🔶 سال‏هاى سال همسايه و يا دوست و يا برادر و پدر كسانى بوده ‏ام، در اين مدت در آنها چه تحولى ايجاد كرده ‏ام⁉️ 🔶 يك مديريت خوب مديريتى است كه آدم‏ها را به كار مى‏ گيرد و متحول مى ‏كند و از آنجا كه هستند به آنجايى كه بايد باشند و مى ‏توانند باشند، منتقل مى ‏سازد. 🔶 در حالى كه من از فرزندم‏ براى خودم پادويى ساخته ‏ام و از دوستم براى خودم اعتبارى و از همسرم براى خودم وسيله ‏اى 🔶 و همه را به سوى خودم دعوت كرده ‏ام و در خودم نگاه داشته‏ ام و نگذاشته ‏ام كه به لياقت‏هاى خود و توانايى‏ هاى خود دست بيابند حتّى اگر لازم باشد از من جدا شوند و از من سفر كنند و از من فاصله بگيرند. و حتّى در برابر من بايستند. 📚 قیام، ص 185 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 اصولاً ظهور و بروز اخلاق در برخوردهاست. در رابطه ‏ها است كه نشان داده مى‏ شود چقدر ما توانمند هستيم. 🔶 امكان دارد در خلوت خود هم گناه و خلافى از من سر نزند، ولى در جمع و برخوردهاست كه بدبينى ‏ها شكل مى‏ گيرد. محبت‏ها شكل مى‏ گيرد. نفرت‏ها شكل مى‏ گيرد. انگيزه ‏ها شكل مى ‏گيرد. 🔶 بسيارى از استانداردهايى كه انسان در تنهايى پيدا مى ‏كند، غير از استانداردهايى است كه در برخورد و اجتماع پيدا مى ‏كند و اين نكته مهمى است. 📚 نظام اخلاقی اسلام، ص 38 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ برخوردهايتان زياد بشود، از برخوردها بياموزيد و دل نيرومند را بدست بياوريد. ✅ برخوردها خاصيتش درگيرى‏ هايش است. در درگيرى ‏هاست كه آدم‏ها اندازه ‏هاشان مشخص مى‏ شود. ✅ ما مى‏ بينيم سيبى هست، يك گوشه ‏اش لك زده است. آن لكه را گاز مى‏ زنيم مى‏ بينيم تلخ است. همه سيب را مى ‏اندازيم دور. خوب آن را هم رها مى ‏كنيم. ✅ولى يك وقت آن مشكل را بر مى ‏داريم و از بقيه به بهترين نحو استفاده مى‏ كنيم. اين خيلى مهم است. 📙📗 روابط متکامل زن و مرد، ص 71 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ با هم مرتبط بشويد. اين راه حل نيست كه ما وقتى كه ديديم مشكل هست، جدا بشويم. ✅ وقتى كه مى ‏بينيم سفره ‏اى مى ‏اندازيم دعوا در آن هست، سفره را برداريم. يكى از مكرهاى شيطان همين است. وقتى كه مشكلى بوجود مى ‏آيد، اصل صورت مسأله را پاك مى‏ كند. ✅ مى‏ گويد: نمازت را اين جورى خواندى، اصلاً نماز نخوان. نمى‏ آيد عيب را بردارد. سفره ‏اى انداخته ‏اى، در آن دعوا شده، مى ‏گويد: ديگر سفره نينداز. نه، سفره را بينداز، اين كار را منتفى كن. نماز را بخوان و اين مشكل را بردار. ✅ مكر شيطان اين است كه از بد‌اى كه بوجود مى‏ آيد، همه‏ ى مسأله را زير سؤال مى‏ برد كه رابطه ديگر برقرار نكن، با مادرت ديگر نيا، با خانواده ‏ات نروى، با فلانى نروى، بچه ‏اش بچه ‏ام را چكار كرد ... ✅ خب اين يك راه حل است. يك راه هم اين است كه ياد بگيريم چگونه رابطه برقرار كنيم. 📚 روابط متکامل زن و مرد، ص 57 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 ما در رابطه با بيرون مى ‏توانيم ضعف‏ها و زیادهاى خويش را بيابيم و مى‏ توانيم به خويشتن برسيم. 🔷 درون ما در كوره‏ ى بيرون گداخته مى ‏شود و شكل مى ‏گيرد. 🔷 واقعيت‏هاى درونى ما، در رابطه با واقعيت‏هاى بيرون، تنومند و پا برجا مى‏ شوند و رشد مى‏ كنند و به شكل‏هاى تازه ‏تر و جالب‏ترى دست مى ‏يابند 🔷 و همچون درختانِ كوه بيشتر مى‏ سوزند و زيادتر حرارت مى‏ دهند. و نه اين كه نمى ‏شكنند كه شكننده مى‏ شوند و سازنده و مهاجم. 📗 مسئولیت و سازندگی، ص 300 🆔👉 @cheshmeyejarie

بلاء و فتنه، وسیله محاسبه خود. 🆔👉 @cheshmeyejarie

❇️ حضرت رضا علیه السلام مى ‏فرمايند:«بهترين زندگى، زندگى كسى است كه ديگران در زندگى او بارور بشوند». ❇️ به اين نيست كه بگوييم عالِم بشويم، فقيه بشويم، اصولى بشويم، فيلسوف بشويم، طبيب بشويم، به اين‏ها نيست! ❇️ به اين است كه اگر لوطى هم هستيم، لوطى ‏پرور باشيم. اگر آدم هم شديم، آدم‏ساز باشيم و اگر تاجر هم شديم، تاجر ديگرى را هم بپروريم. در باغ دست‏هاى تو، ديگران هم سبز بشوند. 📙📗 فوز سالک، ص 236 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ رابطه‏ ى ما با ديگران ما را كم نمى‏ كند، كه بارور مى ‏كند. ♦️ آن مقدار از وجود ما و از حالت‏هاى ما كه در جمع از دست مى ‏رود، يا حالت‏هاى سستى است كه بايد تقويت شود و بارور گردد و يا حالت‏هاى زايدى است كه بايد جذب شود و برود. 📙📗 مسئولیت و سازندگی، ص 299 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ موضع‌گیری های مختلف انسان در مقابل رنج و بلا 🎤👈 استاد صفایی رحمة الله علیه 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 گاهى با خدا درگير مى ‏شويم و مى ‏گوييم كه يهودى از تو مهربان‏تر است و فلان كار را برايم انجام مى ‏دهد، ولى تو نمى ‏كنى. 🔷 خيلى راحت دعوا مى‏ كنيم، در حالى كه غافليم كه اگر در لوله آبى است از جاى ديگرى است. 🔷 اگر شير آب را باز مى‏ كنى و آب در جامت مى‏ آيد و خنك مى‏ نوشى از جايى ديگر تأمين شده. ابرها از جايى ديگر باريده‏ اند و جلوه‏ ها از جايى ديگر تحقّق يافته ‏اند. 🔷 اگر از زمين و يا از يهودى و يا از پدر و مادرم غذايى گرفتم، بايد دست حقّ و عنايت او را در ميان تمامى اين دست‏ها بشناسم. 🔷 او و حضورش را ببينم و به فقر و افتقار اين‏ها و دست‏هاى خاليشان واقف باشم؛ كه:«هُوَ يُطْعِمُنى وَ يَسْقينِ». 📙📗 دعاهاى روزانه حضرت زهرا، ص 37 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 داشتن‏ها و نداشتن‏ها، نه اكرام هستند و نه اهانت، كه فقط ابتلاء هستند و درگير ساختن. در داشتن‏ها بايد شاكر بود و در نداشتن‏ها صابر. 🔷 تفاوت‏ها ملاك افتخار نيست و در رسيدن به ارزش‏هاى بيشتر، استعدادها دخالت ندارند. فوز، فضل و بهره ‏هاى عالى و لقاء و رضوان خدا، در رابطه با به كار گرفتن استعدادهاست 🔷 نه با مقدار آنها؛ «لَيْسَ لِلإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى‏»؛ كه سعى مطرح است، نه عمل و نه توانايى ‏ها. سعى نسبت عمل به توانايى‏ هاست. 🔷 همين است كه اگر پيرزنى براى ساختمان بنايى يك روز از غذاى خود كم كند و چند آجر هديه كند و ثروتمندى ميليون‏ها تومان كمك بدهد، اين آجرها از آن مقدار ثروت پرارزش‏تر است. 🔷 چون پيرزن يك روز از غذاى خودش محروم گرديده و انفاقِ رزق كرده و آن ديگرى انفاق پس انداز. اگر آن ثروتمند آن قدر كمك كند كه يك روز از غذايش محروم شود، تازه در سطح همان پيرزن است. 🔷 و فوز و بهره و فضل آنها يكى است؛ كه فوزها و فلاح‏ها مربوط به اطاعت و تقواست، نه مربوط به مقدار سرمايه ‏ها و استعدادها. 📕📚 از وحدت تا جدایی، ص 29 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ داده ‏ها ملاك و معيار نيست، كه بازدهى مى‏ خواهد. و بازدهى ‏ها خود عنوانى ندارند، كه نسبت‏ گيرى مى‏ خواهند. ✅ اين حماقت است كه سرعت يك ماشين را با الاغ شَل بسنجند. سرعت ماشين را با قدرت موتورى ‏اش مى ‏توان سنجيد. ✅ و بالاتر از اين هر دو، نسبت و سعى هم ملاك نيست، كه جهت عمل ملاك است، كه:«إنَّمَا الاعْمالُ بِالّنّياتِ». ✅ با اينكه اين شعار مكتب وجودى خيلى طرفدار دارد كه آدمى چيزى جز عمل نيست، بايد به آن افزود كه آدمى چيزى جز جهت عملش نيست. ✅ عمل‏ها مهم نيستند؛ مهم عامل‏ها و انگيزه‏ هايى هستند كه عمل را مى ‏زايند و مهم جهت ‏ها و هدف‏هايى هستند كه عمل را شير مى‏ دهند و بارور مى‏ كنند. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 232 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 اختلاف‏ها و تفاوت‏ها در طبيعت هست و بايد هم باشد؛ چون جامعه‏ ى انسانى نيازهاى متفاوتى دارد، در نتيجه بايد افراد گوناگون و متفاوتى هم وجود داشته باشند. 💟 اين تفاوت‏ها، مقتضاى حكمت است و بايد باشد. البته عدالت هم اقتضا مى‏ كند كه اين تفاوت‏ها و امتيازها مايه‏ ى افتخار نباشند. 💟 و اقتضا مى‏ كند كه از هر كس به اندازه ‏اى كه داده ‏اند، بازده بخواهند. 💟 و اقتضا مى‏ كند كه بازده هر كس را با داده ‏ها و سرمايه ‏ى خود او بسنجند و بر اساس اين سنجش و اين نسبت، پاداش و مزد بگذارند. 📕📗 فقر و انفاق، ص 18 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 عدالت اين نيست كه تمام انسان‏ها مثل جوجه ‏هاى ماشينى يكنواخت و يكسان به وجود بيايند و آفريده شوند، بلكه اين حماقت و كوتاه فكرى‏ است. 🔷 عدالت اين است كه از هر كس به اندازه‏ى وسعت و سرمايه‏ اش، كوشش و سود بخواهند. 🔷 اگر تمام اجزاى يك ماشين فرياد بردارند كه بايد ما همه برابر و يكسان باشيم از يك جنس و يا يك اندازه و در يك جا، آيا اين ماشينِ كاملاً عادلانه، جز مقدارى مواد يكسان و جز توده‏اى بى‏ خاصيت ولى همرنگ، چيز ديگرى هست؟ 🔷 پس تفاوت‏ها بايد باشند به شرط اين كه معيار افتخار نباشند. و به شرط اين كه از هر كس به اندازه‏ ى وسعش و سرمايه ‏اش بخواهند. 🔷 و به شرط اين كه در هنگام مزد و پاداش، نسبتِ سود هر كس را با سرمايه‏ ى خودش بسنجند و بر اساس اين نسبت پاداش بگذارند؛ 🔷 يعنى اگر من صد تومان سرمايه دارم و ده تومان سود و ديگرى هزار تومان سرمايه دارد و صد تومان سود، نبايد به اندازه‏ ى سرمايه‏ هامان پاداش بدهند. 🔷 چرا كه اين سرمايه‏ ها معيار پاداش نمى‏ توانند باشند؛ چون سرمايه‏ ها در اختيار ما نبوده و به ما مربوط نيستند. پاداش بايد بر اساس تلاش و سعى و كوشش هر كس باشد. 🔷 كسى كه از صد تومان، ده تومان در آورده، با آن كس كه از هزار تومان، صد تومان بيرون كشيده، هر دو يكسان و برابر هستند و نسبت به سرمايه‏ ها، سودها مساوى است. 📚 فقر و انفاق، ص 18 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ حضرت أبا عبداللّه عليه السلام مى ‏فرمايد:«وَ اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ‏ النَّاسِ‏ إِلَيْكُمْ‏ مِنْ‏ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُورَ نِقَماً». ♦️ نيازها و حاجت خواهى مردم و روى آوردن آنها به سوى شما از نعمت‏هاى خدا بر شماست، پس از اين نعمت‏ها ملول و خسته نشويد. ♦️ اگر آدمى از اطمينان به نعمت، به اطمينان به قَدَر رسيد و فهميد كه قَدَر و اندازه ‏هاى الهى تكليف و قضايى را بدنبال دارد، در اين مرحله مثل مرد باجه ‏دار بانك مى‏ شود ♦️ كه با وصول مبلغ روزانه، پرده را نمى‏ اندازد و در را نمى‏ بندد و با مبالغ امانتى به عشق بازى نمى ‏پردازد كه مى ‏داند از پيش حواله دارها صف كشيده‏ اند و در انتظار دريافت هستند. ♦️ با اين توجه صاحب نعمت در انتظار صاحب حاجت است. از ديدار صاحب حاجت خسته نمى‏ شود و رنج نمى ‏برد. ♦️ رنج‏ها از لحظه ‏اى است كه تو خودت را صاحب مال و صاحب نعمت‏ مى‏ دانى و خودت را مالك مى‏ شناسى و به آگاهى و علم و رنج و تلاش خودت تكيه مى‏ كنى ♦️ و مثل مادر احمقى كه شير پستانش را براى خودش مى ‏خواهد تا خودش بنوشد، از فرياد كودك گرسنه و دهان باز او رنج مى‏ برد. ♦️ و گرنه تو به دنبال حاجتمند راه مى‏ افتى و كودك خواب را بيدار مى‏ كنى و نوشيدن او را همچون بشارتى و نعمتى ديگر احساس مى ‏نمايی. 📚 چهل حديث، ص 171 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 داده ‏ها ملاك نيست و سودها هم ملاك نيست. داده ‏ها از خداست و سودها از سرمايه ‏ها. 💟 نه مقدار سرمايه مهم است و نه مقدار سود، بلكه نسبت سود به سرمايه مهم است. 💟 ده تا آجرى را كه يك پير زن با كم كردن غذاى خود به مسجدى كمك كرده است نمى ‏توان با ده ميليون تومان كمك تاجرى مقايسه كرد. 💟 چون تاجر از غذايش كم نشده و نسبت به سرمايه ‏اش كارى نكرده است. 💟 مهم مبلغ سرمايه ‏اش و يا مبلغ كمكش نيست؛ كه سرمايه از ديگرى است و كمك هم مربوط به سرمايه است. 💟 آنچه براى اوست مقدار كوششى است كه بر روى سرمايه دارد. 📚استاد و درس، صرف و نحو، ص 67 🆔👉 @cheshmeyejarie

✴️ علوم و قدرت‏ها و ثروت‏ها ملاك نيست. ملاك افتخار، جهت دادن به اين همه سرمايه است و بهره بردارى از آنها ✴️ كه احتكار آنها و يا در غير راه صرف كردن و اسراف آنها هر دو ضربه دارد و چوب دارد. ✴️ كه در زمستان سرد اگر كبريت را به چراغ نزنى، چوب مى‏ خورى و اگر كبريت را به زير لباست بزنى و در غير جايگاهش از آن بهره بردارى كنى، مى‏ سوزى. ✴️ احتكار و اسراف هر دو چوب دارد و صدمه دارد. 📚 استاد و درس، ص 67 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ قدرت‏ها مهم نيستند، مهم اين است كه با اين قدرت چه چيزى را دنبال كنيم و چه چيزى را بخواهيم و چه كسى را نشان بدهيم؛ خويش را و يا او را، خود را و يا خدا را. ♦️ قدرت، مسأله‏ اى نيست كه تسلط بر قدرت و امير بودن و عزيز بودن مطلوب است. ♦️ آنها كه قدرت‏ها را در دست دارند، بزرگ‏تر از آنهايى هستند كه قدرت‏ها آنها را در دست دارد. 📚 روش نقد ج 3، ص 78 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ قدرت چهره‏ ها دارد و مرحله‏ ها دارد. از قدرت ماهيچه گرفته تا قدرت ماشين، از قدرت نگاه‏ ها گرفته تا قدرت اراده. ✅ ممكن است كه نيروهايى داشته باشى و به قدرت‏هايى رسيده باشى، اما قدرت كنترل آن را نداشته باشى، اسير آن باشى و ذليل آن. ✅ تو به دنبال قدرت، به دنبال دست و زبانت باشى، نه آنها به دنبال تو. آنها تو را ببرند و اسير كنند و به هر كجا كه رفتند، تو را روانه كنند. اين قدرت است. ✅ و اما عزّت، آن قدرتى است كه ذليل تو باشد. عزيز كسى است كه هم قدرت دارد و هم اسير آن نيست كه امير آن و حاكم بر آن است و آن را به دنبال مى‏ كشد و در جايگاه مناسبش آن را به كار مى‏ گيرد. 📚 روش نقد ج 3، ص 77 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ نعمت‏ها توشه ‏هاى راه و امانت‏هاى مسئوليت ساز هستند، نه وسيله ‏هاى تفاخر و تكاثر. 📚 قیام، ص 64 ♦️ تمامى نعمت‏ها ابتلاء هستند؛ وزنه‏ هايى براى ورزيدگى، نه ذخيره ‏هايى براى احتكار. 📚 صراط، ص 119 🆔👉 @cheshmeyejarie

▪️قسمت ۲۹ برنامه تلویزیونی مصیر ✴️ اولین قسمت از مجموعه برنامه‌ٔ استاد علی صفایی حائری ▫️با موضوعِ «تعلیم و تربیت در اندیشه مرحوم استاد صفایی» 👤 با حضور حجة‌الاسلام سید عباس لاجوردی، مسئول موسسه لیلة القدر ➖ تربیت انسانِ آزاد ➖ انسانِ آزاد چه کسی است؟ ➖ طرح کلی دین ➖ حجاب میوه‌ٔ شناخت 🗓 یکشنبه ۱۳ مهر، ساعت ۲۱ 📺 شبکه چهار سیما 🆔👉 @cheshmeyejarie

✴️ كبر از كجا شروع مى‏ شود؟ هنگامى كه خيال كنى آنچه به تو داده‏ اند ملاك افتخار توست، تو بزرگى؛ يعنى چيزهايى در خود تو بوده و بايد همه چيز به تو وابسته باشد. ✴️ اما اگر بدانى كه فقيرى و نعمت‏هايى را هم كه داده‏ اند، مسئوليت مى‏ خواهند، اينجا نعمت‏ها از حق بريده نشده و به تو هم برنگشته است. ✴️ نعمت‏ها مال اوست و به او هم بر مى‏ گردد و تو تنها حاملى هستى كه بايد اين بار امانت را به جاى خود برگردانى، اين است كه ديگر كبرى نمى‏ ماند. 📕 روش برداشت از نهج ‏البلاغه، ص 95 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 «فَإِنَّ اللَّهَ شاكِرٌ عَليمٌ». خدا اگر نمى‏ دهد به خاطر اين است كه دادن‏ هايش ما را تلف مى‏ كند. 🔷 اما اگر داده ‏ها را در مسير به جريان انداختيم، ديگر كوتاهى نمى‏ كند، سپاس مى‏ گويد، از آنچه كه سپاس او كرديم. و اضافه مى‏ كند به آنچه كه در مسير، مصرفش كرديم. 🔷 وقتى كه بنّاها، آجرها را در جاى خودش كار گذاشتند، سپاسى كه از آنهاست اين است كه آجرهاى ديگر را به دستش بدهند. 🔷 در آن لحظه‏ اى كه هنوز آجر قبل در دستان اوست، آجرهاى بعدى، جز اينكه بار او را سنگين كند، جز اينكه كمر او را خم كند، چه نتيجه‏ اى مى‏ تواند داشته باشد⁉️ 🔷 ما بارى را به دوش گرفته‏ ايم كه نه تنها بهره نبرده ‏ايم، كه كمرمان را خرد كرده ‏ايم. آگاهى‏ هايى را با خودمان حمل كرده ‏ايم، بدون اينكه از آن تغذيه كرده باشيم. 🔷 شناخت‏هايى را انبار كرده ‏ايم، بدون اينكه اين شناخت به احساس و عقيده ‏اى گره خورده باشد. كتاب‏هايى را به دوش كشيده ‏ايم بدون اينكه از آنها بهره‏ مند شده باشيم. 📚 حقیقت حج، ص 127 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ ما خيال مى ‏كنيم همين كه چيزى نداشتيم تكليفى نداريم، در حالى كه انفاق، نه به ثروت، كه به توانايى ما بستگى دارد. ✅ جايى كه برادر من توان قرض ندارد و اعتبار ندارد، من كه توانايى دارم و اعتبارش را دارم، به قرض كردن سزاوارترم. ✅ او با اين قرض، كمرش مى ‏شكند و فكرش مشغول مى‏ شود، اما من كه وسيع‏تر و قوى ‏ترم، نه كمرم مى‏ شكند و نه فكرم مشغول مى ‏شود، حداكثر از آبرويم مايه بگذارم. ✅ خوب! چه اشكالى دارد؟ مگر آبرو را براى چه مى‏ خواهم؟ آبرويى كه كارى را از پيش نبرد و گرهى نگشايد، نبودنش بهتر. 📚 فقر و انفاق، ص 86 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 در قرض دادن، تو نمى ‏توانى منّت بگذارى كه دست گيرنده، بالاتر از دست دهنده است؛ چرا كه تو در دست خدا مى‏ گذارى: «يَدُ اللَّهِ فَوْقَ ايْدِيِهِمْ». و خداست كه صدقات را مى ‏گيرد: «وَ يَأْخُذُ الصَّدَقاتِ». 💟 كسى كه به تو يك ميليون تومان داده، اگر بخواهى پنج تومان آن را به او بدهى، نمى‏ گويى بيا، اين مال تو! 💟 به همين خاطر كسانى كه با فقير مصافحه مى‏ كردند، دست خود را مى ‏بوسيدند كه با دست خدا پيوند خورده‏ اند. «وَ مَا تُقَدِّمُوا لانْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ». 💟 تو آن ثروت‏ها، آن فناها را به بقاء تبديل كرده ‏اى، پس منّت هم مى ‏پذيرى كه مى ‏دهى، نه اينكه منّت بگذارى 💟 چون چيزى كه تمام مى ‏شد و از دست مى‏ رفت، تو با قرض دادن آن را به دست آورده‏ اى و نه تنها آن را به دست آورده‏ اى كه بيش‏تر هم شده و اجر بزرگ‏ترى به همراه دارد: «هُوَ خَيْرَاً وَ أَعْظَمَ أَجْرَاً». 💟 پستان‏هايى كه از آنها شير دوشيده مى‏ شود، شير زيادترى مى ‏آورند و گند هم نمى ‏گيرند، اما كسانى كه در خودشان مى‏ مانند و مى‏ پوسند و راكد مى‏ شوند، نه زياد شده ‏اند و نه پاك كه آلوده‏ اند و تمام شدنى. 📚 حرکت، ص 205 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ هيچ وقت نهرها و جويبارها بر كشتزارها منّت نمى‏ گذارند كه از ما سپاس‏گذارى كنيد، براى ما تواضع كنيد، اين ماييم كه شما را سيراب كرده ‏ايم! بل منّت هم مى ‏پذيرند. ✅ اگر كشتزارها نبودند، نهرها، آبى نمى ‏ديدند و فقط زباله ‏دانى مى‏ شدند كه هر كس در آن كثافتى مى‏ ريخت. ✅ در اين هستى، چشمه‏ اى هست (اللَّه) و كشتزارهايى (نيازمندها) و نهرها و واسطه‏ هايى (داراها) ✅ اگر اين كشتزارها نبودند، نهرها زباله ‏دانى شيطان مى ‏شدند و جايگاه امن او. ✅ اين كشتزارها هستند كه آب‏ها را به خويش مى ‏خوانند و نهرها و جويبارها را به طراوت مى ‏رسانند و سنگ‏ريزه ‏هايش را مى‏ شويند. 📚 فقر و انفاق، ص 69 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ «الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى أَسئَلُهُ فَيُعْطينى وَ إِنْ كْنُتَ بَخيلاً حينً يَسْتَقْرِضُنى». وقتى خدا از من قرض مى‏ خواهد و از داده‏ هاى خودش از من طلب مى ‏كند، تا من به جريان بيفتم ♦️ و در جريان، بهره بدهم و بهره ببرم، بارور شوم و بارور كنم و همچون آب‏هاى راكد نگندم و همچون شير مانده در پستان، چرك و دمل نشوم. ♦️ من بخل مى ‏ورزم و خيال مى‏ كنم كه با دادن، كم مى ‏شوم، در حالى كه پستانى را كه مى ‏دوشى، رگ مى‏ آيد و زياد مى ‏شود و هنگامى كه رهايش كردى مى ‏خشكد و حتى پيش از خشكيدن، چرك و دمل مى‏ شود. 📚 بشنو از نی، ص 47 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 گاهى انفاق، انفاق ايثار است. فداكارى و توجه به ديگران است. 🔶 و زير بناى اين انفاق، عشق وسيع و ملاك آن، ملاك احتياج زيادتر و يا ظرفيت كمتر است. 🔶 حضرت على علیه السلام مى‏ بيند گرچه خودش سه شب غذا نخورده، اما هنوز طاقت دارد و اين فقير شايد از ضعف بميرد و يا اين كه در برابر فقر از پاى در آيد و به فسادها و خود فروشى‏ها و رذالت‏ها گرفتار شود و بر اثر ظرفيت و گنجايش كم، به بى‏ دينى‏ ها و جاسوس‏گرى‏ ها روى بياورد و يا اين كه خودكشى كند. 🔶 در اين‏جاست كه ايثار مى‏ كنند و ديگران را جلو مى‏ اندازند و مقدم مى‏ دارند، هر چند خود تنگدست و قحطى زده و گرفتار باشند.«يُؤْثِرُونَ عَلى انْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ». 📚 فقر و انفاق، ص 66 🆔👉 @cheshmeyejarie

✴️ استادم بارها مرا نصحيت مى ‏كرد كه جايى خودم را گرو نگذارم و مطلع شده بود كه ضامن كسى شده ‏ام. ✴️ اين روايت را تذكر دادند كه «الضِّمانَةُ غَرامَةٌ». ضمانت غرامت است، غصه است. ✴️ گفتم با توجه به همين مسئله اقدام كرده ‏ام؛ چون بايد حساب كرد كه چه كسى غرامت را بهتر مى‏ تواند تحمل كند. و چه كسى تواناتر است. ✴️ من اگر به اين خاطر به زندان هم بيفتم، هيچ باكم نمى ‏شود و نظام كارم از هم نمى ‏پاشد در حالى كه آن طرف چه بسا به جنون برسد و يا قبرستان نقب بزند. و يا شيرازه‏ ى زندگيش از هم بپاشد. 📚 انتظار، ص 122 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ تاجر پرشورى در مشهد از كارهايش مى‏ گفت، كه چگونه با دست خالى توانسته است براى جبهه، قدم‏هايى بردارد. ♦️ و در ظرف يك ماه چندين گره بسته بگشايد و توانسته با همكارى و جمع شدن، به رقم‏هاى بزرگ برسد. ♦️ ديدم نبايد بماند. و در همين حد توقّف كند. اين نكته را مطرح کردم، كه اين حركت را مى‏ توانى از دو زاويه نگاه كنى، يكى همين كه مى‏ گويى، اين كارها انجام گرفته ♦️ و ديگر اين كه تو كه در يك ماه اين گام‏ها را برداشتى، چرا يازده ماه پيش اقدام نكردى؟ ♦️ با اين ديد تو يازده ماه، يازده برابر آنچه كه كرده ‏اى بدهكارى. و اين است كه خوبى‏ ها را زياد نمى‏ بينى. به استقلال الخير و كم شمردن خوبى‏ ها مى ‏رسى. 📚 انتظار، ص 192 🆔👉 @cheshmeyejarie