مثل برخی از ما، مثل آن بازیکنی است که در جایگاه تماشاچیان دنبال شماره صندلی خودش می‎گردد. اما واقعیت آن است که بازی گرد تو تشکیل شده و تو نه با شماره صندلی که با شماره پیراهنت شناخته می‌شوی و ناگزیر بازیکن این میدانی. چه بخواهی و چه نخواهی و حتی اگر بازی را از میدان به میان تماشاچیان بکشانی. این تفاوت فهم انقلابی و غیرانقلابی از زمین حوادث است. اگر نقش ناگزیر خود را نپذیری از آن رها نخواهی شد. شکست خواهی خورد. اگر انتخاب نکنی به حال خود واگذار نخواهی شد. آسیب خواهی دید. حالا آیا بین نابود شدن و کارگردانی بازی کدام را انتخاب می‌کنی؟!

قتل شبانۀ بنزین در ترافیک یک تصادف 🔹دیشب چپ کردن یک پرایدوانت در جادۀ تهران-پاکدشت ترافیکی ۵ ساعته را به‌وجود آورد که طول آن به ۵ کیلومتر رسید. 🔹بنزین تلف‌شدۀ خودروها در ترافیک این تصادف حدود ۲۵ هزار لیتر برآورد می‌شود. 🔹هر سفر شهری در تهران به‌طور متوسط ۵۵ دقیقه زمان می‌برد و این شاخص سبب شده تا پایتخت ایران در میان ۱۰ شهر با بیشترین ترافیک در بین ۲۱۲ شهر بزرگ جهان قرار گیرد. 🔹پلیس راهور تهران در گزارشی عنوان کرده که ۷۱ درصد از ترددهای روزانه مربوط به تک‌سرنشین‌هاست. @Farsna

نقش دیگری در تولید همدلی، تکمیل کننده نقش خودی‌هاست. اسرائیل ناخواسته در حال بازتولید دلایل عمیق یکدل شدن است. این همان ضرورتی بود که قوم یهود را پس از جنگ جهانی واداشت تا به دنبال یک‌تن شدن بروند.

♨️ " مَثَل اسرائیل مَثَل ماشینیه که چراغ بنزینش روشنه، ولی هنوز فکر میکنه قراره برنده مسابقه بشه!" 📌اینو همه میدونیم: ماشینی که سوختش داره تموم میشه، راننده اش بیشتر گاز میده... #یحیی_سنوار #یحیی_السنوار #اختصاصی 💡با ما همراه باشید... https://eitaa.com/joinchat/4028301326Cfaa1f3d61e

#عزاداری فناوری اجتماعی ما شیعیان ایرانی برای ابراز آمادگی مان در صحنه هایی است که نیاز به #حضور_حماسی دارد. عدم اقامه عزای #سید_مقاومت، ما را در نشان دادن میزان آمادگی مردم برای استقامت ناتوان کرده. هنوز دیر نشده، به هوای چهلم سید، شروع کنیم. توقع ندارید که برادران مجاهدتان در میدان جنگ شروع کنند؟ آنها که با سید عهد بسته بودند بیشتر از یک روز برای غمش گریه نکنند و به میدان برگردند... 😭 🆔 @social_theory

⭕️ منطق آمریکایی‌ها این است: اگر دشمن، ضربه‌ی تو را تلافی کرد، فرار کن! 🔹 قدرتت را افزایش بده تا نجنگی. اگر نمی‌توانی قدرتت را افزایش بدهی، محکوم به جنگی. ‏به دشمنت حمله کن، اگر فرار کرد دنبالش برو. اگر تلافی کرد، تو فرار کن. 🔺 این منطقِ #سگ‌_هار وحشی است: باید مقابل آن‌ها ایستاد و انتقام گرفت تا از حملۀ بعدی جلوگیری شود؛ وگرنه دیر یا زود حملۀ بعدی اتفاق خواهد افتاد. 🎙 ‌‌‏زنده‌یاد دکتر ابومحمد عسگرخانی با استناد به حرف‌ خود غربی‌ها موضوع را توضیح می‌دهد. 🎬 @Mostazafin_TV

8 آبان سالروز شهادت بزرگ‌مرد کوچک شهید محمدحسین فهمیده است. نوجوان 13 ساله‌ای که در فضای انقلاب و شهادت به سرعت رشد کرد و در خط مقدم دفاع از ایران عزیز قرار گرفت. روزمرگی انسان‌ها را گنده می‌کند؛ اما برای بزرگ شدن نیازمند فضای بزرگ‌تریم. وقتی جامعه سقف کوتاهی دارد، اجازه رشد به افرادش نمی‌دهد. مهم‌ترین عامل به استضعاف کشیده شدن ملت‌ها کوتاه شدن انتظارات و همت‌ها و اراده‌هاست. این نوع از استکبار می‌تواند حیث عمومی داشته باشد. یعنی جماعتی هماهنگ یا همزمان، برای برآورده شدن امیال وسیع، متنوع، متلون و متکثر، اما کوتاه و پراکنده در سطح خود، فهم عمیق و نگاه بلند و اراده محکم و توجه خالص و حرکت خاص را کنار بگذارند و فرصت‌های خود را برای یافتن هویت جامعه شده هزینه نکنند. اگر جامعه‌ای سقف بلندی داشت؛ اما به تدریج افراد و آحاد جامعه از بزرگی انصراف دادند و گندگی پیشه کردند، تصور بیهودگی از سقف بلند و لوازم آن تعمیم پیدا خواهد کرد. البته بزرگان همواره تلاش خواهند کرد تا این سقف بلند بر سر اهالی فرود نیاید و امکان‌های رشد را از جامعه نگیرد؛ اما نمی‌توان به کلی مانع این نزاع شد. سرانجام هر جامعه‌ای انتخاب خواهد کرد که جایی برای بزرگان دارد یا خیر. مردم بزرگ ایران در جریان انقلاب اسلامی مبارزات پنهان و آشکار طولانی مدت خود را برای بالا بردن سقف جامعه ایران به ثمر نشاندند و به پیروزی رسیدند. جلوه و جبروت و جمال و جلال این فتح آشکار چنان بود که در تمام منطقه بلکه جهان جوش و خروش و حیرت و پرسش به وجود آورد. مردمان آگاه و متفکران آزاد بر آن بودند که این تغییر مهم را بشناسند و مبدأ و مسیر این تحول تاریخی را بیابند.

اگر نخواهیم در مورد فطرت ثابت انسان در تمام جهان سخن بگوییم که همواره تمنای بزرگی دارد و در دام گندگی، اسیر بهره‌برداری نابسامان انسان از غرایز مادی می‌گردد، سرزمین سبز و سترگ ایران گستره بسیار مستعد و قوی برای شکل‌گیری جامعه انسانی به معنی دقیق آن است. تاریخ علم و ادب و عرفان و فلسفه در ایران نشان می‌دهد که در پنهانی‌های این مرز و بوم ذخیره بسیار غنی از زندگی نهفته و هر گاه توانسته صورت‌های بی‌نظیری از خود آشکار ساخته است. بزرگ‌ترین آسیبی که حکومت‌های مستبد و خودکامه پادشاهی در طول زمان بر این سرزمین وارد کردند، کوتاه کردن سقف جامعه ایران برای مهار آن است. این استعداد هر چه بیشتر سرکوب می‌شد، توان خود را به ریشه‌های قوی‌تر می‌داد. تا اینکه در بهمن 57 این فشار فروخفته به شکوفایی نهایی رسید و ساختار پادشاهی پهلوی را به کلی از جا کند و ویران نمود. داستان انقلاب اسلامی، گویای یک روند واقعی و منطقی بر روی زمین است. اما مهم اینجاست که بتوانی تمام عوامل را درست بشناسی و در کنار هم قرار دهی و نتیجه منطقی را به دست آوری. نگاه شرق‌شناسانه به منطقه ما به ویژه ایران و تحمیل آن به ذهن و اندیشه ایرانیان، همواره باعث شده تا فهمی انفعالی و حداقلی از انسان ایرانی داشته باشیم. بسیاری از ما توان نگاه کردن از سوی خود به واقعیت‌ها را نداریم. بسیاری از اندیشمندان و دانشمندان ما هر چند نام ایرانی بر پیشانی دارند؛ اما در فضای نگاه غربی به ایران گرفتارند. فقدان نگاه خودآگاهانه و خودشناسانه و خودباور به جهان از جمله ایران در بین بسیاری از مشاهیر و برگزیدگان ملّی و مذهبی، زخم کهنه چند قرن اخیر ماست که محل تولید فساد و تعفن و بیماری و درد و رنج بی‌پایان است.

در زمانه‌ای که سلطه غرب به ویژه توسط نهاد علم و ساختار قدرت، سعی در وارونه کردن و ویران کردن فهم ایرانی از خویش بوده و هست، آنچه که به فریاد ایران رسید، جریان فطری امّی زلال ناخودآگاهی بود که با رهبری امام فرزانه و آگاه زمانه، پیوندی ذاتی و ارتباطی غیبی برقرار کرد و ناگهان تمام ظرفیت تغییر در جامعه ایران را فعال نمود. تغییری که آشکارترین صورت آن در علاقه و انس و عشق و محبت این ملت به امام خمینی رحمت الله تعالی علیه متجلی گشت. انگار این ملت خود گمشده خویش را در رمزواره‌های پیام آیت الله العظمی خمینی یافتند. همین استعداد پنهان شده و میل سرکوب شده بود که پدیده انقلاب اسلامی را به امری ناشناخته برای غرب و غربزدگان بدل کرد. نوع ارتباطی که دیگران می‌خواستند با انقلاب اسلامی مردم ایران بگیرند از جنس تحقیق بر روی اشیاء بود و است. غالبا تأمل بر مسئله چیستی و چرایی و چگونگی انقلاب اسلامی با نوعی تنازل و تجزیه غیر اصولی همراه است. به این می‌ماند که براش شناختن یک انسان او را بکشی و شروع به تشریح جسد او کنی. حال پس از بریدن و دوختن جسد آنچه که در اختیار توست تنها یک جسد مرده رو به فساد و تعفن است. پس تو هیچ گاه آن انسان را نیافتی و نشناختی و نخواهی شناخت. عملیات شناسایی غرب و غربزدگان از ایران دچار چنین خطای فاحشی است. اصرار آگاهانه و ناآگاهانه عده‌ای برای ادامه و تکمیل این مسیر نیز نتیجه جز کشتن ملت ایران و از بین بردن هویت جامعه ایرانی ندارد. علاوه بر این هیچ نوع مسئولیت‌پذیری در قبال این نوع مواجهه با واقعیتی به نام ایران از سوی عاملان آن وجود ندارد و صرفا حرکتی علمی و کارشناسانه قلمداد می‌شود که در انتها هیچ حق پرسش‌گری را برای مردم ایران باقی نمی‌گذارد. در واقع مردم ایران در این نوع نگاه کارفرمای مسئله نیستند، سوژه و موضوع مسئله‌اند و پاسخ نه برای مردم ایران که برای غرب تهیه می‌شود. این یکی از عمیق‌ترین و جدی‌ترین خیانت‌ها و تجاوزات غرب و غربزدگان به ایران و ایرانیان است.

مردم ایران نیازمند بزرگانی بودند که آنان را به صورت جبلی و فطری و ذاتی و خودمانی بشناسد و بشناساند. ایرانیان این ویژگی شگفت را در امام خمینی اعلی الله مقامه الشریف یافتند. آنها امام خود را باور کردند، همانطور که امام راحل نیز آنان را باور کرده بود. همان چهار باوری که باور مردم ایران نیز بود. امام و یارانش تلاش کردند مردم ایران را در طول 15 سال به یک نوع خودآگاهی فطری از خویشتن برسانند و این تقریبا تمام کاری بود که انجام دادند. پس از آن جامعه ایران خود را به صورت یک کلّ گسترده واحد یافت و حرکت نهایی برای رهایی از استبداد پهلوی و شکافتن بستر خشک و منجمد ضد رشد ستمشاهی و جوانه زدن در فضایی جدید که ارتفاع آن را ولیّ فقیه بالا و بالاتر برده بود. همین امر باعث شکفتگی شگفت‌انگیز استعدادهایی شد که همیشه وجود داشتند؛ اما فرصتی برای رشد نمی‌یافتند. آزمون‌های سخت و پیچیده روزگار از انسان ایرانی نشان داد که ایرانیان تا چه میزان ظرفیت و مهارت آفرینش زندگی و پاسبانی از آن را دارند. مردم ایران در جریان مبارزات پیش و پس از انقلاب اسلامی و فتنه‌ها و هجمه‌های پیش و حین و پس از جنگ تحمیلی تا امروز نشان داده‌اند که صاحب ذخیره بی‌پایانی از روح مقاومت و چیرگی بر مرگ و تولید زندگی و زایندگی در برابر مرارت‌ها و ملامت‌ها هستند. ایرانیان فراتر از حد تصور و درک ناظران جهانی توانایی تبدیل درد و رنج تحمیل شده به امکان‌های رشد را دارند. انعطاف مقتدرانه ایرانیان برای عبور از بن‌بست‌ها و ساختن مسیرهای جدید و ادامه زندگی برای بسیاری از مردمان جهان به معجزه می‌ماند. چگونه ممکن است ملتی اینچنین مورد بی‌مهری قرار گیرد؛ اما از اراده تهی نشود؟ ایرانیان ناچارند در زمانه‌ای که کوتاه‌ماندگی جوامع و کودک‌ماندگی انسان‌ها به امری عادی تبدیل شده، هم از ارتفاع زمانه خود دفاع کنند و هم از وسعت زمینه خود. برای اینکه جامعه ایرانی امکان پویایی شایسته خود را داشته باشد، باید بتواند سقف بلند انقلاب اسلامی را حفظ کند. رشد مدام و پویایی ممتد ایرانیان هر روز موانع بیشتری را از پیش رو و بالای سر برمی‌دارد و در مسیر مستقیم خویش قدم‌های بیشتر و قوی‌‎تری برمی‌دارد. روزگاری حضور منطقه‌ای برای ما شاید محال می‌نمود. دشمن ما را در خانه خودمان زیر فشار حکومت خودمان له کرده بود. اما امروز پس عقب راندن چندوجهی دشمن از میهن‌مان، انقلاب اسلامی ایران، در حال عقب راندن دشمن از فضای منطقه‌ آسیای جنوب غربی و شمال آفریقاست. انقلاب اسلامی جغرافیای جدیدی از زیست ایرانی را تدارک دیده و با فراروی هویتی و فراوری ماهیتی پیوندهای ذاتی خود با مردمان منطقه را بازیافته و گسترش می‌دهد.

احتمالا من ژاپنی هستم... میگه تو ژاپن اونایی که صبحها زودتر از بقیه میان سر کار ماشیناشونو دورتر پارک میکنن تا اونایی که دیرشون شده بتونن نزدیک تر پارک کنن و زود وارد محل کارشون بشن تا دیگه بیشتر از اون دیرشون نشه کاری که هر روز انجام می‌دهم.

🔴تابوی خاک 🔹تابوها مثل دومینو هستند. با یک خطای محاسبه یا سهو لامسه می‌ریزند و شکسته می‌شوند و با خیزی پیش‌رونده آوار می‌سازند. درست مثل قبح یک گناه یواشکی که اولش عذاب وجدان است و تکرارش به جسارتِ عریان می‌انجامد. دومینو به تلنگری فرو می‌ریزد و تابو گاهی گلوله‌ی برفی است که می‌افتد و می‌خزد و بهمن می‌سازد. انگار صغیره‌ای است که جرأت به آن و استمرار در آن کبیره می‌سازد. تابوهای مقدس را باید مثل بار شیشه با احتیاط از نسلی به نسل دیگر جابجا کرد. باید مثل آینه از ساحت آنها غبارروبی و ابهام‌زدایی کرد. 🔸تابو گاهی حریم است؛ مرز است، سد است؛ مثل پدافند است. باید قرص ایستاد و برای تابو ماندنش سینه سپر کرد. یک مشت خاک چه ارزشی دارد وقتی بالش میّتی می‌شود؟ اما یک وجب خاک، قیمت ندارد وقتی نام آن وطن است. سهم ما از خاک مستطیلی بیش نیست، اما وطن جان می‌دهد برای جان دادن. فلسطین می‌داند که با تابوی «خاک»، نمی‌توان شوخی کرد. برود، رفته است؛ چه یک وجب، چه صد وجب! مسلمانان، تابوی «امت واحده» را جدی نگرفتند و گسستند و تباهی پشت تباهی در ملل اسلامی به بار آمد. 🔹عملیات «روزهای توبه»، تابوشکنی بود. اسرائیل تلنگر اول را به دومینوی تعرض خاکی زد. به طمع بهمن، گلوله‌ای برفی سمت ایران انداخت. صغیره‌ای مرتکب شد که باب کبیره را باز کرد. تابوی خاک، سوژه‌‌ی فکاهی نیست. برای تابو ماندنش خون‌ها ریخته شده و خون دلها خورده شده. قواره‌‌ی مگس چه به هماوردی سیمرغ؟ فرمود «غلط اضافه» معادل تسطیح تلاویو و حیفا است. این باید در دایره‌ی محاسبه‌ی باند تروریستی می‌بود که نبود. چرا؟ چون ما بجای محاسبه‌گری، ملاحظه‌گری می‌کنیم و می‌خواهیم از جنگ حق و باطل مساوی بگیریم؛ این به آن در! چرا ملاحظه‌گری؟ چون به تاب‌آوری مردممان ایمان نداریم. چون برآورد ما از خودمان، ضعف است. به زبان نمی‌آوریم و گاهی خلاف آن را شعار می‌دهیم، اما بی تعارف، خمیرمایه‌ی مقاومت را در بافت جامعه‌ی ایرانی انکار می‌کنیم. خطای محاسباتی همین است. نقطه‌ی اتکای تابوشکنی اسرائیل، همینجاست. 🔸حال چه کنیم؟ باید زیراب این محاسبه را زد که زد و خورد ما و آنها پینگ‌پنگ‌وار ادامه می‌یابد و آخرش شخص ثالثی پرچم سفیدی بلند می‌کند و هر که رَود خانه‌ی خود. باید اسرائیل را از «روزهای توبه» به توبه کردن انداخت تا دیگر با خاک ما شوخی نکند. سخت است، اما باید این تابوی شکسته را رفو کنیم. برای خون‌خواهی ضربه نزنیم؛ به قصد خون‌ریزی قتال کنیم. موازنه‌ای در کار نیست. چشم در برابر چشم، موازنه‌ی حزب‌الله و حماس با صهیونیست‌هاست. ما آسیب ببینیم، با نابودی جبران می‌کنیم. دل‌نگران مردم نباشیم. عوام مردم کیلومترها از خواص سبقت گرفته‌اند. خسارت بزرگ، آسیب پدافند نیست؛ کوچک شمردن ایمان و توان مردم است. غفلت از مؤلفه‌های قدرت ایران است. باید محاسبات را اصلاح کنیم. باید تابوی خاک را بند بزنیم. ✍🏼زهرا محسنی‌فر https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648