#قسمت2 🔹رفتم تا رسیدم به فرودگاه .پرواز بدون تاخیر بود . چون صاحبخانه خوش قول است ، چند نفررا دوروز قبل میفرستد ،چک کنند هوا خوب باشد ، مشکلی نباشد ،مبادا میهمانان عزیزش اذیت شود. 🔸ستاد استهلال و رویت ماه 😇 🔹سوار هواپیما میشویم ... چه احساس خوبی دارم . داریم به آسمان میرویم . چقدر لذت بخش است یک نفر توی آسمان منتظرت باشد ...همه خدم وحشم را به کار بگیرد تا هرچه خواستی دراختیار داشته باشی. مبادا اذیت شوی... خودش گفته مهمان،دوست من است ... 🔸مهمان حبیب خداست . 🔹رسیدیم ... دربدو ورود حسابی با صاحبخانه خوش بش کردیم . یکدیگر را در آغوش کشیدیم به پاس این چند ماه که حسابی #دلتنگ هم شدیم . بی خیال فاصله گذاری 😂 شاید باورتان نشود که بیش از یک چهارم جهان را دعوت کرده ولی با یک یک مهمانانش اینطور میکند... 🔸قرائت دعای وداع باماه شعبان واستقبال ماه رمضان 😌 #ادامه_دارد 🆔@clad_girls

📚#افتاب_در_حجاب ♥️#قسمت2 وطوفان به قصد شکستن آخرین امید به تکاپو افتاده است. از جا کنده مى شوى، سراسیمه و مضطرب خود را به خیمه حسین مى رسانى. حسین در آرامشى بى نظیر پیش روى خیمه نشسته است. نه، انگار خوابیده است. شمشیر را بر زمین عمود کرده، دو دست را بر قبضه شمشیر گره زده، پیشانى بر دست و قبضه نهاده و نشسته به خواب رفته است. نه فریاد و هلهله دشمن؛ که آه سنگین تو او را از خواب مى پراند و چشمهاى خسته اش را نگران تو مى کند. پیش از اینکه برادر به سُنت همیشه خویش، پیش پاى تو برخیزد، تو در مقابل او زانو مى زنى، دو دست بر شانه هاى او مى گذارى و با اضطرابى آشکار مى گویى: مى شنوى برادر این صداى هلهله دشمن است که به خیمه هاى ما نزدیک مى شود. فرمانده مکّارشان فریاد مى زند: اى لشکر خدا بر نشینید و بشارت بهشت را دریابید حسین بازوان تو را به مهر در میان دستهایشان مى فشارد و با آرامشى به وسعت یک اقیانوس، نگاه در نگاه تو مى دوزد و زیر لب آنچنان که تو بشنوى زمزمه مى کند: پیش پاى تو پیامبر آمده بود اینجا، به خواب من. و فرمود که زمان آن قصه فرا رسیده است. همان که تو الان خوابش را مرور مى کردى و فرمود که به نزد ما مى آیى. به همین زودى و تو لحظه اى چشم برهم مى گذارى و حضور بیرحم طوفان را احساس مى کنى که زیر پایت خالى مى شود و اولین شکافها بر تنها شاخه دست آویز تو رخ مى نماید و بى اختیار فریاد مى کشى: واى بر من حسین، دو دستش را بر گونه هاى تو مى گذارد، سرت را به سینه اش مى فشارد و در گوشت زمزمه مى کند: واى بر تو نیست خواهرم واى بر دشمنان توست. تو غریق دریاى رحمتى. صبور باش عزیز دلم چه آرامشى دارد سینه برادر، چه فتوحى مى بخشد، چه اطمینانى جارى مى کند. انگار در آیینه سینه اش مى بینى که از ازل خدا براى تو تنهایى را رقم زده است تا تماما به او تعلق پیدا کنى تا دست از همه بشویى، تا یکه شناس او بشوى. همه تکیه گاههاى تو باید فرو بریزد، همه پیوندهاى تو باید بریده شود، همه دست آویزهاى تو باید بشکند، همه تعلقات تو باید گشوده شود. تا فقط به او تکیه کنى، فقط به ریسمان حضور او چنگ بزنى و این دل بى نظیرت را فقط جایگاه او کنى. تا عهدى را که با همه کودکى ات بسته اى، با همه بزرگى ات پایش بایستى: پدر گفت: بگو یک! و تو تازه زبان باز کرده بودى و پدر به تو اعداد را مى آموخت. کودکانه و شیرین گفتى: یک! و پدر گفت: بگو نگفتى! پدر تکرار کرد: بگو دو دخترم. نگفتى! و درپى سومین بار، چشمهاى معصومت را به پدر دوختى و گفتى: بابا! زبانى که به یک گشوده شد، چگونه مى تواند با دو دمسازى کند؟ و حالا بناست توبمانى و همان یک! همان یک جاودانه و ماندگار. بایست بر سر حرفت زینب که این هنوز اول عشق است #ادامه_دارد...... 🆔 @clad_girls