از مواظبت و مراعات و محبت مى‏ داند. 🔷 پس چطور شكستن بت‏ها و دور كردن شيطان و كنار زدن تعلق‏ها را نمى ‏فهمد و محبت را در تمامى چهره ‏ها و نعمت‏ها را در تمامى داد و ستدهاى خدا نمى ‏بيند. كه؛ «أَسْبَغَ عَلَيكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً و باطِنَةً». 🔷 مشكل همين است. كه ما گل و شل باران و كثيفى بچه ‏ها و آلودگى غذا را مى‏ فهميم و فرزند دلبندمان را مى ‏زنيم و نمى ‏گذريم ولى گرفتارى بت‏ها و اسارت‏ها و آلودگى شهوات و جلوه‏ هاى دنيا را نمى‏ فهميم و صنايع و كارسازى خدا را نمى‏ شناسيم. 📚 وارثان عاشورا، ص 184 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 هيچ مادر مهربانى، بچه‏ هاى عزيزش را هميشه به بغل نمى ‏كشد، كه اين ‏كار با محبّت او سازگار نيست. 💟 بچه ‏ها تا حركت نكنند و سينه بر خاك نكشند و زمين نخورند و درگير نشوند، نمى ‏آموزند و به جايى نمى‏ رسند و راه رفتن را فراموش مى‏ نمايند. 💟 كجاست چشمى كه محبّت مادر را را در همين واگذاشتن‏ها و نظارت‏ها ببيند و نشانه‏ هاى لطف و تدبير را در همين تكليف‏ها و بلاءها و محروميت‏ها بشناسد⁉️ 📚 نامه‏ هاى بلوغ، ص 108 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ با عبادت، با عمل، با حرف، آدم‏ها مشخص نمى‏ شوند و اندازه ‏هاشان نمودار نمى ‏گردد. ♦️ آن‏چه نهفته‏ ها را مشخص مى‏ كند و حالت‏ها و آدم‏ها را از يكديگر جدا مى ‏سازد، بلاء است و اين بلاء، صنعت خدا و كار اوست. ♦️ كه مى ‏فرمايد:«وَ اصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِى‏»؛ تو را براى خودم ساختم. ♦️ كسانى كه غرور علم و عشق و عمل گرفتارشان مى‏ كند، غربال بلاء و گرفتارى ‏ها نجاتشان مى‏ بخشد و ضعف‏ها و كفرهاشان را و نهفته‏ ها و نفوذى ‏ها را مشخص مى ‏سازد. ♦️ كه امام حسين عليه السلام فرمود:«النَّاسُ عَبِيدُ الدُّنيا وَالدِّينُ لَعِقٌ عَلَى اَلسِنَتِهِم يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّت مَعَایِشُهُم فَاِذَا مُحِّصُوا بِالبَلاءِ قَلَّ الدَّيَّانُون». آدم‏ها آن‏جا كه با بلاء تمحيص مى‏ شوند دين‏داريشان مشخص مى‏ گردد. 📚 وارثان عاشورا، ص 68 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 نمى ‏دانم كبوترها را ديده ‏ايد كه چگونه به جوجه ‏هايشان غذا مى‏ رسانند و نوك در نوك هم مى ‏كنند. 🔶 و باز همان‏ها را ديده ‏اى كه چگونه به جوجه ‏هاى بزرگترشان نوك مى‏ زنند و بيرونشان مى‏ كنند. 🔶 راستى كدام يك از اينها محبت است و كدام دشمنى⁉️ 🔶 امام سجاد علیه السلام مى ‏گويد: «اللهم إجْعَلْ شُكْرى لك عَلى‏ ما زَوَيْتَ عَنّى، أَوْفَرْ مَنْ شُكْرى إيّاك عَلى‏ ما خَوَّلْتَني». 🔶 خداى من! سپاس مرا بر آنچه كه مرا از آن محروم كرده‏ اى، بيشتركن از سپاسى كه من بر نعمت‏هاى تو دارم. 🔶 شكر بر محروميت بيشتر از شكر بر دارايى، اين شكرى است كه راه رفته‏ ها دارند. 🔶 اينها كه مى ‏دانند اگر او با محبت مى ‏دهد، با محبت بيشتر مى ‏گيرد و اگر عطاى او نعمت است، بلاى او نعمت بزرگتر است و اين است كه شكر بيشتر مى‏ خواهد. 🔶 ما هنوز چشمى نداريم كه محبت را در تمامى چهره‏ هايش بشناسيم و سپاس بگذاريم. و اين است كه در هنگام دارايى مغرور مى‏ شويم و به وقت گرفتارى و بلاء مأيوس مى ‏مانيم‏. 📚 صراط، ص 116 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 بدون ابتلا و گرفتارى هر كدام از ما خيلى راحت سير و سلوك مى‏ كنيم. خيلى راحت! و خيلى هم خوبيم! 💟 مثل يك حوض لجنى هستيم كه چند سانت آب نو و قشنگ داخل آن جمع شده است و تا آن را به هم نزده‏ اند، خيلى قشنگ است؛ مخصوصاً وقتى كه جلوه نور خورشيد هم در آن بيفتد و طلاى خورشيد و نقره آسمان هم در آن درخشش پيدا كند. 💟 درخت‏ها هم در آن جلوه كنند. صداى قورباغه ‏ها هم برود و صداى بلبل‏ها را هم بشنويم. در اين هنگام خيلى تجلّى مى‏ كند، ولى وقتى يك دست به آن مى ‏زنيم، مى ‏بينيم كه همه چيز آشفته شد و همه چيز از توى اين آب بيرون آمد. 💟 ما آدم‏هايى هستيم كه تا بحران‏ها و گرفتارى ‏ها شلوغ‏مان نكرده و به‏ قول خودمان تا كفرمان در نيامده است، خيلى آقاييم! ولى يك بحران، يك حرف، يك حديث، يك صداى زياد، حتى يك گنجشكى كه جيك جيك مى‏ كند، كفرمان را درمى ‏آورد. اين‏ها حالت‏هاى ماست. 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ با يك فشار و درگيرى، چنان آه و ناله‏ اى راه مى ‏اندازيم كه روحيه‏ ها را تضعيف مى‏ كنيم. خيال مى‏ كنيم نوبرش را آورده‏ ايم. ✅ مايى كه مى‏ خواهيم هستى را به دست آوريم، نمى‏ خواهيم پوست بيندازيم⁉️ بايد گوشت و پوست و استخوانمان را هم بدهيم. ✅ امام صادق علیه السلام مى‏ فرمايد: «يكى از صفات مؤمن اين است كه نحيف است و اضافى ندارد». آيا نمى‏ خواهيم اين زايده‏ ها را بدهيم⁉️ ✅ مشهد بودم. جوانى پيش من آمد. گفت و گفت و گفت. با او شوخى كردم و خنديدم. خيلى ناراحت شد. گفت تو مرا درك نمى‏ كنى. رنج مرا نمى‏ فهمى. ✅ من هم خنده ‏ام گرفته بود كه اگر رنج او قطره قطره بود، من جرعه جرعه سر كشيده بودم. او مى ‏گفت من امروز پولم تمام شده، در حالى كه من يك سال در اين مشكل و بدبختى بودم. ✅ به او گفتم: بحث اين نيست كه تو را درك نمى‏ كنم. تو خودت را درك نمى‏ كنى. ✅ هنوز ظرفيت خودت را نمى‏ شناسى. مگر درك كردن به اين است كه ما را در پنبه بخوابانند و حلوا حلوا كنند⁉️ 📚 حرکت، ص 290 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 امروز در آشپزخانه نگاهم به صحنه‌ی عجیبی جلب شد. کنار گاز آشپزخانه، لکه‌ی از چربی غذا افتاده بود و روی آن را مورچه‌های بسیار زیادی پوشانده بود. 🔶 برخلاف همیشه که من مورچه‌ها را در حال حرکت ،فعالیت و جنب و جوش دیده بودم ، این بار چشمم به دسته‌ای مورچه افتاده بود که هیچ حرکتی نمی کردند و مانند مردگانی به سکون رسیده بودند. 🔶 با خودم فکر کردم شاید مرده باشند که اینطور ساکن هستند. مجبور شدم لحظاتی زیر نظر بگیرمشون. 🔶 کمی که سر و صدا کردم و دستم به میز خورد ، دیدم به حرکت در آمده‌اند و از آن لذت و مستی و رخوت جدا شده‌اند. اما برایم جالب بود که هنوز هم تعداد زیادی از آنها بی حرکت بودند. 🔶 شروع کردم میزان ضربه‌ها را شدید کردن، این بار تعداد بیشتری به حرکت درآمدند و از سکون جدا شدند ، اما بازهم تعدادی مانده بودند. 🔶 آنهایی که بیشتر در این چربی دست و پایشان فرو رفته بود و بیشتر دل بسته‌بودند ، سخت تر جدا می‌شدند و با سکون و رخوت خو گرفته بودند. 🔶 ما هم که شیطونی‌امون گُل کرده بود ، شروع کردیم فوت کردن این مخلوقات خدا و به قولی بلای شدید‌تری از خودمان را به سرشان نازل کردیم. این بار دیگه تقریبا همه به حرکت‌ در آمده بودند و از این رخوت و سکون جدا شده بودند. 🔶 یاد حرف استاد صفایی افتادم؛ فلسفه‌ی بلاها در این دنیا این هست که زیر پای ما را داغ کنند که در این دنیا اسیر و گرفتار نشویم. 🔶 چون کار ما انسان‌ها حرکت هست ، آنهم حرکت به سمتی که بالاترین باشد، بعضی وقت‌ها زیبایی‌های مسیر ما را می‌فریبد و از کار اصلی‌امان باز می‌مانیم و به سکون می‌رسیم. 🔶 بماند وقتی بلا تمام شد و بعد از لحظاتی برگشتم ، باز دیدم که برخی از مورچه‌ها برگشته‌اند و باز ساکن و بی‌حرکت شده‌اند. 🔶 به خودم گفتم راستی بد نیست یه سری هم به خودت بزنی و ببینی دست و پایت تو چه پیتی از روغن گیر کرده که اینطوری مانده‌ای⁉️ 🆔👉 @cheshmeyejarie

❌👈 خاصیت بلاء 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 ما خيال مى‏ كنيم كه آمده ‏ايم تا خانه بسازيم، بزمى بسازيم و همين كه خانه‏ مان راخراب مى ‏كنند و بزممان را به هم مى ‏زنند ناله مى‏ كنيم و بانگ برمى ‏داريم كه مسلمانى نيست، كه خدا نيست. 🔶 بى‏ خبر! آنها مى‏ خواهند تو را بسازند و تو را آورده ‏اند كه بسازند و اين است كه بزمت را مى‏ سوزانند، كه خانه ‏ات را خراب مى ‏كنند، كه محبوب‏هايت را مى‏ شكنند، كه مگر برخيزى. خرابت مى‏ كنند، تا آباد شوى. ديوارهايت را مى‏ ريزند تا به وسعت برسى. 🔶 و اين است كه تو بايد خودت بخواهى و طلب كنى و اگر نخواهى و كردند، شكر كنى و يا لااقل صبر داشته باشى كه بارور شوى، نه آنكه جزع بزنى و فرياد، كه فرياد خريدارى ندارد و در زير اين گنبد كبود، بازارى ندارد، كه دنيا با درد همراه است و با غم مخلوط و با رنج پيچيده. 🔶 دنيا راه است، كلاس است، كوره است. آنقدر مى‏ سوزاندت كه آماده‏ ى درس‏ها شوى و گام بردارى. 🔶 لوس بازى بس است، كه دستگاه هستى، با تربيت آمريكايى، هماهنگ نيست. اين واقعيت‏ها، با اين لوس بازى‏ ها نمى‏ خواند. اين دستگاه مى‏ خواهد آدم تحويل دهد؛ آدمى كه با كوله بار رنج، راه دراز هستى را طى كرده و به هست آفرين رسيده است. «يا ايُّهَا الْانْسان انَّكَ كادِحٌ الى‏ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقيه‏». 🔶 و اين بلاء و فشار براى آنهايى كه آماده ‏ترند، شديدتر و برنده ‏تر است.«انَّ اشَدَّ الناسِ ابْتِلاءً الْانْبياء ثُمَّ الامثَلُ فَالأَمْثَلُ». سخت ‏ترين آدم‏ها، در گرفتارى پيامبران بودند و سپس به ترتيب، آنها كه نمونه بودند. 🔶 كسانى كه ايمان بيشترى دارند، رنجشان بيشتر است، كه: «الْبَلاءُ لِلْوِلاء». مادامى كه در گيره‏ ى عشق جايى نگرفته ‏اى، سوهانى نمى‏ خورى. 🔶 هر چه اين گيره محكم‏تر شد، اين سايش و فرسايش زيادتر مى ‏شود. «فَمَنْ قَوى‏ ايمانُهُ وَ كَثُرَ عَمَلُهُ، كَثُرَ بَلاؤه». چون گرفتارى‏ ها بايد هماهنگ با ظرفيت‏ها باشد، كه از راه باز نگردند و منحرف نشوند و از آن طرف بتوانند كارى را با خود شروع كنند و پيش بيايند. 📚 صراط، ص 121 🆔👉 @cheshmeyejarie

✴️ حاج محمد رضا سقا زاده: از آیت‌الله ملاعلی همدانی درباره مرقد حضرت زینب سلام الله علیها پرسیدم ✴️ گفتند: آیت الله آقا ضیاء عراقی فرمودند: شخصی شیعه از شهر قطیف عربستان به قصد زیارت امام رضا علیه السلام حرکت می کند، در راه پول خود را گم می کند. ✴️ متوسل به امام زمان علیه السلام می شود. در همان حال سید نورانی را می بیند که به اومبلغی مرحمت کرده و می گوید: این مبلغ تو را به سامرا می رساند. ✴️ در آنجا پیش وکیل ما میرزا حسن شیرازی برو و بگو: سید مهدی می گوید: پولی از ما در پیش توست، فلان مقدار بدهد تا به زیارت جدم امام رضا علیه السلام بروی. ✴️ اگر او نشانه خواست، بگو: امسال در فصل تابستان، شما با حاج ملا علی کنی، حرم عمه ام مشرف بودید ✴️ ازدحام جمعیت باعث شده بود که در حرم عمه ام آشغال ریخته شود، شما عبا از دوش گرفته و با آن حرم را جارو کردی و ملا علی کنی نیز آشغال ها را بیرون می ریخت و من در کنار شما بودم! ✴️ شیعه قطیفی می گوید: چون به خدمت آیت‌الله شیرازی رسیدم، جریان را نقل کردم ✴️ بی اختیار در حالی که اشک شوق می ریخت، دست در گردنم افکند و چشمهایم را بوسید و تبریک گفت و مبلغی مرحمت کرد. ✴️ چون به تهران آمدم خدمت حاج آقا کنی رسیدم و جریان را برای او نیز تعریف نمودم. تصدیق کرد، ولی بسیار متاثر گشت که ای کاش این نمایندگی و افتخار نصیب او می شد. 📚 شیفتگان حضرت مهدی، ج ۳ ص ۱۴۲ ♥️👈 خوشا به حال #مدافعان حرم 💐 میلاد عقیلة العرب حضرت #زینب کبری مبارک ❌👈 کپی با ذکر منبع کانال👇👇👇 🆔👉 @tavasolitabrizi

🔶 دردها، چه آن‏ها كه از خود ما هستند و چه آن‏ها كه از ديگران است و چه آن‏ها كه از حركت هستى است مى ‏تواند عامل حركت ما باشد. 🔶 در اينجا بايد توضيح بدهم تا اشتباه نشود. نمى ‏گويم بايد درد و رنج را پذيرفت كه مى‏ گويم بايد از آن بهره برداشت و نبايد از آن ترسيد. درگيرى و فرار غلط است؛ مهم بهره بردارى است. 🔶 مسأله‏ ى ما، بررسى عامل رنج‏ها نيست، بل تلقى و برداشت و موضع‏گيرى ما در برابر رنج، موضوع بحث است. 🔶 رنج‏ها از كجا و چرا برخاسته‏ اند، مسأله نيست، چگونه با آن‏ها كنار بياييم اين مسأله ‏ى ماست. 🔶 آن‏ها كه در سطح برترى هستند، از رنج‏ها، حركت‏ها را بهره مى‏ گيرند و راه مى ‏افتند. نه عقده مى ‏گيرند و نه خُرد و شكسته مى‏ شوند. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 283 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 به پدرى كه فرزندش را از دست داده بود و هرگونه تسليتى را به تمسخر مى‏ گرفت، كه «هنوز دامنت آتش نگرفته كه درد من دلسوخته را بدانى». 🔷 گفتم راستى كه مصيبت تو، مصيبت بزرگى است و از بزرگى مصيبتش شمّه‏ اى گفتم و آخر سر به مقايسه پرداختم كه مصيبت تو بزرگ است ولى تو از اين مصيبت بزرگ‏ترى و همين است كه نبايد بلرزى. 🔷 آ‏نها كه فقط به بزرگى حوادث و موانع و دردهايشان اشاره مى‏ كنند و حتّى گاهى رنج مى ‏برند كه كسى درد ما را درك نكرده، اينها خوب است كه نيم نگاهى هم به خودشان مى‏ انداختند و مى‏ فهميدند كه اگر كسى رنج اينها را درك نكرده، خودشان هم خودشان را درك نكرده ‏اند و فقط درد را احساس كرده ‏اند. 📚 انتظار، ص 90 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 «إِلَهِي عَلِمْتُ بِاخْتِلاَفِ الآثَارِ وَ تَنَقُّلاَتِ الأَطْوَارِ أَنَّ مُرَادَكَ مِنِّي أَنْ تَتَعَرَّفَ إِلَيَّ فِي كُلِّ شَيْ‏ءٍ حَتَّى لاَ أَجْهَلَكَ‏ فِي‏ شَيْ‏ءٍ». 💟 خداى من! من از رفت و آمد آثار تو و از تحوّل و نقل و انتقال جلوه‏ هاى تو، دانستم تو مى‏ خواهى كه براى من در هر چيزى رخ بنمايى تا تو را در هيچ چيز جاهل نباشم و با تو بيگانه نمانم. 💟 ولى اين آشنايى آسان نيست، آنجا كه تو بت‏هاى من را مى‏ شكنى و تعلق‏هاى مرا مى ‏زنى اين نكته ديرتر برايم جا مى ‏افتد كه تو مى ‏خواهى به محدودها و محكوم‏ها، بسته نشوم وروى موج خانه نسازم و بدليل تحول بُت‏ها، بت ‏پرست نمانم. 💟 در اول كار خيال مى‏ كنم كه تو با من دشمنى كه تو با من لجاجت دارى، ولى از تحوّل مستمر و نقل و انتقال مداوم مى‏ يابم كه تو بر من جلوه مى‏ كنى و با شكست بت‏ها، تماميت خود را برايم آشكار مى‏ سازى. 💟 من از شكسته شدن جام محبوبم مى ‏توانم غصه و قصه ببافم كه از پدرم بود و از نياكانم رسيده بود. مى‏ توانم بياموزم كه ديدى شكستنى بود و دل بستنى نبود. 💟 اين درسى است كه تو با اختلاف و رفت و آمد آثار و با نقل و انتقال اطوار و جلوه ‏ها، به من آموختى تا تو را در هر چيزى ببينم. 📚 چهل حدیث، ص 32 🆔👉 @cheshmeyejarie

✴️ آنجا كه نمى‏ توان غم‏ها را كم كرد بايد ظرفيت‏ها را گسترده ‏تر ساخت تا بتوان از همانچه كه ما را مى ‏شكند، نيرو بدست آورد. ✴️ بازوهاى تو مى‏ توانند از همان وزنه‏ هايى كه خستگى مى‏ آوردند و زحمت داشتند، به قدرت برسند و نيرو بگيرند. ✴️ همان‏طور كه وزنه ‏ها بدن تو را شكل مى‏ دهند و نيروى تو را زياد مى‏ كنند، همان رنج‏ها هم روح تو، سينه‏ ى تو، ظرفيت تو را زيادتر و گسترده ‏تر و نيرومندتر مى‏ سازند. ✴️ با اين بينش، تو تراكم غم را هرز نمى‏ كنى و هدر نمى‏ دهى، كه از اين تراكم بهره برمى‏ دارى و قدرت مى‏ سازى. ✴️ تو در برابر بلاء و رنج، در برابر بارهاى سنگين، جزع ندارى. بالاتر، تحمل و صبر ندارى، كه به بهره بردارى و شكر رسيده ‏اى و از درد درس‏هايش را گرفته‏ اى و از غم‏ها قدرت‏ها را بيرون آورده ‏اى. ✴️ تو ديگر چه تسليتى مى ‏خواهى كه بايد سرقفلى هم بدهى و خوشحال هم باشى. ✴️ كسى كه مى ‏خواهد به قدرت بيشتر برسد، ديگر از برداشتن وزنه‏ ها خسته نمى‏ شود، كه قدرت مى ‏گيرد. رنج نمى ‏برد كه راحت است. 📚 تطهیر با جاری قرآن، ج 3، ص 81 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 يكى از نكته‏ هايى كه آدمى را توانا مى‏ كند و رنج او را مى‏ برد، ظرفيّت زياد اوست؛ چون ما كه غم‏ها را نمى‏ توانيم كم كنيم، پس بايد خود به وسعتى برسيم. 🔶 هر كدام از ما غصّه‏ هاى زيادى در متن زندگى ‏مان داشته ‏ايم. گريه‏ ها كرده ‏ايم. با تمام صميميّتِ دل‏مان هم گريه كرده ‏ايم. 🔶 ما اين گريه ‏ها و رنج‏ها را داشته‏ ايم، حالا هر كس به گونه ‏اى. يك روزى هم آدم با خنده به گريه‏ هاى ديروزش برمى‏ گردد. 🔶 چيزهايى كه ديگر امروز خيلى مسخره است، ولى يك روزى آدم براى آن‏ها اشك‏ها ريخته است. 🔶 اين نكته مهم است كه ما غم‏ها را نمى‏ توانيم كم كنيم. پس چاره و راهى جز اين نداريم كه به ظرفيّت خود روى بياوريم و وسعتى پيدا كنيم و تلقّى جديدى از خودمان و از زندگى به دست بياوريم. 🔶 اين رفعتِ ذكر ماست كه وسعت صدر ما را به دنبال مى ‏آورد و در نتيجه در متن رنج‏هايى كه قرار گرفته‏ ايم، راحت خواهيم بود. 📚 فوز سالک، ص 240 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 بلاء موجب مى‏ شود انسان بشكند و انكسار پيدا كند و الاّ رياضت‏ها غرور ايجاد مى ‏كنند. 🔷 اين درست است كه تمركزها قدرت مى ‏آورند. ملائكه را نازل مى‏ كنند. جن را مسخر مى ‏كنند. ما فى الضمير را مى ‏خوانند. پشت ديوار را مى ‏بينند و ... 🔷 همه اينها هست و تحقق پيدا مى‏ كند، ولى اين قدرت‏ها يك مشكل ايجاد مى‏ كنند و آن مشكل اين است كه انسان را طلبكار مى‏ كنند. 🔷 سالكى كه بر اساس تمركز و رياضت حركت مى‏ كند، مبتلاست. مغرور است و متوقع. 🔷 بچه كه بوديم بعد از اينكه چندين بار دستمان را حركت مى‏ داديم و ورزش مى‏ كرديم، به ماهيچه ‏هامان دست مى ‏زديم تا ببينيم چقدر قوى شده است! 🔷 سالكى كه ده مرتبه ذكرى را مى‏ گويد، ده مرتبه عملى را مرتكب مى ‏شود، خيال مى‏ كند كه كارى كرده است و در برابر كارش بايد حاصلى داشته باشد. لذا متوقع مى‏ شود، ولى بلاء، شكننده و منكسر است و همه بساط او را بر باد مى‏ دهد. 📚 اخبات، ص 55 🆔👉 @cheshmeyejarie

❇️ بلاء يك چهره ندارد، كه تمامى داده ‏هاى خدا بلاء است. ندادن‏هاى او بلاء است. گرفتن و بخشيدن، محروميت و دارايى، همه ‏اش ابتلاء است. ❇️ موقعيت‏ها مهم نيست، عكس العملى كه نشان مى‏ دهى و موضعى كه مى‏ گيرى، نشان دهنده ‏ى عمق تو، ظرفيت تو، ايمان تو، صدق تو، كذب و نفاق و سطحى بودن توست. و تو تا ندانى كه چه هستى و در كجايى، نمى ‏توانى با خودت كار كنى و جلوتر بيايى. ❇️ در سوره ‏ى فجر آمده كه انسان، داشتن‏ها و محروميت‏ها را معيار افتخار و ملاك اكرام و اهانت مى ‏شمارد، در حالى كه تمامى نعمت‏ها و سخت‏گيرى‏ ها به خاطر ابتلاء و آزمايش انسان است. ❇️ اين ماييم كه نعمت‏ها را فقط در يك چهره مى‏ شناسيم، ولى نعمت‏ها گاهى آشكار و مشخص‏ هستند و گاهى پنهان و نهفته. «أَسْبَغَ عَلَيكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً و باطِنَةً». ❇️ و در نتيجه آنها كه نمى ‏دانند، با خدا به جدال بر مى‏ خيزند: «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِى اللَّهِ بِغَيرِ عِلْمٍ و لا هُدىً و لا كِتابٍ مُنيرٍ». ❇️ ما خيال مى‏ كنيم كه اگر نعمتى را گرفتند، اين دشمنى است. نمى‏ دانم كبوترها را ديده‏ ايد كه چگونه به جوجه ‏هايشان غذا مى‏ رسانند و نوك در نوك هم مى‏ كنند. ❇️ و باز همان‏ها راديده ‏اى كه چگونه به جوجه‏ هاى بزرگترشان نوك مى‏ زنند و بيرونشان مى‏ كنند. راستى كدام يك از اينها محبت است و كدام دشمنى⁉️ 📚 صراط، ص 116 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ بلاء عامل تمحيص است. آدم‏ها و حالت‏ها را غربال مى‏ كند و از يكديگر جدا مى ‏سازد. غربال كفر از ايمان، و كافر از مؤمن و غربال حالت‏ها و ذلت‏ها و عزت‏ها و تعلق و فراغت و توجه و غفلت. ♦️دنياى ما، دنياى آميزش‏ها و اختلاطهاست، دنياى بَلبَله و درهم شدن‏ها و در يكديگر فرو رفتن‏هاست. در اين آميزش‏ها، نفوذى ‏ها و جاهل‏هاى مغرور، مياندار هستند. ♦️ با بلاء و ابتلاء، هم نفوذى‏ ها مشخص مى ‏شوند و كافرها از مؤمن‏ جدا مى ‏گردند و هم جاهل‏ها به وضع خويش و اندازه ‏ى خويش واقف مى‏ گردند. ♦️ و اگر بخواهند با خود كارى را آغاز كنند و در خود طرحى پيدا كنند، مى ‏توانند و اگر مديرى بخواهد آن‏ها را در پستى بگذارد و جايگاه و منزلتى ببخشد مى‏ فهمد و مى‏ شناسد و مى‏ تواند تحول در جايگاه‏ها و پست‏ها را دنبال نمايد. 📚 وارثان عاشورا، ص 66 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ در برابر هر رنجى سه راحت دارى؛ دو تا همراه و يكى در پايان. ♦️ همراه رنج جريان است و ورزيدگى و نشاط است و قدرت و در پايان هم بهره است و مزد پاداش. ♦️ كارگرى كه بارها را به دوش گرفته دو خوشحالى همراه گرفتارى ‏هايش دارد و يك خوشحالى هم پس از گرفتارى. ♦️ همراه كارش از بى‏ كارى و ركود رهيده و با كارش ورزيده ‏تر و نيرومندتر شده و آخر كارش هم مزد و پاداش دارد. 📚 تطهیر با جاری قرآن، ج 3، ص 82 🆔👉 @cheshmeyejarie