eitaa logo
داریوش سجادی
945 دنبال‌کننده
917 عکس
342 ویدیو
5 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
رُمانتیسم سیاسی به همان اندازه که چهل سالگی انقلاب اسلامی حائز ارزیابی است به همان اندازه نیز عملکرد و سابقه چهل ساله مخالفین انقلاب اسلامی نیز شایسته نقد و آسیب‌شناسی است. بدون مجامله، جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی بخشی از مانائی خود را در کنار توانمندی خود مرهون ناتوانی و سترونی عاقله و فاهمه «مخالفان انقلاب اسلامی» است. تعاملی که با هم‌افزائی تبعی بین «انقلاب» و «ضدانقلاب» موجبات قوام و دوام انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی شده است. بخشی از اقبال جمهوری اسلامی برخورداری از اپوزیسیونی است که در داخل و خارج از کشور دچار انتزاع و ذهنی‌گرائی‌اند. انتزاعی که ایشان را در مالیخولیائی از قهرمان‌بازی اسیر یک رُمانتیسم سیاسی کرده. رُمانتیسم سیاسی اپوزیسیون جمهوری اسلامی هر چند بسیار زیبا است اما به همان میزان نیز بسیار متوهمانه و خیال اندیشانه و بالتبع تحقق ناپذیر است!
سربازان شبح اظهارات مایک پنس معاون رئیس جمهور آمریکا در مورد ایران در کنفرانس ورشو در کنار مواضع اپوزیسیون جمهوری اسلامی تداعی کننده توتولوژی از جنس حشویات ویتگنشتاین است! بنا بر روایت مایک پنس: ایران اکنون در حال «احیای امپراطوری باستانی» خود است و می کوشد یک کریدور اختصاصی برای خود در منطقه ایجاد کند. این در حالی است که اپوزیسیون برانداز جمهوری اسلامی همزمان و در حاشیه نشست ورشو،عریضه استمداد‌طلبی خود از آمریکا جهت سرنگون کردن جمهوری اسلامی را ناشی از دلنگرانی‌شان بابت سقوط و افول و زوال قدرت و فرهنگ و تمدن و امپراطوری پرافتخار ایران توسط حکام جمهوری اسلامی ابراز می دارند! اکنون معلوم نیست آمریکا از خوف قدرتمند شدن ایران در منطقه باید به مصاف جمهوری اسلامی برود یا از غصه زوال و انحطاط تمدن ایرانی باید با اپوزیسیون برانداز سوته دلی کند! این امر موید قرار داشتن ایران در دوگانه «نفرت و واقعیت» نزد آمریکا و اپوزیسیون برانداز است با این تفاوت که واشنگتن بصورتی واقع بینانه نگران نفوذ و قدرت و اقتدار معنوی و سیاسی و نظامی ایران در منطقه است و اپوزیسیون برانداز کورچشمانه و تنها ناشی از تنفرش از «ایران اسلامی» مشغول تخیل اندیشی است. مصیبت کاخ سفید نیز ناشی از آن است که طی ۴۰ سال گذشته به استعداد این سربازان شبح و اصحاب متوهم تلاشی محکوم به شکست در مصاف با ایران را عهده‌داری کرده است.
تراژدی‌ها! خرداد ۶۸ آیت‌الله خامنه‌ای در قسمتی از پیغام مکتوب‌شان به مناسبت درگذشت بنیان گذار جمهوری اسلامی و با توجه به حضور گسترده و صمیمانه مردم در آن مراسم، تحریر داشتند: او آن نخستین بود که دومین نداشت و امامی آنچنان را امتی این چنین شایسته است. هر اندازه می‌توان بر شانیت و شایستگی دو سویه میان امام و ماموم در جمهوری اسلامی صحه گذارد اما به همان میزان نمی‌توان محرومیت و عدم تمکن جمهوری اسلامی از ناحیه مخالفینش را بی وقعی کرد! حکومت در ایران هر اندازه بتواند بر فهم و شان شهروندانش بنازد اما هرگز نمی‌تواند خجالت زده بابت اپوزیسیون بی‌مقدارش نباشد! این طنز تلخ تاریخ است که زمانی در همین جمهوری اسلامی مخالفین وزین و سرشناس و سنگین ساحتی مانند عزت‌الله سحابی و مهدی بازرگان‌‌ها و به‌آذین‌ها و کیانوری‌ها ، اپوزیسیون نظام را طلایه داری می کردند اکنون ما‌به ازایش سخافت‌ها و جلافت‌هائی (!) امثال مهدی خزعلی و محمد نوریزاد‌ها در داخل تا شیرین عقولی مانند رضا پهلوی و مسیح علینژاد و حسینی ری‌استارتی و «هخا و کذا» جملگی «دون کیشوت» و «سانچو پانزای» سروانتسی را می‌مانند که خلجان روان پریشی‌ متوهمانه‌شان را با «خویش شوالیه‌بینی» التیام می‌دهند. ظاهرا جمهوری اسلامی از این بابت با مدینة الرسول اشتراک تقدیر پیدا کرده. رسول‌آلله وقتی در حُدیبه تن به آن داد که قریش برخلاف ایشان از عودت فراریان از مدینه نزد کفار معاف باشند (!) هر چند مورد اعتراض اصحابش قرار گرفت اما بفراست می‌انگاشت: فراری از مدینة‌الرسول همان بهتر که در مدینة الرسول نباشد. خوش‌تر آن باشد تا آنانکه التجاء به کفار قریش را مُرجح بر بودن در مدینه و اقامت نزد رسول‌الله می دانند هر آینه در مدینه نباشند شایسته‌تر است تا آنکه با بود نامیمون‌شان آلاینده آرامش و ایوان «شهر رسول‌الله» شوند.
آرزوتراپی! انیمیشن «در جستجوی نیمو» Finding Nemo داستان مُهیج گمشدگی یک دلقک‌ماهی در سواحل سیدنی استرالیا است که سال ۲۰۰۳ توسط کمپانی دیسنی تولید و برنده اسکار شد. قسمت پایانی این انیمیشن «تمثیلا» شرح حال قابل ترحمی از وضعیت اپوزیسیون برانداز جمهوری اسلامی را هم‌سان سازی می‌کند که شایسته عبرت است. اپیزودی که طی آن ماهيان اسير در آکواريوم، هر چند موفق شدند با توسل و استقرار در کيسه‌هائی پلاستيکی و وکیوم شده خود را به دريای آزاد و «آزادی» برسانند اما بعد از مواجهه ناتوانی و بی‌عملی منتج از اسارت در سلول‌های پلاستیکی نوین‌شان، فرجام آن آزادی محاسبه نشده را تنها با يک سوال تمام کردند: Now What? شبکه تلویزیونی «من و تو» لابراتواری ارزشمند از گونه‌شناسی همین «اپوزیسیون مهجور» را نمایندگی و میزبانی می‌کند که طی یک سال گذشته با مخارجی سرسام‌اور سنگین‌ترین آتش تهیه را جهت بی‌فروغ کردن انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند‌ماه را لجستیک و عهده‌داری کرد و در فردای اعلام نتایج انتخابات پس از زوال ابتهاج‌ اولیه‌شان بوضوح یک NowWhat? ببوئانه را می‌شد در ناصیه‌شان مشاهده کرد! شبکه «من و تو» بدون مجامله شاخص و کانون اصلی بیماری مخالفان برانداز جمهوری اسلامی است که به شفاف‌ترین شکل ممکن درد اصلی مخالفان و لزوم درمان ایشان را برون‌ریخت می‌کند و بر همین منوال بعد از ۴ دهه «رویااندیشی‌ و آرزوتراپی» قابل توجیه خواهد بود چنانچه دلسوزان نظام با استراتژی «تمهید مخالف دانا» حزم‌اندیشانه به کمک این اقشار آمده و لااقل آموزش شیوه شایسته مخالفت و راهکار بایسته مبارزه متکی بر عقلانیت را به ایشان و برای ایشان بسترسازی و آموزشگاهی کنند. قدر مسلم برخورداری از «مخالف دانا» این امکان را فراهم می‌کند تا طرفین در چالش با یکدیگر ورز یابند و عمق و سطح نزاع‌شان را کیفیت و حیثیت بخشند. مع‌الاسف براندازی‌طلبان در جمهوری اسلامی ضعیف نیستند، مریض‌اند و اطفالی را می‌مانند که از شدت «دماگوژی» محتاج «شدت پداکوژی» بنیادگرایانه‌اند! ایشان سندروم «بارون دروغگو» را می‌مانند که سفیهانه در «ناگریزی فرو رفتن در باتلاق» گیسوان خود را بالا می‌کشند تا بدانوسیله بتوانند از مهلکه بگریزند! (تصویر ضمیمه) مشکل نظام با این اپوزیسیون زیاده‌خواهی ایشان نیست، ژاژخائی ایشان است. این بخش از اپوزیسیون قبل از آنکه با جمهوری اسلامی مشکل داشته باشند از جوار شیزوفرنی اجتماعی مبتلابه‌شان زجر می‌کشند. رنجش ایشان از جمهوری اسلامی گرفتاری ایشان در دوگانه «خوشزیستی با لایف استایل غربی» و تباین‌ آن با «بهزیستی مستظهر به مفاهیم و الگوهای مذهبی» است. ایشان گرسنگانی‌ را می‌مانند که در حسرت این‌همانی با غربی‌ها در «دیزی‌سرا» ژیگو سفارش می‌دهند!