🎞 #معرفی_فیلم 🔻 سافراجت | Suffragette (۲۰۱۵) 🔹 فیلم سافراجت با تصاویری از چرخ‌دنده‌ها و تسمه‌ها آغاز می‌شود، یادآور دوران انقلاب صنعتی و شرایط سخت کارگران. شخصیت اصلی، مود، زنی کارگر و مادر است که در کارخانه‌ای با محیطی سخت و آزارهای صاحب کارخانه مواجه است. نخستین مواجهه او با سافراجت‌ها هنگام شکستن ویترین مغازه‌ای رخ می‌دهد که زندگی محدود او را به چالش می‌کشد. این اتفاق، مود را به شکلی ناخواسته وارد جریان مبارزات زنان برای حق رأی می‌کند، هرچند ابتدا نسبت به این گروه مقاومت نشان می‌دهد و خود را عضوی از آن‌ها نمی‌داند. 🔹 فیلم، با تمرکز بر شخصیت خیالی مود، بیش از آنکه به چهره‌های واقعی تاریخی مانند امیلی پنکهرست و امیلی دیویسون بپردازد، روایتی احساسی و شخصی را ارائه می‌دهد. این انتخاب به فیلمساز امکان داده تا با بهره‌گیری از چالش‌های احساسی مانند جدایی مود از فرزندش و طلاق، مخاطب را تحت تأثیر قرار داده و هم‌ذات‌پنداری او را برانگیزد. 🔸 بااین‌حال، فیلم مبارزات سافراجت‌ها را به‌گونه‌ای نمایش می‌دهد که گویی تنها عامل تصویب حق رأی زنان همین جنبش بوده است، در حالی که شرایط سیاسی پس از جنگ جهانی اول و منافع حزب لیبرال نیز در این تغییرات نقش مهمی داشتند. فیلم همچنین از تصویب حق حضانت کودک برای مادر به‌عنوان دستاوردی دیگر یاد می‌کند، در حالی که قوانین مشابه پیش‌تر در بریتانیا وجود داشت. 🔹 در پایان، لیستی از کشورهایی که حق رأی زنان را به رسمیت شناخته‌اند، به شکلی معنادار ارائه می‌شود. این لیست از مستعمرات بریتانیا مانند نیوزلند و استرالیا آغاز شده و به کشورهای مسلمان ختم می‌شود، به‌گونه‌ای که غرب به‌عنوان پیشگام حقوق زنان نشان داده می‌شود. این در حالی است که اسلام قرن‌ها پیش حقوق مترقی برای زنان در نظر گرفته و به بسیاری از مسائل حقوقی آن‌ها پرداخته است. #سافراجت #نشست_چهارم 🆔 @cinemaeghtebas

🔻 جنبش سافراجت‌ها مبارزه برای حق رأی زنان در بریتانیا 🔹 در قرن ۱۹، جان استوارت میل به‌عنوان یکی از نخستین مدافعان حق رأی زنان در بریتانیا، تلاش کرد تا مفهوم سودمندی اجتماعی را در راستای تأمین رفاه اکثریت، شامل زنان نیز کند. او از حق رأی و فرصت‌های آموزشی برای زنان حمایت می‌کرد و در همین راستا، کمیته حق رأی زنان در سال ۱۸۶۵ در منچستر تشکیل شد. میل این موضوع را در پارلمان مطرح کرد، و طی یک دهه، امضاهای بسیاری برای حمایت از این حق جمع‌آوری شد، اما همچنان زنان از رأی‌دادن محروم ماندند. 🔸در سال ۱۹۰۳، اتحادیه سیاسی-اجتماعی زنان (WSPU) شکل گرفت و شعار آن‌ها "عمل به‌جای حرف" بود. در سال ۱۹۰۶ یکی از خبرنگاران برای تحقیر به این جنبش عنوان "سافراجت" را داد. سافراجت‌ها معتقد بودند که سیاستمداران پس از نیم‌قرن هنوز در عمل کاری برای حق رأی زنان نکرده‌اند. آنان پس از ناامیدی از مسیرهای قانونی، به روش‌های خشونت‌آمیز نظیر تخریب ساختمان‌ها و خطوط تلگراف روی آوردند که باعث سرکوب بیشتر آن‌ها از سوی دولت شد. 🔹 پس از شروع جنگ جهانی اول، فعالیت‌های شبه‌نظامی سافراجت‌ها متوقف شد و زنان در امور تولیدی و کارخانه‌ها کمک کردند. در نهایت، پس از جنگ، در سال ۱۹۱۸ حداقل سن رأی برای زنان به ۳۰ سال تعیین شد و در سال ۱۹۲۸ برابر با مردان به ۲۱ سال کاهش یافت. با این حال، در تمام این مدت، نداشتن حق رأی فقط یک نمونه از بی‌عدالتی علیه زنان در بریتانیا بود. آن‌ها پس از سال‌ها دریافته بودند که فقط با زبان دولتمردان بریتانیا، یعنی با اعمال زور و خشونت، می‌توانند به اهداف خود دست یابند و شرایط زندگی خود را بهبود بخشند. #سافراجت #نشست_چهارم 🆔 @cinemaeghtebas