🚀 یگان غیرکلاسیک موشکی یادداشتی بر کتاب خط مقدم 💎بخشی از متن: 🔻«خط مقدم» کتابی داستانی از دو سال ابتدایی تشکیل یگان موشکی و موشک‌دار شدنِ ایران است؛ ماجرایی که از تابستان ۶۳ و در ملاقاتِ محسن رفیق‌دوست، وزیر وقتِ سپاه ایران با قذافی شروع می‌شود: "با آقارحیم هماهنگ شدیم و همین که وارد چادر شدیم، هر دو احترام نظامی کردیم و تا آزادباش نداد همان جا ایستادیم. بعد من با همون لحن نظامی به عربی گفتم که دو تا سرباز اسلام اومدن به سرهنگ قذافی فرمانده کل نیروهای انقلابی دنیا گزارش بدن. بعدش یه سری نقشه اینا باز کردیم و بعد از توضیحات مختصر درباره وضعیت جنگ و پیشرفت‌های خودمان، گفتم حالا ما از شما موشک می‌خوایم که آخرین ضربه رو به دشمن وارد کنیم. قذافی هم سرش رو تکون داد و گفت: «آره جلود یه چیزایی می‌گفت. باشه من بهتون موشک می‌دم. فقط به شرطی که گاهی لابه‌لای عراق، عربستان رو هم بزنید.»" 🔻شاید اگر این مطلب را جای دیگری بشنویم، باورش برایمان سخت باشد که وزیر کشوری که امروز مهم‌ترین قدرت موشکیِ مستقلِ منطقه است، در برابر آدمی مثل قذافی مجبور باشد چنین احترامی بگذارد، اما اگر این کتاب که روایتی مستند دارد را بخوانیم، مشخص می‌شود که قضیۀ نیاز ایران و ناز لیبیایی‌ها ادامه‌دار است! قذافی، موشک‌ها را به همراه هیئتی مستشاری به ایران می‌فرستد که یکی از شرط‌هایشان، عدم دخالت ایرانی‌ها در مراحل پرتاب موشک است! اینطور می‌شود که شهید طهرانی مقدم و همکارانش، که با هزاران امید دورۀ آموزشی پرتاب موشک را در سوریه گذرانده بودند، مجبور می‌شوند به عنوان نیروی ساده و حتی مسئول تدارکات تیم پرتاب موشک، فعالیت کنند و همه تلاششان این باشد که لابه‌لای کمک به لیبیایی‌‌ها، بتوانند آموخته‌های نظری‍شان را کامل کنند و از چندوچون موشک‌هواکردن بیشتر سر در بیاورند. 🔻برای همین هم تا پایان کتاب «خط مقدم»، ما «حسن طهرانی‌مقدم» مرد شماره یک و فرماندۀ بلندنظرِ موشکی ایران را، نه پای مانیتورهای پایش اطلاعات موشک و نه در آزمایشگاه‌های ساخت سوخت و یا کارگاه‌های ساخت بدنه و کلاهک موشک، بلکه تنها در معیّت گروه مستشاری لیبیایی و پای موضع پرتاب موشک‌های اسکادبی شوروی می‌بینیم؛ خطِ شروعی که از آنچه ما از امروزِ خودمان سراغ داریم، بسیار عقب‌تر است و در عین‌حال، ویژگی مشترک همه پیشرفت‌هایی است که از دلِ جنگ و با دستان خالی آغاز شده‌اند؛ تجربیات منحصربه‌فردی که بازخوانی و روایت آنها می‌تواند از هر الگوی خارجی دیگری، برای امروزمان کارسازتر باشد. 🔻البته تلاش برای بازخوانی و الگوگیری از این تجربیات، مخالفانی هم دارد: کسانی که اصولا سرمایه‌گذاری در حوزه‌های نظامی و حتی سخن‌گفتن از پیشرفت‌های نظامی و علمی و فناورانۀ برآمده از شرایط جنگی را، جنگ‌طلبانه می‌خوانند. از منظر پاسخ به این شبهات هم، «خط مقدم» در نقطۀ مهمی از روایت جنگ ایستاده است و واقعیت «دنیای موشک‌ها» را به خوبی نشان داده است. برش خاطرات مربوط به سالهای پرالتهاب ۶۳ تا ۶۵ است که به نوعی کار جنگ به بن‌بست رسیده بود؛ همۀ دنیا پشت صدام بودند و حتی اگر توفیقی در جبهه‌های جنگ به‌دست می‌آمد، با بمباران گسترده و غیرانسانی مناطق مسکونی و شهری ایران پاسخ داده می‌شد. روزگاری که گاهی شهدای پشت‌جبهه‌اش، از خطوط مقدم رویارویی با دشمن بیشتر بود و دستیابی به قدرت آتش دوربرد و امکان ناامن‌کردن بغداد، می‌توانست اهرم مهمی برای کاهش بی‌پروایی و وحشی‌گری صدام باشد. #مریم_حنطه‌زاده #کتاب‌خانه_پیشرفت #دانشمند۵ 🌐 خرید اینترنتی: ketabir.com 🗨️ خرید تلفنی: 09123969195 📲 مجله دانشمند در [بله](https://ble.ir/daneshmand_mag)‌ | [ایتا](https://eitaa.com/daneshmand_mag) | [تلگرام](https://t.me/daneshmand_mag)