پیر تفسیر را چو پرسیدم از خطاهای قاری قران گفت قطعاً نموده است ستم او به آیات مصحف یزدان گفتمش نیست این کتاب هدی؟ قاریش از چه اهل خبط و خطاست؟ گفت باشد هدایت و رحمت از برای کسی که با تقواست گفت حتی به خواندن قران خویش فرموده فاستعذ بالله باید از هر دسیسه ی شیطان ببری بر خدای خویش پناه گفتمش من شنیده ام از او بارها خود اعوذ بااللهش در قرائت ،به خطبه ی شیطان از چه رو گم نمود پس راهش گفت زیرا که قول بوده و بس کار قلب است استعاذه ولی باید از دل ز دیو دل بکنی تاشوی در پناه رب جلی بعد باید به حق نشان بدهی که فراری ز کید شیطانی می شوی همنشینِ با ابرار از خودت اهل فسق می رانی حال گوید زبان اعوذ به حق کنز قلبت رسد به موضع قال بر اعاذه اجازه داده شود سائلان را فقط بدین منوال چون اعوذ از زبان برآید و بس نیست غیر از بیان کذب و ریا گر شود بر جوارحت جاری می شوی در حصار امن خدا تا به ابلیس داده ای توعنان "یک اعوذت اعوذ باللَّه نیست" چون اعوذت به گفته ی جامی "نیست الا اعوذ بالشیطان" با زبان و به قلب و اعضایت پس بزن دیو و نزد ایزد آ اذن یابی به لمس آیاتش گر بمانی تو از مطهر ها با اعوذ حقیقیت یک دم از قرائت نمی شوی مغرور بعد قران نمی روی به خطا بر شیاطین نمی شوی مزدور می شوی در امان ز بد فهمی متشابه شود تو را روشن می شوی باعث مباهاتش خود به قران نمی شوی دشمن بر تو هشدار قاری قران لعن قران نگرددت شامل نامت آید چو همره قران مشوی سوی دشمنش مایل #سید_عسکر_رئیس_السادات نهم تیر نود و شش آخرین بازنگری #قران #قاری #پند