eitaa logo
دفتر شعر من
95 دنبال‌کننده
7 عکس
14 ویدیو
0 فایل
اشعار سید عسکر رئیس السادات
مشاهده در ایتا
دانلود
قلم اگر ننویسد حدیث عشق تو را چه بهتر آنکه نباشد به دست من مولا اگر تو را نسراید عزیز من طبعم چه بهتر آنکه بگردد برای من به فنا اگر که دفتر من سرزمین شعر تو نیست چه بهتر آنکه کند پاره پاره اش دنیا اگر که دل بشود جای صحبت اضداد چه بهتر آنکه شود بیدلی طریقت ما اگر نفس بکشم جز به عشق آل علی چه بهتر آنکه شود قطع این مسیر هوا اگر که دور شوی عسکری دمی ز علی چه بهتر آنکه بسوزاندت خدای علا پانزدهم تیر نود و پنج  
. گفت ما را به طعنه نا محرم که محرم رسید گریه کنان بروید و دوباره ناله کنید بُکُشید از شرنگ غم خودتان این همه غصه و عزا از چیست یک نفر کشته شد به دست یزید خوب یا بد تمام گشت دگر خاک دائم چرا به سر ریزید یادم آمد مطهری می گفت در جواب چنین سخنهایی ما به این روضه می شویم احیا نرویم از جوار او جایی نزد ما این حماسه مدرسه است می دهد درس صدق و دین داری درس هیهات و دوری از ذلت دوری از مکتب ریاکاری درس صبر و حیا و عفت و عشق درس بخشندگی وفا ایثار درس درک و ادب بصیرت ناب درس ایمان عبادت دادار درس راه درست پیمودن درس احیای سنت احمد کوفیان را چگونه بشناسیم؟ نائل آییم چون به گنج ابد؟ با ولایت چو آشنا گشتیم غرق در بحر بی کرانه ی حق دم به دم عاشقانه تر گردیم بر حسین و حسینیان ملحق ما گرفتار عشق ارباببیم عسکری زین سبویمان مددی است گر بمیریم پای عشق حسین بی گمان این سعادتی ابدی است ۱۲ مرداد۱۴۰۱ آخرین بازنگری ۱۴ تیر ۱۴۰۳
.. بر مشامم می رسد از هر کجا بوی حسین می دوم بی پا و سر با اشک چشم و شور و شین شاید اسمم را نوشتند از عزاداران او تا که این دُر باشدم در محضر دلدار زین دین ما مدیون ایثار حسین بن علی است پس بیا کاری کن ای دل تا ادا سازیم دین مکتب ارباب بر هر دل نویسد نسخه ای هم خطاکاری چو حر را هم کسی چون ابن قین شاکر لطف خداوند جهان باید شویم شد اگر عشق خدا ارباب ما در نشئتین ما ز طاعت هم طمع داریم بر قرب حسین کی نظر آریم بر جنات عدن و حور عین عسکری بسیار خاطر خواه دارد عشق ما می شود گلچین کند خون خدا ما را ز بین؟! دهم اردیبهشت نود و پنج آخرین بازنگری ۱۴ تیر ۱۴۰۳
. می رسد ماه غم یار بیا خوب شویم مثل عشاق عزادار بیا خوب شویم عاشق ار رنگ ز معشوق نگیرد زشت است هست کذاب و دغل کار بیا خوب شویم سر دهد سرور ما بر سر اصلاح جهان دست از مغلطه بردار بیا خوب شویم بر سر تپه به میدان نبرد او به نماز تو همین مد نظر آر بیا خوب شویم مهربان باش به مردم که یزیدی نشوی چون حواری هوادار بیا خوب شویم حق مردم مخور ای شیعه ی او تا نشوی مثل آن قوم چو کفتار بیا خوب شویم چون ابالفضل بیا گاه فداکاری کن یار را هی مکن انکار بیا خوب شویم لا اقل چونکه به تن می کنی این رخت عزا حرمتش سخت نگهدار بیا خوب شویم عسکری فلسفه ی سوگ حسینی این است بشوی اهل و سزاوار بیا خوب شویم بیست مهر نود و چهار آخرین بازنگری ۱۴ تیر ۱۴۰۳
. کربلا یعنی که کربٌ و بلا کربلا یعنی امیری سر جدا کربلا یعنی جنون در عاشقی تا به جانان ثابت آید صادقی کربلا یعنی که من را وابنه غیر هو هم هر هوایی را بنه کربلا امر به معروف است و هیچ یعنی از فرمان یزدان سر مپیچ کربلا یعنی اگر حق خواندم کی زنم از خویش یا از خانه دم کربلا یعنی که بگزاری نماز بر سر وقتش نه بگذاری نماز کربلا یعنی که از خلقت چه باک باش تنها از خدایت بیمناک کربلا یعنی وفا یعنی ادب شاهدش آن ساقی خشکیده لب کربلا یعنی به سن وسال نیست عشق، شرطش دادن هست است و نیست کربلا یعنی به راهش نیشتر نوش،پس آید به کارم بیشتر کربلا مهلت گرفتن از عدوست تا بریزی طاعتت را پای دوست کربلا یعنی که احلی من عسل مرگ می گیرد چو طفلی را بغل کربلا یعنی که جسمی چاک چاک پیش حق آری ولیکن پاک پاک کربلا یعنی که برگردی چو حر دست خالی را کنی از عشق پر کربلا یعنی که عثمانی نمان مهر طه را به قلب خود نشان کربلا یعنی که میری گر هزار زنده گردی باز هم گویی تو یار کربلا یعنی تو یار حق بمان دست رد زن بر عطای هر امان کربلا یعنی برادر دست و پا می زند بر سینه اش پای جفا می برد چون گردنش را از قفا خواهرش می بیند و گوید خدا کربلا یعنی که تسلیم توام در همه حالت به تکریم توام کربلا یعنی که قرآن روی نی بشنوی آنگه بخوانیش ز پی کربلا یعنی سه ساله دختری ناگهان بر دامنش بیند سری بر کشد بر سینه گوید ای پدر همره خود دخترت را هم ببر کربلا یعنی که شمشیر سخن می کند گه کار صد شمشیر زن کربلا یعنی ز مکه تا به شام جنگ را هرگز نباشد اختتام گر برادر می رود خواهر که هست فتح سازد شام را پرچم به دست کربلا از دید نا محرم بلاست بر حسین و خاندان او طلاست کربلا یعنی ندیدم جز جمیل پرده ای من از خداوند جلیل عسکری گل در هوای وصل یار می کشد از بهر چیدن انتظار اردیبهشت نود و چهار آخرین بازنگری ۶مرداد۱۴۰۱
. محرم شیعیان خیلی حزینند محمد فاطمه حیدر غمینند خدایا خنده از لب هام بردار که همراهی کنم با آل اطهار که همراه امام خود بمانم اگر چه حبس زندان زمانم روم بس عاشقانه پیشوازش سپر سازم تنم را بر نمازش بیارم تشنگان را جرعه ای آب اگر شد شیر بر آن طفل بی تاب اگر هم جای او زخمی نگردم اگر رفع عطش از او نکردم کنم مستور با تن جسم جانان نگردد تا که پامال ستوران خدایا عسکری را مبتلا کن چو مولایش حسین کربلا کن یکی از اشعار قدیمی من آخرین بازنگری ۱۴ تیر ۱۴۰۳
. ای دوست بیا تا به محرم چون عشق خدا راست بگوییم هر لحظه و هر جا و مکانی حق بی کم و بی کاست بگوییم بر آب گنه لا چو ابالفضل تا آب مهیاست بگوییم با توبه چو حر واژه ی لبیک تا معرکه بر پاست بگوییم بر وسوسه ی نفس بد اندیش ما آنچه خدا خواست بگوییم گر طالب حقیم به فریاد با دشمن نا راست بگوییم بر باطل قاهر دم هیهات دل پر چو ز پرواست بگوییم محرم ۸۸ آخرین بازنگری ۱۴ تیر ۱۴۰۳
. ماه محرم آمد و دلها غمین است ماه عزای سبط ختم المرسلین است آن کس که نور خامس آل عبا بود آن در که بر انگشتر جنت نگین است هیهات من الذله گفت ، اثبات فرمود بر تیغ، پیروزی خون را حق ضمین است ماه عزای سید اشباب جنت آن که رسول نیک حق را نور عین است ماه عزای اشرف اولاد آدم آن کس که خونش باعث احیای دین است کروبیان زانوی غم بگرفته در بر زان غم که در ارض و سما بالاترین است از نقل آب آتش گرفته عرش ، آن آب که مهر بر خیر النساء عالمین است ذرات عالم در فغان و شور و شین است گریان دو چشم یوسف زهرا یقین است این ماه، آخر داغ صد دردانه دارد کوچکترینش نقل سنگ بر جبین است این مه عزای کودک شش ماهه دارد تیغ سه شعبه ساقی آن نازنین است فخر عرب ای منصفان مهمان نوازی است گویید پس ای کوفیان رسمش همین است؟! آن هم عزیزی را که خود دعوت نمایند تکریم اوجب بهر ضیفی این چنین است فرزند آنکه نانشان می داد، یعنی آن کس که فرزند امیر المومنین است آن کس که بر دوش نبیش دیده امت داند به حق او بر محمد جانشین است بر روی نی ها می رود راس حسینش گویا عرب را دل از او لبریز کین است طفلان عطشان را عرب آبی نداده است سقای شه، هشدار، خصمت در کمین است این مه هزاران صحنه دارد از مصیبت گلهای بی سر برگ گلها بر زمین است چون بر سر صیدی بریزد خیل کفتار با جرمشان بی رحمی و غارت عجین است پیراهنی کهنه نماند از نظر دور از سفلگان هم انتظاری غیر این است ای وای از دزدیدن سربند و معجر ای وای از خصمی که کفر او مبین است ای وای بر سجاد در آن شام بی رحم آن کوه غیرت با غم بی حد قرین است ای وای از پاهای خونین یتیمان آن دختری که ضیف فردوس برین است دختی که در دامان او آتش فتاده از آنکه فردا خود امام المتقین است ماه محرم آمد و باید ببینی طاها برای دین محنت گزین است آن سر که بر دامان احمد بود و زهرا ای وای من، بینی که خاکستر نشین است می آورندش روز دیگر نزد ابلیس آزرده لبهایش ز چوب آن لعین است ای عسکری دیدی چگونه سر بریدند لب تشنه از شاهی که خود ماء معین است ۳۱مرداد۹۹ آخرین بازنگری ۱۴ تیر ۱۴۰۳
. ای دل تو ترک روضه ی مولا نمی کنی با چشم خویش هم تو مدارا نمی کنی چون بشنوی ز رقیه همه اشک می شوی کی در غمش بکاء و تباکی نمی کنی ای دل رسیده است محرم مه حسین هرگز تو بی خیال تماشا نمی کنی تو عاشقی به نام حسین و حماسه اش این عشق را به عشق تو حاشا نمی کنی مجلس اگر به پا بشود می کنیم عشق برپا نشد به کرده ی اعدا نمی کنی باید سیاه پوش نمایی تو خانه را از اشک و آه و سوز تو پروا نمی کنی رنگ سیه بزن به تمام نمایه ها بر دشمنش که گفت تو غوغا نمی کنی ای عسکری به هر چه مجازی و واقعی تو ترک، سیدالشهدا را نمی کنی اردیبهشت نود و چهار آخرین بازنگری ۱۵ تیر ۱۴۰۳ سروده شده در ایام سیاه کرونایی
. ای محرم آمدی صحبت ز مهمانی کنی؟ یا که پیش پای مهمانت تو قربانی کنی؟ ای محرم میهمان تو حسین بن علی است پس برایش شهر را باید چراغانی کنی ره دراز است از منا تا نینوا باید که تو چاره ای بر خسته ی این راه طولانی کنی ای محرم آمده همراه او آل رسول باید از رسم ادب هر چیز می دانی کنی ای محرم کودکانش را مبادا وانهی وای اگر از غفلتت چشمی تو بارانی کنی ای محرم جان تو جان عزیز فاطمه بایدش سازی رضا، هر کار بتوانی کنی پای مهمان را محرم، روی چشم و سر نهند خود دگر دانی چه با آن رأس نورانی کنی ای محرم عسکری بر جان او دلواپس است پس حذر باید ز هر موجود شیطانی کنی نهم مهر نود و پنج آخرین بازنگری ۱۵ تیر ۱۴۰۳
. محرم به ما درس ایمان بده به ما درس ایثار و احسان بده بیا عافیت کشت ما را تو درس به ما از فدا کردن جان بده تمامی گرفتار دنیا شدیم به ما اندکی میل رضوان بده بیا پرده بردار از روی ماه نشانی تو از عشق یزدان بده به ما پاکبازی به راه خدا چو خون خدا، درس عرفان بده به ما درس دوری ز اهل خطا امان از تاسی به شیطان بده تو در قرب حق با حسینت مرا به یک شأن شایسته رجحان بده نما عسکری را تو یار حسین به دنیای او یا که پایان بده ۱۸ مرداد۱۴۰۰
"اگر پروانه جان داد و پرش سوخت به ما درس وفا و عشق آموخت " به روی تپه بی پروا ادا کرد نماز و عشق بازی را بنا کرد به زیر تیغ ها او در نماز است چه کس چون اوچنین معشوقه بازاست به پای عشق اگر بر تیغ تن سفت به روی نی هم از یارش سخن گفت به ما فرمود آن مولای بیدار نمازت را نمازت را به پا دار سرم را داده ام تا او بماند بشر تا ناخداها را نخواند نگردد یاد حق از یاد امت نخواند ماسوایش را ز غفلت بود زیباترین درس جهادم نمازی را که بر جانان نهادم تمام مقصدم این سر ناز است دلیل جهدم احیای نماز است گرفت از من جهالت ها فقط جان دوباره می کشندم قوم نادان همانهایی که ساعی در عزایند ولی کاری حسینی کی نمایند همانها که عزا را مسخ کردند به زعم خویش در غم فرد فردند بساط پای کوبی پهن کردند برایش تکیه ها را رهن کردند همه آیند در زیر علامت ولی از حیث ایمان نا سلامت کجا بردند آن الحان مَحرم که بودش پاک و مخصوص مُحرم کجا آن نوحه های پاک و جان سوز که بودش بی ریا و درس آموز کجا آن بندگان با لیاقت که می خواندندشان مداح هیئت خدایا عالمان در خواب هستند که اینان در تکایا مست مستند چرا آخوندهای با ابهت نپردازند بر اصلاح امت اگر چه عسکری از عالمان نیست به قدر فهم او دادم به او بیست سال نود و سه  آخرین بازنگری ۱۵ تیر ۱۴۰۳
وای از مجلس شهرت خیمه ی خارج از صحن تکایا خیمه ی رو به خیابان هر قدم یک خیمه همه با هم به رقابت غره بر قدرت پخش ظاهری رنگارنگ در درون نیست ز اهداف حسینی خبری نیست جز رنگ سیاهی چیزی پسر چای چی خیمه بدن ساز است و با لباس سیه تنگ فیگور می گیرد یک خیابان شده مسدود دختری روسریش دور گلو چای حسین می خواهد و جوانی که سراسیمه دهد لبیکش بوق بوقیست و یکی هم نگران که مریضم شده بد حال می دهد فحش به جمهوری اسلامی ایران گاهی دوپس دوپس و سین سینی است به پا یاد ایام قدیم افتادم بی ریا بود و مودب همه ی مجلسها روضه ای از ته دل شأن مولا چه رعایت می شد پاپ موسیقی این ماه نبود نام زیبای حسین با ادب بر لب بود بر نمی داشت کسی سر ز آغاز حسین دل من از پی آن مجلس هاست چهارم مرداد نود و چهار  آخرین بازنگری ۱۵ تیر ۱۴۰۳
کربلا خود را مهیا کن که مهمان آمده کوفه را رسم جوانمردی به پایان آمده مرد حق یعنی صلاح دین و دنیای شما کوفه چشمت را مبند آن شاه مردان آمده قدر گوهر گوهری بشناسد اما صد دریغ جمع کوران را خدا ماهی درخشان آمده گر نمی خواهید مهمان از چه دعوت می کنید کی نمک خور از پی محو نمکدان آمده آنچه بیند چشم من باور ندارد ای خدا کوفیان چه بر سر مردی و مردان آمده قوت حیدر زندگی می داد بر ایتامتان از شما تیری برآن نوزاد عطشان آمده عسکری را یک نظر بنما تو در روز پسین گر چه بر شعرش ز تو لطفی نمایان آمده  از اشعارقدیمی من آخرین بازنگری ۱۵ تیر ۱۴۰۳
سخت است از تو دل بکند هر که دیده است آن چهره ی مشعشع زیبای هم چو ماه از فکر هجر تو به خدا گشته ام کباب بیچاره آن دلی که چنین می شود تباه ارباب ما به مدح تو عادت نموده ایم دریاب این خراب رخت را به یک نگاه ما را ز کنج تکیه ی عشقت مران عزیز بنما بساط مجلس ما را تو روبه راه بر چون منی که کرب و بلا هم نصیب نیست ظلم است اگر کشم ز حسینیه نیز آه آقا بلا جدایی از موکب شماست آقا از این بلا به خودت می برم پناه اردیبهشت نود و چهار  آخرین بازنگری ۲۷ مرداد ۹۹
شیعه ی آل ابوسفیان میان اکباتان می نماید در محرم عقده هایش را عیان لات و عزی را علم کردند در آن سوگ که از مصیبت های عالم هست اعظم بی گمان شیعه ی آل علی در شور وشین و ماتم است شیعه ی آل ابو سفیان به رقص و کف زنان ما چه گوییم این خسان را برتر از قول خدا آنکه راضی شد بر این گردید خود از قاتلان ای خدا بر تابعان آخر شمر و یزید عسکری خواهد عذابی سهمگین از عمق جان ۵ مرداد ۱۴۰۲
از محمد ای خدا امت چه می بیند مگر میشود تا آن چنان بر دختر او حمله‌ور بعد فوت مصطفی زهرا چه می بیند مگر میشود بر مرگ او از زندگی مشتاق تر وقت غسل فاطمه حیدر چه می بیند مگر می نهد تا آن چنان بر دامن دیوار سر در میان قتلگه زینب چه می بیند مگر میشود تا داغ اولادش برایش بی اثر در دل ویرانه آن کودک چه می بیند مگر می کند از این جهان پرواز و عالم بی خبر خون حق بر چهره ی اصغر چه می بیند مگر می برد بالای دستش پیش قومی فتنه گر بر سر نعش علی اکبر چه می بیند مگر تا حسین از غم بگیرد دست آنجا بر کمر عسکری از خلق خود خالق چه می بیند مگر می کند مستور تا آن قائد اثني عشر فروردین نود و چهار  آخرین بازنگری۲۹ تیر ۱۴۰۲
مجلس به هم ریزند با ابراز نامش میرند با او از مدینه تا به شامش بعضی به صرف نام او بارند باران صیدند اما عاشق صیاد و دامش او کشته ی اشک است آنها کشته ی او او عبد الله است و آنها هم غلامش تنها برای روضه هاشان اسم کافی است از دل سپه سازند و گیرند انتقامش آنها که تاب روضه ی اصغر ندارند وقتی که آب آمد دریغ از تشنه کامش دنیا به اشک چشم آنها هست بر پا بی عاشقی خوش باد فصل اختتامش ای عسکری ای کاش از این جمع باشی این جمع دوزخ می شود حتما حرامش ۲۸ تیر ۱۴۰۲ آخرین بازنگری ۱۵ تیر ۱۴۰۳
. دیده ی من بر شهید کربلا خون گریه کن تا ابد بی تاب بر آن ماجرا خون گریه کن هوشیار از درس تاریخی بی مانند آن "همصدا با نوحه ی اهل عزا خون گریه کن" تا فراموشت نگردد معنی کوفی شدن "برپریشان حالی آل عبا خون گریه کن" تا نگردد حق ز تو امروز در خشم و غضب "در غم دیروز از بهر خدا خون گریه کن" نوحه ی تزویر را بشناس و یاران ستم بر کنار از کفر باش و بی ریا خون گریه کن تا بفهمی معنی زندانی و بند و اسیر "برغل و زنجیر سبط مصطفی خون گریه کن" تا مگردی آتش امروز را بی اعتنا بیشتر از شعله های نینوا خون گریه کن آتش امروز از دیروز می گیرد لهیب پس به حال جاهلان بینوا خون گریه کن آنکه را گوید علی با دیگری فرقی نداشت با علی هم باز بود این ماجرا خون گریه کن تا حقیقت را بیابی آن هم از مجرای فکر "قصه ی"هیهات مناالذله" را خون گریه کن" تا جوانان درس غیرت را بیاموزند نیک بر نبود قاسم نیکو لقا خون گریه کن کودکان تشنه را هرگز مبر از خاطرت بر یتیم تشنه ی دشت بلا خون گریه کن بی حیایی ، بی حجابی ها چو غوغا می کند " در عزای چادر دردانه ها خون گریه کن" از خیانت دور شو خواندی چو درس کربلا عسکری پس بر شهید کربلاخون گریه کن انقلاب اشک او یک انقلاب دائمی است پس بیا تاحشر بر خون خدا خون گریه کن مهبط الوحیند چون دردانه های مصطفی بر جهالت های اهل ادعا خون گریه کن نهم مهر نود و شش آخرین بازنگری ۸ مرداد۹۹ در پاسخ به شعر منسوب به جناب بادکوبه ای هر چه خواهی بر شهید کربلا خون گریه کن ماهها بنشین و بر آن ماجرا خون گریه کن در دل تاریخ سرگردان بمان تا روز حشر همصدا با نوحه ی اهل عزا خون گریه کن تا فراموشت شود وضع پریشان وطن برپریشان حالی آل عبا خون گریه کن از غم امروز اگر گویی به خشم آید خدا در غم دیروز از بهرخدا خون گریه کن نوحه ی تزویر می خوانند یاران ستم در کنارظلم بنشین بی ریا خون گریه کن چون اسیربند و زندان نیست اینجا هیچ کس برغل وزنجیرسبط مصطفی خون گریه کن شعله های اعتیاد ارسوخت نسلی راچه باک تو به یاد شعله های نینوا خون گریه کن مصلحت را برحقیقت برگزین از روی عجز قصه ی"هیهات مناالذله" را خون گریه کن چون جوانان وطن را نیست رنج و کاستی برعروس قاسم نیکو لقا خون گریه کن تشنه ی مهر و محبت نیست اینجا کودکی بریتیم تشنه ی دشت بلا خون گریه کن زانکه دامان وطن ایمن ز فقر است و فساد درعزای چادر دردانه ها خون گریه کن از شهادت می گریز اما به" امید" ثواب هرچه خواهی بر شهید کربلاخون گریه کن دکتر بادکوبه ای
میعاد فرا آمده انگار نه انگار مهمان ز منا آمده انگار نه انگار در کوفه کسی نیست بگوید به خود این را با دعوت ما آمده انگار نه انگار آن غنچه ی پرورده به آغوش نبی در آغوش بلا آمده انگار نه انگار همراه دو خورجین سند و نامه ی بیعت با رسم وفا آمده انگار نه انگار دعوت به کنار از ستم قوم جفاکار با خوف و رجا آمده انگار نه انگار قانون شده با سیف پذیرایی از ضیف؟ ضیفی به سزا آمده انگار نه انگار‌ از فرط عطش آمده طفلی به تلذی از سنگ صدا آمده انگار نه انگار یک قطره ی آب است جواب عطش او تیری به خطا آمده انگار نه انگار از دخت نبی معجر و از ابن علی سر ای وای جدا آمده انگار نه انگار از اسب فتاده است صغیری و به زحمت بین اسرا آمده انگار نه انگار ای عسکری آزاده ترین آل اسیرِ ابن الطلقا آمده انگار نه انگار ۲۳مرداد۱۴۰۰
گردنم را می گذارم پای این حرفم عزیز گر نبودم عاشقی صادق مرا اعدام کن ۱۵ تیر ۱۴۰۳
گفت خیلی بی شعوری مدعی چونکه بودم من به عشقت تندرو ۱۵ تیر ۱۴۰۳
چوبه دارست از آمال ما گر بود رسم‌ زمان گردنکشی ۱۵ تیر ۱۴۰۳
به او گفتم که ما را هست جانا یک جهان فرصت ولی هی خواند او قرآن که خونم را به جوش آرد ۱۵ تیر ۱۴۰۳
اسلیو‌ کردی قلب من را جای معده تا آنکه تنها خود نشینی در درونش ۱۵ تیر ۱۴۰۳