مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام با همکاری مرکز و کتابخانه مطالعات اسلامی به زبان‌های اروپایی تقدیم می‌کند: قسمت دوم از مجموعه مستند مصاحف کهن: 🛑 «مصحف صنعاء 1» 🛑 به روایت: مرتضی کریمی‌نیا از اینجا می‌توانید این قسمت را در آپارات ببینید 🔻ونزبرو معتقد بود با توجه به تحلیل ادبی متن قرآن توانسته است ثابت بکند که قرآن متعلق به زمانی که مسلمانان ادعا می‌کنند یعنی دورۀ رسالت پیامبر نیست، بلکه حداکثر در اواخر قرن دوم هجری شکل کنونی خود را پیدا کرده است. در حقیقت تحلیل ادبی و ساختاری وزنبرو از متن قرآن و گونه‌شناسی دیگر متون کهن اسلامی، یعنی تفسیر و سیره، او را به این استنتاج رسانید که قرآن محصول تطور و تکامل سیستماتیک از فقرات مختلف پیامبرگونه بوده که در دورانی طولانی به صورت شفاهی در بین‌النهرین رواج داشته است و فرایند رسمی‌سازی و تثبیت قرآن نمی‌تواند زودتر از آغاز قرن سوم هجری باشد. اما ونزبرو یک نکته را مسلم گرفته بود: عدم پذیرش و ایمان به وجود هرگونه نسخۀ خطی متعلق به پیش از قرن دوم هجری. درست شش سال پیش از انتشار کتاب ونزبرو در یک اتفاق غیرمنتظره نزدیک به پانزده هزار برگ‌نوشته کهن قرآنی در مسجد جامع صنعاء یمن کشف شده بود. در میان انبوه نسخه‌های کشف‌شده در دارالمخطوطات صنعاء یمن یک نسخه به شمارۀ 0127 وجود داشت که با بقیۀ نسخه‌ها تفاوت مهمی داشت. پالیمسست صنعاء که امروزه آن را مصحف صنعاء 1 می‌نامیم، مهم‌ترین سند کهن ما در زمینۀ تاریخ متن قرآن است. @chsiqs

انشقاق قمر علامه طباطبایی: برخی معترضین گفته‌اند انشقاق قمر از حوادثی است که در قیامت و هنگام خرابی عالم طبیعت روی می‌دهد، نه اینکه به دست پیغمبر اکرم (ص) صورت گرفته باشد. این احتمال را آیۀ بعدی دفع می‌کند؛ زیرا خداوند متعال به دنبال آیۀ سابق می‌فرماید: «وان یروا آیة یعرضوا ویقولوا سحر مستمر؛ و اگر ایشان - مشرکین - آیه‌ای (شق القمر) را ببینند می‌گویند سحری است که به دنبال هم می‌آید» و روشن است که اگر مراد از آیه همان خرابی روز قیامت بود اعتراض و روگردانی مشرکین و نسبت سحر و جادو به این حادثه دادن آنها معنی نداشت. بعضی دیگر از اعتراض‌کنندگان گفته‌اند مراد آیه اشاره‌ای است به جدا شدن کرۀ ماه از کرۀ خورشید، چنانکه علم امروز آن را تأیید می‌کند و این در حقیقت یکی از کرامات و معجزات قرآن است که قرن‌ها پیش از پیدایش این نظریه از واقع‌شدن آن خبر می‌دهد. از نظر لغت‌شناسی این نظر غلط و خطاست، زیرا جدا شدن جسمی از جسم دیگر به نحو تولد یا مطلق انفصال در لغت اشتقاق و انفصال نامیده می‌شود، نه انشقاق که به معنی دونیم و پاره شدن است. باز عده‌ای از معترضین گفته‌اند اگر چنین حادثه‌ای اتفاق افتاده بود حتماً مورخین غیراسلامی نیز آن را ضبط می‌کرده می‌نوشتند. ولی باید توجه داشت که تاریخ نقلی پیوسته به نفع و طبق دلخواه قدرت‌های وقت نوشته شده و هر قصه و حادثه‌ای که برخلاف تمایلات قدرت‌های زمان بوده در بوتۀ اجمال و پس پردۀ خاموشی و فراموشی مانده است. گذشته از اینکه میان مکه - که قضیۀ شق القمر آنجا به وقوع پیوسته - و اروپا ساعت‌ها اختلاف بین طلوع و غروب است و حادثۀ آسمانی که زمان کمی در مکه خودنمایی کرده و مرئی بوده در افق‌های غربی دور مانند رم و آتن و غیر آنها قابل رؤیت و دید نخواهد بود چنانکه حوادث آسمانی کوتاه آن مناطق برای منطقۀ مکه معظمه قابل رؤیت نیست (برگرفته از کتاب معنویت تشیع به ضمیمۀ چند مقالۀ دیگر، ص 248-249). دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

به بهانۀ مطرح شدن نام «عسقلان» در خبرهای درگیری در منطقۀ فلسطین و سرزمین‌های اشغالی: وجود مقام رأس الحسین (ع) در شهر عسقلان «عسقلان» یکی از شهرهای شام، در نزدیکی غزه، در ساحل دریای مدیترانه قرار داشته و به آن عروس شام می‌گفتند. طبری فتح آن را در سال 23 هجری گزارش کرده است. این شهر در سال 548 به دست صلیبی‌ها افتاد، در سال 583 توسط صلاح الدین ایوبی بازپس گرفته شد. یکی از اقوال مشهور درباره مقام رأس الحسین (ع) این است که سر مقدس در عسقلان قرار داشته و از آنجا به قاهره منتقل شده است. بنابراین، منشأ مشهدالرأس قاهره مشهدالرأس عسقلان است و اگر کسی وجود سر مقدس در عسقلان را نپذیرد طبیعی است که مشهد قاهره را نخواهد پذیرفت، چون همۀ کسانی که از رأس الحسین (ع) در قاهره نام برده‌اند تصریح کرده‌اند که سر از عسقلان به آنجا منتقل شده است. مقریزی به نقل از ابن میسر، از مورخان سدۀ هفتم هجری، چنین گزارش می‌کند: «در سال 491 هجری افضل بن امیرالجیوش با لشکری که برای نبرد با صلیبی‌ها به بیت‌المقدس رفته بود، به عسقلان بازگشت و محلی را که رأس الحسین (ع) در آن بود ویرانه دید. پس سر را بیرون آورد، معطر کرد و به جایی دیگر منتقل نمود. آنگاه آن بارگاه را تعمیر کرد و سر مقدس را با احترام به جایگاه اول برگرداند. چنانکه پیداست منابعی که از رأس الحسین (ع) در عسقلان سخن گفته‌اند متأخرند، ضمن اینکه از سابقۀ این مشهد در دوره‌های گذشته حرفی نزده‌اند. بلکه این محل در قرن‌های بعد شهرت یافته و حتی بنا شده است. دلیل این مطلب کلام صریح سبط بن جوزی، قدیمی‌ترین مورخی است که درباره این موضوع سخن گفته است. وی می‌نویسد: «خلفای فاطمی سر مقدس را از باب فرادیس (دمشق) به عسقلان منتقل کرده و از آنجا به قاهره بردند». بنا به این گزارش نمی‌توان سخن کسانی را که قرن‌ها پس از ابن‌جوزی آمده و ادعا کرده‌اند رأس الحسین (ع) در عهد یزید تا عسقلان برده شده، پذیرفت. بلکه تا زمان خلفای فاطمی مشهد الرأس در عسقلان وجود نداشته است (برگرفته از «رأس الحسین (ع) و مقام‌های آن»، مصطفی صادقی کاشانی، در کتاب نگاهی نو به جریان عاشورا، ص 382-383). گفتی است این زیارتگاه که از آثار باستانی فلسطین به شمار می‌رفت، در سال 1950 توسط ارتش رژیم اشغالگر قدس و فرماندهی موشه دایان تخریب شد (به نقل از ویکی‌پدیا با دخل و تصرف). دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

مکان فعلی رأس الحسین (ع) عسقلان؛ مرکز پزشکی بارزیلای واقع در سرزمین‌های اشغالی و ماجرای بنا شدن زیارتگاهی در این مکان در سال‌های اخیر در فرستۀ پیشین به مقام رأس الحسین (ع) در عسقلان واقع در سرزمین‌های اشغالی اشاره کردیم و دکتر صادقی کاشانی در کتاب مذکور بخشی را به بررسی این مقام اختصاص داده که برای مطالعۀ بیشتر می‌توانید به همان کتاب رجوع کنید. اما درباره مکان فعلی این مقام باتشیوا سابلمن در یادداشتی که در سال 2008 در سایت لس آنجلس تایمز منتشر شده از ماجرای قرارگیری این مقام در مرکز درمانی و ساخته شدن زیارتگاهی در آنجا به درخواست یکی از رهبران شیعی و بازدید زائران شیعه از این مکان نکات جالبی را مطرح کرده است. «هفتۀ گذشته یک موشک به مرکز خریدی در شهر برخورد کرد و ده‌ها مجروح در مرکز پزشکی بارزیلای تحت درمان قرار گرفتند. معلوم شد محوطۀ این بیمارستان تاریخچۀ بسیار جالبی دارد و آن اینکه محلی در اینجاست که برای مسلمانان شیعی مقدس محسوب می‌شود و در طول سال‌ها هزاران شیعه برای عبادت و زیارت به این مکان آمده‌اند. خود عسقلان پنج هزار سال سابقۀ تاریخی دارد اما وقتی که در سال 1961 این بیمارستان برای اولین بار ساخته شد هیچ نشانه‌ای در دست نبود که این تپۀ چیز خاصی باشد». این جایگاه تاریخی رأس الحسین (ع) که در فرستۀ پیشین بدان اشاره شد طبق گفتۀ باتشیوا سابلمن «اکنون به تپه‌ای پوشیده از علف در پشت اتاق‌های زایمان یک بیمارستان در اسرائیل [سرزمین‌های اشغالی] تبدیل شده است». سابلمن در ادامه می‌نویسد: «پس از گذشت هزار سال از زمانی که سر حسین [علیه السلام] از عسقلان برداشته شده است این مکان هنوز برای گروهی از شیعیان که عمدتاً از هند و پاکستان هستند محترم است. مسئولان بیمارستان می‌گویند برخی از زائرانی که برای بازدید از این مکان می‌آیند از کشورهایی هستند که هیچ روابط دیپلماتیکی با اسرائیل [رژیم اشغالگر قدس] ندارند». سابلمن درباره ساخته شدن مکانی برای زیارت در این بیمارستان نکتۀ جالبی را ذکر می‌کند: «حدود یک دهۀ پیش یکی از رهبران روحانی شیعی با درخواستی غیرمعمول وارد بیمارستان شد: اجازه دهید در این مکان عبادتگاهی را برای زائران بنا کنیم! دکتر ران رابل، معاون مرکز درمانی مذکور، از او می‌پرسد: از کجا می‌دانی این همان محل تاریخی مدنظر شماست؟ رابل می‌گوید من با آن روحانی شیعی به سمت تپه رفتم. او بیلی به دست گرفت و شروع به کندن کرد. من در کمال تعجب بودم و دیدم که یک متر یا کمی بیشتر که پایین رفت سنگی از مسجدی باستانی پیدا کرد. این مسجد زمانی ساخته شده بود که سر اینجا دفن شده بود و بعداً به دست صلیبیون نابود شده بود. با اجازه و حمایت بیمارستان، نمازگزاران با ارزش‌ترین سنگ مرمر را از هند به آنجا وارد کردند، سنگ مرمری که برای ساخت تاج محل نیز از آن استفاده شده بود. این عبادتگاه که هفت یا هشت سال پیش بنا شد به روی زائران باز است. زائران با اتوبوس می‌آیند، با حراست هماهنگ می‌کنند، در محوطه پارک می‌کنند و برای دعا به سمت آن تپه می‌روند». دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

تصاویری از: 🔵 مقام رأس الحسین (ع) عسقلان در سال 1943 پیش از تخریب ⚫️ مرکز درمانی بارزیلای واقع در سرزمین‌های اشغالی که مقام رأس الحسین (ع) در محوطۀ این مرکز قرار گرفته است 🔵 بازسازی زیارتگاه و محل رأس الحسین (ع) که در محوطۀ مرکز درمانی بارزیلای ساخته شده است (ماجرای این مرکز درمانی و مقام رأس الحسین (ع) عسقلان را از اینجا و اینجا بخوانید) دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

🔰مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام برگزار می‌کند: ▫️درس‌گفتار منطق پژوهش در تاریخ اسلام (بر اساس کتاب «تاریخ‌یار؛ درآمدی بر پژوهش در تاریخ اسلام») 🎙 استاد: دکتر محمدصادق حسین‌زاده 📌شنبه تا دوشنبۀ هر هفته شروع از شنبه 29 مهر ۱۴۰۲ 🕰 ساعت ۱۱:۰۰ صبح قم، خیابان دورشهر، کوچۀ 15، پلاک 4، مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام شرکت در کلاس رایگان است ولی به ثبت‌نام نیاز دارد. برای ثبت‌نام وارد لینک زیر شوید:👇👇 https://survey.porsline.ir/s/OM2ybVUQ بیست صفحه نخست کتاب تاریخ‌یار (منبع مکتوب این کلاس) دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام با همکاری مرکز و کتابخانه مطالعات اسلامی به زبان‌های اروپایی تقدیم می‌کند: قسمت سوم از مجموعه مستند مصاحف کهن: 🛑 «خراسان، دختر نیشابور» 🛑 به روایت: مرتضی کریمی‌نیا 🔹در کتابخانۀ آستان قدس رضوی نسخه‌ای از قرآن به خط نسخ وجود دارد که در لابه‌لای سطرهایش ترجمه‌ای به فارسی کهن نوشته شده است. این نسخه در سی جزء مجزا نوشته و صحافی شده و در آغاز جزء اولش عبارتی دارد که سرنخ بسیار مهمی از مالک این نسخه و کاتبان احتمالی آن در قرن پنجم یا ششم هجری در اختیار ما می‌گذارد ... 📗مقالۀ معرفی‌شده در این قسمت با عنوان «مصحف شناسی قرآن 4: نکاتی تازه یاب در باب قرآن خراسان بنت ابی القاسم با ترجمه فارسی از قرن پنجم هجری» را از اینجا بخوانید. دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

از محلۀ چارمندون قم تا شیخ الاسلام شدن در تایلند! شیخ احمد قمی و وارد کردن تشیع به تایلند 🔹 حدود چهارصد سال پیش، در سال 1600 میلادی مردی قمی و از محلۀ چارمندان (یا چارمردان یا به تلفظ مردم قم: چارمندون) که هم عالم بود هم تاجر، ظاهراً برای تجارت و به گونه‌ای که قرائن نشان می‌دهد برای ترویج مذهب تشیع از شهر قم کوچ کرد و روانۀ کشور سیام آن روز و تایلند امروز شد، سرزمینی که از جملۀ آبادترین و پرجمعیت‌ترین کشورهای آسیای جنوب شرقی بوده و هست. شیخ احمد با حسن عمل و رفتاری پسندیده و رعایت انصاف در تجارت، نظر پادشاه و مردم را به خود جلب کرد. آنگاه به تبلیغ و ترویج مذهب تشیع در آن سرزمین پرداخت. 🔹 دین اسلام از چند قرن قبل در سیام راه یافته و بنابراین زمینه برای پذیرفتن مذهب تشیع آماده بود. به ویژه که شیخ احمد در دستگاه سلطنتی از مقام شامخی برخوردار شده بود؛ لذا گروهی به این مذهب گرویدند و مجلس و تکیه‌ای مخصوص خود بنا کردند. 🔹شیخ احمد توانست در دستگاه سلطنتی سیام مذهب شیخ الاسلامی تأسیس کند. وی در شهری به نام آپوتایا، نزدیک بانگکوک، در سنی حدود هشتاد سال از دنیا رفت و آرامگاه او در شهر آپوتایا زیارتگاه است (📗 تاریخ مذهبی قم، ص 153). 🔹شیخ احمد قمی که به دریافت لقب «چائوفایا راج نایوک» به معنای وزیر اعظم نیز نائل شد در زمان سلطنت شش نفر از پادشاهان سیام ارتباط نزدیکی با دربار و پادشاهان وقت داشت. در دوران سلطنت شاه «فاراسوام سنگدوم» مشاور عالی وی و وزیر خزانه‌داری شد و مسئولیت همۀ کارهای مربوط به تجارت خارجی را برعهده گرفت. او نخستین کسی بود که در زمان حکمرانی جامعۀ مسلمانان سیام به مقام «چولارا جامونتری» یا شیخ الاسلامی رسید و اجازه یافت تا مذهب شیعۀ دوازده امامی را در جامعۀ تایلند تبلیغ کند (📗 جامعه و فرهنگ تایلند، ص 176). 🎞 گزارش تصویری از مرقد شیخ احمد قمی در دانشگاهی در تایلند و محترم بودن او نزد مردم 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

🎞 گزارش تصویری از مرقد شیخ احمد قمی در دانشگاهی در تایلند و محترم بودن او نزد مردم 🔻درباره شیخ احمد قمی در کانال ما بخوانید: از محلۀ چارمندون قم تا شیخ الاسلام شدن در تایلند! شیخ احمد قمی و وارد کردن تشیع به تایلند 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs