🔷 ما در رابطه با بيرون مى ‏توانيم ضعف‏ها و زیادهاى خويش را بيابيم و مى‏ توانيم به خويشتن برسيم. 🔷 درون ما در كوره‏ ى بيرون گداخته مى ‏شود و شكل مى ‏گيرد. 🔷 واقعيت‏هاى درونى ما، در رابطه با واقعيت‏هاى بيرون، تنومند و پا برجا مى‏ شوند و رشد مى‏ كنند و به شكل‏هاى تازه ‏تر و جالب‏ترى دست مى ‏يابند 🔷 و همچون درختانِ كوه بيشتر مى‏ سوزند و زيادتر حرارت مى‏ دهند. و نه اين كه نمى ‏شكنند كه شكننده مى‏ شوند و سازنده و مهاجم. 📗 مسئولیت و سازندگی، ص 300 🆔👉 @cheshmeyejarie

بلاء و فتنه، وسیله محاسبه خود. 🆔👉 @cheshmeyejarie

❇️ حضرت رضا علیه السلام مى ‏فرمايند:«بهترين زندگى، زندگى كسى است كه ديگران در زندگى او بارور بشوند». ❇️ به اين نيست كه بگوييم عالِم بشويم، فقيه بشويم، اصولى بشويم، فيلسوف بشويم، طبيب بشويم، به اين‏ها نيست! ❇️ به اين است كه اگر لوطى هم هستيم، لوطى ‏پرور باشيم. اگر آدم هم شديم، آدم‏ساز باشيم و اگر تاجر هم شديم، تاجر ديگرى را هم بپروريم. در باغ دست‏هاى تو، ديگران هم سبز بشوند. 📙📗 فوز سالک، ص 236 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ رابطه‏ ى ما با ديگران ما را كم نمى‏ كند، كه بارور مى ‏كند. ♦️ آن مقدار از وجود ما و از حالت‏هاى ما كه در جمع از دست مى ‏رود، يا حالت‏هاى سستى است كه بايد تقويت شود و بارور گردد و يا حالت‏هاى زايدى است كه بايد جذب شود و برود. 📙📗 مسئولیت و سازندگی، ص 299 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ موضع‌گیری های مختلف انسان در مقابل رنج و بلا 🎤👈 استاد صفایی رحمة الله علیه 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 گاهى با خدا درگير مى ‏شويم و مى ‏گوييم كه يهودى از تو مهربان‏تر است و فلان كار را برايم انجام مى ‏دهد، ولى تو نمى ‏كنى. 🔷 خيلى راحت دعوا مى‏ كنيم، در حالى كه غافليم كه اگر در لوله آبى است از جاى ديگرى است. 🔷 اگر شير آب را باز مى‏ كنى و آب در جامت مى‏ آيد و خنك مى‏ نوشى از جايى ديگر تأمين شده. ابرها از جايى ديگر باريده‏ اند و جلوه‏ ها از جايى ديگر تحقّق يافته ‏اند. 🔷 اگر از زمين و يا از يهودى و يا از پدر و مادرم غذايى گرفتم، بايد دست حقّ و عنايت او را در ميان تمامى اين دست‏ها بشناسم. 🔷 او و حضورش را ببينم و به فقر و افتقار اين‏ها و دست‏هاى خاليشان واقف باشم؛ كه:«هُوَ يُطْعِمُنى وَ يَسْقينِ». 📙📗 دعاهاى روزانه حضرت زهرا، ص 37 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 داشتن‏ها و نداشتن‏ها، نه اكرام هستند و نه اهانت، كه فقط ابتلاء هستند و درگير ساختن. در داشتن‏ها بايد شاكر بود و در نداشتن‏ها صابر. 🔷 تفاوت‏ها ملاك افتخار نيست و در رسيدن به ارزش‏هاى بيشتر، استعدادها دخالت ندارند. فوز، فضل و بهره ‏هاى عالى و لقاء و رضوان خدا، در رابطه با به كار گرفتن استعدادهاست 🔷 نه با مقدار آنها؛ «لَيْسَ لِلإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى‏»؛ كه سعى مطرح است، نه عمل و نه توانايى ‏ها. سعى نسبت عمل به توانايى‏ هاست. 🔷 همين است كه اگر پيرزنى براى ساختمان بنايى يك روز از غذاى خود كم كند و چند آجر هديه كند و ثروتمندى ميليون‏ها تومان كمك بدهد، اين آجرها از آن مقدار ثروت پرارزش‏تر است. 🔷 چون پيرزن يك روز از غذاى خودش محروم گرديده و انفاقِ رزق كرده و آن ديگرى انفاق پس انداز. اگر آن ثروتمند آن قدر كمك كند كه يك روز از غذايش محروم شود، تازه در سطح همان پيرزن است. 🔷 و فوز و بهره و فضل آنها يكى است؛ كه فوزها و فلاح‏ها مربوط به اطاعت و تقواست، نه مربوط به مقدار سرمايه ‏ها و استعدادها. 📕📚 از وحدت تا جدایی، ص 29 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ داده ‏ها ملاك و معيار نيست، كه بازدهى مى‏ خواهد. و بازدهى ‏ها خود عنوانى ندارند، كه نسبت‏ گيرى مى‏ خواهند. ✅ اين حماقت است كه سرعت يك ماشين را با الاغ شَل بسنجند. سرعت ماشين را با قدرت موتورى ‏اش مى ‏توان سنجيد. ✅ و بالاتر از اين هر دو، نسبت و سعى هم ملاك نيست، كه جهت عمل ملاك است، كه:«إنَّمَا الاعْمالُ بِالّنّياتِ». ✅ با اينكه اين شعار مكتب وجودى خيلى طرفدار دارد كه آدمى چيزى جز عمل نيست، بايد به آن افزود كه آدمى چيزى جز جهت عملش نيست. ✅ عمل‏ها مهم نيستند؛ مهم عامل‏ها و انگيزه‏ هايى هستند كه عمل را مى ‏زايند و مهم جهت ‏ها و هدف‏هايى هستند كه عمل را شير مى‏ دهند و بارور مى‏ كنند. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 232 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 اختلاف‏ها و تفاوت‏ها در طبيعت هست و بايد هم باشد؛ چون جامعه‏ ى انسانى نيازهاى متفاوتى دارد، در نتيجه بايد افراد گوناگون و متفاوتى هم وجود داشته باشند. 💟 اين تفاوت‏ها، مقتضاى حكمت است و بايد باشد. البته عدالت هم اقتضا مى‏ كند كه اين تفاوت‏ها و امتيازها مايه‏ ى افتخار نباشند. 💟 و اقتضا مى‏ كند كه از هر كس به اندازه ‏اى كه داده ‏اند، بازده بخواهند. 💟 و اقتضا مى‏ كند كه بازده هر كس را با داده ‏ها و سرمايه ‏ى خود او بسنجند و بر اساس اين سنجش و اين نسبت، پاداش و مزد بگذارند. 📕📗 فقر و انفاق، ص 18 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 عدالت اين نيست كه تمام انسان‏ها مثل جوجه ‏هاى ماشينى يكنواخت و يكسان به وجود بيايند و آفريده شوند، بلكه اين حماقت و كوتاه فكرى‏ است. 🔷 عدالت اين است كه از هر كس به اندازه‏ى وسعت و سرمايه‏ اش، كوشش و سود بخواهند. 🔷 اگر تمام اجزاى يك ماشين فرياد بردارند كه بايد ما همه برابر و يكسان باشيم از يك جنس و يا يك اندازه و در يك جا، آيا اين ماشينِ كاملاً عادلانه، جز مقدارى مواد يكسان و جز توده‏اى بى‏ خاصيت ولى همرنگ، چيز ديگرى هست؟ 🔷 پس تفاوت‏ها بايد باشند به شرط اين كه معيار افتخار نباشند. و به شرط اين كه از هر كس به اندازه‏ ى وسعش و سرمايه ‏اش بخواهند. 🔷 و به شرط اين كه در هنگام مزد و پاداش، نسبتِ سود هر كس را با سرمايه‏ ى خودش بسنجند و بر اساس اين نسبت پاداش بگذارند؛ 🔷 يعنى اگر من صد تومان سرمايه دارم و ده تومان سود و ديگرى هزار تومان سرمايه دارد و صد تومان سود، نبايد به اندازه‏ ى سرمايه‏ هامان پاداش بدهند. 🔷 چرا كه اين سرمايه‏ ها معيار پاداش نمى‏ توانند باشند؛ چون سرمايه‏ ها در اختيار ما نبوده و به ما مربوط نيستند. پاداش بايد بر اساس تلاش و سعى و كوشش هر كس باشد. 🔷 كسى كه از صد تومان، ده تومان در آورده، با آن كس كه از هزار تومان، صد تومان بيرون كشيده، هر دو يكسان و برابر هستند و نسبت به سرمايه‏ ها، سودها مساوى است. 📚 فقر و انفاق، ص 18 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ حضرت أبا عبداللّه عليه السلام مى ‏فرمايد:«وَ اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ‏ النَّاسِ‏ إِلَيْكُمْ‏ مِنْ‏ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُورَ نِقَماً». ♦️ نيازها و حاجت خواهى مردم و روى آوردن آنها به سوى شما از نعمت‏هاى خدا بر شماست، پس از اين نعمت‏ها ملول و خسته نشويد. ♦️ اگر آدمى از اطمينان به نعمت، به اطمينان به قَدَر رسيد و فهميد كه قَدَر و اندازه ‏هاى الهى تكليف و قضايى را بدنبال دارد، در اين مرحله مثل مرد باجه ‏دار بانك مى‏ شود ♦️ كه با وصول مبلغ روزانه، پرده را نمى‏ اندازد و در را نمى‏ بندد و با مبالغ امانتى به عشق بازى نمى ‏پردازد كه مى ‏داند از پيش حواله دارها صف كشيده‏ اند و در انتظار دريافت هستند. ♦️ با اين توجه صاحب نعمت در انتظار صاحب حاجت است. از ديدار صاحب حاجت خسته نمى‏ شود و رنج نمى ‏برد. ♦️ رنج‏ها از لحظه ‏اى است كه تو خودت را صاحب مال و صاحب نعمت‏ مى‏ دانى و خودت را مالك مى‏ شناسى و به آگاهى و علم و رنج و تلاش خودت تكيه مى‏ كنى ♦️ و مثل مادر احمقى كه شير پستانش را براى خودش مى ‏خواهد تا خودش بنوشد، از فرياد كودك گرسنه و دهان باز او رنج مى‏ برد. ♦️ و گرنه تو به دنبال حاجتمند راه مى‏ افتى و كودك خواب را بيدار مى‏ كنى و نوشيدن او را همچون بشارتى و نعمتى ديگر احساس مى ‏نمايی. 📚 چهل حديث، ص 171 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 داده ‏ها ملاك نيست و سودها هم ملاك نيست. داده ‏ها از خداست و سودها از سرمايه ‏ها. 💟 نه مقدار سرمايه مهم است و نه مقدار سود، بلكه نسبت سود به سرمايه مهم است. 💟 ده تا آجرى را كه يك پير زن با كم كردن غذاى خود به مسجدى كمك كرده است نمى ‏توان با ده ميليون تومان كمك تاجرى مقايسه كرد. 💟 چون تاجر از غذايش كم نشده و نسبت به سرمايه ‏اش كارى نكرده است. 💟 مهم مبلغ سرمايه ‏اش و يا مبلغ كمكش نيست؛ كه سرمايه از ديگرى است و كمك هم مربوط به سرمايه است. 💟 آنچه براى اوست مقدار كوششى است كه بر روى سرمايه دارد. 📚استاد و درس، صرف و نحو، ص 67 🆔👉 @cheshmeyejarie